Vlak voor het donker werd

Van half twee tot half vier gewandeld zondagmiddag. We waren niet de enigen. Van Haren via de rijksstraatweg naar Groningen en langs de oostkant van het Paterswoldse meer weer naar het zuiden. Op driekwart van de route even op een bankje, uitkijken over het meer.

Van bankje naar noordwesten kijkend, rijtje berken, riet en nog net een streepje water links en in het midden, zonnig met wat wolkjes.
Van bankje naar zuid zuid oost kijkend. Nu rechts nog streepje water en bijzonder licht, een beetje gelig. Hier kwam, net buiten beeld een dicht wolkendek aan schuiven uit het zuidwesten. 10 minuten later was de zon daarachter verdwenen en was het opeens grijs. Net op tijd even gepauzeerd, zodat we nog even in het zonnetje zaten.

Handschoenen tellen

Elk winterseizoen tel ik de losse handschoenen die ik onderweg op straat zie liggen. Vanaf het begin tot het eind van de wintertijd. Dit jaar schiet het om meerdere redenen niet op. Het is niet erg koud, dus niet veel handschoenen in de jaszak. En er wordt, ook door mij, voornamelijk thuisgewerkt.
Op de foto nummer veertien, de meest recente. Gefotografeerd tijdens ommetje gister aan de oostkant van Haren.

‘He, maken jullie er een foto van? vroeg een vrouw, terwijl ze van haar fiets afstapte. Wist je dat het onderdeel van een kunstwerk is?

Ja dat wisten we, we hadden allerlei andere onderdelen al gezien in de wijk, maar de handschoen nog niet. Vandaar dat we er explociet even voor terug gingen om er een foto van te maken. De handschoen is zo realistisch, dat je de neiging hebt hem op te pakken.

De vrouw vervolgde: Ik woonde al jaren in deze wijk, en ergerde me er steeds aan dat die handschoen daar maar bleef rondslingeren. Waarom ruimte niemand het op?

Nou, omdat het een bronzen handschoen is, die vast zit op het bankje. Recent heeft de kunstenaar alle onderdelen van het kunstwerk weer opgeknapt. Het zijn er in totaal 12.

Plaatjez 20 december

Ik kan er niet bijhij! Mus houdt niet zo van hangen aan de buitenkant, dus probeertvan boven af bij de vertbollen te komen.
Laatste restjes kleur van de hortensia
Kaardebol-Laatste jonkie
Laatste herfstkleurblad: de grootbladige cotoneaster. Ook de twee andere soorten cotoneaster in de tuin hebben nog wat gekleurd blad.
En nog een keer: paars glanzende fazantenbessen.

Raamvoederaar

Dit jaar hebben we voor het eerst een raamvoederaar. Een perspex bakje dat met zuignappen aan de buitenkant van het raam in de woonkamer is geplakt. En op 15 cm erboven, ook met zuignappen een doorzichtig dakje: dan blijft het zaad/vogelvoer in het pakje droog. Het heeft een tijd geduurd totdat de vogeltjes er durfden komen, maar nu horen we regelmatig een tikje/ bonkje als een koolmees of pimpelmees op de rand van het bakje land. Een zonnepitje wordt gesnaaid en ze vliegen bijna meteen weer weg naar een naburig boompje. Het bakje hangt op 1 meter hoogte, dus relatief laag en in open ruimte.

Raamvoederaar met zonder vogel

Vanmiddag de telelens op de camera gedaan om -vanuit huis- de vogels op de voederaars en voedersilo’s op de foto te zetten. Eerste poging van dit winterseizoen. Na een hal uur de camera op de voederplekken gericht te hebbebn (lamme armen!) in arrenmoede maar een foto van de lege raamvoederaar gemaakt. Voor deze keer moet je er de pimpelmees bij denken. Wordt vervolgd.

Da’s ook wat: tijdens het schrijven van dit blogje zijn er al twee pimpelmezen en twee koolmezen langs geweest ….

Bessen in december

De bessen van de klimop zijn al wel op volle grootte, maar nog niet rijp. Dan worden ze zwart. Dat is het moment, later in de winter dat de merels ze komen halen.
Aan de sierlijke takken van de cotoneaster horizontalis zitten vele tientallen bessen. Het kleine glanzende donkergroene blad begint te verkleuren, naar knalrood, net zoals de besjes.
Heel veel bessen zaten er aan de vuurdoorn, maar die zijn inmiddels bij ons leeggegeten door de merels. Tijdens een ommetje gister zagen we ook een aantal vuurdoorns nog volledig in de bes. OF weinig vogels, of heel veel te eten, of de plek was te open, weinig schuilplek.