Vanmiddag heb ik een beetje zitten spelen met tekenprogramma’s op de computer. Geinig. Kun je leuke dingen mee doen. Dit is de allersimpelste vorm. Heb alleen de ‘eenvoudige’ gereedschappen in het programma gebruikt: lijntjes tekenen, inkleuren.
Grasfontein
De meeste siergrassen zijn ook begin van de winter nog een sierrad voor de tuin. De halmen beginnen steeds meer sierlijk over te hangen. Met een dun laagje rijp en licht van de laagstaande winterzon er langs lijken ze wel op fonteinen van licht.
Over een paar weken liggen de halmen van de molinia of pijpestrootje (foto 2) plat op de grond, over de oprit heen. Dan haal ik ze weg. Ook het loof sterft bovengronds helemaal af, na fraaie herfstkleur overigens. Voor volgend jaar heb ik vast weer stekken in de aanbieding. Het meeste zaad is inmiddels van de halmen gevallen. Geef maar een seintje als je die tzt (april) wilt hebben.
Het fluffy grasje op de voorgrond van foto 2 is stipa tenuissima, vedergras. Dat grasje blijft wintergroen en overleeft prima een aantal winters (als het niet te nat in combinatie met koud is). Zaait zich plezierig uit in het grindpaadje voor ons huis langs. Dus ook volgend voorjaar heb ik weer genoeg zaailingen om op te potten, her en der in te planten of weg te geven.
Ik heb nog enkele zaailingen van dit jaar in potjes. Die wil ik eigenlijk nog even ingraven in de grond, betere overlevingskans in winter.
Tree following 10: The final Willow Blog
Laatste bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.
Almost every month this year I posted a willow blog. The majestic willow in the far corner of our backyard still dominates the garden view. Early November it was still filled with leaves, and after the first november storm still almost half of the leaves klinged to the branches. But a few nights of medium to severe frost (-10 degrees Celsius), did the trick.
Almost all remaining leaves have dropped.
Resulting in a colourfull carpet of leaves under the tree.
For a short time only.
The wind, but most of all the worms, will make the leaves disappear.
Ah, beautiful red colour, when the sun rises just above our house and illuminates the top of the trees.
tree following 1
tree following 2
tree following 3
tree following 4
tree following 5
tree following 6
tree following 7
tree following 8
tree following 9
Nachtvlinderverwachting
Een van de nieuwsbrieven die ik krijg is van de vlinderstichting. Vanmorgen las ik de meest recente en er stond onder andere een berichtje in over de nachtvlinderverwachting. Je typt de datum in en de plaats (via adres/postcode of gewoon op een kaart van Nederland klikken) en je krijgt een overzicht in foto’s van wat er die avond aan nachtvlinders te zien zou kunnen zijn.
Voor vandaag in Haren (stedelijk gebied) zou dat zijn:
 kleine wintervlinder |
 |
 grote wintervlinder |
|
 roesje |
 najaarsspanner |
|
|
||
Als ik de datum 4 juli kies ipv 4 december dan zou ik maar liefst 184 soorten kunnen vinden. Voordeel: niet zo koud ’s nachts. Nadeel: moeilijk uit elkaar te houden, die overwegend bruinachtige nachtvlinders.
Maandfoto november 2016: Herfstkleuren
Wesp in Winterslaap
Een wespenvolk overleeft meestal de winter niet (tenzij het heel zacht is), maar de koninginnen wel. Die gaan in de winter op zoek naar een plekje om een dutje te doen. Een paar maanden lang.
Deze koningin vond ik in de schuur, gister. Ik greep in een bakje waar ik een paar van die oude leren tuinhandschoenen heb liggen. Daar zat ze tussen. In diepe rust.
Literair Buffet
Voor je het weet hoor je tot de literaire elite!
Begin dit jaar was er een oproep in ons dorp Haren, om een verhaaltje of een gedicht in te sturen van een mooi plekje in het dorp.
Ik stuurde een kort vijfregelig gedicht in, een variatie op een blogje dat ik jaren geleden schreef. Over het populieren laantje waar ik elke ochtend langs fiets. De stukjes zijn verzameld en er is een leuk boekje van gemaakt Haren Verbeeld. Tot mijn verrassing zag ik later ik achterin het boekje een juryverslag, en mijn gedichtje bleek een ‘eervolle vermelding’ te hebben. Leuk!
Toen er half november een uitnodiging kwam van de Culturele Raad Haren, voor een literair buffet, dacht ik, ach waarom ook niet. Dat was 22 november in Paviljoen Sassenhein, aan een meertje. Het meertje zag je niet, want inmiddels donker. Zomers is hier een buitenterras, en als het heel hard vriest kun je er schaatsen.
Tussen de 40 en 50 dichtliefhebbers, ook paar verhaaltjes, muziek uit een trekzak en een prachtig dwarsfluitstuk over een uiltje. Er was ook de mogelijkheid om eigen werk voor te dragen, en ik dacht, ach waarom ook niet. Naast het populieren-gedicht maakte ik er nog twee, wederom gebaseerd op tuinblogjes. En net na de soep was ik aan de beurt.
Leuke avond, prima eten, meest mooie gedichten en interessante tafelgesprekken. Voor het diner, bij de ontvangst, liep nog een journaliste van het Dagblad van het Noorden langs. En ja hoor, het staat in de krant (dus is het waar 🙂 ): ik behoor tot de literaire elite.
Hoe roder des te zwemt ie
Deden jullie dat vroeger op op school: onzin-raadseltjes verzinnen?
Het is geel en het zingt–> banana mouskouri.
’t Is wit en het loopt door de woestijn? –> Een kudde yoghurt
Het is groen en het drijft –> een krop andrijvie
Vul gerust aan als reactie op dit blogje, als je er nog een paar weet….
Of onzin-zinnetjes, zoals de titel van dit blogje.
Dat was de titel die met te binnen schoot, toen ik de twee rode bessen foto’s maakte.
Welke zijn eigenlijk roder. Ik denk die van de hulst. Kan ook komen door het contrast met de donkergroene bladeren. Beiden mooi in ieder geval.
En dat zwemmen…. daar is niks mee. Gewoon een on-zin.
Heksenmelk
Deze heksenmelk (euphorbia esula) is een van de meest voorkomende wolfsmelken. Inheems in Europa en grote delen van Azie. In de VS is het een plaag geworden. Van nature groeit de plant in lagere gebieden, langs rivieren. De zaden kunnen meeliften op kleding of aan banden, waardoor de plant steeds verder verspreid.
Bloei: mei-eind augustus
Hoogte: 50-60 cm
Blad: smal, langwerpig, blauw groen
Herfstkleur: bijna lichtgevend geel
Peltata
10 jaar staat staat er nu schildblad in onze tuin. Op twee plekken aan de vijver zie je in het voorjaar de opvallende roze bloemstengels uit de wortelstokken omhoog komen, tot een halve meter hoog. En daarna komt het imposante blad.
Darmera peltata.
Darmera naar de 19e-eeuwse botanist Karl Darmer uit Berlijn (1843-1918).
Peltata komt van pelte, het Griekse woord voor een klein leren schild. Waarschijnlijk is de naam gebruikt omdat de bladstengel aanhecht midden in het blad,min of meer de plek waar een hand een schild vast houdt.
De soort groeit van nature langs bossige beken in het westen van de VS, zuidwest Oregon tot noordwest Californie. De plant groeit daar met bloemstengels tot 2 meter hoog, en later bladeren met stelen ook tot 2 meter.
Zo groot wordt ie bij ons niet, maar nog steeds imposant: een bladkoepel van ruime een meter. In de herfst volgen prachtige herfstkleuren, dan begint het blad te verfrommelen. Ten slotte zijgen de ingedroogde bladeren ineen en laten los van de bovengrondse rizomen.
Darmera peltata is niet de oorspronkelijke naam. Schildblad is familie van de saxifraga, en werd oorspronkelijk saxifraga peltata genoemd, in de beschrijving van de Engelse botanist George Bentham (1800-1884)
Gustav Engler (1844-1930) , een Duitse botanist reclassificeerde de plant als peltiphyllum peltatum. Daarna volgde nog een naamsverandering door een andere Duitse botanist, Andreas Voss (1857-1924), die de plant hernoemde naar darmera peltata, als eerbetoon aan Karl Darmer. Dit was in 1899. Ik heb gezocht naar een plaatje van Karl Darmer, maar niet gevonden. Wel een artikeltje over hem.