Alles in en om onze tuin
Bekijk een bloem van dichtbij en je ziet de mooiste kleuren en vormen.
Meeldraden, stamper.
De voortplantingsorganen van bloemen.
Met een beetje hulp van wind of insecten.
Stuifmeel van meeldraad naar stamper.
Vrucht, zaad, toekomst.
De bloemen van de reuzenbalsemien, licht roze of donkerder roze hebben de vorm van een hangend muiltje (of een ouderwetse stijgbeugel). De geur is net als die knalgroene appeltjesshampoo die je vroeger had.
Een overvloed aan stuifmeel in de bloemen en de wilde bijen en hommels zijn er dol op. Kijk maar rechts op de foto, daar vertrekt er net een.
Tot mijn grote genoegen ben ik vorige week en vandaag bij Hilde in de tuin bezig geweest, als tuinman. Omdat ze tijdelijk wat minder actief kon zijn was de tuin een beetje onstuimig haar gang gegaan, en sommige planten begonnen de boel over te nemen. Klimop en de gele dovenetel. Samen haalden we een flink stuk van de border leeg, snoeiden een aantal ver overhangende struiken en vulden allengs de compostbak.
Toen lag er een mooi stuk tuin, een canvas om te schilderen met planten. Enige tientallen planten, die ik in de loop van het seizoen opgepot en gedeeld had konden een plekje vinden. Vanmorgen nog een aantal schaduwplanten uitgespit uit onze tuin en al wandelend met de kruiwagen (Hilde woont een eindje verderop in de straat) naar hun nieuwe woonplaats gebracht.
Vaak wordt gezegd dat je planten in voorjaar (of najaar) kunt delen. verplanten. Maar als je ze goed in de gaten houdt en flink water geeft, gaat het ook midden in augustus. Al na een week zie je dat ze hun draai weer krijgen en beginnen te groeien.
En weet je waar ik nou zo blij van wordt…. dat Hilde nu ook weer lekker aan de gang gaat in haar tuin. Plantje hier, plantje daar, stukje snoeien weer ergens anders, slokje water.
Deze stond al lang op mijn verlanglijst, de Hakonechloa macra. Een siergrasje uit Japan, met sierlijk overhangende blaadjes. Recent bij wat tuinvrienden uit de omgeving gezien. Vorig jaar ook tijdens een tuinreis in Engeland: helemaal mooi als je een flink stuk bij elkaar heb.
Geelgroene golvende heuvels.
Op het buroblad van mijn computer staat al een jaar -als geheugensteuntje- deze link. Nu is het ervan gekomen, ik heb 1 flinke pot gekocht, en de plant meteen gedeeld: 1 groot stuk, twee kleine stukken en in potten bij het terras gezet. Dan kan ik ze de eerste periode goed in de gaten houden.
Herfstkleuren schijnen erg ook mooi te zijn, en de kleur zou af hangen van de plek waar de plant staat. Een pot zet ik in de zon, een andere in de schaduw. Eens kijken of dat verschil uitmaakt. In ieder geval genieten van de nieuwe aanwinst.
Zomaar een paar plaatjes in de tuin.
Telefoon losjes in de hand.
En passant: klik.
Vorige week kopje thee wezen drinken bij Wim.
Omdat het toen zo buiig was, en de fietstijd zeker een uur, met de bus en daarna de belbus gegaan. Naar de binnenlanden van Drenthe.
Met een goede vriend wezen wadlopen.
Noordpolderzijl, kwelders, wad.
Groene schoenen werden zwart.
Hemel grijs.
Water grijs.
Zand grijs.
Zo weids.
En daarna: wasmachine.
Zwarte schoenen werden groen.
In het kader van het geweldige hortensiajaar, nog een paar foto’s.
Met aan het eind een mooi moment.
De hortensiatuin in de Hortus Haren heeft een paar traptreedjes. Lastig met een rollator. Dit mevrouwtje liet haar rollator boven aan de treedjes staan en werd door haar man heel teder en liefdevol begeleid, om dicht bij de bloemen te kunnen komen.
Niet een, maar drie (nee, vier) foto’s.
Van de zonnehoeden.
In de Hortus Haren.
Zooooo fotogeniek.
Gewoon met telefoon.
