Verwarming

Afgelopen week geen dakdekkers. Als de gevoelstemperatuur onder de min 6 is dan wordt er geen buitenwerk gedaan. Gelukkig was het dak al helemaal met folie belegd en een flink deel ook al van nieuwe pannen voorzien. De resterende stapeltjes dakpannen liggen nog steeds keurig opgestapeld tegen het dak. Afgelopen nachten was dat nog wel even spannend, met de harde oostenwind. Af en toe hoorden we gebonk op het dak waar de stapeltjes pannen wiebelden. Binnen inmiddels geisoleerd, dat scheelt. Warm is het nog niet. De verwarmingsradiatoren staan buiten in de tuin.

 

 

Martinikerkhof

Al ruim een weer prachtig droog en zonnig winterweer.  Gunstig voor de dakdekkers die de dakpannen op ons dak aan het vervangen zijn. Geen afdekzeil nodig. Steeds meer sneeuwklokken in de tuin, onder de struikborder inmiddels een aardig ‘veldje’ en onder de heg een steeds langer en breder wordende rij. Akonietjes hebben we niet zo veel. Een handjevol. Ik had me nooit gerealiseerd dat ze het ook goed kunnen doen in een grasveld. Zoals hier op het Martinikerkhof in Groningen.

Achter de Martinitoren
Even van de fiets afgestapt, vrijdagmiddag. Mooi moment om appeltje te eten en om te genieten van dit schouwspel.

Zingend ijs

Elke ochtend is de eerste klus om een opening te maken in het ijs van de vijvers. Dat wordt steeds lastiger bij de kleine vijver, waar helemaal geen zon komt. Onder een stuk piepschuim is een plek waar ik elke dag nog door heen gekomen ben. Dan vis ik de losse ijsstukjes eruit. De grote vijver gaat makkelijker. Onder de brug blijft het ijs lang dun. De afgelopen dagen heb ik steeds grote ijsscherven uit het oppervlak gevist en op de kant gelegd. De volgende ochtend steevast weer dicht gevroren, zo’n 1-1,5 cm. Het stuk waar ik niet bij kom, aan de overkant is veel dikker. Vrijdag kraakte het nog toen Poes er over heen liep.

Eenzame schaatser op het zingende ijs van het Paterswoldse meer

Dat is anders op het Paterswoldse meer, een kleine wandeling bij ons vandaan. Geen krakend ijs vandaag, maar zingend ijs. Een enkele schaatser te zien, en te horen.  Goed kijken, net rechts van de paal die middenin staat. Aan de kant moppert een toeschouwer: ” Als ie door het ijs zakt verpest ie het ijs voor de anderen” .

Detail

 

 

Verhuizing Bloemenwinkel

Twee keer per jaar ging ik er heen.
De bloemenwinkel in de straat.

Een bloemstukje bestellen.
Elke keer anders, elke keer mooi.
De bloemenman wist het ondertussen.
Een compact stukje, makkelijk om mee te nemen.

Voor in de trein. Naar Utrecht.
Met Pasen en Kerstmis.
Voor mijn moeder.
Tot vorig jaar.

De bloemenwinkel, laatste blik
Altijd bijzonder, en smaakvol. Klaar om te verhuizen.

Afgelopen vrijdag was de laatste dag van de winkel.
Na 45 jaar stopt de bloemenman.
Bloemenwinkelruimte wordt weer deel van zijn huis.
Parkeerplaats wordt weer tuin.

De dag na het afscheidsfeestje, zaterdagochtend. Geertjan poseert nog even voor de winkel, straks weer zijn woonkamer.

Einde van een tijdperk? Niet helemaal. Bloemsierkunst Groeneveld verdwijnt op deze plek. Maar verhuist naar een andere plaats in het dorp. Met dezelfde naam, zelfde telefoonnummer, de inboedel die nu nog in de oude winkel staan, en het klantenbestand. Vanuit de wijde omgeving weten mensen Groeneveld te vinden. Clarissa, al jaren lang werkzaam bij Groeneveld, zet de winkel voort. Vanaf 1 maart op de nieuwe plek, aan de Kromme Elleboog 46 in Haren.

Joost schrikt

Joost kan prima tegen de kou. Natte kou kan hem niet bekoren, maar droge kou bevalt hem goed. Lekker voor een frisse winterwandeling. Als hij weer eens door onze serre wandelt, schrikt hij. De plant waar hij al jaren gedag tegen zegt, tijdens zijn wandelingetjes hang er zielig bij.

Joost k. Bouter staat er bij en kijkt er naar

Niet meer te redden, nu het een paar graden gevroren heeft in de serre…. Gelukkig hebben we binnen in de voorkamer nog een exemplaar en zijn er recent wat takjes afgevallen. Die kan ik stekken. Toch jammer dat ik er niet aan gedacht heb de plant tijdig in de bijkeuken te zetten. Duurt zeker 10 jaar  voordat een stekje dit formaat heeft bereikt.

Wespennesten

We zijn aan het verbouwen, en niet zo’n beetje ook. Steigers rondom. Afgelopen week is het hele dak ontdaan van de oude dakpannen. Inmiddels liggen er al weer een heel aantal nieuwe op. Van binnen zijn twee kleine slaapkamers boven gestript, en daar gaat 1 kamer van gemaakt worden. E.e.a. wordt van binnen uit geisoleerd.
Bij het strippen kwamen allerlei (verlaten!) wespennesten te voorschijn. Werk van vele jaren. In de holle zijwanden van de dakkapel waren het grote plakkaten. Ook een paar kleine ronde nestjes, uitermate kunstig gebouwd.

Eddy houdt plakkat wespennest op
Grote en kleine cellen
In het plafond van de dakkapel
Papierdun, wonderschoon. Als je door het ‘raampje’ naar binnen kijkt zie je verschillende bollen in elkaar en binnenin een groepje cellen.

 

Rood oog

 

Rood oog

Als je foto’s maakt met een flits, kan het gebeuren dat mensen met rode ogen op de foto staan. Tegenwoordig hebben veel camera’s een korte voorflits, waardoor onze pupillen wat kleiner worden, en daarmee worden rode ogen voorkomen. Mocht je geen voorflits hebben, veel computers-programma’s om foto’s te bewerken hebben een ‘rode-ogen-functie, die hetzelfde resultaat bereikt.

Die rode ogen lijken rood, maar zijn het niet. Heel anders is dat bij de Turkse tortel. Was me niet eerder opgevallen, maar op de foto van vanmorgen is het niet te missen!

Tortel op berijpte pergola, tuurt naar voedersilo een meter verderop.

Chinese sweets

 

Chinese snoepjes

Deze week was ik twee dagen in Amsterdam voor een workshop. Bij de koffietafel lag een briefje:  Chinese Sweets for y’ all. Chinese zoetigheden. Maar wat was dat bruine balletje…?

Een stevige schil, maar toch een beetje indrukbaar. Het bleek een vrucht, een soort kleine Litchee. Met een fraaie glanzende pit.