Nieuwjaarswandeling 2018

Hoge temperatuur, maar wel stevige poest wind. Daardoor was het toch tamelijk fris tijdens onze nieuwsjaarwandeling 2018. We hadden deze keer niet een route door de natuur uitgekozen, bv stukje richting Sassenhein, door weiland-pad. Veel te nat en te modderig. Vandaag maar even op  verharde wegen blijven. Via de Oosterweg, naar Essen, Zuid Groningen in tot aan de Goeman Borgesius laan en via Rijkstraatweg terug.

Dit laatste stuk gaan we meestal met de bus of met de fiets. Dan ben je overal steeds net wat sneller langs. Opvallend dat je -al wandelend- altijd weer een paar extra dingen ziet, waar je anders langs rijdt.

Naast een bijzondergeveltje, en nieuw rietendak van een van de huizen, zagen we opeens ook een paar bijzondere paddenstoelen.

Aardsterren! En behoorlijk groot. De buitendiameter een cm of 8, de bol 2,5-3 cm. Aan de voet van een beuk aan de kant van de weg. En even verderop een heel stel. Maar welke het precies is?

Aardster onder beuk
Deukje aan rechterkant door er heel zachtjes tegen aan te duwen. De bol ‘blies zichzelf’ gewoon weer op. Weg was het deukje.

Hmm. Misschien met een schepje een klein beetje van de beukengrond bij die beuk gaan weghalen en onder onze beukenhaag strooien…

Kweepeer

Op tweede kerstdag waren we in Utrecht en maakten van de gelegenheid gebruik naar het Centraal Museum te gaan.
Mooi museum in oud gebouw, voormalig klooster. Tegenover het Nijntje Museum, bovenin een nagebouwde studio van Dick Bruna.

Trappetje op, trappetje af, door een heleboel zalen. Er loopt nu een tentoonstelling van Pyke Koch (spreek uit Pijke). Magisch Realisme. Mooi spul. Ook werken van enkele andere magisch realisten, zoals Carel Willink.

Een vrolijke Frans was Pyke Koch zeker niet. Snel schilderen deed ie ook niet, hij wilde het perfect hebben ook al duurde het jaren. En mislukte schilderijen zijn er niet, als ie het zelf niet mooi vond gooide hij het weg voordat iemand anders het gezien had.

En hoe kom ik nu van de kunsttentoonstelling naar een blogje over de tuin? Gewoon plaatjes kijken. Er is vast wel iets dat met tuin te maken heeft. Zoals dit stilleventje met twee kweeperen. We hebben zelf weliswaar geen kweepeer in de tuin, maar Willie en Jitske wel. Dichtbij genoeg.

Stilleven met kweepeer, 1946, Pyke Koch

Wel Curieus: heel lang in Utrecht gewoond en niet naar Centraal Museum of Catharijne Convent gegaan. Nu wonen we in Groningen en dan gaan we wel!

Spektakel

Je hebt een heel spektakel gemist,
zei Eddy toen ik vrijdagmiddag thuiskwam. Een hele vlucht barmsijsjes had zich te goed gedaan aan de zaadjes uit de uitgebloeide teunisbloemen, pal voor het raam van zijn werkkamer. Hij liet me een foto op de ipad zien, in allerijl gemaakt.

Barmsijsjes!
Die hebben we maar heel af en toe gezien. Jaar of 10 terug, hier in de tuin, ook in de teunisbloemen. Het zijn zadeneters. Heel af en toe strijken ze in de winter (welke winter?) bij ons neer. Bruin witte vogeltjes, gestreept verenpakje en heel opvallend, een knalrood petje, en een roze borst.

Zaterdagmiddag was ik de modder van de tuinmannen van de paden aan het verwijderen, en ze doken weer op. De kudde. Naar binnen, fototoestel gepakt en voorzichtig naar de achtertuin geslopen. Een heel stel was al vertrokken, maar je begrijpt het idee.
Zo ziet een kudde barmsijsjes eruit.

Sluip, sluip, snel een foto voor ze weg zijn: hoeveel tel jij er?
Dichterbij geslopen, meer barmsijsjes vliegen weg

 

Bij de middelste aan de linkerkant zie je -als je goed kijkt- het rode petje

Vandaag, zondag, de camera klaar gelegd, voor het geval ze weer langs kwamen. Kijken of ik scherpere foto’s kon maken. En weet je…. ze kwamen niet,

Modderpoten

Zo zag ons terras eruit nadat Ties en Mark drie dagen hadden rondgebanjerd in de tuin. En binnen -in de keuken- ook allemaal mini modderpoten: poezenvoetafdrukjes.

Zaterdagochtend eerst maar eens de dikste modder van het pad gespoten met de tuinslang. Ziet er nu iets beter uit dan op de foto, maar nog wel een flinke schrobbeurt nodig. Voor een rustige winterdag.

Binnen zijn de poezenpootafdrukken in de dweil verdwenen, en ruikt het naar citroen.

Tuinpad herleggen: zaterdag

Afgelopen maandag was de eerste werkdag aan ons tuinpad. De eerste ochtend was ik erbij en heb zelf ook nog wat in de tuin rondgelopen in het licht. Maandag avond was het donker, toen ik thuis kwam van het werk, en dinsdagochtend ook. Bijna de kortste dag, en ook de meest grijze december sinds 30 jaar. Dus geen foto’s. Dinsdag middag was ik vroeg genoeg thuis om een stukje voortgang te zien: veel steentjes lagen erin. Ik was wat ongelukkig met de hobbeligheid. Tussen de rij stoepstenen en de rijen klinkertjes zaten behoorlijke hoogteverschillen tot wel een centimeter, struikelgevaar!

Mmaar dat kwam goed, de trilplaat ging er nog overheen. Wel duurde het tot zaterdag totdat er voldoende licht was dat ik het pad in vol ornaat kon zien. Nou ja, nog niet helemaal, ligt nog zand op. Dat moet eigenlijk tussen de kiertjes in geveegd worden. Probeer dat maar eens, vochtig zand in kiertjes vegen. Niet dus.

Dinsdag middag
Zaterdagochtend
Zaterdagochtend, vanachter uit de tuin naar het huis toe. Een waarlijk riant pad!

Tuinpad herleggen: maandag

Afgelopen week kwamen Ties en Mark het tuinpad verbreden en herleggen. Met hergebruik van de oude klinkers, aangevuld met stoeptegels van Gerd en een paar 50×50 tegels van Reint. Maandag ochtend kwamen ze, het was nog bijna donker en twee graden. Fris, maar droog. Geen regen, af en toe een spettertje motregen, wel erg grijs. De grond was nog wel doorweekt, dus een waar modderballet.

Het pad is nu iets hoger gelegd op een bedje van zand, tussen twee opsluitbanden. In de loop der jaren was het pad gezakt (of de borders hoger geworden, door alle compost e.d.).

Maandagochtend half 9: in het schemerdonker haalt Ties de steentjes eruit
Mark is gearriveerd; bespreken tot hoever het pad verbreed gaat worden.
Touwtje spannen
Eerste opsluitband voor de hoogte en breedte plaatsen en dan…
…. is het tijd voor koffie
Eind dag 1, vlak en recht (en modderig)
Met stapeltjes klinkers
En torentjes stoeptegels

Nieuw spreekwoord

Spreekwoord: Ook uit een roze wolk kan het regenen.

Kan dan zoiets betekenen als ’te mooi om waar te zijn’.
En een beetje een tegenhanger van: na regen komt zonneschijn.

Het is – volgens mij – geen bestaand spreekwoord, maar wel een uitspraak van Eddy toen we zaterdagochtend  deze fraaie roze wolk zagen. Dit was aan de voorkant van het huis. Ook achter was de hemel fraai roze gekleurd. Het silhouet van de grote wilg stak er prachtig tegen af.

Ik ging op weg naar de bushalte en was nog geen 5 minuten onder weg toen het er zo uitzag als op de tweede foto. En even later : regen, natte sneeuw. Weg was het roze, in ieder geval van onder de wolk gezien. Toen stond ik gelukkig al onder het afdakje bij de bushalte.