Ook op loopafstand van huis, de Appelbergen, een bosgebiedje met twee vennen. Dit is het grote ven. Mooie lichtval op zo’n decembermiddag,
Wonderbaarlijke vermenigvuldiging
Soms krijg je een plantje, waarbij de gulle gever zegt, past op, zaait uit. Of: kan woekeren. Een enkele keer denk je, oh was ik er maar niet aan begonnen. En andere keren glimlach ik, als ik de enthousiastelijng overal en bergens zie opduiken.
In dit geval was Eef de gulle geefster, en is het plantje de zomerfijnstraal. . De zomerfijnstraal, een soort madeliefje op een lange stengel, maakt -zoals het composieten betaamt- zaadjes met pluisjes. Handig om een eindje meegenomen te kunnen worden door de wind.
Vorig jaar stond er 1 exemplaar in het klinkerpad richting de fietsenschuur. Bloeien en bloeien, de hele zomer door, tot in december. Dit jaar in een stuk van 1 x 1 meter een hele partij fijnstralen, verschillende keren dit jaar al in een blogje opgenomen. Half december, ze bloeien nog steeds. Een beetje ielletjes, wat minder bloempjes dan midden in de zomer. En zonder beestjes, de insecten zijn allemaal verdwenen deze tijd van het jaar.
En volgend jaar? Als ik alle minirozetjes die zich nu over alle voegen in het klinkerpad hebben hebben verspreid zou laten staan, dan kunnen we de achtertuin en de fietsen schuur niet meer bereiken. Of we moeten andersom om het huis lopen….
Maar even kijken of ik ze actief met een voegenkrabbertje ga verwijderen of gewoon laat staan en erover heen blijf lopen. Dan krijgen ze geen kans om een hoge bloemstengel te maken. Toch?
Plantjespost
Verschillende reacties op recente blogjes.
Zo leuk!
Ina stuurde me een foto van een prachtige partij Darmera Peltata, naar aanleiding van de herfstkleuren foto.
En Sjoerdtje, vriendin van Jitske, stuurde me een foto van gekiemde zaadjes in een kaardebol. Met de uitnodiging om een keer bij haar in de tuin te komen kijken. Ga ik zeker een keer doen.
Sophie had een mooie bestemming voor een stuk van de komend voorjaar- overtollige miscanthussen. Bij haar zoon in Utrecht. De ‘Bestelling’ bijgeschreven op mijn voorjaars-plantjes-bestellijst.
Achtertuin van de overburen
Heel lang tegenover hen gewoond, maar nooit in hun achtertuin geweest. Het huis staat nu te koop, en Funda laat wat plaatjes zien.
Veel bomen en struiken, en heggen. Ik probeer op de foto’s te zien of ik nog iets van herfstaster-stengels herken. Jaren geleden kwam de over buurman vragen of hij een stukje van een grote herstasterpol in onze voortuin mocht hebben. Heelveel jaren daarvoor had hij er een stuk van aan zijn overbuurman gegeven, Ome Job. Ome Job was toen onze buurman, nu zijn we onze eigen buren , snao je het nog, dus de asters staan nu in onze tuin, Maar goed, op de bovenstaande foto’s kan ik de asters niet terugvinden. Misschien toch een keer ‘live’ gaan kijken, als we nieuwe overburen hebben….
Sneeuwbes
Lichtjes in de stad.
Kersttakken op de markt.
Sneeuwvlokken van watten
bij juffrouw Lanterfant.
Schommelen in de sneeuw
rond en rond.
Het is 10 graden.
In de tuin volop witte ballen.
De sneeuwbes, zonder blad.
Veel bal,
soms drie op een kluitje
Kerstvarkentjes
Sinterklaas is voorbij, veel mensen halen nu de kerstspullen te voorschijn. Naar de Ikea of de lokale kerstbomenverkoper voor een kerstboom. Lichtjes langs de ramen, kaarsjes in de vensterbank.
Een paar jaar terug kwamen we op een kerstmarkt in het dorp deze kerstvarkentjes tegen. Eigenlijk zijn het gewoon tuinvarkentjes, maar hang een kerstbal in het oor, en voila, daar is een kerstvarken!
Geiding dat de borstelige haren op de kop van de ‘haren’ van een oude bezem zijn gemaakt. Lekker borstelig. DIs heb je nog een halfvergane bezem in de schuur staan…. haal de haren er uit, al dan niet in bosjes, en geen ze een tweede leven bij zo’n zelf in-elkaar-geknutseld varkentje.
De oogjes kun je bij een hobbywinkel kopen, en anders schilder je ze gewoon op de oogschijfjes.
Als je zo’n (kerst)dier in elkaar knutselt, stuur dan een foto op. Kan ik bij dit blog plaatsen.
Mikado
Sommige siergrassen, zoals het prachtriet (miscanthus sinensis) blijven nog wel een tijdje overeind staan. Het blad begint los te laten en af te vallen, maar de stengels zijn nog stevig. Heel anders is dat met de molinia. Na de paar dagen kou en beetje vorst afgelopen week heeft ze er de brui aan gegeven.
De stengels deels plat op de grond, enkele nog overeind omdat ze in de zomer met een trouw bij elkaar gebonden waren. De resterende zaadhoofden afgeknipt en in de kliko (zaait nogal uit). Het is een prachtige plant, kan na een jaar of 5 echt een imposante pol worden. Maar alles met mate. Heb al een paar zaailingen in de ‘bestelling’ staan voor andere tuinliefhebbers (mooie tijd om te verplanten is april, als de pollen weer gaan uitlopen).
De stengels gaan er binnenkort af en dan in stukjes ergens onder een struik. De holle stengels zijn mooie schuilplekjes voor kleine beestjes.
Topping bollenlasagna
Paar weken geleden een grote pot gevuld met een paar lagen bloembollen. De pot staat tegen een noordmuur, beetje beschut voor al te nat weer, en uit de zon. Dan is het een beetje donker en komen de bollen niet meteen op bij de eerste zonnestralen van het nieuwe jaar (om dan evt. bij vorst bovengronds te bevriezen.
Een paar crocussen trekken zich er niets van aan en steken hun sprietjes al voorzichtig boven de grond uit.
Maandfoto november 2019: satellietfoto
Landschap gefotografeerd vanuit een satelliet. Valleien en gekleurde begroeiing. Rivieren die samenvloeien in een donker meer. Of…..
Zondagmiddag 1 december
Frisse dag, tot laat in de ochtend net onder nul, en op zijn warmst een graad of 3. Binnen bezig geweest met wasjes, stofzuigen, knutselen met een harddisk, stapels paier opruimen, koffie, lunch, poes aaien, krantje lezen, blogje voorbereiden. Allemaal binnendingetjes. Om een uur of half 4 toch nog even de jas aan, frisse neus halen. Het is al december en de zon komt niet meer erg hoog, maar als het niet helemaal blauw of helemaal bewolkt is kan het kleurenspel betoverend zijn. Beide foto’s binnen 10 minuten lopen van huis.
