Drie sporen lopen hier door elkaar heen.
Herken je ze?
Tuinseizoen Droste-effect
Een blog zoals deze is eigenlijk een verzameling ‘snelle’ columns.
Over de tuin, digitaal, snel aangepast aan actualiteiten. Bv het weer of een toevallige mooie bloeicombinatie.
In een tijdschrift, zeker een maandblad heb je van oudsher ook columns, maar door de doorlooptijd, redactie, opmaak, drukken, verzenden, zijn de stukjes vaak wat langer van te voren geschreven. Een artikel of column in het januarinummer is dan in september of oktober geschreven. Het medium maandblad’ is daarmee iets trager, of anders gezegd, tijdlozer, dan een blog.
Dan is het wel grappig om in een maandblad, Tuinseizoen heet het, een artikelen serie te starten over groene bloggers. Het eerste artikel in die serie gaat over dit blog ! Ik vond het leuk om mee te doen.
Een langzamer medium (tijdschrift) schrijft over een sneller medium (blog), waar vervolgens weer over dit langzamer medium (het tijdschrift) schrijft die over blogs schrijft….
Een soort Droste-effect, naar de oude Cacao blikjes van Droste.
Om het artikel te lezen, klik hier. NB. Het nummer ligt nu in de winkels.
Spreeuwenballet
Er zitten de laatste tijd heel veel vogels in de conifeer, zei mijn moeder vanaf de ipad. Ze kon ze niet zien, in de reusachtige conifeer, net in de tuin van de buren, maar wel horen. Tegen de avond kwamen ze er onder luid gekwetter in zitten.
Misschien wel honderd, zei ze.
Dat is overdreven, dacht ik, we zullen wel zien. Met de kerstdagen waren we op bezoek bij mijn moeder, en op eerste kerstdag tegen vier uur, begon er van alles te vliegen. Het waren spreeuwen! In steeds grotere wolken vlogen ze boven het dorp. We renden naar boven, om vanuit de slaapkamers op zolder beter zicht te hebben op de vluchten spreeuwen.
Zijn het er duizenden of tienduizenden?
Onwaarschijnlijke aantallen. Een dansspektakel van een minuut of 20, en een heleboel telefoonfilmpjes en oohhs en aahhs later, begonnen de spreeuwen zich -en masse- uit de lucht te laten vallen. In de dennenboom een paar tuinen verderop, en ook de conifeer direct naast mijn moeders tuin. Het gekwetter was imposant. De vogels zelf inderdaad niet te zien, het was inmiddels ook bijna donker, en de vogels zaten lekker in het groen.
Tweede kerstdag tegen vieren weer naar boven gerend, en wederom met open mond naar de dans van de spreeuwen gekeken.
Nog eentje dan, nog een van de filmpjes die ik maakte op tweede kerstdag, vanuit het zolderraam, bij mijn moeder. En mocht je in Bunnik wonen, of in de buurt ervan: ga een half uur voor zonsondergang naar buiten (of naar zolder) en geniet.
Begin van de Lente
Begin van de lente, dat is de naam van dit schilderij. Een schilderij van de Russische schilder Ivan Yendogurov (1861-1898). Geschilderd in 1885.
We zagen het schilderij op de tentoonstelling Peredvizhniki. Dit was een groep kunstenaars in Rusland aan het eind van de 19e eeuw. Russische Realisten werden ze genoemd. Ze besloten het gewone en vaak harde leven van de gewone Rus te schilderen, als reactie tegen de strikte artistieke regels van de Keizerlijke Kunstacademie van St.Petersburg. De meest bekende schilder van deze groep was Ilya Repin, en zijn beroemde schilderij De Wolgaslepers hangt ook in Assen.
Peredvizhniki betekent zoiets als ‘de zwervers’ of ’trekkers’, ook wel ‘Maatschappij voor reizende kunstexposities’ genoemd. Omdat zij reizende tentoonstellingen organiseerden, ook in veel kleinere steden. Zo kon een veel groter deel van de Russisch bevolking de schilderijen ook zien.
De tentoonstelling is tot april 2017 te zien in het Drents Museum in Assen te zien. Een aanrader.
Maandfoto december 2016: Uitzicht
Roesje
Ineens zat die daar, op derde kerstdag, in onze slaapkamer. Eddy had hem gevangen onder een theeglaasje met een ansichtkaart. Een beproefde methode voor het vangen van beestjes in huis. Om ze vervolgens veilig buiten te kunnen zetten.
In deze tijd van het jaar zijn het meestal de grote wolfspinnen. Maar nu dus een vlinder. Een nachtvlinder zo te zien. Even op het aanrecht, foto maken, dan het beestje buiten zetten tussen wat afgestorven siergrassen.
Even zoeken op internet, voor de bijpassende naam. Dat lukte al snel, ook al is de foto niet heel scherp. Het is het roesje of roestvlekvlinder. Een van de weinige nachtvlinders die als vlinder overwintert, en ook regelmatig in huis. Is een heel algemene vlinder en de volgende keer zal ik bij het maken van een foto goed letten op de onderrand van de vleugels. Die schijnen heel gekarteld te zijn, als een ruche (randje) aan een blouse. Misschien komt daar de naam roesje wel vandaan.
Beetje Bloei
De op twee na zachtste Kerst hadden we dit jaar.
Zonnig op eerste en tweede kerstdag, tegen de tien graden. Al leek het eerste kerstdag veel kouder, met een soort poolwind leek het buiten veel kouder dan het was.
Heel sporadisch is er nog wat bloei in de tuin te zien. In het najaar viel de uitgebloeide bloemstengel van de damastbloem om. Niet te veel opruimen in najaar, lekker laten zitten. En soms krijg je dan nog een toegift. Deze is van 24 december. Omdat er zo weinig bloeit krijgt dit eenvoudige bloempje nu extra aandacht.
Verstilde vijver
Het water, donker en stil.
Zwart bijna.
In de diepte de hemel,
achter de grillige boomtaken.
Verstrengeld met de resten
van de waterlelie in verval.
Op de bodem weet de reiger
dat er kikkers zijn.
Af en toe steigt een trage luchtbel op
en hapt de reiger toe.
Mis.
Deze keer.
Kerst Groe(n)tje
Beste Groentje-lezers, lezers van dit blog
Een uiterst groene en zachte kerst dit jaar.
De enige ‘sneeuw’ is van de sneeuwbes.
Het maakt de hulst allemaal niets uit.
Warm of koud.
In deze tijd van het jaar draagt ie prachtig rode bessen.
En met een beetje regen,
glimmen de bessen alsof ze net opgepoetst zijn.
Een warme Kerstgroet,
voor jullie en jullie naasten.
Voor degenen die bij jullie zijn,
en die er niet zijn.
En de tuin…
… daar gaan we in 2017 gewoon mee verder.
Tineke
Plaatselijk glad
In het winterweerbericht hoor je vaak: plaatselijk glad op bruggen en viaducten. Maar ook in de tuin is het uitkijken geblazen in de winter. het hoeft niet eens te vriezen. Op donkere plekken, mos of algen op de paadjes. En helemaal riskant -bij ons in de tuin- is het bruggetje over de vijver. In de donkere maanden gaan we daar alleen zeer behoedzaam en zeer langzaam overheen. Vooral met (zweedse) klompen een heikele aangelegenheid.
In gedachten heb ik mijzelf al regelmatig in de vijver zien tuimelen. dat is nog nooit gebeurd, wel afentoe flink schrikken van een bijna -uitglijer.