Alles in en om onze tuin
De wintertijd nadert
Het waterschap roept op de sloot te ‘schonen’
De laatste Gardeners World van het jaar wordt aangekondigd
De herfst komt eraan
Als ik ’s avonds thuiskom floept het buitenlicht aan
De poezen liggen liever binnen
De buienradar meldt regen over 27 minuten
De herfst komt eraan
Het groen zakt weg uit de bladeren
De paddestoelen komen en ze gaan
Siergras staat nog fier overeind, de wolfsmelk niet
De herfst komt eraan
Regelmatig laat ik als raadplaatje een foto van een plant uit de tuin zien met de vraag: welke plant is dit. Diana deed dat anders en maakte er een wedstrijd van met 15 foto’s. Moeilijk!!!
Het waren allemaal bloemen uit de moestuin; Diana is een zeer actief moestuinierder en vele jaren koop ik regelmatig zaadjes bij haar. Tomaten, pepers, paprika 1 x zelfs aubergine. Terug naar de wedstrijd. Al die bloemetjes lijken op elkaar.
Er was er een, zie de foto, die ik maar niet kon vinden. Verschillende bevriende plantenliefhebbers gevraagd. Geen succes.
Uren, ja echt uren, op internet plaatjes zitten kijken. Wel leuk, maar niet de plant die er op lijkt gevonden.
Toen een aantal apps opgezocht, waar je een foto van een plant kan uploaden en dan kreeg je een aantal suggesties terug. Recensie komt in apart blogje. Het dichtst bij kwam: noorse esdoorn… Maar is het ook niet.
Heb niet gewonnen, had wel ook de ‘moeilijkste’ goed.
NB. Als je eerst zelf ook wilt puzzelen: kijk op deze link.
Als je de oplossing wilt: klik hier.
Half oktober bloeien er veel grassen, die zijn dan op hun mooist. ER valt niet te eten aan die graspluimen, als je een bij of insect bent. Hoe anders is dat met klimop, althans de ‘ volwassen’ vorm. De bolle bloemhoofdjes zijn een magneet voor de vliegende beestjes. Als de zon er dan nog op staat….
Het filmpje is van 15 oktober, met zijn uitzonderlijke hoge temperatuur voor de tijd van het jaar en volop zon.
Eind van de zaterdagochtend een bezoekje aan Wim gebracht. In de serre een beetje bijgepraat. Afgesloten met een rondje door de tuin. In de vroege herfst, zit er nog veel blad aan de bomen, de kleine esdoorns beginnen te kleuren, de vruchten van de cornus kousa beginnen te vallen. Paar foto’s gemaakt. In dit zachte herfstlicht zo mooi, dat ik ze gewoon allemaal bij dit blog plak.
Varens van zoon Wouter, zie Groei & Bloei, tijdschrift Oktober 2017.
De kunstwerken van dochter Dorothee.
Kijk eens in die boom, zegt Annelies, daar zit een soort wrat. Weet jij wat het is?
Ik had de boom – een magnolia – al eerder gezien in de tuin van Annelies. Toen prachtig in bloei. Nu is het oktober, de boom staat nog volop in blad. De knoppen voor volgend jaar zijn in de maak, ongeveer 2,5 centimeter groot. En dan dus de ‘wrat’. Toen ik aan kwam lopen dacht ik eerst dat het een gal, een vergroeisel van tak of stengel, was. Maar van dichtbij was het helder: een wonderlijk gevormde zaaddoos. Een handjevol zat er in deze boom. Elk weer een beetje anders gevormd. Als je ze nog iets langer laat hangen, dan gaan de zaaddozen open en komen de zaden – rode besachtige zaden van bijna een centimeter groot – te voorschijn.
Brengen
– darmera peltata
– persicaria ‘red dragon’
– witte hoornbloem
– longkruid
– stipa tenuissima
– zenegroen
– iris sibirica
– waterlelies
– wateraardbei
Halen
– melica transsylvanica ‘redspire’
– 3 maartse viooltjes (op heuvel bij appelboom 85)
– carex grayi (knotszegge)
– 1 rozet gevlekt havikskruid, bochtig havikskruid (op heuvel in bloemenwei appelboom 85)
– zaailingen muurbloem (nog oppotten)
Vind je het ook zo’n leuk als er een meneer Bakker is, die van beroep slager is, en op zijn winkel heeft staan: Slager Bakker. Wij hebben nu zo’n bloembol. Het is een narcis, en de naam van die narcis is geranium!
De narcis heeft meerdere bloemen per stengel, spierwitte blaadjes, met een bescheiden trompetje. bescheiden van formaat, want de kleur is knaloranje. Waarom die geranium is genoemd. Misschien weet Joost het. Deze geranium heeft een lekkere geur, maar de kans dat we die ruiken is niet zo groot. De narcissen staan sinds vanmiddag in de voortuin, maar niet meteen een plek waar je met je neus bovenop zit.
Het planten was nog wel een heel gedoe. In de voortuin hebben we een fors oppervlak, zeker anderhalve vierkante meter met persicaria bistorta, adderwortel. Daar zet ik de bollen wel even tussen, dacht ik. Nee dus: de adderwortel maakt hele stevige wortelstokken, en daar tussen in een taai web van kleinere wortels, een laag van ongeveer 6 cm. Met de schep zelfs nauwelijks door te hakken. Besloten om een flink deel van de adderwortel helemaal weg te halen, paar uur werk voor 1 m2! De hele bovenlaag in brokken naar een bult achter in de tuin gebracht (wie adderwortel wil, kom een paar klonten halen!). Een paar emmers compost naar de voortuin. En toen bolletjes in de verse grond. De narcissen en ook nog tulpen. Er tussen (ook voor het antikattenbak effect) verschillende planten die ik nog in potten had geplant: 5 korenbloemen, 2 grootbladige salvia’s, 5 verbena bonariensis-sen.
Twee soorten zaad had Mies meegebracht: campanula rapunculus (2 jarig), rapunzelklokje en campanula rapunculoides, akkerklokje. Een van de twee heb ik al in de tuin staan, maar welke? De namen lijken zo op elkaar. Gokje dus, ik nam een zakje zaad van het rapunzelklokje mee.
Verkeerd!
Als ik de klokjes opzoek (zie linkjes), dan lijkt het erop dat we het rapunzelklokje al hebben. Een wat fijner bloempje en ielere stengels.
Een derde klokjes soort in de tuin, in campanula-blauwpaars (en soms in wit) is het ruige klokje. Stevige planten, goed rechtop blijvend.
En de vierde is een laag, wat flodderig groeiend klokje, misschien wel het weideklokje. Ook deze soort nam ik van een plantenruil mee, twee jaar geleden. Toen stond er geen naam bij.
Als je nou aan de ene kant wat weghaalt, stelt Eddy voor, dan hebben we wat meer zicht op de vijver.
Hij doelt op het schildblad – darmera peltata- dat weelderig groeit aan beide zijden van het ondiepe stuk van onze vijver. Daar heb ik kort geleden een paar wortelstokken uitgeschept voor de weggeef. Volgende week is weer plantenruil.
Darmera is een fraaie probleemloze plant, die heel langzaam groter groeit.
Perfect als oeverplant. Door zijn stevige (oppervlakkige) wortelstokken houdt de darmera ook een instabiele vijveroever goed vast. Bloei in april – mei met een opvallende bloem, voordat het blad opkomt. Daarna het blad, enorme exemplaren tot zo’n 50 cm in doorsnee. Heet niet voor niets schildblad. De darmera kondigt de herfst aan met fraaie koperrode en gele herfstkleuren. De zaaddozen zijn fraai, maar bij ons zien we ze nauwelijks, de bladeren groeien er boven uit.
Beste plek: overwegend lichte schaduw, aan een bosrand of plek half open plek met her en der een struik of boom. Bij voldoende vochtige en rijke grond kan het ook iets zonniger zijn.
We hebben een oude picknicktafel met twee banken. In 1997, 20 jaar geleden alweer, gemaakt door Gerd.
Die staat rustiek te wezen in een hoek van de tuin.
In de beginjaren hebben we de tafel veel gebruikt. ’s Zomers buiten eten aan de tafel. We hielden ons bord wel goed vast beetje goed vasthouden want de tafel was niet overal helemaal vlak. Gemaakt van in de lengte doorgezaagde kastanjehouten palen. Toen er een serre met overdekt terras bij kwam aan de andere kant van het huis, raakte de bank en tafel in onbruik. Althans bij ons mensen.
Af en toe kwam er een bak met bloemen op te staan. Het tuingereedschap werd er op gelegd als ik in de buurt bezig was. Bij de poezen, met name Suzan, is de bank echter zeer in trek. Bijna dagelijks zit of ligt ze erop. Blijkt ook een prima krabpaal te zijn. Mede daarom zijn de banken niet echt goed meer om op te zitten, met een dunne zomerse broek aan: risico van splinters in de billen. Ook steeds meer kleine kruipertjes weten de bank te vinden, van onder en van binnen. Mosjes en zwammetjes helpen mee de bank en picknicktafel langzaam op te ruimen.
