Alles in en om onze tuin
Jaren geleden een keer een stekje van de roomse kervel meegenomen van een plantenruil. Staat in de voortuin. Alleen wat loof, daarna verdween ie in geweld van andere groeiende planten. Dit jaar moet ie gebloeid hebben, bewijs in de zaden op de foto. Lijkt nu dus echt aangeslagen. Volgend jaar toch eerder gaan kijken om de bloemen nog mee te krijgen.
Komend weekend, eerste weekend van augustus, kan iedereen weer mee doen met het tellen van soorten vlinders in de tuin, de tuinvlindertelling 2016. En ook het aantal van elke soort. Twee weken geleden was een van onze vlinderstruiken al in bloei, extreem groot dit jaar, en dus veel pluimen. Met het warme weer half juli was het een enorm vlinderfestijn.
Vrijwel alle vlinders waren dagpauwogen, van onder bijna zwart. Van boven met prachtige kleuren. Op enig moment telden we (schatting) bijna 50 (!) dagpauwogen in die ene struik, zie dit filmpje voor een impressie. Tja, maar die kunnen we niet meetellen voor het vlindertelweekend volgende week. Misschien zien we dan wel meer soorten.
De tuin is vol, en de belangrijkste tuinactiviteit in deze tijd van het jaar is het vrijmaken/ vrijhouden van de paadjes. Een paar paden achter in de tuin, maar ook het (te smalle) pad naar de verre schuur. Twee weken geleden, op 17 juli, ben ik genoeglijk een aantal uren bezig geweest om dit pad plantvrij te maken. En passant had ik ook 10 potten vol met mooie longkruiden, en een serie kindjes op moeders schoot. Want weggooien is ook zo wat.
Of het nou aan de warme dagen lag, 18 en 19 juli waren extreem heet, of dat er een dikke duif in de fluweelboom is gaan zitten…. Op dinsdagavond 19 juli tegen zes uur thuis van werk gekomen, nog niets aan de hand. Toen we een kwartier later op het terras kwamen om te gaan eten en over de tuin uitkeken…
De boom is ‘omgezegen’, omver gezakt, net boven de grond afgebroken. Niet door wind of stortbui, maar vanzelf (of misschien toch die dikke duif?). De binnen kant van de stam en takken hadden donkere, bruine vlekken, waarschijnlijk een of andere schimmel. We hebben de boom maar meteen in stukken geknipt en gezaagd en op de takkenwal gelegd. Wel jammer dat ie nu al is gaan liggen en niet pas in de winter: dan hadden we nog wat langer van de net rood geworden kaarsjes en eventuele vlammende herfstkleuren kunnen genieten.
Het volgende weekend weer bezig geweest de enigszins geplette planten, waaronder de crocosmia weer wat rechtop te krijgen en van het pad af.
In de fotoserie van de buurman uit de Butchart Gardens/ Canada zaten ook foto’s van het meer wilde deel van de tuin. Het is aangelegd, prachtig natuurlijk. Eind juni, en de (oranjeorde) akelei staat nog in bloei. Deze kleur zie je in Nederland niet veel, en ook niet op dit tijdstip. Op de onderste foto, een prachtige plant. Ik denk een Castilleja, een plant uit de bremraapfamilie. Paintbrush, verfkwast, op zijn Engels. Er zijn er een heleboel, voornamelijk in Noord en Zuid Amerika. Mark Egger, heeft er een studie van gemaakt, en na zijn pensionering een mooie foto site op Flickr. Ik heb een mail gestuurd met de vraag of ie weet welke castilleja het is.
Op dit weblog schrijf ik meestal over de eigen tuin, of een tuin die ik bezocht heb. En soms over een tuin die een lezer van dit blog bezocht heeft. Van Reint, onze buurman kreeg ik een hele USB stick vol met foto’s van de Butchart Gardens, een park/tuin die de buren bezocht hebben in Victoria, Canada.
Ruim honderd jaar geleden een groot gat in het landschap, een inmiddels uitgeputte kalkgroeve. The Butchart familie had hier goed aan verdiend, en de vrouw des huizes, was een ondernemende vrouw. Aanvankelijk werkzaam voor het bedrijf als chemicus. En later had zij de visie (en het geld) om van het uitgewoonde terrein een prachtige tuin te maken. Een flink deel van het terrein bestaat uit het kleurige eenjarigen of ‘floral displays’ zoals de Engelesen zo mooi zeggen. Naar Victoriaanse traditie worden de borders en manden elk seizoen met nieuwe planten gevuld, steeds nieuwe kleuren, langs strak gemaaide, golvende gazons. Dit deel van de tuinen is zeer ’tuinman-intensief’.
Een tuin om toch minstens 1 tot 2 keer per jaar langs te gaan. Deze keer deed ik dat tijdens het open tuinen weekend, dan zijn er ook een hoop andere gasten. Andere keer gewoon tussendoor, dan meestal alleen met Mieke, de eigenaresse, kopje thee aan de rand van de grote vijver.
Uit de Open tuinen gids:
Grote tuin met een eeuwenoude beuk, een grote in wolken geknipte oude buxus, gemengde borders, grote vijver, moes- en fruittuin, veel hosta’s in potten.
Dit is de algemene omschrijving, zoals de tuin nu tweede helft juli is, zou ik nog toevoegen: een zee van phloxen.
Met Janny heb ik samen in het bestuur gezeten van de lokale tuinclub. Janny is wel eens bij ons in de tuin geweest en heeft daar allerhande plantjes opgehaald. Ik was nog nooit bij haar geweest, en nu ze meedoet met de open tuinen estafette is dat meteen een mooie gelegenheid.
Volgens de tuingids:
Veel vast groen, aangekleed met o.a. hosta’s. siergrassen encanna’s. Een sfeer van rust een verre kijk en de lucht in een verhoogde vijver. Daarnaast ‘kunstige’ dingen, een tuinhuis en rustplekken met de zon mee.
Bij mij blijft het beeld van de reusachtige bloeiende venkels aan de randen van verschillende borders in mijn geheugen en de lange vijver. Janny vertelt dat de tuin eerst veel korter was, maar dat toen een boer met aangrenzend land een deel van het land verkocht alle bewoners desgewenst een stuk tuin erbij konden kopen. Gedaan dus!
“Wat leuk dat je weer langs komt“, zo verwelkomt Audrey me in haar lommerrijke vogeltuin. We zitten op twee kleine bankjes aan de rand van het grasveld, een groep bomen en struiken in de rug en een boom midden in het grasveld. Overal gefladder en gevlieg. Als je zo rustig op het bankje zit, laten de gevederde vriendjes zich niet afschrikken. In de tuin veel blauw en een wel heel bijzondere: de Salvia Audrey Douglas. Op een laag muurtje bij het terras.
Audrey vertelt:
Mijn dochter vroeg of ik een keer meeging naar Tuingoed Foltz, om wat plantjes te kopen. Ik had zelf eigenlijk niets nodig, maar ken de eigenaren Andries en Bob goed, dus leuk om er weer eens heen te gaan. En mijn dochter had me nog nooit gevraagd. Heel toevallig bleek er toen we er waren de onthulling van een nieuwe plant te zijn, en omdat ik niet zo groot ben, stond ik weer vooraan. De spanning werd opgevoerd bij de beschrijving van de nieuwe blauwe salvia, en degene naar wie die vernoemd was. Ik was totaal verrast toen ik opeens hoorde : Salvia Audrey Doeglas, en toen ik gevraagd werd om ook iets te zeggen, was het enige dat ik kon uitbrengen: speechless. Wat een mooie verrassing.
Gefeliciteerd, Audrey, met je naamgenoot-plant.
Even was ik in verwarring toen ik de de tuin van Harry en Anneke Dijkhuis in de open tuinen gids zag staan. Ik heb een collega met dezelfde naam, maar die woont helemaal niet in Haren maar in Peize! Bleek (uiteraard) een andere Harry te zijn. De tuin is pal in het centrum van Haren, in een doodlopend stukje van een straat waar ik heel vaak door heen ben gekomen. Maar in dit stuk van de straat kom ik zelden, en de tuin was nieuw voor mij.
Omschrijving uit de gids:
Formaat stadstuin met vaste vormensnoei. Borders op kleur. gebruik van grassen en aandacht voor bladvormen. Ook water speelt een rol net als diverse niveaus.
Ook in een relatief kleine tuin kun je gebruik maken van zichtlijnen, vanuit het huis over de lange vijver naar achter, coulissen dmv dwars geplaatste heggen, diagonalen, waardoor de tuin groter lijkt. In de tuin van Harry en Anneke ook volop zitplekken, een terras met eettafel bij het huis, een overdekt terras tegen de schuur/werkruimte van Harry, tuinstoelen in het achterdeel, bankje in de voortuin.
Dit weekend is open tuinen weekend van de lokale tuinclub Groei en Bloei afdelinge Haren- Eelde. Nu het niet meer zo heet is, is het prima tuinen kijken. Zaterdag eind van de ochtend een rondje Eelde Paterswolde, en ’s middags nog twee tuinen in Haren. Een van de ‘nieuwe’ tuinen die ik bekeek was van Joke Lindeboom.
Uit de folder:
Hoektuin van ongeveer 750 m2, aangelegd in 2008. Ontwerp met borders en vijver in een rond en strak lijnenspel en een gemengde beplanting van vaste planten en siergrassen.
Joke ontwerp tuinen, en ook haar eigen tuin heeft ze zelf ontworpen en beplant. Alleen voor de ‘ hard landscaping’ zocht ze ondersteuning van een hovenier. Joke heeft in het verleden gewerkt bij Lianne’s siergrassen, en daar is nog wat van te herkennen in haar eigen tuin. Geen echt prairiebeplanting, daar voor is de aflopende tuin te nat, wel de planten op een prairiebeplanting achtige manier door elkaar groeiend.