Alles in en om onze tuin
De laatste stralen van de zon piepen door de bomen.
Lauwwarm is het nog, de resten van de zomerdag.
Onvermoeibaar zingt de roodborst.
De merels lijken met hun laatste nest succes te hebben.
Goed verscholen tussen de steeds dikker worden druiventrossen.
Bovenop de pergola.
Een geurende vlaag van de abessijnse gladiolen waait over het terras.
Het wordt stiller.
De zomeravond valt.
De tuin van de dominee, Domies Toen, in Pieterburen stond al een tijd op mijn wensenlijstje om eens te gaan kijken. En toen we afgelopen vrijdag weer een stukje gingen wandelen, deze keer vanuit Pieterburen, was het moment aangebroken. De tuin is in de jaren zestig van de vorige eeuw ontstaan als een burgerinitiatief. De oude pastorie werd afgebroken en er ‘dreigden’ huizen gebouwd te gaan worden. Tine Clevering- Meyer was een van de iniatiefneemsters en ontwierp een groot deel van de tuinen. Het oudste stukje is een dobbe, vlak bij het theehuis uit 1300! De oude gemetselde muur is uit 1600. Heel wat historie zo bij elkaar.
We dronken eerst een kopje cappuccino in het thee- en koffie-huisje, toen de tuin in. Een stichtelijk gebouwtje als entree. Op de plek waar vroeger de deel van het huis van de dominee/ de pastorie stond is nu op mergelgrond een mooi arm biotoop ontstaan. Met allerlei planten die je in Zuid LImburg tegen komt, maar niet echt verwacht in Noord Groningen. Tegen een gemetselde muur is een -naar Engelse stijl- lange brede border beplant. In het voorjaar moet het in de oude voortuin prachtig zijn met de vele stinzenplanten. Een kruidentuin, en er wordt gewerkt aan de vlinder- en bijentuin. Het kerkje vormt een mooie achtergrond voor de tuin.
Afgelopen week al een handvol pruimen voor in de muesli. Vandaag een flinke portie geplukt voor jam. Later deze week staat nog chutney op het programma. De pruimenboom staat tegenwoordig flink in de schaduw van de enorm gegroeide hazelaar, waardoor veel minder pruimen tegelijk rijp zijn. De allerrijpste bovenaan begonnen in trek te komen bij de vogels. Dus de rijpe en bijna rijpe vandaag geplukt.
De hoofdrijpheid van de wijnbessen is nu: afgelopen twee weken al af en toe een vruchtje. Nu de hoofdmacht. En er komt nog een staartje aan. Mevrouw Merel trof ik vandaag met twee verse geplukte wijnbessen in de snavel. Ze plakken een beetje, dus ze moest de snavel wel aan een takje afvegen. En zo planten de merels ook wijnbessen op verschillende plekken. Dit kleintje staat midden op het tuinpad naar de vijver.
De roze aalbesjes zijn verdwenen. Of dit door de merels is gebeurd of door de buurkleinkinderen….
In de vakantieperiode, zonder vast werkritme, vloeien de dagen in elkaar over. Vrijdag lijkt zaterdag. Hele lange weekenden. Wanneer hadden we ook al weer de laatste regenbui. Is het pas een week geleden dat we Open Tuinen hadden? Het lijkt veel langer geleden, maar de kalender zegt: precies 1 week.
Nog even een terugblik, op een mooi weekend. Zondag middag de meeste mensen, een komen en gaan. Ook een meneer met zijn vrouw in een rolstoel. Daar is onze tuin niet op ingericht. Flink duwen door het grindpad. Het tuinpad op tot aan de vijver. En vanaf het centrale grasveld kon ze ook een en ander bekijken. Maar niet de uithoeken.
En tone een van de trouwe lezers van dit blog met een stok liep en gesteund werd door haar man, bedacht ik me: ook voor mensen slecht ter been is de tuin, met allerlei op- en afstapjes niet echt makkelijk. Een soort hindernisbaan. Veel bezoeker namen plantjes mee (had een voorraadje van het opgepotte spul te koop, die is nu iets kleiner).
De tijd is elastisch.
Soms uitgerekt, lekker langzaam.
Loom in de zon.
Dan weer ingekort.
Vandaag deze hele dag in eigen tuin geweest, Open Tuinen weekend. Vanavond gingen we eten bij vrienden, en ik had meteen de eerste ‘rariteit‘ te pakken.
Oude metalen laden uit een ladenkastje aan de muur als kruiden kastje.
genial. En omdat ze een beetje beginnen te roesten ook heel rustiek. Je hebt er wel een mooie buitenmuur voor nodig.
Regelmatig doe ik mee met het Open Tuinen weekend, van Groei & Bloei. Meestal doe ik 1 van beide weekenddagen mee, maar dit jaar besloten beide dagen mee te doen. Dag 1 zit er op, maar morgen is er weer een dag.
De allereerste bezoeker van vandaag was Geertjan, van de vroegere bloemenwinkel uit de straat. Eerder dit jaar is ie gestopt met de winkel, en nu was het tijd om een keer langs te komen bij ons in de tuin. Afsptraak gemaakt dat hij als de rozenbotteltjes van de rosa multiflora oranje zijn gewoon langs kan komen om er een stel mooie takken af te knippen voor een bloemschikstuk.
Heel wat rondjes door de tuin gewandeld, met sommige bekende bezoekers, maar ook een stel uit Heerenveen en een stel uit Slagharen. Leuke verhalen, mooie tips: rode hazelaar elke paar jaar tot aan de grond afsnoeien, spoorbloem nu terugknippen (soort hampton hack), en nog een tip die ik nu weer even vergeten ben.
Meeste opmerkingen en uitroepen ‘wat mooi’ kwamen bij een aantal grote blikvangers: de crocosmia lucifer, de Abbesijnse gladiool, de persicaria polymorpha, calamagrostis ‘Overdam’ en de filipendula rubra.
Deze combi misstaat niet in een bruidsboeket.
Het zachte roze van Rosa Paul’s Himalayan Musk en de zuiver witte bloempjes van de bruidsbloem, deutzia.
Zou de deutzia daarom ook bruidsbloem heten?
Met dank aan de merels en mijzelf omdat ik ze niet eerder heb geplukt: de zwarte bessen oogst van dit jaar zat vanmorgen in mijn ontbijt. Bakje kefir met muesli en handjevol zwarte bessen.
In de nieuwsbrief van de tuinen van Appeltern kwam ik een leuk item tegen. Rariteiten voor tuin en terras. Iets geinigs of grappigs in de tuin. Waar je met een glimlach of grinnik langs loopt.
OPROEP:
Heb jij een rariteit in de tuin?
Maak een foto en stuur die naar me op.
Al dan niet aangevuld met wat, waar en wanneer.
Dan is daarmee meteen een nieuw rubriekje op dit weblog geboren.