Alles in en om onze tuin
Kijk, dit zijn nou sneeuwklokjes, zoals sneeuwklokjes bedoeld zijn. Kleine doorzetters zijn het, vorst en kou, sneeuw. Niks mee te maken. Onverstoorbaar gaan ze verder, piepen met hun knoppen door de sneeuw heen, en gaan binnenkort bloeien. Dit is galanthus nivalis, het gewone sneeuwklokje. Daar hebben we er steeds meer van in de tuin, door consequent delen. Over een tijdje zijn sommige stukken van de tuin weer wit. Niet van de sneeuw, wel van de klokjes.
Als het echt heeeeel koud is
en het waait nauwelijks….
… dan kun je ijsbellen blazen.
Eerst als een zeepbel,
met wonder-mooie kleuren.
bevriest als ijsbel
Of niet.
Ijsbellen-sop recent van internet. Suikerwater met afwasmiddel. We hadden geen bellenplaaspotje. Gewoon een bakje voor het sop. En met een ijzerdraadje een rondje buigen met een steel om vast te pakken. Of de schuurdeursleutel. Of het borsteltje van het koffieapparaat met een gat aan het einde van het schoonmaakborsteltje. Gaat allemaal prima.
Belangrijk is dat het echt koud is: zaterdag ochtend vroeg bij min 10 ging het het best. En een van de eerst bellen, een heel kleintje, zat vier uur later nog steeds mooi bevroren op de rand van de kliko. Zie de bovenste twee foto’s. Andere bellen zakten in elkaar door het gewicht van het ijs.
PS . Zondagochtend was het ‘maar’ min 8 graden, met wat wind.
Geen ijsbellen deze ochtend.
Nog een paar vogels van de week, in tuin en in huis. De merels zijn bolrond, zwartkop-politieagent nog steeds actief in zijn boom. Veel vinken, iets minder mezen lijkt het. De mussen zijn even elders wonen. Binnen ook twee nieuwe vogels: een gele kwikstaart en een groene specht. Met dank aan Margriet en familie.
Sneeuw in de tuin. Droge sneeuw, mijn plan om een sneeuwpop te maken is mislukt. Ik had natuurlijk water er over heen kunnen spuiten, niet gedaan. Wel een paar keer met blote voeten door de zacht sneeuw. Lekker!!! Een van de paden had ik om die reden niet schoongeveegd, dan bleef er nog wat te stappen over. Voorzichtig ook even op de vijver gestaan.
De ijsvryjhouders van piepschuim deden behoorlijk goed hun werk, maar de laatste drie ochtenden heb ik aan de binnenkant van de houders een vlies ijs moeten wegbreken. Op de foto van de grote vijver zie je een stuk pikzwart ijs, dat is de plek waar ik vorige week een groot plakkaat ‘bruinig sneeuwijs’ heb weggehaald. Natuurlijk daarna weer stijd bevroren, met veel mooier zwart ijs. Zie je de krabbescheer er onder?
In de ijsvrijhouder in de kleine vijver zitten de laatste drie ochtenden een aantal bruine kikkers in het kunstmatige zakje binnen de houder. Vanmorgen zat er ook een kleine bruine bij, en een kleine salamander. De kikkers doken traag onder, de salamander bleef op de rand zitten. Daar liet ik hem maar, niet zeker of hij niet een beetje vastgevroren zit. Straks als het richting nul graden gaat nog even kijken.
Alleen de eerste sneeuwdag, vorige week zondag 7 februari zijn we niet buiten geweest. Windkracht 7, sneeuwjachten, niet erg uitnodigend. We keken het eens aan. Maandag nog steeds erg veel wind, en gevoelstemperatuur ver onder nul. Pyjamabroek aan onder de bangebroek, muts op, handschoenen en bergschoenen aan en op pad. Behoorlijk brrr..
In de loop van de week werd het steeds zonniger. Muts nog wel, en nu ook zonnebril. Pyjamabroek niet meer nodig, bergschoenen wel handig. Sommige doorplekken werden ’s nachts weer opvriesplekken.
Op steeds meer plekken veel vertier op het ijs. Het Paterswoldse meer, Sassenhein, maar ook de vijver langs het populierenlaatje. Het meisje met de blauwe jas op de onderste foto nam eerste een hele lange aanloop (zeker 50 meter), rennend over het ijs, om dan 1 meter te glijden.
Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.
Vanaf oktober vorig jaar, toen het te koud werd om in de serre koffie of thee te drinken, zitten we weer in de erker in de voorkamer. Op het zuiden, dus elk winterzonnestraaltje dat over het dak van de overburen heen komt schijnt naar binnen. We zitten hier -al schommelend in twee Poäng stoelen van Ikea – onze koffie of thee te drinken, of de lunch op te peuzelen. Zicht op de voortuin, met al het vogelvolk dat langsvliegt. Het hele seizoen komen we hem daar al tegen, meneer Stip, een merelman. De laatste tijd steeds vaker vergezeld door mevrouw Stip. Zij heeft overigens geen stip.
Meneer Stip heeft het druk, want er zijn heel wat concurrerende merelmannen in de tuin.
De sneeuwschuiver staat al klaar, maar blijkt vooralsnog niet nodig. Niet heel veel sneeuw gevallen hier in het noorden. Een paar centimeter, maar op wat meer open plekken is het gewoon weggewaaid.
Onze straat loopt oost west en krijgt de wind in de lengte van de straat. Geen sneeuwschuiver nodig hier, de sneeuw waait weg, de straat is droog. Ziet er wel koud uit. En dat is het ook met een gevoelstemperatuur van min 14 graden. Brr….
Extra vetblok aan de achterkant van huisje Moldau geplaatst.
Even later komt de grote bonte langs.
Winterklaar maken van de tuin, in de zin van alles schoonmaken en netjes afknippen… daar doen we niet aan. Alles lekker laten zitten tot het voorjaar. Fijn voor allerlei beestjes.
Iets anders is het een beetje rekening houden met strenge vorst en flinke sneeuwval. Dat wordt ons nu al een week beloofd, en morgen zou het zover moeten zijn. Ik schrijf dit blog op zaterdagavond 6 februari. Hier in het noorden is de voorspelling dat het tegen vier uur vannacht begint te sneeuwen, tot maandag ochtend. Ben benieuwd.
Vandaag- zaterdag dus- hebben we wel een paar voorzorgsmaatregelen genomen. We hebben de olijf, die op het overdekte terras stond, nu in de serre gezet. Geeft net iets meer beschutting. Bubbeltjes plastic en een dekentje om de pot en een beetje fleece achtig rond een stuk van de kroon. Verder heb ik een aantal stenen potten ook in de serre gezet om de kans dat ze stuk vriezen te verkleinen. Of dat helpt gaan we de komende twee weken zien, waarschijnlijk gaat het in de serre ook gewoon vriezen.
Hoe het met de olijf gaat is toch wel spannend. Afgelopen jaren heeft ie steeds meer blad laten vallen en is nu vrijwel kaal. Ons voornemen is om hem komend voorjaar uit de grote terracottapot te halen. IN ieder geval nieuwe grond, mogelijk een grotere pot. Wordt vervolgd in voorjaar.
Gister las ik in een oud nummer van Groei en Bloei (april 2020, nog geen coronawoord in dit nummer), dat je clematis goed kunt stekken, en dat je ze de eerste winter vorstvrij moet laten overwinteren!
Ah, dat wist ik niet.
Ik heb al verschillende jaren clematissen gestekt en ze bleven nooit in leven.
Tussen de tientallen planten in potten ging ik op zoek naar potentiele clematissen. Lastig, omdat allerlei plantjes bovengronds helemaal afgestorven zijn.
Op goed geluk nam ik een paar planten mee naar binnen, naar de serre ook. Of het gaat lukken? Ik weet niet hoe gevoelig de eerstejaars clematissen zijn voor vorst. De afgelopen weken hebben we al verschillende nachten gehad met tot 8 graden vorst. Het voorjaar zal het leren.
Afgelopen zomer heb ik -weer een keer- twee clematissen gekocht. Die staan in de volle grond. Ze hebben het overigens niet erg goed gedaan. Geen bloemen gezien. Ik maak mezelf maar wijs dat ze dit eerste groeiseizoen nodig hadden om hun wortels te laten groeien. Ook hier is het spannend in in komend groeiseizoen : zullen ze het gaan doen?
De ene is een clematis tangutica: standplaats zon of halfschaduw, is na 3 jaar volgroeid (en dan tot 3 m hoog), bloeitijd juli-aug, snoeitijd einde winter/begin lente. Volgens het kaartje bij de plant: bemesten in voor- en najaar. De clematis staat in de achtertuin, aan de voet van een donkerbladige struik. De bedoeling is dat ie daar in gaat klimmen. De hangende gele bloemen zouden dan mooi moeten gaan afsteken tegen de roodbladige struik.
De ander is een donkerroodbloeiende clematis, die heb ik onder de klimrozen gezet die over onze schuur heen beginnen te groeien. Het kaartje hangt nog aan het struikje, zodat ik de plant niet kwijt raak. Als er niet te veel sneeuw ligt ga ik morgen even op het kaartje kijken naar de naam. Ook deze heeft niet gebloeid. Waarom niet?
Ik kan meerdere redenen bedenken: te laat geplant, het was al vrij heet en droog in zomer 2020. Te droog omdat de enorme klimrozen te veel water slurpen. Onvoldoende voeding?