Alles in en om onze tuin
Vanmorgen scheen de zon nog even. Maak jij een paar foto’s, vroeg ik Eddy. Waarvan, dan? Geeft niet, maak maar verrassingsfoto’s. Dan verzin ik er wel een tekstje bij. Leuk is dat een andere fotograaf ook anders kijkt. En zo heb je dan weer andere foto’s.
Hier de hazelaar, in de straffe wind.
Toch?
Na vrieskou komen de sneeuwklokjes.
Grote verbouwing thuis, container op de oprit.
1. Een dixie Ā (een wc-huisje) op de stoep. š
Een paar “leukerds” hebben in de nacht van zaterdag op zondag de dixie op zijn kant gelegd. We hebben hem weer rechtop gezet, maar de stoep en goot langs de stoeprand was helemaal blauw van de ‘wc -eend’ achtige vloeistof.
Met emmers water, buurman met tuinslang, een schep en bezem de boel weer opgeruimd en schoongemaakt.
2. Lekker in de tuin bezig š
Eerste echte tuindag van het jaar, zaterdag 10 maart. Aan de slag met de heggeschaar om alle pollen siergras af te knippen. Omdat de container van de verbouwing er nog staat kon ik daar het gras-afval in gooien. Mooi meegenomen, andere jaren bleek ik steeds met een enorme bult halmen zitten.
Een overzichtsplaatje: vanaf het bruggetje over de vijver in de achtertuin, richting de achterkant van ons huis. Je ziet dat er her en der nog wat dakpannen gelegd moeten worden. Rechts zie je de vijver, het bordje onbetrouwbaar ijs is net uit beeld rechtsonder. Links van het pad, als je voorbij de paal een meter of twee doorloopt en naar links draait: een fraaie blik op een -inmiddels aardig- veldje sneeuwklokjes. En linksonder, net in beeld, in het verlengde van het pad: de bovenkant van een gammel stoeltje, dat ik op de brug van de vijver heb gezet. Als reigerverschrikker. De laatste week was er voor hem/haar niets te halen, maar daarvoor (en binnenkort weer…) wel. 1 kikker ligt stijfbevroren op de rand van de vijver…
Het wordt spannend hoe het er met de planten in de tuin voorstaat. Door de ijzige kou en het ontbreken van een sneeuwdek zie ik veel uitgedroogd blad. Dat wordt niets meer, tenminste niet het bovengrondse deel.
Sommige planten hebben een slimme truck, de onttrekken water aan hun bladeren, en liggen dan plat op de grond, helemaal slap. Zoals de grote bladeren van het schoenlapperskruid en ook de sneeuwklokjes. De witte bloempjes strak gesloten en met hun kopjes op de grond. Komt dat goed?
Ja dat komt goed!
Afgelopen week geen dakdekkers. Als de gevoelstemperatuur onder de min 6 is dan wordt er geen buitenwerk gedaan. Gelukkig was het dak al helemaal met folie belegd en een flink deel ook al van nieuwe pannen voorzien. De resterende stapeltjes dakpannen liggen nog steeds keurig opgestapeld tegen het dak. Afgelopen nachten was dat nog wel even spannend, met de harde oostenwind. Af en toe hoorden we gebonk op het dak waar de stapeltjes pannen wiebelden. Binnen inmiddels geisoleerd, dat scheelt. Warm is het nog niet. De verwarmingsradiatoren staan buiten in de tuin.
Achterin de tuin en onder de heg zijn Ā de sneeuwklokjes nog niet open. Wel volop witte bloempjes, de meest nog rechtop, een enkeling al omlaag geknikt. Nu de vorst weer bijna over is zal het niet lang meer duren voor ze open gaan. Feest, op een zonnige winterdag.
Dit drietal staat in de voortuin, op het zuiden, tegen een bakstenen muurtje. Het zal niet lang meer duren
Zaterdagochtend werd het toch nog even winter.
De vroege ochtendregen hield op met tikken op het dakraam.
Was sneeuw geworden. Onhoorbaar.
Na een uur, na twee uur, lag er een wit laagje over de wereld.
Even maar.
Kort winter.
In Pisa wordt al eeuwen nauwlettend in de gaten gehouden of de scheve toren van Pisa nog steeds even scheef staat, of langzaam verder schuin zakt met risico van instorten of omvallen.
Zo’n gevoel heb ik nu ook in onze tuin. De vuurdoorn naast de voordeur is ooit door schilders een beetje naar voren getrokken om daar achter te kunnen schilderen. In de jaren daarna groeiden er nieuwe takken aan de achterkant, de lege ruimte tussen vuurdoorn en muur werd langzaam weer opgevuld.
Maar sinds de mannen van Verkley, die bezig zijn met nieuwe gasleidingen enĀ stroomkabels in onze straat, zijn langs geweest staat ie een stuk schever. De aansluiting naar het huis werd ook vervangenĀ enĀ er lag een paar maanden terug een greppel van 50-60 cm en een meter diep vlak voor de vuurdoorn langs. In de tijd dat het -net als nu- erg nat was, de grond verzadigd met water. Mijn stellige overtuiging is dat de vuurdoorn daardoor zo scheef is gaan hangen. Maar of de struik nu steeds verder zakt? Moeilijk te zeggen.
Wel noodzakelijk om niet te lang te wachten om de struik stevig aan de muur te verankeren. Als er een keer een flinke lading sneeuw valt, kan ie zomaar om gaan. Dat heb je in Pisa nu niet zo gauw.
Deze foto heb ik genomen vanuit het zijraam, direct naast het buro op mijn thuiswerkplek. Wat zie je als je naar de foto kijkt?
Je kunt kijken naar de verschillende planten. Santolina linksonder, lavendel rechtsonder, de gel halmen van het prachtriet links of de bonte liguster midden boven..
IK zie ook een tuinklus, die ik vorig jaar vergeten ben: het afknippen van de uitgebloeide lavendelbloemen….