juni 2018 – Pagina 2

Foto’s van rozen

Zoals vorige week aangekondigd een paar rozenfoto’s. Deze zijn van 30 mei, inmiddels is het 3 juni. ’t Is dat het inmiddels donker is en ik geen nieuwe foto’s kan maken vandaag… want de waterval van rozen is overweldigend.

Overzicht vanaf terras: van rechts naar links: glislaine de feligonde (perzikkleurig), veilchenblauw (paars), multiflora (wit) en Pauls Himalayan Musk (lichtroze).

Pauls Himalayan Musk (in bruidsbloem, Deutzia)

Veilchen Blau in poging om die over de schuur te leiden; zo hing ie er bij na de onweersbui van 29 mei. En na een nieuw onweer op 31 mei was de hele roos aan de voorkant naar beneden gekomen.

Op 1 juni heb ik een heroische strijd geleverd, gewapend met ladder, handschoenen, stukken electriciteitsdraad en oude waslijn…. om de roos veilchen blauw weer Op het schuurdak te krijgen. Het is gelukt, maar wat een gewicht: honderden bloeiende rozen, nat en zwaar van de stortbuien de dag ervoor. Inmiddels scheen de zon en zoomden de buitjes vrolijk rondom de roosjes. Vrolijk geluid toen ik bedolven onder de rozen het geheel omhoog duwde en trok. Morgen weer voorzichtig om de hoek kijken of alles er nog hangt….

Gedicht: Rozen zijn rood

Vandaag weer een etappe van de pronkjewail-wandelroute gelopen. Van Bedum – Westerwijtwerd – Middelstum – Toornwerd – Kantens – Rottum – Doodstil – Zandeweer – Uithuizen.

Iets langer geworden dan gepland, ruim 28 kilometer. Net gegeten, daarna lekkere espresso met stukje chocola, en nu om half tien ’s avonds op de bank, poes half naast/half op schoot (helemaal lukt niet omdat de laptop er ook op ligt) de foto’s van de wandeling aan het bekijken.

Zoals die bij dit blog. Een kostelijk gedicht op de muur bij een bloemenwinkel in Bedum. Eddy heeft hem meteen uit zijn hoofd geleerd, en gedurende de dag herhaaldelijk voorgedragen. Vooral met nadruk op de laatste zin (laatste woord).

Rozen zijn rood
Violen zijn blauw
Dichten is moeilijk.
Kamerplant.

Bloemenzaadjes

Thema van de pronkjewailroute is de gastvrijheid van de Groningers in het Groningerland. Absoluut vanzelfsprekend om op straat te groeten, oudere mensen, maar ook jochies van 10 op de fiets. Bij de stempelposten van de wandeling krijgen we ook regelmatig een kleine attentie.
Zoals in Westerwijtwerd, in het huiskamercafe: een zakje bloemenzaadjes.

Tübingermengsel is een beproefd bijen (en vlinder) mengsel, geschikt voor tuin of akkerrand. Het mengsel bestaat uit zaden van Phacelia, boekweit, gele mosterd, koriander, juffertje in het groen, goudsbloem, korenbloem, bladrammenas, malva, komkommerkruid, dille, serradella en zonnebloem.

We passeerden vandaag veel graanvelden, verschillende granen, en tussen Rottum (minidorpje, niet het eiland) en Doodstil was een brede strook van de akkers ook met bloemenmengsel ingezaaid: in dit geval vrolijke rode klaprozen en blauwe korenbloemen. Geen foto, want de batterij van mijn telefoon raakte met de wandelapp steeds aan al aardig leeg. Kijk maar eens hier voor toelichting van de faunarand.

Vergeten het zakje uit te strooien…

Ewsum

Ewsum.
Lang geleden een borg.
Op een stuk van een oude donjon na, afgebroken rond 1860.
Nu een landgoed onder beheer van het GroningerLandschap.
Met een theeschenkerij, en een mooie groentetuin.
Mooi gemaakt, op basis van historische tekeningen (en met subsidie).
Een gemetselde muur op het zuiden voor fruit (met peertjes van een cm of 3 al), groentes in allerlei soorten en maten, keurig op rijen of ruitjes. En ook stukken met bloemen.

Naambordje Onno van Ewsum, 1472, op de Donjon, oudste resterende stukje van de borg: een plompe ronde toren

Fruitmuur en bak met sla: veel op het punt om door te schieten. Dat wordt voor het hele dorp sla eten vanavond en de rest van de week!

Zwaan aan de wandel

Een zwaan is geen tuinvogel.
En hij liep ook niet in een tuin.
Toch vind ik deze foto’s leuk genoeg om in een tuinblog te zetten. Vandaag tijdens het wandelen ook in de tuin bij landgoed Ewsum geweest en we wilden het borgterrein net weer afwandelen, toen een groepje wandelende dames in de verte richting de borg kwam. En daar parmantig vooruit een grote zwaan, alsof ie ook een wandelaar van de pronkjewailroute was.

Wie passeert als eerste de meet: de zwaan of de wandelaars?

Op gepaste afstand passeerden we de zwaan .