Categorie: Vijver

We zijn aan het verbouwen boven en er staat een grote container op de oprit. Mooi moment om wat oud spul uit de verre schuur er in te gooien. Gister, zaterdag, het was nog -5 graden, met handschoenen aan in de schuur bezig geweest. Was uit de wind, dus prima te doen. Tussen oude houten kratjes kwam ik een muizen leger tegen, een plek waar ze wonen of gewoond hebben. Ver konden ze niet zijn, want elke dag is er een stukje meer van de appeltjes die in de schuur liggen opgeknabbeld. Omringd door muizenkeuteltjes. Steeds meer planken en latjes gingen in de container. En helemaal achterin stond nog een  laatste plankje. Toen ik dat omdraaide….. hoe toepasselijk!

Vandaag bijna + 5 graden, het bordje op het ijs van de vijver. Het ijs is nog wel dik, maar smelten gaat nu snel. Vanmorgen vroor het nog een paar graden en was het keteltje met kokend water nog nodig voor het open maken van het wakje.

Hard heeft het niet gevroren afgelopen nacht, maar wel een beetje. Op plekken in de tuin waar de zon niet komt, is de grond een beetje hard. En op het ondiepe stuk van de vijver zijn naalden gegroeid. Lange ijsnaalden van 30-50 centimeter.

Zijn de rayonhoofden al bij elkaar geroepen? , vraagt Eddy

Vorig weekend met korte broek aan de vijver in gestapt. Vele emmers vol waterplanten uit de vijver geschept en getrokken. Alleen voor de waterleliewortelkluit was extra gereedschap nodig. Een gekarteld broodmes is hier prima voor. Wel voorzichtig: onder water snijden en zagen heeft enig risico voor de vingertjes in zich, dus goed opletten. En ook ver genoeg wegblijven van het vijverfolie op de bodem.

Mooi laten uitlekken op het bruggetje. De dag erna het grootste deel op de composthoop. Een paar mooie kronen van de waterlelie en een paar gewortelde uitlopers van de wateraardbei heb ik nog even bewaard in grote emmers. Liefhebbers?

Gerd de hovenier kwam langs. Ik had om advies gevraagd mbt een roos, een zer enthousiaste groeier, Pauls Himalayan Musk. Deze heb ik ooit eens bij Gerd gekocht, en hij (=de roos) groeit in en over een aantal heesters op ongeveer twee meter van de vijver. Nu is een van de heesters, een rode kornoelje, vorig jaar weggehaald, en is de roos inmiddels zo uit de kluiten gewassen, dat ie zo ongeveer in de vijver hangt. En het nog maar het begin van het groeiseizoen. Vorig jaar kwam de roos zelfs over de vijver heen.

Dus Gerd gebeld. Wat doe ik met de roos? vroeg ik hem. We stonden bij de vijver te kijken, drie latjes stutten de roos een beetje zodat ie niet helemaal in de vijver lag. De roos gaat in juni zo mooi bloeien, zei ik, jammer om hem nu helemaal terug te snoeien.
Advies van Gerd was: je kunt een soort rugby doel maken, twee verticale palen en daartussen een horizontale. Dat is stevig genoeg voor de roos om tegen aan te liggen. Zo gezegd, zo gedaan.

Dinsdagmiddag kwam ik thuis van het werk, en ik zag het meteen. Gerd was langs geweest. Ik zag opeens weer de hele vijver. Met aan de overkant het rugbydoel. En ook weer een stukje border waar ik iets kan neerzetten. Ahh, wat zal ik daar voor kiezen.

Vorige week een foto van de reiger bij de vijver.
Hij kon niet veel, zo vanaf het bruggetje.
Vijver was dichtgevroren.
In dit filmpje zie je bewegende beelden.
Hij blijft kijken naar het ijs, onder het ijs.

Niet in beeld , maar even later wel gezien.
De reiger loopt over de vijverrand naar een stuk helemaal links, veel waterplanten, gele lissen.
Daar is vrijwel geen ijs.
En daar zat wel een grote kikker.
Met de nadruk op ‘zat’.
Een minuut nadat ik dit filmpje maakte zag ik de reiger met een grote kikker in zijn snavel vertrekken.

Natuurijs het je in allerlei soorten, afhankelijk van temperatuur, aangroeisnelheid en eventuele neerslag na de eerste ijsvorming kun je van alles krijgen: van bijna zwart spiegel ijs, tot melkig wit fondant-ijs. En van alles er tussen in. De ijsmeesters weten er veel meer van.
Met de lage winterzon worden bobbels en oneffenheden in het ijs mooi uitvergroot. En soms kun je er patronen of figuren in ontdekken.

Als je zo’n figuur eenmaal gezien hebt, kun je hem niet meer ont-zien. Dat had ik met het gezicht in de bovenste foto. Hieronder nog een keer uitvergroot, zie je het gezicht? Probeer hem dan nu niet meer te zien….

Het water, donker en stil.
Zwart bijna.

In de diepte de hemel,
achter de grillige boomtaken.
Verstrengeld met de resten
van de waterlelie in verval.

Op de bodem weet de reiger
dat er kikkers zijn.
Af en toe steigt een trage luchtbel op
en hapt de reiger toe.

Mis.
Deze keer.