Groen uitgeslagen
Op weg naar mijn werk fiets ik langs het Noord Willemskanaal, het stuk tussen Haren en Groningen. In augustus was ik een paar weken vrij en toen ik de eerste maandag in september naar Groningen fietste…. SCHRIK. Wat is hier gebeurd?
Waarschijnlijk doordat het zo warm was geweest in combinatie met weinig wind, was er een explosieve groei van eendekroos. Het hele wateroppervlak was groen, bijna alsof je er over kon lopen (*). Op dit stuk van het kanaal wordt veel geroeid, en het zag er maf uit, na twee drie slagen van de riemen, die kleine ‘wakken’ maakten in het kroos, sloot het groene dek zich weer aan een.
Op de terugweg ’s avonds, waren er weer wat open plekken, zie foto 3. De dagen erna, wat meer wind, was meeste kroos weer weg, naar de kant geblazen of misschien met de stroming mee richting noorden..
(*) Een collega, die twee Noorse boskatten heeft, vertelde dat een van de katten, voor het eerst buiten, pardoes de sloot achter het huis in viel, toen hij dacht van het groene grasveld op het groene kroosdek te kunnen overstappen. Collega kwam niet meer bij van het lachen toen de tweede kat het spektakel herhaalde. Dat moet hilarisch zijn geweest de langharige katten, helemaal nat, verontwaardigd, en groen van het kroos. Sindsdien mijden de katten de slootkant.
Krukje erbij
Laatste week augustus had ik nog vakantie en heel wat uurtjes bracht ik door in de tuin. Genieten! Perfecte temperatuur, zo rond de 20 graden. Koel genoeg om blouse met lange mouwen aan te trekken: handig als je zo in het ‘oerwoud’ rondhangt -o.a. tegen de muggen- en warm genoeg om overal en nergens op de grond te gaan zitten. Als het klusje wat langer duurt, laag wit plastic krukje erbij. Bijvoorbeeld voor het uittrekken van grasjes tussen de tegels van het pad. Heel meditatief.
Zittend op het krukje, in plaats van steeds voorover gebogen staan of op mijn hurken zitten. Er zijn tuiniers die vaak op hun knieen zitten, eventueel met een matje eronder, maar dat heb ik nooit prettig gevonden. Doe mij maar het krukje.
Delen
Bij het delen van planten en oppotten van de delen komt het krukje ook goed van pas. Zittend op het krukje, links van mij een emmer met 50%-50% potgrond en eigen compost, een grote stapel plastic potjes, rechts een emmer met een klein laagje water. Recht voor me een grote pol van te delen planten. Gister was dat een pol coreopsis, meisjesogen. Die staan nu op een (1) plek in de tuin, in het voorjaar en vroege zomer vrijstaand, maar nu in de nazomer bijna verdwijnend onder de naburige, uitpuilende, overhangende pol siergras. Weliswaar is de bloei al net voorbij, maar ook het fijne loof is de moeite waard om te bekijken na de bloei. De plant wortelt heel ondiep, als je de schep er onder zet en een beetje wrikt krijg je zo een heel plakaat mee. Dan is het wel zaak de wortels heel voorzichtig te ‘ontkluwenen’, ze zijn nogal breekbaar. Bij de coreopsis is het wel heel makkelijk te zien wat oude en nieuwe wortels zijn: de oude zijn bruin, de nieuwe knalgeel!
Resultaat: op de ‘oude’ plek een paar stengels terug gezet, ook iets verder van de grote graspol. Op plekje bij de vijver zo’n 12 stengels neergezet, niet overschaduwd door andere planten. 18 potjes gevuld, en dan ook nog een paar plantjes boven in de oude composthoop geparkeerd.
Oogsten
Een oud-Nederlandse naam voor de maand augustus is oogstmaand (*) Eigenlijk is het eerder het begin van het oogsten, voor allerlei fruit gaat de oogst nu pas beginnen, in september. Ook staat er nog veel mais op de velden.
Appeloogst in eigen tuin: de Elstar heeft wat minder appels dit jaar.
De kleine Jonathan daarentegen….. appels tot op de grond bijna. Deze blijven goed hangen, ook nog na de bladval. Ook de uitloper van de omgevallen appelboom, de Groninger Rode Kroon, staat te pronken met zijn fruit.
* Weetje: Het woord oogst is afgeleid van de gregoriaanse maandnaam augustus, de maand waarin geoogst werd. Dus oogstmaand is eigenlijk een beetje dubbel: augustus-maand.
Voor Annet
Altijd bezig in de tuin.
Bedenken, kijken en genieten.
Altijd welkom in de tuin.
Vertellen, tonen en genieten.
Rust zacht, Annet
KKW
Over de rand van het blad kijkt ze naar de bloemen.
Het kleine koolwitje. Heel even in rust.
Ze kijkt naar de gele zonnetjes van de helianthus.
En floep, weg danst ze weer.
Ze zit op (mijn) ooghoogte op een hoge bos groen met een wolk van gele bloemen. Die bloeien weken achter elkaar en zijn als een magneet voor de vlinders en bijen. De huisjesslakken klimmen omhoog en eten elke avond de verlepte bloemblaadjes op. De resterende bloemhartjes zien er dan nog stevig en groen uit.
De plek van de helianthus, net aan de overkant van het grasveld -gezien vanaf ons terras- is perfect. In de nazomermiddagzon kijken we er precies op uit, beetje rechts van het midden.
In gedachten stel ik me voor dat volgend jaar net zo’n bos een beetje links van het midden staat. Nazomer is de tijd van dromen.
Tree following 8: Different shades of green
Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.
The willow has spent the last few months just being there. No big changes. The woodpeckers nest is empty again. Often we hear the sounds of other birds, the magpie’s shouting and the boomklever hammering and beeping. The green is stil greying green, but any time now the colour will turn to yellow. Already with strong gusts of wind, just before a late summer thunderstorm, the first leaves are flying.
So many shades of green in a garden, and changing over the season.
These pictures are from september 3rd. Of course you can spot the willow!
tree following 1
tree following 2
tree following 3
tree following 4
tree following 5
tree following 6
tree following 7
Grassen enzo
In de tweede helft van de zomer worden de grassen steeds mooier. Geef ze een plek waar je ze kunt zien vanaf het terras, en waar de wind de kans krijgt ze aan het golven te krijgen. Uren kijkplezier gegarandeerd. Met een kopje thee, een glaasje wijn. Of gewoon zomaar. Zitten en genieten.
Margriet heeft een baard
Margriet heeft niet een baard, maar een heleboel baarden. Ze groeien bij haar in de achtertuin. Beginnen als gele paaseitjes, dan klokjes, dan een pluizige baard. Heel stuk van de muur is er mee begroeid. Mooie zilveren gloed in de zon.
@ Margriet: als je de naam nog weet van de clematis, reageer dan even. Kan via ‘laat een reactie achter’ links van deze blog.