Alles in en om onze tuin
Primula, dat betekent zoiets als eersteling, eerstbloeiend. Nu zijn de primula’s zeker niet de eerstbloeiende bloemen in het jaar, maar wel vroege bloeiers. Vorige week was er nog niets in bloei, maar na paar dagen zon, zijn de eerst lichtgele bloemen geopend. Van het zachtste geel dat er in een kleurenpalet zit, met een dooier van donkergeel.
Zonnig en langzaamaan ook lenteachtig.
Met fototoestel in aanslag.
In bouwvallige houding op de grond.
Foto’s maken vanuit kikkerperspectief.
Heel goed kijken en je ziet naast de bungelende katjes van de hazelaar (de mannelijke bloemen) ook deze piepkleine oranjerode vrouwelijke bloempjes. Hier komen de noten in het najaar!
Dan roept het voorjaar, en buiten is het miezerig. Of mistig, of koud. Een hevige aanval van tuinkriebels. Daar is een medicijn voor. Binnen tuinieren. Bijvoorbeeld door met de kamerplantjes rond te tutten. Of plantjes gaan zaaien. In diverse vensterbanken en op het aanrecht in de keuken staan inmiddels potjes en kamerkasjes. Na een week zijn de eerste zaden ontkiemd, de meeste sluimeren nog.
Een paar verrassingszaden gezaaid (bv van vakantie in Griekenland meegenomen, geen idee wat het is), maar ook een paar eetbare zaken, zaadjes (en ook onderstaande foto’s) van Diana. Kanttekening: ik ben blij als er wat te oogsten valt, maar de enorme opbrengsten die Diana voor elkaar krijgt, dat komt er bij ons niet van.
Boszegge of carex sylvatica. Een leuk wintergroen polvormend grasje. Met in mei juni een heleboel bloeiaartjes die bevallig in de wind wapperen. Geen woekerende wortels, keurige pollen, die langzaam groeien. Wat wil je nog meer?
Er is wel een ‘klein’ nadeel aan dit plantje. Hij zaait zich als een wildeman uit. Bij ons begonnen als enkel plantje in de grindborder. De eerste paar jaar lekker laten bloeien. Deels overtollige plantjes eruit gehaald en (in bloei en al) op de composthoop gegooid. En compost op allerlei plekken in de tuin. Tja, en nu staan overal boszegge’s. Op de oorspronkelijke plek in de grindborder is er nu een stuk van twee vierkante meter ingenomen door de boszegge (er is niet eens bos!). Hier probeer ik altijd voor het rijpen van de zaden de bloeiaren af te knippen. Dit is een goede behandeling voor allerlei soorten zeggen (carex). Maar omdat de zegge op allerlei, ook wat meer verdekte plaatsen staat, schiet er altijd wel een in bloei. 2016 is het jaar waarin ik een serieuze aanval op de opmars van de boszegge wil gaan doen.
Uhh: valt niet mee, want bv in de grindborder is de wortelkluit zo enorm compact dat nog spade, nog spitvork de stenige grond in komen…. In een gewone border gaat dat een stuk makkelijker, zeker als je de zegge tijdig opmerkt.
Boszegge komt ook allerlei plaatsen in Nederland in het wild voor. Als je de verspreidingskaart bekijkt zie je ook een concentratie van puntjes in het noorden van Nederland. Dat is, volgens de overlevering, door toedoen van dorpsgenoot Ernst. Hij naam een keer een boszegge mee, jaren geleden. Via de ruilbeurzen en tuinen van leden van de Wilde Planten Tuinkring Haren, verspreidde het plantje zich enthousiast.
Sinds twee weken is er op de vrijdagavond weer een tuinhalfuurtje op TV: BBC’s Gardeners World. En elke keer eindigt het programma, met Monty Don, die zegt: ” here are some things you can be doing this weekend”.
Op 18 maart was dat: het terugsnoeien van klimrozen. Ze eerst goed aanbinden, liefst takken horizontaal buigen en dan aanbinden. Dan alle zijtakjes van die horizontale takken tot een paar knopen terugsnoeien. Daar komt de bloei van dit jaar.
Zo gezegd zo gedaan. Bij ons groeien tegen een schapenhek twee klimrozen, inmiddels innig met elkaar vervlochten. Veilchen Blau staat links, Ghislaine de Feligonde rechts. Inmiddels 9 jaar geleden geplant, en vorig jaar tot zulke weelderige proporties uitgegroeid (met name Ghislaine) dat we er bijna niet meer langs konden. Gister met de tips van Monty dus flink gesnoeid.
Net niet overal: er was een (1) tak die ontsnapt was en over de schuur heen groeit; die heb ik er aan laten zitten. Die tak is inmiddels aan de linkerkant van de schuur, net over de nok heen gegroeid, en heeft zich een beetje vastgezet in de dakvink.
Half maart.
Met collega’s op de hei, voor een teambijeenkomst.
Op een mooie locatie op de grens van Groningen, Friesland en Drenthe.
’s Morgens voor het ontbijt, een kleine wandeling.
Bos, hei, flarden mist, opkomende zon.
Sprookjesachtig.
Tuintjes-dag is zoiets als rokjes-dag. De eerste keer in het (vroege) voorjaar, in het weekend, dat de zon schijnt, de vogeltjes fluiten, en alle mensen de tuinkriebels krijgen. Het tuincentrum wordt opeens druk bezocht en allerlei kleurige planten verwisselen van eigenaar. Primula’s, narcisjes, heel veel viooltjes.
Geweldig tuinweer dit weekend.
Ook de supermarkten doen weer mee. Bij de Jumbo staat een groot rek met bloemen- en groenten- en kruidenzaadjes. Bij de AH worden weer kruidentuintjes uitgedeeld. Die zijn erg populair. Iemand een Nijmegen maakte het wel heel bont; hij brak in bij de lokale Albert Hein, en alles wat ie meenam was: vier dozen met ‘kruidentuintjes’. Helaas voor de inbreker werd ie ingerekend door een politiehond.
Zaterdagochtend eerst met tuinhandschoenen aan begonnen, maar in de loop van de dag werd het blote handen werk. Heerlijk, direct in de grond. Het was nog te koud om op het terras (in de schaduw) buiten te zitten, maar de tuinstoelen hebben alvast een sopje gehad. Laat het nieuwe tuinseizoen maar beginnen.
Uit Engeland meegenomen, zaad van de palmboomgeranium of geranium maderense. Een reusachtige geranium, die in warme streken (Madeira!) 1,5 meter hoog kan worden. Een niet winterharde geranium bij ons, dus als kuipplant te overwinteren. Zaaien in vroeg voorjaar las ik op de website van Palma Verde, dat heb ik dus nu gedaan.
Het is een driejarige: eerste jaar blad, tweede jaar enige bloei en derde jaar massieve bloei en exit. Geveerd blad, roze bloemen, harige (plakkerige) stengeltjes.
De foto’s zijn van juni 2015, Isle of Wight, vrijwel uitgebloeid.