Als je op bezoek gaat bij een vader die een zoon heeft die varens kweekt, dan ben je niet verbaast dat er veel verschillende varens in de tuin staan. Op precies de plekken waar ze het goed doen.
Deze week was ik weer een keertje op bezoek bij Wim, inmiddels op leeftijd (93!) en niet meer zo goed ter been. Hij was eerder op de dag met de scootmobiel naar de winkel geweest voor muffins bij de thee. Genoeglijk bezoek, op het (overdekte) terras, met uitzicht over de tuin. En natuurlijk nog even een rondje door de tuin.
We zaten op het terras en hoorden een gek geluid. Het leek wel op eenden die in de verte kwaakten. Toch klonk het dichterbij. In de vijver dan?
Eddy ging op onderzoek uit, en kwam tot de conclusie dat het geluid van heel dichtbij kwam. Vanuit de insectenhotels die op twee meter van het terras hangen. Toen we van dichtbij gingen kijken, zagen we dat de afgelopen periode de nodige gangetjes waren dichtgemetseld. Het geluid kwam uit het zeshoekige kastje, in het andere kastje waren veel gangetjes ‘groen’ dichtgemetseld. De eerste foto’s en het geluidfragment zijn van 20 juli . Wel geluid, geen beweging te zien.
Zouden de metselbijtjes kwaken vlak voor ze uitkomen? In een bijenkast met honingbijen is dat namelijk wel zo. Als er een nieuwe koningin op het punt staat om uit te komen wordt er gekwaakt (en getuut trouwens).
20 juli, gekwaak uit rechter hotel, de zeshoek. In linkerhotel zijn de meeste gangetjes van het blok onder gevuld.
Een paar dagen later (23 juli) hoorden we het kwaken weer. Toen ik nogmaals ging kijken zag ik dat de meeste groen-gemetselde gangetjes weer open waren. Of de metselbijtjes zijn uitgekomen? Dat zullen we nooit weten. Kan ook zijn dat de koolmeesjes de gangetjes opengepeuterd hebben. En ook de wesp met de lange legboor die over het kastje liep beloofde niet veel goeds.
23 jun, gekwaak uit beide kastjes. Links bovenaan loopt een zwart wespen met lange legboor. Rechts zijn alle gangetjes open..
In de hoek van de serre staan ze weer prachtig te bloeien. De klimmende lelie wordt ze ook wel genoemd, deze gloriosa superba. Geen familie van de lelie, maar de bloem lijkt er op het eerste gezicht wel wat op. Ze komt van oorsprong voor in India en delen van zuidelijk Afrika. Absoluut niet winterhard. Groeit uit wat vreemde langwerpige knollen die ik elk jaar weer opnieuw oppot. Buiten in pot gaat ook, als je ze maar op tijd weer binnen haalt, oktober of zo. Ze blijven dan wel wat kleiner.
Bij het zoeken van wat aanvullende informatie op internet kwam ik deze foto tegen. Een gloriosa ‘plantage’ in India, denk ik. Waar de plant gekweekt wordt voor het zaad, blijkbaar heeft het ook goede ‘kruiden; eigenschappen. Wel minimaal 100 kg zaad bestellen!
Het gat had ik al eerder gezien, in naaktslakken. Aan de zijkant van het lijf zie je -soms- een gat. Niet altijd, want het valt alleen op als het gat open staat. Recent hoorde ik in een tuinprogramma op de BBC iemand enthousiast over slakken vertellen. Dat ze over het algemeen toch echt heel nuttig waren. Ook in je tuin. En dat het ook een bijzonder beest was: ze zijn asymmetrisch: het gat in de zijkant zit maar aan 1 kant en niet aan beide kanten.
Kijk, dat was me dus niet eerder opgevallen. Leuk weetje. Het gat heet een ‘pneumostome’ en de slak gebruikt deze opening om door te ademen. O ja, en ook om te poepen trouwens. Genoeg slakken in de tuin, dus ga vooral eens kijken of je ze ziet, met hun ademopening open.
Zelfde slak, van rechts en van links bekeken.
En let ook maar eens op aan welke kant het zit. Heb je altijd rechtsademende slakken, zoals deze op de foto, of zouden er ook linksademende zijn?
De slak op de foto was begin van de avond op weg naar de basilicumplant in pot, die ik elke avond op de tuintafel of een terrasstoel zet. Net als de dahlia’s in pot en de afrikaantjes…
Nu op hun mooist : de sierlijke wolken van de bloeiwijzen van de pollen descampsia in onze tuin. Descampsia cepitosa voluit, of ruwe smele. Een inheems gras dat compacte donker groene pollen maakt. In juni komen de lange ijle aren uit de pol omhoog. En als elke aar zijn zijn bloeiwijze openvouwt…. dan is het een grote wolk, die boven de groene pollen lijkt te zweven. Nu is de wolk nog groenig, bruinig. Over een paar weken strogeel. De aartjes blijven lang mooi.
De wolk van bloeiende ruwe smele op de linkerhelft van de foto.
Meestal blijven de aren mooi overeind staan, maar een van de pollen heeft dit jaar (door het natte voorjaar?) extreem lange aren gemaakt, die met de regen vorige week zijn gaan liggen. Bij deze pol ligt de ‘wolk’ nu bijna op de grond. Die ga ik binnenkort een beetje terug knippen.
Gister palmen, Yucca’s op stam, een boomvaren, dikke olijfbomen, grootbloemige magnolia’s en nog meer exotische planten en bomen gezien.
Op vakantie? Nee. In tropische kas van de Hortus? Nee Waar dan wel?
In de tuin van een enthousiasteling in het naburige dorp. Ronald heet ie. Hij had een tijdje terug meegewerkt aan nieuw terrasje in tuin van tuinvriendin Jitske. En tijdens de koffie vertelde hij aan haar honderduit over de vele exotische planten en bomen die hij verzamelde, maar ook verkocht. Ik kom wel een keer kijken, zei Jitske, met mijn tuinvriendin Tineke.
Dat hebben we zaterdag middag gedaan. Ronald was niet thuis. Zijn moeder wel. Zij liet ons zien wat er zoals in de tuin stond. Begonnen als een enkel palmpje, onverkoopbare exemplaren van de kwekerij waar Ronald werkte. Hij nam ze mee naar huis en bracht ze weer aan de groei. Inmiddels is de hele tuin overgenomen. Je waant je in de tropen als je hier ind e schaduw van de palmen loopt.
Ronald heeft ook een facebookpagina, waar je meer informatie vind over de verschillende soorten: Bomen & zo in Onnen. De fotogenieke blauwgroene yucca, begint als een lage plant, maar krijgt een steeds hogere stam. Staat gewoon in de volle grond. Wel op plekken die wat beschut zijn door huis en schuur er om heen. Het is de yucca rostrata uit het noord oosten van Mexico en het westen van Texas. Tip van Ronald: de Yucca is winterhard tot – 20, geef hem een paraplu in de winter. Benieuwd hoe de tuin er dan in de winter uitziet 🙂
Ze staan in bloei, op verschillende plekken in de tuin. De stekken die ik eerder dit jaar oppotte: losse rozetten. Nadat ik in het voorjaar een paar dikke pollen van Paulien verder op in de straat kreeg. Eerst een donkerbruin hartje, dan hele korte ‘stompjes’ van aankomende bladeren, geel met rood (foto 1 en 2). Als de bladeren zich ontvouwen zijn ze oranjig-geel gestreept. En dat donkere hart…. eerst een gele ring met meeldraden/stampertjes rond de basis van het donkerbruine hart (foto 3). En later is het hele donkerbruine hartje verandert in een gelig balletje (foto 4 en 5).
Klik op de foto’s voor grotere exemplaren
Mooi hoor. Welke het precies is? Moeilijk te zeggen. Als je op Helenium + afbeelding zoekt kom je tientallen foto’s tegen, allemaal verschillende namen. Zonder tegenbericht houdt ik het op Helenium Paulien.
Op verschillende sites kwam ik tegen dat je ze na de bloei terug knipt en dat er dan nieuwe bloemen komen…
Aan aantal berm-perken in het dorp Haren zijn een aantal jaren geleden gevuld met kleine rozenstruikjes (wellicht bijenweelde). In ieder geval lage struikjes met open bloemen. En die staan nu massaal te bloeien. Een lust voor het oog het vrolijke rood, roze, oranje, witte lint van rozen. Bv langs de Emmalaan, als je vanaf de A28 het dorp binnen komt rijden. Of langs de Jachtlaan, langs een deel van de als fietsstraat ingerichte straat.
Tuinprogramma over de hampton Court flower show afgelopen week. Met onder andere Toby Buckland die bij een item over paadjes in de tuin zegt dat tuinpaden altijd ergens naar toe moeten lopen. Er moet een eye catcher aan het eind van een pad staan. Een opvallende plant of een beeld.
Hmm. In de voortuin hebben we een paadje dat doodloopt op …. een liguster haag. Vroeger was hier een uitgang, een poortje in de haag, maar die hebben we al lang geleden weggehaald. Het pad is er nog wel, handig als je de tuinkant van de heg moet snoeien. De straatkant kan gewoon vanaf de stoep gesnoeid worden. Toby zou het niet goed vinden: heen eye catcher aan het end van dit pad. Toch eens over nadenken.
Gister was ik even bij Willie op bezoek in de tuin. Daar was een mooi voorbeeld van een eyecather aan het eind van een pad. Een prachtig bloeiende pol hemerocallis. Het is de ‘Helle Berlinerin’, zegt Willie, en ze laat me een boekje met planten van Koen Jansen zien. Daar heeft ze hem gekocht. Dit jaar bloeit de Berlinerin uitzonderlijk mooi. Veel bloemen en er zijn ook nog heel veel knoppen. Echt een blikvanger.
