Buroblad opruimen

Wekelijks en soms nog wel vaker maak ik foto’s in onze tuin. Meestal met telefoon, andere keren met de camera met mooie macrolens. Bij het voorbereiden van het schrijven van deze blogjes selecteer ik altijd eerst een heel stel recente foto’s, die de inspiratie vormen voor de teksten. Die foto’s zet ik dan op het buroblad van mijn computer, om ze te gebruiken in de blogjes. Na gebruik gaan de foto’s weer van het buroblad af. Sons heb ik te veel foto’s uitgezocht en blijven ze -ongebruikt- als icoontjes op het buroblad staan. Dat wordt allengs voller en voller omdat ik elke week weer nieuwere foto’s gebruik voor ’t Groentje. In dit stukje een selectie van de foto’s van langer dan een week geleden, die nog op mijn buroblad stonden. Gebruikt in deze blog, dus dan kunnen ze daarna opgeruimd worden!

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.

Franeker

Studievriendin Ingrid kwam een paar dagen logeren. De eerste dag, donderdag was regen voorspeld. Geen wandelweer, wel een mooi dagje voor een museum. We gingen naar Franeker, naar het Eise Eisinga planetarium. En we waren niet de enige! Van Adrie, de directeur, hoorden we dat het de twee voorgaande – zeer hete – dagen uitgestorven was geweest. Deze dag niet: er waren hele drommen mensen.

We hebben alledrie sterrenkunde gestudeerd, dus een stukje sterrenkundige historie vinden we allemaal interessant. Naar de presentatie geluisterd door een van de nieuwe medewerkers van het planetarium in de planetarium kamer: de woonkamer van Eise Eisinga, die in 7 jaar tijd aan het plafond een planetarium bouwde. Een model van ons zonnestelsel waar de planeten in banen om de zon bewegen precies in het tempo zoals ze dat in het echte zonnestelsel ook doen. Eddy kon nog veel meer uitleg erbij geven, hij zit in het bestuur van het Eise Eisinga planetarium en weet er ongelooflijk veel vanaf.

Wat betreft tuin…. dat is er niet veel: een klein binnenplaatsje. Wel een link met planten via het werk van Eise Eisinga. Hij was wolkammer, of eigenlijk: eigenaar van een wolkam bedrijf, met veel mensen uit Franeker en omgeving die voor hem werkten. Zelf had hij zich gespecialiseerd in het verven van wol, met allerlei natuurlijke materialen: meekrap, wede (indigo) en fernambuk (schors van een boom). Er zijn ook recepten bewaard gebleven van de verfbaden. Eise Eisinga leefde van 1744 tot 1828. Geboren en begraven in het 10 km verder op gelegen Dronrijp. Daar gingen we ook nog even langs.

Zonnesproeten

Sommige mensen krijgen in de zomer meer sproeten, door de zon. Maar ook de zon zelf kan sproetjes krijgen: zonnevlekken. Dit zijn gebieden op de zon waar het relatief koeler is. Met een speciaal filter voor de telescoop en projectie van de zon keek Eddy naar de zon, en maakte vorige week deze foto.
NB. Kijk nooit direct naar de zon, ook niet met donkere zonnebril.

Op de voorgrond rechtsonder ligt de snoeischaar op het muurtje en achter de telescoop een deel van de opgepotte plantjes in de tuin. De voorraad plantjes is ‘ietsjes’ kleiner geworden, omdat Ingrid een flinke voorraad meenam voor haar nieuwe tuin.

Plantjes klaar voor verhuizing

Verrassing in de brievenbus

Afgelopen week zat er een pakketje in de brievenbus. Met daarin een hartstikke leuk boek. Ik kon me niet herinneren dat ik iets besteld had, dus was blij verrast. Vroeg aan Eddy of hij het besteld had. Nee, ook niet. Toen bedacht ik me dat ik de aankondiging van dit boek gelezen had in de nieuwsbrief van het stoepplantjes initiatief in Leiden. En in de laatste nieuwsbrief kom ik het boek weer tegen!
Ahh, nu weet ik het weer, je kon je aanmelden als je interesse had in dit boek. Gewonnen!


Met veel plezier al door het boek gebladerd. Praktisch, prettig geschreven, mooie foto’s. En feest van herkenning, flink wat van de beschreven planten hebben we al in onze tuin (Dat heb je als je al lang lid bent van een wilde planten tuin kring, met twee x per jaar plantjes ruil). Ook nog wel een paar op mijn verlanglijst.

Tuinvlindertelling 2022

Niet zo heel veel vlinders dit jaar. Vorige week zagen we op enig moment zeker 13 witjes tegelijk, vandaag stuk minder. Vrijdag, zaterdag en vandaag was de nationale tuinvlindertelling. Rond half 1 telde ik een kwartiertje.

Kampioen was de dagpauwoog, 9 stukje op de twee budleija’s; verder 3 kleine koolwitjes; 1 groot koolwitje; 1 geaderd witje in de serre, 2 bonte zandoogjes, 1 boomblauwtje en 1 atalanta.

Ook bij de landelijke telling was de dagpauwoog dit jaar de meegetelde. Vorig jaar was het de atalanta.

Hete rand = hot border

Min of meer toevallig, maar eigenlijk wel grappig: dit stukje tuin lijkt wel speciaal aangelegd als een ‘hot border’ , een border met warme kleuren bloemen: rood, oranje, geel.

De lysimachia heb ik jaren geleden eens van een plantenruil meegenomen, eerder in de zomer is het blad donkerpaars, steekt mooi af tegen de omringende planten. Hij zou woekeren, was me verteld, dus het eerste jaar hield ik hem goed in de gaten en haalde een deel weg.

Slimme plantenbakken

Op de Zernike Campus in Groningen staan een aantal grote plantenbakken met fraaie bloeiende planten, kleuren voornamelijk paars en oranjeachtige tinten. Van de week stapte ik even af of de planten van dicht bij te bekijken en toen zag ik bordje op de bakken: dit zijn ‘slimme plantenbakken’.

De plantenbakken spelen in op klimaatverandering en toenemende droogte. De planten krijgen hun water namelijk uit de vijver. Er zitten sensoren in de bakken die ieder half uur een signaal afgeven aan een speciaal druppelsysteem. Als het vochtniveau te laag wordt pompt het systeem water vanuit de vijver naar de verdeelkast.Van daaruit lopen vier leidingen naar de vier plantenbakken met aan het uiteinde van elke leiding een druppelslang. Zo hebben de planten in periode van droogte ook voldoende water. De diepte van de slang is afgestemd op het type beplanting. DE slang geeft voor een bepaalde periode waters af. En wanneer er teveel water is, bijvoorbeeld na een hevige stortbui, wordt dit weer teruggepompt naar de vijver.

Ceintuur

Het was weer tijd om de grote pollen miscactus in onze tuin een beetje steun te geven. Met een ‘ceintuur’ om blijven ze rechtop staan en hangen minder over de omringende planten heen. Bij deze grote pol in de achtertuin heb ik een dik touw gebruikt en was ik mooi op tijd. Bij de drie pollen in de zijborder was ik eigenlijk iets te laat. Die begonnen al uit te zakken en zien er nu een beetje als een ‘rollade’ uit. Een stuk electriciteitskabel snoert de halmen bijeen.

Grindpad als kweekbed

Bij ons in de straat hebben veel tuinen een oprit met grind en kiezels. In deze tijd van het jaar zijn er allerlei zaailingen in de wat oudere opritten tussen het grind aan het op komen. Mooi compact, kluitje wortels, prima om op te potten en verder op te kweken.

Naast de geraniums (knalpaard met zwart oog) en een verbascum ook een aantal knautia rozetten opgepot. Die kunnen later in de bloemenweide onder de appelboom.

Tuinclub Vries

Dinsdag middag 5 juli kwamen 13 dames van tuinclub Vries op tuinbezoek.
De meesten met de fiets.
Twee jaar later dan gepland: de oorspronkelijke afspraak was juli 2020, pre-corona afgesproken.

De tweejarige teunisbloem viel erg in de smaak. Dit jaar staan er een heleboel vlakbij het terras, waardoor de heerlijke bloemengeur van de teunnissen goed te ruiken is. Een rozet meenemen in deze tijd van het jaar is wat lastig, met penwortel houdt de teunis niet van verplanten. In het najaar kan dat evt wel, als het niet meer zo droog/warm is of kan worden. Zaadjes zijn er op dit moment nog niet. Niet getreurd. Een van de tuinclubleden uit Vries gaf aan dat ze genoeg teunisbloemrozetten in haar tuin had voor liefhebbers.

Met de nieuwe bank tegen de schuur, de picknickset en stoelen op het terras (en voor de warmteliefhebbers in de serre) was er voldoende zitruimte voor een kopje thee en plakken ‘oma’s cake’.
Vervolgens konden de dames weer hun fietstochtje terug aanvaarden. In de zomerperiode bezoeken ze 1 x per maand een tuin, bij voorkeur op fietsafstand. Zie de foto’s van hun bezoekje aan onze en andere tuinen via deze link. Tuinclub | Vries | Vrouwen van Nu.