Weidebeekjuffer, uitzichtplek op blad gele lisVan iets verder wegVan boven, met de telefoonKantwerk vleugel
Op zaterdagmiddag zat ie er zomaar. Een weidebeekjuffer, een mannetje. We hebben ze eerder gezien, bij de Drentsch Aa, maar nog nooit bij ons in de tuin. Geen beek, geen stromend water, maar wel even op bezoek bij onze vijver. Ik bleef staan kijken, naar het bijzondere beestje, terwijl Eddy het fototoestel ging halen. De rode vuurjuffers vliegen nu in grote aantallen rond, in tandem, vliegende lucifers. Deze beekjuffer is duidelijk groter en forser. En heel opvallend, de zwarte vlekken op de vleugels.
Waarschijnlijk een passant, na dit ene half uurtje niet meer gezien. Ook niet duidelijk of er ook een mevrouw weidebeekjuffer geweest is, groene met bruine vleugels.
In Nederland komen twee soorten beekjuffers (vrij algemeen) voor. De weidebeekjuffer of Calopteryx splendens is 45-48 mm lang, een forse juffer dus. En de bosbeekjuffer, de man met met helemaal donkere vleugels.DE beekjuffers zijn erg territoriaal en jagen andere soortgenoeten weg.
We gingen een tuinfietsrondje doen, afgelopen vrijdag. Jitske en ik. Jitske ha d een boekje De eetbare stad over buurttuinen in Stad Groningen. Aantal jaar geleden is de gemeente begonnen met ondersteunen van buurtinitiatieven in de stad en in 2016 verscheen een klein gidsje. Niet echt bedoeld als fiets of wandelgids. Er stond wel een straatnaam bij, maar geen huisnummer.
Boekje Eetbare stad
De eerste op ons lijstje, de buurtboomgaard Hoornsemeer hadden we vrij snel gevonden. Jarenlang ben ik hier vlak langs gefietst op weg naar mijn werk, nooit opgevallen! WE hebben nu het huisnummer in het boekje toegevoegd. De tweede in de PC Hooft laan was lastiger. Niets wat op een moestuin leek. Gevraagd bij het buurthuis, en jawel, gewoon naar achter doorlopen, richting omsloten speeltuin. Deze tuin had een viertal verhoogde bakken en een paar zaaibedden. De speeltuin bleek een picknicktafel te hebben waar het prima lunchen was.
Buurtboomgaard
Als derde pikten we de mooie tuin van de DUO mee, op weg naar de Wichersstraat. Vraag was of die tuin er nog zou zijn, in verband met aanleg zuidelijke ringweg zouden aantal huizen (en dus ook deze tuin) plaats moeten maken voor een noodweg. Tja, de tuin was weg, we manouvreerden tussen het bouwverkeer door, langs de plek waar de tuin gelegen moet hebben.
Willen de dames een glaasje Ranja?
Achter een rijtje huizen aan de Resedastraat, een rijtje moestuinen.
Op naar de volgende Resedahof. In de Reseda-straat in de Oosterparkwijk vroegen we een bewoner of hij de tuin kende. Jawel zei hij, aan de achterkant van mijn huis, drie maal rechts. Bij de derde recht stond weliswaar een bordje “Verboden voor onbevoegden” maar we voelden ons wel bevoegd. Ons was zo vriendelijk de weg gewezen… En het werd nog mooier. Terwijl we naar de losse plantenbakken, het kasje en het kippenhok keken, vroeg een mevrouw in rode jurk-met-witte-bloemetjes of we een glaasje ranja wilden. Graag. Ze gaf ze aan door het hek, omdat ze de sleutel zo snel niet had. Even later kwam ze erbij staan en kregen we het verhaal van het ontstaan van deze buurttuin te horen. Bloemetjesjurk-mevrouw sloot af met: ga ook nog even bij Toentje kijken, een moestuinstuk van 3500 m2 iets verderop, waar ze drie dagen per week hielp. De oogst was voor de voedselbank.
Drie jaar geleden alweer dat ik een zaailing uit Engeland in onze tuin plantte. Aan de vijverrand, zoals we hem ook hadden gezien in de watergardens Longstock.
Primula longstockEn van dichtbij
Bij Jitske had de zaailing veel zaad gezet, maar is nu verdwenen. Bij ons staat ie nog aan de vijverrand. Op een hoekje. Moederziel alleen. Vorig jaar zorgvuldig zaad verzameld en opgekweekt. Miniplantjes, veilig in de schuur op hoogte. Totdat een slak die toch ook vond en alles afgraasde…
De gewone slanke sleutelbloem zaait zich hier massaal uit, maar deze roze niet. Als ik terug denk aan de standplaats in Engeland: daar had ie halfschaduw. Hier niet. En misschien kalk in de grond. Hier niet. Enorm zuur.
Het weekend heette Kleuren en Geuren, maar we hebben vooral kleuren gezien. Rhodo’s in allerlei kleuren. Maar niet zo heel veel geurende. Wel mooi. De Notarestoen in Eenrum, begin mei.
Wit met rode stippenOranje, pineapple delightWit met rozeBehoorlijk knal rozeZacht geelVariatie in wit met roze
In Westerstede in Duitsland, ongeveer 1,5 uur vanaf Groningen is een mooi rhododendron park. Eerst was ons plan daar heen te gaan. Maar toen lazen we dat de Notoarestoen in Eenrum twee weekenden feest heeft. Dit vrij toegankelijk parkje is 50 jaar geleden gestart door notaris Smit.
Een kilometer of 30 fietsen, of iets meer afhankelijk van de route. Moet kunnen. Om half 10 vertrokken en met mooie weggetjes, door kleine Groningse dorpjes naar Eenrum. Tegen 12 waren we daar en begonnen met kopje koffie bij de meegebrachte boterhammetjes. We konden wel een rondleiding krijgen van iemand van het bestuur. Een meneer op klompen at eerst zijn eigen lunch op en wilde ons wel rondleiden. Als we hele specifieke vragen hadden dan moest het bomenboek mee, anders zou hij het meer algemene verhaal doen. Algemeen verhaal was prima voor ons.
De rondleider bleek Jan Smit te zijn, de zoon van de notaris. Hij was al 18 toen zijn vader met het arboretum begon in 1968. Hij is er dus niet van jongsafaan mee opgegroeid maar kwam wel geregeld helpen. En toen zijn vader, de notaris, in 2002 overleed heeft hij een stichting van de tuin gemaakt. Met een groepje vrijwilligers runnen ze de tuin. 2 hectare bijna.
Aanvankelijk kon je vanuit de notaristoen vrij over het open land kijken, nu staat er een woonwijk vlakbij. Die hebben wel een mooie achtertuin!.
De notaris is begonnen met het planten van bomen rondom het stuk weiland, om de wind een beetje af te remmen. Daarna een grote vijver waardoor er met het restzand wat heuveltjes zijn gemaakt. Ruim 100 iets grotere bomen waren de start, en daartussen heel veel klein grut van een halve meter hoog. Nu 50 jaar later zijn een paar bomen enorm groot, een paar al overleden, en heel veel rhododendrons aangeplant. Die kocht notaris smit aan via een rhodokenner uit Boston, meneer Borsche. Daardoor staan er veel Amerikaanse, vaak grootbloemige Rhodo’s in de tuin. Soorten die in Europa niet vaak gevonden worden.
In 2004 was er wat subsidie om het brede geasfalteerd pad aan te leggen, en in 2006 het tuinhuisje.
Mirabilis jalapa is de wetenschappelijke naam. Nachtschone is de Nederlandse naam. Dat licht niet aan de wortelknol, die ziet er niet bepaald mooi uit. De bloemen, dat moet ik noch gaan zien. Waarschijnlijk is het vooral de geur, die tegen de avond goed los komt. Dus in de buurt van terras zetten.
De plant wordt meestal als eenjarige gebruikt en is makkelijk te zaaien. Sommige mensen graven aan het eind van het seizoen de bruine wortel op, laten hem in turf overwinteren en potten hem volgend jaar weer op.
Voor de prijs hoef je niet zo ingewikkeld te doen. Vijf wortels, samen voor 2,50. Aangeschaft op de liefhebbersdagen bij De Kleine Plantage in eenrum. Allerlei zomerbollen en knollen. Stand van bloembollenkwekerij hein Meeuwissen. De kleur? Afwachten. Kan vanillegeel, wit of cyclaamkleurig zijn.Twee wortels in grote potten gedaan, de andere drie op verschillende plekken in het eerste bed links van het tuinpad, vlak bij het terras. Ben benieuwd. Ook of de slakken ze lusten….
Geen schorseneren maar mirabilis jalapaTunnelkas De kleine Plantage
Ooit heb ik ze gezaaid, maar planten werden slungelig en kwamen nauwelijks aan het bloeien. Dus ook weinig geur.
Na een zeldzaam zonnige dag begin mei
zit ze in de achtertuin op het terras.
De zwartkop zingt,
zing uit volle borst,
in het bosje bij de vijver.
Links en rechts, wat verder weg,
zingen de merelmannen.
Dit is mijn plek! ga weg!
zeggen ze tegen de andere merels.
Voor mensenoren is het muziek.
Merelvrouw komt ondertussen even een paar miertjes pikken op het tuinpad. Rechts nog klein stukje van terrasstoel.
Pinksterbloem van boven, met rechts de oranjetipDetail fotoEen nectardrankje bij het longkruid vind meneer oranjetio ook prima
Roze scherm met eerdere bloempjes. Wat is het? Inderdaad een pinksterbloem.
Lijkt overigens ook erg op de bloeiwijze van de damastbloem.
Met look-zonder-look, nu ook volop in bloei is het een van de waardplanten voor het oranjetipje. Die vliegt volop bij ons in de tuin rond.
NB. met de vlinder op de eerste twee foto’s is het niet goed afgelopen. op een van de warme dagen eind april was de vlinder de serre in gevlogen en kwam er niet meer uit. Toen ik hem vond heb ik de vlinder gevangen en buiten op een pinksterbloem gezet. Maar was te laat, een tijdje hing ie onder aan de bloem (zie foto’s). Toen ik een uurtje later kwam kijken, lag ie onder de bloem, oranje vleugeltjes en al, pootjes in de lucht.
