Verticuteren

De buurman was aan het zoemen in de tuin. Klonk toch anders dan zijn grasmaaier. Even door de nog kale beukenhaag heen gekeken. Hé, Reint heeft een verticuteer-machine geleend voor zijn grasveld, zei ik tegen Eddy. Ik wandelde even naar hem toe, om te vragen of we het masjien mochten lenen voordat hij het terugbracht. Het zat net anders. Hij had hem gekregen, dus vanaf nu is er altijd een te lenen verticuteer machine bij de buren. Best handig. met onze mosveldjes. De zon scheen lekker, dus eerst het lange gras een beetje laten opdrogen, toen begin van de middag, de eerste maaibeurt met de grasmaaier. En daarna met de verticuteerder erover. Enorme bergen mos kwamen er van af. Het grote grasveld ziet er wel goed uit. Het zijgrasveld bleek een mosveld, met nauwelijks een spriet gras. Tja, dat wordt dan kaal… Beetje bijzaaien.

Een deel van het droge mos heb ik een een korf van gaas in de hazelaar gehangen. Kunnen de vogeltjes hun nestjes mee aankleden.

Primula’s

Je hebt er lage, hogere en hele hoge van.
Primula’s.

Makkelijk te kweken, in deze tijd van het jaar zie je ze in grote aantallen en meest wilde kleuren bij de bloemenwinkels en tuincentra. Voor een fleurige bak, bij het terras. Of in de volle grond in de border. De meest voorkomende bij ons in de tuin zijn de gewone stengelloze zachtgele primula vulgaris, een inheemse plant. De kleine felpaarsroze is de primula juliae ‘Wanda’. Die laatste moet ik elke paar jaar delen en een beetje onder de schaduw van andere oprukkende planten vandaan halen om niet te verdwijnen. De gele, die redden zich wel en met hulp van de mieren die de zaden verspreiden worden het er ook langzaam meer.

Langs de vijver hebben we ook nog de primula veris, de gulden sleutelbloem, ook zacht geel.
Een soort die ik ook geprobeerd heb, als stekje uit Engeland meegenomen, is de hoge primula japonica. Niet gelukt om die te laten overleven.

Any tips?

Kijk omhoog

Veel tuiniers, waaronder ikzelf, zijn ‘omlaagkijkers’.
Vooral in deze tijd van het jaar, begin lente.
Waar je de plantjes uit de grond wilt kijken.
Hier een puntje groen, daar een toefje kleur.

En ’s avonds , als het donker is, niks te zien in de tuin.
Dat denk je!
Als het helder is.
En je hebt een telescoop.
Die je zomaar in je achtertuin zet.
Met een fototoestel aan de telescoop.
En je hebt geduld.
Om 100 foto’s met belichting van 1 minuut te maken.
Zomaar op een vrijdag avond.

Dan krijg je zo iets moois….
De Rosettenevel.
Of Rozetnevel.

Met het blote oog zie je dit niet.
Het digitaal optellen van 10 tallen kort achter elkaar gemaakte foto’s maken dit zichtbaar.
Een paar weken geleden stond Eddy de hele avond buiten om elke 30 seconden opnieuw af te drukken. Nu heeft ie daar een apparaatje voor, een intervallometer of zoiets, dat aan de camera vast zit. Wel eerst buiten instellen. Dan naar binnen voor een uurtje om de apparatuur hun gang te laten gaan.

Met het blote oog zie je dit niet.
En toch hangt het boven je tuin.
Als je omhoog kijkt.

Rosette nevel, 100 opnamen van 1 minuut, Iso 200, digitaal opgeteld.

Ongeluk zit in klein gaatje

Vorige week, volop zon en ik deed de ramen van de logeerkamer open om eens goed door te laten waaien. Toen kwam ik dit bizarre schouwspel tegen. Kijk maar eens goed. Een arme hommelkoningin, in deze tijd van het jaar op zoek naar een holletje, waar ze een nest kan starten, kwam ongelukkig klem te zitten in een gaatje van het raamuitzetijzer. En ze kwam er niet meer uit….

Toen ik haar vond was ze niet meer in leven. Ze zat stevig klem. Een vleugeltje vrij, de andere vast en langs haar lijfje in het gaatje. Ze was al dood, en toch wilde ik niet zo hard trekken dat ze in tweeen zou breken. Niet dat ze het zou merken… maar ik wel. Heel voorzichtig trekken en een beetje wrikken. Ik kreeg haar los. Haar laatste vlucht was naar beneden, in de voortuin, bij de taxus.

Is het paars, is het blauw?

Even naar het tuincentrum, om paar zakken potgrond te halen. Oppot- en deelseizoen van planten is weer begonnen. Nou ja, afgelopen week even op pauze. Opeens zo koud geworden, zelfs met sneeuw. En af een toe een ijswind. Dat nodigt weer even uit tot lekker op de bank zitten.

In het tuincentrum maakte ik een foto van deze intens gekleurde hyacinthen. Ze ruiken niet alleen heel sterk, ook de kleur spat er van af. Zijn het nu blauwe hyacinthen? of toch beter om ze paars te noemen. Of iets er tussen in.

Dril gearriveerd

Een week geleden kwamen de eerste bruine kikkers weer aan in de vijver. Sommigen zag ik als eerste in het water, anderen nog op het land, op weg naar de vijver. Elke ochtend eerst even in de vijver kijken of er al kikkerdril lag. Vrijdag nog niets, wel de eerste ‘gepaarde’ kikkers, zaterdag ochtends de eerste 2-3 blobs, en vandaag -zondag- minstens 30 blobs.

  • Alien
Klik op het beeld voor grotere foto’s

De mannetjes bruine kikker zijn wat kleiner dan de vrouwtjes en klemmen zich vast op de rug van het vrouwtje. Zodat ze zeker weten dat – als zij eitjes gaat leggen- hij er als eerste bij is om de eitjes te bevruchten. Gister zagen we een paartje kikkers uit de vijver springen, op het land. De een op de rug van de ander. Ik dacht eerst, die moet ik de weg terug wijzen, naar de vijver. Zetje in de goede richting. Plons. Goed zo, weer in het water. 10 minuten later zagen we het tweetal weer op het land. Toen bedacht ik pas… het vrouwtje heeft haar eitjes gelegd, taak voldaan, en kan nu weer vertrekken. En het mannetje is gewoon een sul, als ie haar vast blijft houden, terwijl de actie toch echt in de vijver is.

Over sullen gesproken. Wat denk je van de bruine kikker op foto 6. Die heeft een groene kikker omarmd. Dat gaat niet werken. Die leggen pas weken later eitjes. En wie weet is het niet eens een groene kikker vrouwtje…

P&P bloesem

Extreem zonnige maart, dit jaar.
En afgelopen week ook lenteachtige temperaturen.
Vrijdag in de tuin bezig, al snel jasje uit
en zelfs een tijdje fleece uit.
Gewoon in T shirt buiten.

Je knippert even met je ogen
en de aanblik van de tuin is al weer veranderd.

Weg krokussen en sneeuwklokken.
En overal bosanemoon en speenkruid.
Ook de bloesem van de vroege fruitbomen komt er aan.
Knipper, knipper.

De bloesem van de pruim (1-3) en sierpeer (4-6) is uit!

Yin yang huo

Dit is de Chinese naam voor elfenbloemblaadjes. Kijk maar op wikipedia om te lezen wat de letterlijke vertaling van yin yang huo is. Iets met geiten.

Het epimedium geslacht bestaat uit ongeveer 25 soorten overblijvende kruidachtige planten. De Nederlandse naam is elfenbloem, en ze horen tot de berberis familie. De planten komen van nature voor in Zuid- Eurpa en Midden-, Zuid- en Oost-Azië.

De bladeren en bladsteeltjes zijn taai; de bloemetjes zien er teer uit. Ze bloeien in het voorjaar of de vroege zomer. Er zijn veel hybriden en cultivars die voor hun decoratieve waarde worden gekweekt. Epimedium kan als bodembedekker in de halfschaduw worden gebruikt. En in droge schaduw zou het ook moeten kunnen, als de grond voldoende humus bevat.

Hmmm, de nieuwe plek onder de conifeer… kan ik zeker droge schaduw noemen, maar humus? Is de kruiwagen compost die ik daar strooide genoeg?