't Groentje

Buiig dit weekend, maar ook zon tussendoor. Niet zoveel als vrijdag toen het vrijwel de hele dag zonnig was, maar toch flinke opklaringen. Zaterdagochtend begon zonnig. Onze achtertuin ligt op het noorden, en omdat de zon zo laag staat wordt alleen de bovenkant van struiken en bomen direct aangelicht door de zon. Dit was om half 9 ’s morgens.
Volop zon aan de zuidkant, aan de noordkant -op de foto- grijze lucht  en een stukje regenboog.  Wat is er nog meer te zien. De hoge kerstboom helemaal rechts is net van de buren. Rechtsonder pijpje van de verwarming op onze uitbouw. De boom rechts is een zwarte els, nu vrijwel zonder bladeren. Zelfde geldt voor de berken. Die hebben hun eigen blaadjes verloren, de dikke winterjas van klimop blijft. En het zwarte stipje net aan de binnenkant van de regenboog? Foto is van binnen, vanuit de keuken genomen, ramen zijn aan een wasbeurt toe.

De nacht van 11 op 12 november 2016.
Het had gevroren.
De ene roos nog in de knop.
Belofte van een bloem die niet meer zou uitkomen.
De andere roos, even was het feest.
Alsof met poedersuiker bestrooid, sluit ze haar blaadjes.

Voor een panorama van de achtertuin toen, klik hier.

De zon scheen op die dag, 12 november 2015.
Veel blad al van de bomen.
Helemaal rechts nog blad aan de ene kastanje van de buren.
Siergrassen staan te pronken.
De berken lijken groen, dat is hun winterjas van klimop.

Een verdrietige dag, dat ook.
De dag erna namen we afscheid van Pa.

’s Nachts was het koud geweest.
Tegen het vriezen aan.
De mist trok op.
De bladeren hielden de laatste druppeltjes vast.
Alsof ze met een plantenspuit waren besproeid.

De hoofdbloei van de schapenkophortensia was allang achter de rug.
De meest grote bloempluimen waren al bruin.
Een enkele kleine pluim nog in bloei, niet meer wit.
Verkleurd naar oudroze.

De zon brak door.
Rondje door de tuin op 16 november 2013.
Tot helemaal achterin, bij de verre schuur.

 

Als je jaar na jaar foto’s bekijkt zie je het verschil pas.
In een periode van het jaar waar de veranderingen in de tuin snel gaan.
In het voorjaar, als bijna elke dag iets nieuws de grond uit spuit.
In het najaar, als ineens de bladeren beginnen te kleuren.

Dat is niet steeds de zelfde tijd, elk jaar.
Je kun er de jaarklok niet op gelijk zetten.
Afhankelijk van droogte in de zomer, en tijdstip van vorst in najaar,
kan er weken tussen zitten.

Op 17 november 2012 zag de wolfsmelk er zo uit.

En die dag ook nog eieren gevonden!

• Een stukje langs het grasveld, twee weken geleden van gras en heksenbezem ontdaan. 50 cm diep, 1 meter breed.
• Een zakje tulpenbollen, die nu echt de grond in moeten, witte, type colonel.
• Een uurtje droog voor de lunch.Dat betekent lekker even naar buiten en de bollen erin gezet. Omdat het stuk grond nu zo kaal is op zoek gegaan naar wat plantjes. Een pad aan de andere kant van de tuin willen we gaan verbreden. Dat betekent dat een reep tuin van 35 centimeter breed en ruim 20 meter van plantjes ontdaan moet worden. Ik heb met een schepje een paar plantjes uit een stuk van nog geen halve meter gehaald. Die plantjes staan nu ook in de miniborder, boven op de tulpen. Dat belooft veel kleur volgend voorjaar en zomer. Niet allemaal tegelijk overigens.