Escheriaans vreemd perspectief

Als je naar sommige werken van Escher kijkt weet je niet hoe je moet kijken. Wat is boven en onder, kijk ik nu van opzij tegen een afbeelding aan, of toch van onder, of …

Dat gevoel had ik een beetje bij onderstaande foto.
Je kijkt van opzij tegen een muurtje aan, aan de rand van een grasveld. OP dat muurtje groeit een polletje bloemetjes, en op de achtergrond een wat donkere wolkenlucht. Zie je het?

Omdat ik de foto zelf gemaakt heb, weet ik dat het perspectief anders is; mijn tenen staan net niet op de foto, die ik recht naar beneden heb gemaakt. Het plantje, Erigeron karvinskianus, groeit uit de zijkant van een muurtje dat de rand van een grote vijver vormt. En daarboven zie je de lucht, weerspiegeld in het vijveropppervlak.

Even inzoomen en je ziet dat de ‘lucht’ eigenlijk water is

Reigerverschrikker

Er ligt niet eens ijs, waardoor het kanaal bevroren is. Toch heeft een reiger weer de weg naar onze tuinvijver gevonden en komt daar elke dag kikkers uit halen. Oneerlijke strijd, de kikkers zijn in soort winterslaap op de vijverbodem en laten af en toe een luchtbel los: hap, spies, doet de reiger dan. Eens kijken of deze reigerverschrikker helpt.

Paraplu, die tevens dienst kan doen als soort parasol. Zat ooit in een kerstpakket. Te groot en zwaar om bij regen zelf als paraplu te gebruiken, maar prima in te zetten in de tuin. Een tijdje terug al tegen de spreeuwen.

Blote voeten en T shirt weer

Pluk de dag en geniet van het onwerkelijke fraaie nazomerweer. Herfst kan ik het niet eens noemen, ook al is het 14 oktober. Stralend blauwe hemel en gister een gemiddelde etmaaltemperatuur van ruim 18 graden. Overdag ruim boven de 20. Overal mensen met sandalen, korte broek, rokjes en T shirts.

Ik was in het ondiepe stuk van de vijver bezig, het snoekkruid aan het uitdunnen. Normaliter heb ik dan laarzen aan, maar nu gewoon de broekspijpen oprollen en met blote voeten aan de slag. Resultaat is een enorme berg oude wortelstokken en een heleboel prima jonge stukken snoekkruid. Een klein deel heb ik teruggezet in de vijver. Een grote emmer vol staat nog te wachten op een liefhebber.

Hier staat de helft er nog in
Met de blote voeten
Alles eruit, water troebel door de modder

Voor de plantenruil over twee weken. En anders voor onze grote vriend de composthoop. Wil je een stuk hebben, mail dan even en kom ze halen.
Haren, Groningen.

Bezoeker: weidebeekjuffer

Weidebeekjuffer, uitzichtplek op blad gele lis
Van iets verder weg
Van boven, met de telefoon
Kantwerk vleugel

Op zaterdagmiddag zat ie er zomaar. Een weidebeekjuffer, een mannetje. We hebben ze eerder gezien, bij de Drentsch Aa, maar nog nooit bij ons in de tuin. Geen beek, geen stromend water, maar wel even op bezoek bij onze vijver. Ik bleef staan kijken, naar het bijzondere beestje, terwijl Eddy het fototoestel ging halen. De rode vuurjuffers vliegen nu in grote aantallen rond, in tandem, vliegende lucifers. Deze beekjuffer is duidelijk groter en forser. En heel opvallend, de zwarte vlekken op de vleugels.

Waarschijnlijk een passant, na dit ene half uurtje niet meer gezien. Ook niet duidelijk of er ook een mevrouw weidebeekjuffer geweest is, groene met bruine vleugels.

In Nederland komen twee soorten beekjuffers (vrij algemeen) voor. De weidebeekjuffer of Calopteryx splendens is 45-48 mm lang, een forse juffer dus. En de bosbeekjuffer, de man met met helemaal donkere vleugels.DE beekjuffers zijn erg territoriaal en jagen andere soortgenoeten weg.

Nog steeds alleen: primula

Drie jaar geleden alweer dat ik een zaailing uit Engeland in onze tuin plantte. Aan de vijverrand, zoals we hem ook hadden gezien in de watergardens Longstock.

Primula longstock
En van dichtbij

Bij Jitske had de zaailing veel zaad gezet, maar is nu verdwenen. Bij ons staat ie nog aan de vijverrand. Op een hoekje. Moederziel alleen. Vorig jaar zorgvuldig zaad verzameld en opgekweekt. Miniplantjes, veilig in de schuur op hoogte. Totdat een slak die toch ook vond en alles afgraasde…

De gewone slanke sleutelbloem zaait zich hier massaal uit, maar deze roze niet. Als ik terug denk aan de standplaats in Engeland: daar had ie halfschaduw. Hier niet. En misschien kalk in de grond. Hier niet. Enorm zuur.

Vijverleven

Een vijver in de tuin. Niet alleen geweldig voor de beestjes in de tuin, amfibien in het water, insecten rond het water badderende vogels. Libellen en juffers. Maar ook met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor bezoekende jongetjes.
Wessel en Otto kwamen vorige week met hun Oma mee naar de wildeplantenruil. Ze waren niet weg te slaan bij de vijver.

Wessel en Otto
Met schepnet

Ze kregen een netje om voorzichtig draad-alg uit de vijver te scheppen. De ene schepte, de ander haalde voorzichtig de slakjes en kikkervisjes uit het opgeschepte groen en liet ze weer voorzichtig te water.

Van de andere kant van het bruggetje keek de kikker toe.

 

Bloemenweide 15 april

Vroege lente, zon, en de planten schieten de grond uit.
Zeker met de warme dagen van afgelopen week.
Het grasveldje onder onze grote appelboom, ziet er al ardig als een bloemenweide uit. Mooi met de kievitsbloemen.

Inmiddels een warme week later zijn de kievitsbloemen uitgebloeid. En tientallen paardebloemen staan te stralen. Nieuwe beloftes komen er aan. De akeleien bijvoorbeeld.

Kapitein Kwaakgraag

Een naam, die zo uit een Bommel-verhaal zou kunnen komen. Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje begon te schrijven over de kikkers. Vorig weekend een enkeling in de grote vijver. Op 28 maart de eerste blob kikkerdril. Maar nog geen grote groep bruine kikkers. Bruine kikkers brengen de winter door op land, ergens weggekropen in een hoopje bladeren, of zo. Een deel ervan begint nu de laatste dagen pas wakker te worden en naar de vijver te trekken.

Gister en vandaag: veel activiteit. Inmiddels grote hoeveelheden kikkereitjes in het ondiepe vijverdeel. In het diepere deel ook af en toe wat geplons, maar daar geen ei-afzet gezien. In dat deel is het nu ook wat lastiger te zien: bij de eerste warme dagen treedt er een (tijdelijke) draadalgenbloei op en wordt de vijver een beetje groen.

Opruimen en strand schoonmaken

Nu de vorst weg is zal het niet lang meer duren of de vijvers komen weer tot leven. De ijsvrijhouders zijn opgeruimd. Maar niet voordat ik goed keek of er  nog iets onder gekropen is. Vorige week een groene kikker. En dit weekend: een kleine watersalamander, een slakje en een rups. De salamander bleef eerst even zitten, maar toen ik te lang met mijn telefoon boven hem bleef hangen om foto’s te maken, liet ie los. Plons in de vijver.

IJsvrijhouder werkt, geen ijs!

BIj de grote vijver heb ik het strandje een beetje schoongemaakt en het ondiepe deel een beetje ontdaan van oud blad. De bruine kikkers zullen binnenkort wel verschijnen.

De vroegste datum voor de eerste blob dril was 19 maart, maar ook 5 april is wel eens voorgekomen.  Bij Monty Don in Gardeners world afgelopen vrijdag was er al volop kikkerdril.