't Groentje

Deze foto’s van Frans die zich beginnen te ontkrullen zijn van 15 april. Fascinerend hoe die bladeren eerst in een harige bruine bult zitten en dan zich dan elegant oprichten. Heel mooi nu vind ik de donzige haren.

Daarna mooie eerste paasdag en de week erna flink veel regen, en nu (26 april) weer veel zon. Als ik er een flinke meetlat maast had gezet had ik per dag de varen bladeren centimeters tot tientallen centimeters zien groeien. De koningsvaren is al weer ruim een meter hoog. In goed 10 dagen!

Donderdag ochtend rond acht uur pakte ik de fiets om naar mijn werk te gaan.
Heel even de achtertuin in voor een klein rondje. Na de regen van twee dagen er voor ziet alles er prachtig fris en groen uit. En blauwpaars, zoals in het geval van de bluebells.

Eenbloemig parelgras, een behoorlijk zeldzaam gras dat in rijkere bossen in Nederland, vooral in Zuid Limburg in het wild voorkomt. En in tuinen. Een paar jaar geleden nam ik een heel klein plantje mee uit de tuin van Eef (inmiddels verhuisd). Nu heb ik diverse pollen, die net weer in bloei zijn gekomen. Een alleraardigst grasje, met de aartjes die uit slechts 1 bloem bestaan, in een losse pluim als een soort rijstkorreltjes gerangschikt.

Een korte video, wel erg saai ingesproken, vind je op de Flora van Nederland. Als je precies wilt weten wat er zo bijzonder is aan het tongetje bij de bladaanzet aan de stengel van deze grassoort, kijk vooral even de video af. Morgen als het weer licht is, ga ik dat tongetje even bekijken.

Het eerste jaar had ik 1 plantje nu inmiddels een hele stel. Ik schrok een beetje toen ik hoorde in de video dat het gras zich met worteluitlopers (net als kweek) verspreidt. Toch even in de gaten houden!

Als fonteinen die hun waterstralen de lucht in spuiten komen de bladeren van de struisvaren omhoog. Of als een trechter , of in het Engels een shuttle (van badminton). Deze verse bladeren zijn de onvruchtbare, fijngeveerde bladeren. Later in het seizoen komen de stijvere vruchtbare bladeren in het midden van de plant omhoog. De struisvaren of matteuccia struthiopteris is een stinsenplant, oorspronkelijk niet van hier, maar inmiddels ingeburgerd.

De verse knoppen kun je teen, gesauteerd met knoflook en citroen is schijnbaar erg lekker, smaakt een beetje naar asperges. Het seizoen is maar erg kort, dus de prijs is vaak hoog. In de tuin vind ik het zonde, laat ze maar lekker uitrollen. Mocht je het toch willen proberen, een beetje voorzichtig zijn, als je ze niet goed bereidt kan je er last van krijgen.

Vrijdag een aantal uren bezig geweest om alle plantjes die ik in de loop van de afgelopen weken in potjes heb gezet, klaar te zetten voor de plantenmarkt in de Hortus. Op 13 April komen allerlei kwekers hun waar aanbieden op de HORTUS Plantenmarkt. En er is ook altijd een kraam van de lokale Groei & Bloei afdeling, en van de IVN – wilde planten werkgroep. Voor die laatste kraan kweek ik altijd wat planten op voor de verkoop, als mijn inbreng voor de werkgroep. Ik kom er niet aan toe om ook achter de kraam te staan, want ik heb al ‘dienst’ achter de kraam van de Vrienden van de Hortus. Leden werven.

Renee kwam vrijdag middag de planten vast halen en brengt ze zondag ook in de Hortus. ‘Als ik deze hoeveelheid zie’, zei ze, ‘dan moet ik wel drie keer rijden’. Mooi dan is er voor de hele dag iets.