Maandfoto juni 2018: Coreopsis

Ook deze vrolijke bloeiers komen oorspronkelijk uit Amerika, Noord Amerika. Sommige soorten Coreopsis vind je in prairiebeplanting, andere houden van iets meer schaduw.

Coreopsis verticillata
Nederlandse naam:  Meisjesogen
Engelse naam:  tickseed
Blad: heel smal, bijna naaldachtig
Plaats: volle zon, vooraan border.

Meestal laat ik ze onaangeroerd, maar ik las zojuist dat als je de uitgebloeide bloemen weghaalt je nog herhaalde bloei krijgt. Dat ga ik natuurlijk proberen!

Afrikaan

Een forse afrikaan, misschien wel tagetes Linnaeus. Centimeter of 70 hoog. Niet zeker van de naam, want het zaad heb ik gekregen in een tuin, waar niet bij stond welke soort het was. Maar al plaatjes kijkend lijkt ie er op.  Diep donkeroranje, met soms wat gelere vlekken.

Warm oranje, uit Mexico

Afrikaantjes komen oorspronkelijk uit Mexico en hebben helemaal niets met Afrika te maken. Veel zon vinden ze fijn, en halfschaduw kan ook. Optimaal is een vochtige goed doorlatende grond. Ik las ergens dat je ze in vroege voorjaar buiten uitplant. Hmm, dat gaat bij ons niet lukken in verband met grazende slakken. Of moet je ze buiten planten als de slakken nog niet wakker zijn?

Onze Afrikanen staan in potten. Ze waren al redelijk groot toen ik ze in een grote pot ging zetten, een paar probeerde ik in de volle grond. Mislukt. Die waren na een week verdwenen. De planten in pot heb ik hoog neergezet en op het terras. Dagelijks bij het watergeven (dat moet dan wel) even checken op slakken. Diana gaf aan dat slakken na een tijdje niet meer omkeken naar de afrikaantjes. Nou, die van ons wel.

Als de bloem zich opent is het net een bundeltje Vegters rolletjes…
Na de bloei krullen de bloemblaadjes naar binnen, voor ze afvallen

Mocht het wel in de volle grond lukken, dan zijn ze handig tussen tomalen. De planten maken een stofje aan waardoor sommige aaltjes worden gedood.

Distel

Nog zo’n aangewaaide plant. Een distel. In het grindpad, vlak bij de deur. Ik heb hem eerst even laten staan, mooie rozet, plat op de grond. Inmiddels een lange bloeistengel met op ooghoogte de bloemen. Heb je ze wel eens goed bekeken? Een dikke bol met stekels, en daar boven eenbundel helpaarse bloempjes.

Met de vlagerige wind van vandaag zakte de stengel scheef, niet handig zo vlak bij de deur. Dus de plant even met een draadje aan de pergola vastgezet. In de bladoksels lager op de stengel; zie ik allerlei nieuw knoppen komen.
Actie voor mezelf: voordat de uitgebloeide bloemen beginnen te pluizen, de bloemhoofdjes verwijderen. Hoef niet de hele tuin vol met distels.

Paarse scheerkwast
Stekels met haartjes

Tip: oud electriciteitsdraad dat over is van een verbouwing is perfect voor in de tuin.  Vooral de zwarte draden zijn mooi, je ziet ze helemaal niet tussen het groen. Heel wat planten in onze tuin worden daarmee opgebonden. Jaar na jaar te gebruiken.

Witte aalbes

24 juni, topzware takken van de vele bessen

Onze kliko’s staan tegen de achterkant van het huis, een beetje afgeschermd door een (frans) schapenhek. Dat hek is al jaren begroeid met een Japanse wijnbes en een kamperfoelie. Een kluwen plant. Op enig moment is een aalbes komen aanwaaien, net waar het schapenhek ophoudt. Het is een witte aalbes, hoewel de besjes als ze rijp zijn eigenlijk roze zijn. Een paar trosjes meestal, lekker om bij het langslopen even een paar trosjes te plukken. Dit jaar zaten er heel erg veel bessen aan, de takken hingen helemaal omlaag. Niet echt handig, zo vlak voor de kliko’s, maar wel lekker.
En zonde om ze af te knippen voordat we geoogst hebben.
Gistermiddag een lange tak, met besjes en al afgeknipt, en heerlijk op een bankje in de schaduw besje voor besje geplukt, en handje voor handje opgegeten. De lange takken zijn nu ingekort. De witte aalbessen zijn wat zoeter dan de rode aalbessen.

1 juli, deel van de bessen nog even laten hangen