't Groentje – Pagina 76 – Alles in en om onze tuin

Boek: Vogels als huisgenoten

Eerder las ik het boek Vogelhuis van Eva Meijer, over Len Howard een Britse naturalist en musicus. Ze gaf muzieklessen en speelde alt-viool in het London Symphonic Orchestra. In 1938 kocht ze een stuk grond buiten het dorp Ditchling en nam intrek in het huisje dat ze ‘Bird Cottage’ noemde. In 1949 zegde ze de muziek vaarwel en richtte zich volledig op haar grootste passie: het onderzoeken en waarnemen van de vogels in haar tuin. Ze zette de ramen van haar huis open en veel van de vogels kwamen binnen: op bezoek, om te schuilen en natuurlijk om lekkere hapjes te halen. Het boek van Eva Meijer ging over Len Howard (roman), met een paar stukjes uit eigen boeken van Len Howard.

*Een koolmees bekijkt de tekening van Len Howard van dichtbij*

Dit boek dat ik nu lees ‘Vogels als Huisgenoten’ is van Len Howard zelf. Erg leuk om de korte verhaaltjes te lezen. Over de individuele karakters die Len beschrijft, de namen van de vogeitjes, en de lange relatie die er soms bestond. In deze tijd van het jaar zijn ook de mezen in onze tuinen superactief. Leuk om iets dat je net gelezen hebt, dan min of meer live in eigen tuin mee te maken.

Goudhaantje

Voederhuisje Moldau hangt aan de westkant van het huis, op nog geen twee meter van de erker. Beschutte plek met veel begroeiing. Er komt van alles langs. Paartje staartmezen, zwartkoppen, meestal vrouwtje, soms man. Uiteraard pimpelmezen en koolmezen. Vaak ook roodborst. ER vlak bij staat een geelachtige conifeer, vrij open van binnen met horizontale kaalgesnoeide takken. Daar zitten steeds vogeltjes op verschillende takken, als traptreden van een (open) wenteltrap. Mooie wacht- en uitrustplekken.

Vandaag heb ik weer een halfuurtje op de poef in de erker gezeten. Deze keer met grote camera en telelens om het goudhaantje goed op de foto te zetten. Da’s nog niet gelukt. Dus eerst maar het filmpje van vorige week. Met de telefoon, het was grijs, dus niet zo scherp.

Met geluid

De laatste week heb ik elke dag al goudhaantjes gezien. Het zijn er in ieder geval twee, een mannetje en een vrouwtje. En wat zijn ze klein! Maar een cm of 8 kop tot staart, en tussen de 4 en 7 gram. Daar hoeft maar een half postzegeltje voor op de envelop. Lang niet ieder jaar zien we goudhaantjes in de tuin. Ze houden van sparren en lariksen. Deze winter -las ik- zijn er wat meer in Nederland. In ieder geval hangen ze hier al een tijdje rond. Hele druk bewegende vogeltjes, niet erg schuw.

Alles is relatief. Als ik een tijdje naar het goudhaantje heb gekeken, dan lijkt een koolmees wel een olifant zo groot.

Kikkerdriltelling

Elke keer weer nieuwe natuurtellingen waar je aan kunt mee doen. Deze keer vond ik via de IVN site de kikkerdriltelling Tussen 8 maart en 4 april kun je doorgeven hoeveel kikkerdril je in de vijver in je tuin vindt. Gelukkig gaat dat per blob of homp. Die tel je als ‘1 ei’, terwijl het in werkelijkheid tussen de 1000 en 2500 eieren per blob zijn.

*Foto van IVN site: kikkerdril (de blobs) en paddensnoeren. op 1 foto. Paddensnoeren heb ik nog nooit bij ons in de vijvers gezien. Wat zou dat mooi zijn.*

Woensdag zag ik de eerste bruine kikkers bewegen in de vijver. Afgelopen vrijdag en zaterdag, was het zo nat en stormachtig dat ik niet tot aan de vijver ben gekomen. Zondag even gaan kijken. Ik zag geen kikkers bij elkaar in het ondiepe stuk. Maar ik hoorde wel een paar bruine kikkers knorren. Tussen de dichte begroeiing in het diepe deel van de vijver. Nog eventjes.

De kikkerdriltelling is een zogenaamde ‘event-telling’: korte tijd. Via dezelfde site www.tuintelling.nl kun je je ook aanmelden om jaarrond met verschillende tellingen mee te doen. Ga ik me toch maar registreren. Je heb ook een tuincategorie die ’tuinreservaat’ heet. Daar voldoet onze tuin vast aan.

Stratenmaker in de regen

Ons overdekte terras was in de loop der jaren een beetje verzakt op sommige plekken. En de paadjes rondom het terras stonden bijnat weer (zoals nu) blank, als kleine kanaaltjes. Tijd om een en andere recht te laten leggen en op te hogen. Via Werkspot kwamen we uit bij William.

Busje met gereedschap, aanhangwagen met zand, eigen senseo-apparaat mee. Hij schepte en klopte en veegde. Met laser apparaat om de tegels mooi op afschot te leggen en een trilplaat om era aan te stampen. Dat gaat toch een stuk makkelijker dan als je het zelf doet. Wij hebben nooit een cursus stratenmaken gevolgd. Er waren twee stoeptegels te weinig (hoe dat kan?), dus ik ging op strooptocht door de tuin. Nog twee gevonden: een achter de verre schuur, een uit een (verzopen) stapstenen-paadje richting de vijver.

Er ligt nu allemaal zand op de paden om in de kieren te vegen. Maar ja, dat moet eigenlijk als het zand droog is. Dat kan nog wel een week duren…

Wind

De wilde wind doet de bomen buigen
Ze veren mee zolang het moet en
veren terug als het weer kan.

Populierenlaantje bij ons om de hoek, op een van de reguliere ommetjes.

Bollenmand – 2

In oktober kreeg ik een met bollen gevulde mand van de buurvrouw. Vorige week heb ik die van de beschutting op het overdekte terras verplaatst naar naast de deur. Elke keer als we naar binnen of buiten gaan lopen we er dan langs. Eerder deze week, op een hele zonnige ochtend, stonden de krokussen in de mand wagenwijd open, heerlijk zonnebaden.

Gister kwam de buurvrouw langs en verbaasde zich over de uitbundige bloei in het verder lage groen. Haar eigen mand, dezelfde week met dezelfde bollen gevuld gaf weinig bloei op dit moment, wel al heel veel groen, loof van de grotere bollen. Dat noet door de net verschillende plek komen. Of misschien omdat zij de toplaag van viooltjes al verwijderd heeft.
Vandaag , grijze dag, de krokussen bleven dicht.

Paraplu

Paraplus komen in allerlei kleuren, effe, met patroontjes, maar ook vaak met afwisselend een gekleurde strook en een witte strook. Daar moest ik aan denken toen ik onderstaande krokus bij ons in de tuin zag. De helft van de bladeren (bijna) effen wit, de andere helft (bijna) effen lila. WAs me nog niet eerder opgevallen. De andere krokus-foto’s in dit blog laten geaderde patroontjes zien, dus twee kleuren op 1 blad.

*28 feb, zelfde drie, bijna uitgebloeid en beetje aangeknaagd* (slak)

Maandfoto feb 2021: Roodborst en Roodborst

*Heel bijzonder: twee roodborsten naast elkaar.* (Klik)

Wat zingen ze weer enthousiast, de roodborsten in de tuin.
De foto is van 28 februari. Toen zag ik er drie tegelijk. Meestal zitten ze verder uit elkaar, want roodbosten zijn erg territoriaal. Of ze zitten achter elkaar aan, als de een vindt dat de ander te dichtbij komt, zelfs als het een paartje is. Zowel mannen als vrouwen roodborst hebben een territorium.

Rode bloemen

Rond deze tijd van het jaar kun je ze overal kopen, voor weinig. Kalanchoe blosfeldiana Pacaya. In verschillende kleuren.

*Gister (6 maart) bij de bloemenwinkel aan het einde van de straat*

Een paar jaar geleden kocht ik er een paar met knalrode bloempjes. Twee jaar gebloeid en toen in de serre gezet. Daar zijn ze eerst verdroogd (heet in zomer), toen bijna bevroren (koud in winter). Maar toch hebben ze het overleefd. En ze bloeien nu uitbundig. Wel een hele andere vorm gekregen: lange, wat slungelige stengels van 30, 40 centimeter lengte, kleine blaadjes. Heel anders dan de compacte plantjes met hele grote bladeren, direct in de winkel gekocht (plofplantjes?)

*Met onderaan mijn rode zweedse klompen, bijna dezelfde kleur*

NB. de andere vetplanten, zoals de crassula hebben dit jaar niet gebloeid. Dat doen ze meestal tijdens de korte dagen, mara wel als ze een beetje koude periode gehad hebben. Voorgaande jaren zaten we niet vaak in de voorkamer, en was het daar een graad of 16. Nu is het mijn werkkamer, Corona thuiswerken, en is de temperatuur steeds hoger. 20 graden.
Tja, en dus geen bloei.

Eerste zaaisels 2021

28 februari zaaide ik de eerste zaden van dit jaar. Drie zakjes peper zaad en twee zakjes tomaten zaad van Diana. In potjes, 4 zaden per potje, en de potjes in een kamerkasje in de vensterbank. Potgrond met een paar flinke handen vol brekerzand, om het mengsel wat minder voedselrijk te maken. Hele jonge zaailingen halen hun energie uit het zaadje zelf, en kunnen bestens in arm mengsel worden gezaaid. Een week later is zijn de tomaten opgekomen, de pepers nog niet. Het zesde potje bevat (oud) zaad van knoflookbieslook, daar heb ik geen hoge verwachting van: uienzaad verliest snel zijn kiemkracht.

*Van linksonder, met de klok mee: Tomaat Cherry Falls, Peper Cayenne purple, Peper Maui purple, peper early Jalapeno, Tomaat tomatoberry, knoflookbieslook*

*Op 7 maart, 1 week na het saaie: tomaat links achter en tomaat midden voor zijn gekiemd*.

In een tweede kasje zaaide ik een paar oostindisch kers zaadjes, die ik vorig jaar uit een tuin wat verderop in de straat meenam. En ik kwam nog een oud zakjes gemengde klimplanten zaad tegen. Dat zakje was al van 2015, dus of het wat wordt …