Gearriveerd: de buxus mot

Gezeten op een klein krukje, lekker in de zon.
Op het tuinpad.
Met een krabbertje, de grasjes en paardenstekken tussen de tegels uithalen.
Heel rustig, meditatief bijna.
Zen.

First sighting in our garden: 2 september 2018, 15:18

Al zittend trok ik de over het gras (mos)veldje groeiende geranium maccrorhyzum-scheuten los. Daar fladderde een wit vlindertje, motje eigenlijk tussen uit. Ze ging op de conifeer zitten, en stak daar mooi tegen af. Geen twijfel mogelijk: de buxusmot, de eerste die ik met zekerheid heb gezien in onze tuin. Wat groter dan ik gedacht had. Klaarwakker opeens, en telefoon gepakt, als camera. De mot bleef poseren.

Wit met zwarte rand, 2 cm groot

Een paar weken geleden zag ik een witte mot, maar die fladderde weg, ik kon niet zien of er een zwarte rand op de vleugels zat. Had wel vermoeden, en ging onze buxusheggetjes bekijken. Daar vond ik geen poppen, rupsen of motten. Maar ja, je ziet het pas als je het door hebt.

Nu dus met zekerheid: 1 buxusmot. En dikke kans dat ie niet meer weg gaat. Ach, wilde toch al deel van buxus verwijderen. Ik zal de buxusmot die struik aanwijzen, zodat hij daar gaat zitten. En het haagje kan hij dan met rust laten, dank u.

Rariteit: Joke’s uiltje

Hetty-Hanne stuurde me deze foto. Niet een echte rariteit, wel een uiltje met een verhaal. Toen Hetty- Hanne verhuisde, kreeg ze een huisje zonder tuin, maar wel met een plaatsje.  Joke stuurde 10 euro op met als doel: een lekker flesje wijn kopen, om op het plaatje te drinken. Dat heeft Hetty-Hanne niet gedaan. Ze ging op zoek naar iets om het wat treurige plaatsje
op te vrolijken. Het werd dit uiltje.

Hetty-Hanne groette het uiltje iedere dag. Nu, na twee jaar later, is het nog bijzonderder. Joke is overleden, en H-H glimlacht iedere dag in het voorbijgaan even naar het uiltje en heeft het idee dat Joke via het uiltje teruglacht. Een mooie herinnnnering.

Zweden: mussen

Van 10-18 augustus gefietst in Zweden.
Langs de westkust van Helsingborg naar Goteborg.
Toeristenseizoen was over, heel rustig.
Hitte was ook over, temperatuur 19-22 graden, meestal droog.
In de stadjes en dorpjes en bij terrasjes kwamen we heel veel mussen.
Om kruimeltjes te vangen.

Hier ben ik…
… hier ga ik weer

In de botanische tuin in Goteborg zagen we er een heleboel..
Tientallen mussen die hingen in de bloeiaren van de sporobolus heteropis, een fluffy grasje. Zo leuk dat we de tweede dag in Goteborg nog even terug gingen om naar de acrobatisch musjes te kijken. Ook in grote perken afrikaantjes zaten ze massaal, de zaden uit de uitgebloeide bloemen te plukken. En op de pergola’s.

Gezellig bijpraten op de pergola
Zoekplaat met mussen, 1 is heel makkelijk te zien. De meeste hangen in het gras eronder.

Zweden : Rozentuin

In het centrum van Göteborg ligt een mooi park, aangelegd door de Garden Society van Gothenburg, Trädgårdsföreningen, vanaf 1850.Met een fraaie kas, palm house, nagebouwd van de Crystal Palace kas in Hydepark in Londen. De onderdelen zijn in Schotland gemaakt, naar Zweden verscheept, en ter plekke in elkaar gezet. Vanaf 1878 konden de inwoners van Göteborg de tropische planten en palmen in de kas bewonderen. Veel nieuwe is de rozentuin. Het rosarium is on 1987 aangelegd, met hulp van plant donaties van ene Gote Haglund, die een enorme rozencollectie had.
Ik was wel wat verbaasd dat er, ook half augustus, nog zo veel rozen in bloei waren. Uiteraard steeds even snuiven, in hoeverre de rozen ook geuren. DE neus wil ook wat.
De rozentuin bestaat uit drie delen, een deel met moderne rozen, vaak doorbloeiend, een deel met oude rozen. En tot slot het ‘rozen-acrchief’, een verzameling rozen die in het westen van Zweden groeien. Deze laatste tuin is onderdeel van een programma voor instandhouding van plant0diversiteit. Met meer dan 1200 soorten rozen is dit een van de grootste rosariums in Noord-Europa.

Moderne rozen

Zweden: publiek groen

In de meeste Zweedse plaatstjes die we bezochten waren zeer kleurrijke openbare plantenbakken, hangmanden, of miniparkjes te bewonderen. Met duidelijk veel aandacht. Alles keurig gewaterd en geen dood bloemetje te zien.

Miniparkje in Falbenberg
Bloembakken op de wandelpromenade in Helsingborg
Linnaeus parkje in Haga, Göteborg

In Zweden was de zomer van 2018 ook extreem heet en droog (tot aan de week dat wij er waren). Op allerlei beboste heuvels waren er hele stukken bruin. Van dichterbij bleken dat de eikenbomen te zijn. Die hadden massaal de watertoevoer naar hun blaadjes stopgezet. Resultaat: geen afgevallen blad, maar ingedroogde knisperige blaadjes aan alle bomen. In de dorpen en steden hadden alle laanbomen in de straten een soort ring van grote plastic tassen om de stam, gevuld met water, en met hele kleine gaatjes onderin. Langzaam gaven ze water af aan de bodem.

Zweden: rosa rugosa

Al fietsend door west Zweden, langs het Kattegat, is er een plant die veel indruk heeft gemaakt. De rosa rugosa of rimpelroos. Half augustus is de plant al uitgebloeid. De opvallende kleur zit hem in deze tijd van het jaar in de overvloed aan grote oranje bottels. In dit gebied – in Skane en Halland – wordt de heester heel veel gebruikt als erfafscheiding. Maar ook in de Botanische Tuin kwamen we hem veel tegen in gemengde borders. En ook gewoon in de natuur en natuurgebieden waar we doorheenfietsen. Een  feestje.

Langs het tuinhek
Aan zee, net rechts van de foto staat de vuurtoren van Glommen, Halland, Zweden.

Halve muis

Poes Sprot is niet meer al te snel. Een of twee keer per dag wandelt ie in uiterst rustig tempo door de tuin. Vanaf het terras, het tuinpad op naar achterin de tuin, even stilstaan en snuffelen op de plek waarboven de pindasilo voor de vogels hangt, tot aan de schuur, rechsomkeert en terug.
Soms slaat ie bij de verre schuur rechtsaf, loopt via het dwarspad naar andere deel van de tuin en via tuinpad langs de vijver terug naar het terras. Zitten. Uitrusten.

De dag voor we op vakantie gingen, 9 augustus, begon het weer om te slaan. Het werd heel donkergrijs, er kwamen windvlagen langs, zo net voor een regenbui uit. Wij zaten op ons (overdekte) terras, en ineens kwam Sprot op een drafje aan. En hij had iets gevangen. Zo op zijn oude dag.
Een muis. Heel even speelde hij er mee. Begon hem toen op te eten. Kop eerst, toen de muis een halve muis was, floepten de orgaantjes eruit. Die hoefde Sprot niet. De rest weer wel, tot en met het staartje.

’t Is de natuur.

Van kop…
…. tot staart

 

Geen Time Lapse nodig

Planten groeien langzaam en als je dat zichtbaar wilt maken op bewegende beelden dan wordt daar vaak de time lapse techniek voor gebruikt. Om de zoveel tijd 1 beeldje, en die dan versneld afspelen.
Dat is niet nodig om teunisbloemen open te zien gaan. Op het juiste tijdstip er bij gaan staan. Je kunt bijna je adem inhouden.

Deze foto en het filmpje zijn van 7 augustus tegen half 10 ’s avonds. De kleur begint al een beetje te verdwijnen uit te tuin. De opengaande teunisbloemen geven opeens veel helderheid in de tuin. De heerlijke geur van de bloemen is niet alleen lekker voor de gammavlinders. Reuze handig dat de bloemen ongeveer op neushoogte open gaan!

Teunisbloemen zijn tweejarig. Of het aan de warme zomer tot nu toe ligt weet ik niet. Opvallend is dat de rozetten van de teunisbloemen, die dit jaar gevormd zijn, om volgend jaar te gaan bloeien op allerlei plaatsen in de tuin toch dit jaar al een nieuwe bloemstengel maken. Ze zijn al weer ruim een halve meter hoog, en zullen ongetwijfeld nog wel in bloei komen. Een tweede lichting dit jaar.