Prachtige plant, de koningsvaren.
Een week of twee geleden begonnen zich te ontrollen.
Deze foto’s zijn van vorig weekend.
Inmiddels zijn de bladeren al wat verder uitgerold,
tot een hoogte van ongeveer een meter!


Alles in en om onze tuin
Prachtige plant, de koningsvaren.
Een week of twee geleden begonnen zich te ontrollen.
Deze foto’s zijn van vorig weekend.
Inmiddels zijn de bladeren al wat verder uitgerold,
tot een hoogte van ongeveer een meter!
Een vijver in de tuin. Niet alleen geweldig voor de beestjes in de tuin, amfibien in het water, insecten rond het water badderende vogels. Libellen en juffers. Maar ook met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor bezoekende jongetjes.
Wessel en Otto kwamen vorige week met hun Oma mee naar de wildeplantenruil. Ze waren niet weg te slaan bij de vijver.
Ze kregen een netje om voorzichtig draad-alg uit de vijver te scheppen. De ene schepte, de ander haalde voorzichtig de slakjes en kikkervisjes uit het opgeschepte groen en liet ze weer voorzichtig te water.
Vroege lente, zon, en de planten schieten de grond uit.
Zeker met de warme dagen van afgelopen week.
Het grasveldje onder onze grote appelboom, ziet er al ardig als een bloemenweide uit. Mooi met de kievitsbloemen.
Inmiddels een warme week later zijn de kievitsbloemen uitgebloeid. En tientallen paardebloemen staan te stralen. Nieuwe beloftes komen er aan. De akeleien bijvoorbeeld.
Een naam, die zo uit een Bommel-verhaal zou kunnen komen. Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje begon te schrijven over de kikkers. Vorig weekend een enkeling in de grote vijver. Op 28 maart de eerste blob kikkerdril. Maar nog geen grote groep bruine kikkers. Bruine kikkers brengen de winter door op land, ergens weggekropen in een hoopje bladeren, of zo. Een deel ervan begint nu de laatste dagen pas wakker te worden en naar de vijver te trekken.
Gister en vandaag: veel activiteit. Inmiddels grote hoeveelheden kikkereitjes in het ondiepe vijverdeel. In het diepere deel ook af en toe wat geplons, maar daar geen ei-afzet gezien. In dat deel is het nu ook wat lastiger te zien: bij de eerste warme dagen treedt er een (tijdelijke) draadalgenbloei op en wordt de vijver een beetje groen.
Nu de vorst weg is zal het niet lang meer duren of de vijvers komen weer tot leven. De ijsvrijhouders zijn opgeruimd. Maar niet voordat ik goed keek of er nog iets onder gekropen is. Vorige week een groene kikker. En dit weekend: een kleine watersalamander, een slakje en een rups. De salamander bleef eerst even zitten, maar toen ik te lang met mijn telefoon boven hem bleef hangen om foto’s te maken, liet ie los. Plons in de vijver.
BIj de grote vijver heb ik het strandje een beetje schoongemaakt en het ondiepe deel een beetje ontdaan van oud blad. De bruine kikkers zullen binnenkort wel verschijnen.
De vroegste datum voor de eerste blob dril was 19 maart, maar ook 5 april is wel eens voorgekomen. Bij Monty Don in Gardeners world afgelopen vrijdag was er al volop kikkerdril.
De kleine vijver in de tuin ligt in de winter continu in de schaduw. Als het gevroren heeft en er ligt ijs op de vijver, dan blijft het hier lang liggen. Met bijna 15 graden, zou je verwachten dat het ijs van vorige week verdwenen is. Nee hoor. Het is inmiddels pokdalig, niet meer helemaal tot aan de rand dichtgevroren, maar nog wel nog een centimeter of 5 dik.
Toen het zo koud was kon ik een klein hoekje open houden, over de rand had ik een tempex ijsvrijhouder geplaatst. De dakpan tegen het wegwaaien. Toen ik daar zaterdagochtend ging kijken zat er een kikker op de rand van de vijver.
’s Middags wilde ik Eddy de kikker laten zien. Weg leek ie, maar hij was gewoon aan de binnenkant in het witte huisje geklommen. Lekker knus.
We zijn aan het verbouwen boven en er staat een grote container op de oprit. Mooi moment om wat oud spul uit de verre schuur er in te gooien. Gister, zaterdag, het was nog -5 graden, met handschoenen aan in de schuur bezig geweest. Was uit de wind, dus prima te doen. Tussen oude houten kratjes kwam ik een muizen leger tegen, een plek waar ze wonen of gewoond hebben. Ver konden ze niet zijn, want elke dag is er een stukje meer van de appeltjes die in de schuur liggen opgeknabbeld. Omringd door muizenkeuteltjes. Steeds meer planken en latjes gingen in de container. En helemaal achterin stond nog een laatste plankje. Toen ik dat omdraaide….. hoe toepasselijk!
Vandaag bijna + 5 graden, het bordje op het ijs van de vijver. Het ijs is nog wel dik, maar smelten gaat nu snel. Vanmorgen vroor het nog een paar graden en was het keteltje met kokend water nog nodig voor het open maken van het wakje.
Hard heeft het niet gevroren afgelopen nacht, maar wel een beetje. Op plekken in de tuin waar de zon niet komt, is de grond een beetje hard. En op het ondiepe stuk van de vijver zijn naalden gegroeid. Lange ijsnaalden van 30-50 centimeter.
Zijn de rayonhoofden al bij elkaar geroepen? , vraagt Eddy
Vorig weekend met korte broek aan de vijver in gestapt. Vele emmers vol waterplanten uit de vijver geschept en getrokken. Alleen voor de waterleliewortelkluit was extra gereedschap nodig. Een gekarteld broodmes is hier prima voor. Wel voorzichtig: onder water snijden en zagen heeft enig risico voor de vingertjes in zich, dus goed opletten. En ook ver genoeg wegblijven van het vijverfolie op de bodem.
Mooi laten uitlekken op het bruggetje. De dag erna het grootste deel op de composthoop. Een paar mooie kronen van de waterlelie en een paar gewortelde uitlopers van de wateraardbei heb ik nog even bewaard in grote emmers. Liefhebbers?
Gerd de hovenier kwam langs. Ik had om advies gevraagd mbt een roos, een zer enthousiaste groeier, Pauls Himalayan Musk. Deze heb ik ooit eens bij Gerd gekocht, en hij (=de roos) groeit in en over een aantal heesters op ongeveer twee meter van de vijver. Nu is een van de heesters, een rode kornoelje, vorig jaar weggehaald, en is de roos inmiddels zo uit de kluiten gewassen, dat ie zo ongeveer in de vijver hangt. En het nog maar het begin van het groeiseizoen. Vorig jaar kwam de roos zelfs over de vijver heen.
Dus Gerd gebeld. Wat doe ik met de roos? vroeg ik hem. We stonden bij de vijver te kijken, drie latjes stutten de roos een beetje zodat ie niet helemaal in de vijver lag. De roos gaat in juni zo mooi bloeien, zei ik, jammer om hem nu helemaal terug te snoeien.
Advies van Gerd was: je kunt een soort rugby doel maken, twee verticale palen en daartussen een horizontale. Dat is stevig genoeg voor de roos om tegen aan te liggen. Zo gezegd, zo gedaan.
Dinsdagmiddag kwam ik thuis van het werk, en ik zag het meteen. Gerd was langs geweest. Ik zag opeens weer de hele vijver. Met aan de overkant het rugbydoel. En ook weer een stukje border waar ik iets kan neerzetten. Ahh, wat zal ik daar voor kiezen.