Deze bruine vlinder vliegt niet lang, een week of twee. Ik zie hem ook niet elk jaar. Dit jaar waren ze weer te vinden in de tuin. Alleen lastig te fotograferen, ik heb een hele serie onscherpe foto’s, en een redelijk scherp (tikkie harde belichting).
Het gaat over het koevinkje. Deze vlinder is namelijk een nogal wilde heen-en-weer-vlieger. Zit nooit eens stil, een soort ADHDertje. En als ie gaat stilzitten… dan meestal een beetje in de schaduw aan de onderkant van een blad. Tja een donkerbruine vlinder op een beschaduwd plekje, levert ook niet bepaald mooie foto’s op.
Grappig koevlinder-weetje: Mevrouw koevlinder zet haar eitjes niet af aan de onderzijde van een blad of plantenstengel, maar laat de eitjes tijdens de vlucht gewoon in het hoge gras vallen.
Mysterie nog steeds niet opgelost, van de gras- en/of grindpoeper.
Bijna dagelijks met schepje in de weer. Ook vandaag weer. Een relatief kleine drol. Dat brengt ook een potentieel nieuwe verdachte in beeld…. zou het de steenmarter kunnen zijn. We zien hem zelden, maar weten dat ie in de buurt rondzwerft. En gister avond hoorden we de steenmarter. Een uitermate vreemd geluid, een soort gekrijs.
Tijd om de techniek in te zetten. Eddy heeft de telefoon-met-camera op het plaats delict gericht, met bewegingsmelder aan. Als iets of iemand daar langs loopt zou een en ander op film moeten komen. De onderkant van de wielen van mijn fiets en mijn voeten zijn al in beeld verschenen toen ik vanavond thuis kwam.
Vorige week een detailfoto van kleine witte bloempjes. Het zijn de bloesems van onze olijf in kuip, op de hoek van het terras. Dit jaar uitzonderlijk goed gebloeid. Niet dat het veel uitmaakt, de bloesempjes vallen altijd af.
Niet helemaal helder of het komt omdat onze hommels en bijtjes ze niet lusten, kan ik me niet voorstellen. Waarschijnlijk omdat het hier in NL te koud is om de bloemen echt te bevruchten. (aanname).
Dit is een beetje een onduidelijk geval. Deze kat duikt de laatste maanden steeds vaker in onze tuin op. Een beetje een onzijdig type, met een wat woeste blik in de ogen. Aanvankelijk noemden we haar ” Crazy Eyes”, naar een karakter uit de NetFlix serie ” Orange is the New black”. In de loop van de TV-serie is haar bijnaam ” Crazy Eyes” veranderd en wordt haar echte naam “Suzanne” gebruikt. Zo zijn we deze kat allengs ook gaan noemen. Volgens buurman Jan woont deze kat een paar huizen verder op. Vroeger kwam ze ook veel bij hem in de tuin, maar sinds daar een hek omheen staat om Buddy, de hond, binnen te houden, loopt Suzan achterlangs: een tuin verder, naar ons.
Waarom op de verdachtenlijst?
– Suzanne is op verschillende tijdstippen op de verschillende plaatsen delict gesignaleerd.
– Houdt zich urenlang verdacht op onder of op de picknicktafel
– Haar vaste woon of verblijfplaats moet nog vastgesteld worden.
– Ook is niet zeker of het een zij is (Suzanne) of misschien toch een hij.
– Verdacht!
Aflevering 3 alweer van deze crimi. Nieuwe ontwikkelingen!
De dader is nog op vrije poten heeft zijn actieradius uitgebreid. Het blijkt ook een grindpoeper te zijn. In ons fraaie nieuw bekiezelde pad. Ik ben er al een keer dwars doorheen gelopen en met de fiets doorheen gereden. Hmmpfff.
We zijn bezig met het bedenken van acties om de dader op heterdaad kunnen betrappen. Webcam met bewegingsmelder? Maar waar richten we de webcam dan op? Dikke kans dat dat dan net op de verkeerde plek is. Of gewoon de hele tijd op het terras zitten en grasveld in de gaten houden? Maar ja, nu ook het grindpad in de gaten houden. Dat kan niet allemaal tegelijk.
Toscaanse jasmijn of sterjasmijn is een klimplant met wintergroen blad en een enorme hoeveelheid witte geurende bloemen. Hij kan flink groeien en snoei doe je het beste in het voorjaar. Bloei van mei tot september. Als je de plant langs een rooster of hek leidt kan het zelfs een windscherm, bijna een haagje, worden. Op internet lees ik dat een nadeel van de sterjasmijn is dat hij nogal eens bevriest in de winter…. Maar met steeds minder strenge winters en op een beetje beschut plekje valt dat waarschijnlijk wel mee.
Sterjasmijn-weetjes
Komt uit Japan, verre Oosten.
Kan 6-9 meter hoog worden.
Kan in koudere gebieden als kuipplant worden gehouden (hmm wel een grote).
Blad blijft ’s winters aan de klimheester, kan dan rood kleuren.
Naam komt van de geurende, op jasmijnbloemen lijkende, witte bloemen.
Soms krijg ik wat foto’s toegestuurd van een lezer van dit weblog. Tuinliefhebbers waar ik alleen digitaal contact mee heb via het verzenden van de weekmail. Bijna twee weken geleden toen het zo warm was, kreeg ik een paar foto’s van Alice E. Leuk, een virtueel tuinbezoekje aan een tuin, elders in het land.
Deze tuin is in Langerak, aan de Lek bij Schoonhoven, 300 vierkante meter. Met een schuurtje, een grote vijver en volop bloeiende planten, vaste , eenjarige en heesters. Een stukje uit de mail van Alice.
Beste Tineke, Hier wat foto’s van mij, uit onze (mijn tuin) want het is echt mijn werk in de tuin, man lief vindt het wel mooi, maar is niet echt zijn hobby.
Ik waan mij op dit moment in een warm land de Toscaanse Jasmijn staat prachtig te bloeien en ruikt heerlijk. De Jasmijn staat nog steeds prachtig te bloeien en staat bij het terras, de geur is zeker als de zon erop schijnt best wel sterk, maar ik vind het een heerlijke geur. Hij staat er nu voor het derde jaar. We hebben hem eerst tegen een stalen piramide op laten groeien, maar de struik werd zo groot dat we er een stalen geplastificeerd netwerk hebben geplaatst en de nieuwe scheuten er door heen gevlochten hebben. Hij staat daar heel fijn want je kan daar achter ons huis heen lopen en er kwam altijd veel wind uit het noorden met het gevolg dat alles wat daar in de tuin stond altijd om waaide en nu is het een soort hegje geworden en staan de planten beschut.
Inmiddels staat overal de moerasspirea in bloei. Met zijn cremewitte bloemen. In het Engels heet de moerasspirea meadow sweet, letterlijk vertaald weide zoet. De bloemen ruiken inderdaad heerlijk, en omdat de planten bijna anderhalve meter hoog zijn hoef je ook niet (ver) te bukken om ze goed te kunnen ruiken. Bij ons helemaal makkelijk want ze staan zo goed als op het pad. Suikerspin is de beschrijving die ik tegen kwam op een blogje van Paul van de knollentuin. Heel passend inderdaad, niet alleen vanwege de zoete geur, maar ook vanwege de fluffy vorm.
Een beetje Agatha Christie verhaal begint met de misdaad, meestal een moord, en in de volgende afleveringen komen steeds meer personages in beeld die de mogelijke dader zijn. Waar bij dan een van de verdachten soms zelf weer tragisch aan zijn eind komt (dat was hem dus niet). En met een cliffhanger aan het eind van de aflevering, heb je dan weer een week de tijd om met de inspecteur die op de ‘zaak’ zit mee te denken. In dit soort series weet je wel zeker dat in de laatste aflevering duidelijk zal worden wie het gedaan heeft. En bij de beste detectives of crimi’s is het dan toch weer onverwacht.
Bij de recente “tuinmisdaden” in onze tuin, waar een onverlaat drollen achterlaat op ons grasveld is het niet zeker dat we achter de dader zullen komen. Niet zeker dat er een laatste aflevering is waar alles wordt uitgelegd. Dit boek is wordt nog geschreven.
De dader is nog op vrije voeten, vrije poten eigenlijk.
Verdachte nummer 1: Flock, de buurpoes
– jonge (jeweetwel) kater
– was vroeger Deventer binnenpoes, deed zijn behoefte altijd op de kattenbak
– woont nu in Haren, en is veel buiten, in eigen tuin, maar ook in buurtuin (=onze tuin)
– is erg nieuwsgierig, en struint door de tuin
– wordt regelmatig gesignaleerd op het grasveld en grindpad
– gebruikt de laatste tijd zijn kattenbak niet meer dagelijks ….
Hmmmm, verdacht.