't Groentje

Etappe Pronkjewail-wandelroute van Zoutkamp naar Wehe den Hoorn.
Rond lunchtijd waren we in Houwerzijl. Daar heb je een theemuseum, met theehuis en theetuin. Het museum bezochten we niet, wel een kopje thee op het terras van het theehuis. In de schaduw van dakplatanen, heel genoeglijk.

Na de thee schoven we op naar een bankje in de theetuin. En daar aten we onze boterhammetjes op. Met uitzicht op een rechthoekige vijver met een grote theepot als ‘water feature’.

De wandeletappe van 22 juli ging (voor ons) van Wehe den Hoorn naar Winsum. In Eenrum sloten Pieter en Mirjam aan. Na het halen van een stempeltje bij cafe Bulthuis (” We zijn heel zuinig op onze kerk“, zei de cafebaas, wachtte even en vervolgde “we gebruiken hem nooit“), op naar de Kleine Plantage. De planten stonden er prachtig bij, en de kleuren knalden ons tegemoet. Toen we de kwekerij opliepen, en ook de rest van de dag,  waren er tientallen minikleinebeestjes in de lucht en op ons. Kriebelig, volgens Mirjam. Onweersbeestjes, zei de man van de Kleine Plantage. Hij hoopte vurig op onweer, eigenlijk regen, want het water geven van de planten de afgelopen periode op de kwekerij was inmiddels een dagtaak geworden.

Begin mei waren Eddy en ik ook al in Eenrum, toen op de fiets en rhodondendrons kijken in de Notaristoen, en ook even langs de Kleine Plantage. Daar hadden we het eerste stukje Pronkjewailpad gelopen, de route gaat namelijk over het terrein van de kwekerij.

Al jaren pot ik in voorjaar de commelinawortelstokken apart op. Het worden er steeds meer, dus steeds meer potten. Een paar jaar terug gaf ik een paar wortelstokken aan de buren. Die  hebben ze een aantal weken later pas opgepot, en ze ook allemaal bij elkaar gezet in een grote witte pot. En in het hoekje bij de deur gezet, voor een witgepleisterde muur.
Afgelopen week kwam iik s morgens langs en stond perplex van de enorme bos blauw. Bij ons zijn ze allang uitgebloeid.

Kloosterburen heet natuurlijk niet zomaar Kloosterburen. Is genoemd naar het klooster. De monniken in het klooster konden niet alleen heel goed dijken bouwen (daarom waren ze ook naar het noorden gekomen), maar ook tuinen onderhouden. Daar teelden ze allerlei medicinale planten, en eten natuurlijk.

De tuin is weer in ere hersteld, en opvallend is dat er steeds grote perken van ongeveer 4 x 4 meter met een en dezelfde plant waren beplant. Hier een oranje veld van goudsbloemen op de voorgrond, en een perk oostindische kers het bed erachter.

Als je heel goed kijkt is er ook nog iets vreemds op de foto te zien….
Gevonden?

De tuin van de dominee, Domies Toen, in Pieterburen stond al een tijd op mijn wensenlijstje om eens te gaan kijken. En toen we afgelopen vrijdag weer een stukje gingen wandelen, deze keer vanuit Pieterburen, was het moment aangebroken. De tuin is in de jaren zestig van de vorige eeuw ontstaan als een burgerinitiatief. De oude pastorie werd afgebroken en er ‘dreigden’ huizen gebouwd te gaan worden. Tine Clevering- Meyer was een van de iniatiefneemsters en ontwierp een groot deel van de tuinen. Het oudste stukje is een dobbe, vlak bij het theehuis uit 1300! De oude gemetselde muur is uit 1600. Heel wat historie zo bij elkaar.

We dronken eerst een kopje cappuccino in het thee- en koffie-huisje, toen de tuin in. Een stichtelijk gebouwtje als entree. Op de plek waar vroeger de deel van het huis van de dominee/ de pastorie stond is nu op mergelgrond een mooi arm biotoop ontstaan. Met allerlei planten die je in Zuid LImburg tegen komt, maar niet echt verwacht in Noord Groningen. Tegen een gemetselde muur is een -naar Engelse stijl- lange brede border beplant. In  het voorjaar moet het in de oude voortuin prachtig zijn met de vele stinzenplanten.  Een kruidentuin, en er wordt gewerkt aan de vlinder- en bijentuin. Het kerkje vormt een mooie achtergrond voor de tuin.