Alles in en om onze tuin
In mijn digitale fotoverzameling zitten vele, vele duizenden foto’s. Waarvan een groot deel van de tuin, tuinplanten, tuinbeestjes, tuinbezoekjes. Heel veel hebben hun weg naar dit blog begonnen, de foto’s zijn steeds mijn inspiratie voor de teksten. AF en toe, digitaal bladerend, kom ik er een tegen waar mijn blik op blijft hangen. Zoals deze mooie van de hommel onder het klokje van de bulgaarse ui. Van mei van dit jaar. Daar word ik stil van.
Sommige bomen zijn al kaal, maar er zijn ook nog flink veel bomen met veel blad. Dat komt voor een deel omdat er niog geen extreme koude perioden (of hete) zijn geweest deze herfts. En ook geen stormachtige winden. In het nieuwsbericht wordt verwezn naar een app, via de universiteit vanWageningen. De Growapp. Meteen gedownload ip mijn telefoon natuurlijk. Met deze app kun je dezelfde boom (in je tuin, of nabij park) door de seizoenen heen fotograferen. Als je meerdere foto’s hebt kun je er een timelapse filmpje van maken. Of filmpjes van andere mensen in andere delen van het land bekijken.
Ben benieuwd of je ook oude foto’s kunt oploaden. Ik maak al jaren foto’s van o.a. de grote wilg achter in onze tuin, door de seizoenen heen.
Afgelopen week de eerste vetblokken, pindasilo’s, zaden en vetbollen opgehangen. Koolmezen en pimpelmezen waren er als eerste bij. Snel gevolgd door merels en roodborsten en een lijster. De mussen hebben zich nog niet laten horen. We horen het wel als ze gearriveerd zijn, dan hebben we namelijk een tjilpende heg.
Klus voor zondag, de kamerplanten ontdoen van dode blaadjes, die in de loop van het zomerseizoen zijn ontstaan. Bijvoorbeeld de dieffenbachia seguine plant links in de hoek. De stengels worden steeds een stukje langer, met nieuwe bladeren aan de top, en de bladeren lager aan de stengel, in het beschaduwde binnenste van de plant sterven dan af. Deze plant is al ruim 30 jaar oud, en komt nog uit Brunssum, bij mijn schoonouders vandaan. Wel regelmatig gedeeld en stekken genomen. In de eetkamer hebben we nog twee forse exemplaren.
Bovenop de rechterboekenkast staat nog zo’n plant uit tropische bossen. Philodendron scandens, met donkergroen, hartvormig blad. Mooi glanzend, en doet het ook al tientallen jaren bij ons. Wordt steeds langer, en groeit onder en achter de boekenkasten langs. Maakt ook langzaam luchtwortels waarmee ze ook tegen de muur, of als het zo uitkomt, de boeken, kan groeien. Af en toe ‘pel’ ik de takken weer van het behang af, als je van dichtbij kijkt zie je de streepjes waar de luchtwortels zich vastgehecht hadden. Houdt alleen niet van volle zon, en een keer bijna de plant verloren omdat ik te veel water gad. Overigens lastig om de plant van nieuwe aarde te voorzien, dat moet ik 1 x per jaar, boven op de kast doen. Doordat de plant overal doorheen is gegroeid kan ik haar niet meer verplaatsen.
En de graslelie, ook een verre nakomeling van een stek vroeger uit het ouderlijk huis. Regelmatig pot ik een nieuwe uitloper op. Bietel, noemden we de plant vroeger thuis. De bonte versie zie je rechtsboven op de foto, en -je moet het weten- er zit ook nog een stek van de donkergroene, effen, graslelie achter in dezelfde pot. Die wil meer schaduw. Dus een paar exemplaren daarvan staan op een plek waar nooit direct zonlicht komt.
Vorig weekend bij een wandeling door het dorp kwamen we langs een tuin waar ik onderstaande foto maakte. Er stonden kuipen, stapels tegels, diverse planten en potten in de tuin. Met een uitnodigend bordje: alles in deze tuin is gratis, met uitzondering van de bank.
Aan de straatkant stond een klein buxushaagje, waar duidelijk al een paar struikjes uit weggeschept waren.
Wat zou de aanleiding zijn? Gaan de mensen verhuizen. Of wordt het tuintje opgeofferd aan een parkeerplek voor het huis. Of ….
We hadden natuurlijk kunnen aanbellen of het telefoonnummer op het bordje bellen. Niet gedaan, nu hebben we ruimte om er zelf een verhaal bij te verzinnen.
Vanaf hoogzomer tot heel ver in het jaar kun je genieten van de bloemen, of eigenlijk bloemhoofden van hortensia’s. In november niet meer de volle, sappige bloemen en felle kleuren, maar zachtere kleuren als oudroze en blauwgroenig. Langzaamaan dunnen de de bloemhoofden ook steeds verder uit, soms zelfs tot ragfijne netwerkjes van nerven. Hoe dan ook, sierraden voor de novembertuin, waar de bloemen inmiddels in de minderheid zijn.
In het kader van geur in de tuin schafte ik een vleesbes aan, sarcococca hookeriana. Ik had er al vaak over gelezen en heb hem vorig jaar geroken in de Hortus. En nu staat die in de tuin. Vlak naast de zijdeur die we als hoofdingang gebruiken. Vol in knop, zou van december tot februari kunnen bloeien. Het is een klein struikje, niet erg opvallend, wintergroen, centimeter of 30-40 hoog. Toen ik wat meer informatie erover opzocht schrok ik even, familie van de buxus.
Paniek!
Zou de sarcococca dan ook meteen opgevroten worden door de buxusmotten. Ik ben juist dit jaar bezig om buxus stukje bij beetje uit de tuin te verwijderen… De sarcococca is er niet gevoelig voor zijn, lees ik. Nou, dat gaan we zien. The Engelsen noemen de heester sweet box, zoete buxus.
Er zijn verschillende soorten sarcococca, deze heet Hookeriana, naar Joseph Hooker, Engels Botanist uit de 19e eeuw.
Een jaar of twee geleden las Eddy voor uit een lokae krant, over Bijenweelde, een kleine rozensoort, met open bloemen, en daarmee uitermate geschikt voor bijen en andere insecten. In het voorjaar 2019 ging ik op zoek, bij tuincentrum in de buurt maar vond ze niet. Via website Vivara kwam ik ze ook tegen, maar de rozen bleken in het voorjaar niet voorradig.
Dat gebeurt me niet nog een keer, dacht ik, en ik heb ze nu samen met het vogelvoer voor de winter gekocht. De struikjes, 3 rode en 3 gele, staan nu nog in de serre, in flinke 2 liter potten. Het mooie van in containers gegroeide planten is dat je ze het hele seizoen kunt planten, als het maar niet vriest. Hoewel het koud aanvoelt, vriest het zeker niet, dus ik neem me voor om dit weekend zeker een deel van de nieuwe aanwinsten in de volle grond te zetten. Of het helemaal lukt weet ik nog niet, uhhh, ik moet eerst nog een plekje vrijmaken.
Bijenweelde rozen zijn nu een jaar of 10 op de markt, een ‘registered trade mark’ zelfs. In verschillende kleuren. Ze worden een cm of 40 hoog en zijn ziektevrij.
Van de vleesbes, die sarcococca hookeriana heet, naar Joseph Hooker, de botanist waar de plant naar genoemd is. Van Joseph Hooker naar een van de boeken die hij geschreven heeft en dat gedigitaliseerd in te zien is. Van dit boek van Hooker naar een site tjokvol boeken over planten, dieren, biodiversiteit.
Biodiversitylibrary heet de site, en je kunt zoeken op jaartal, auteur, en andere ingangen. Vanaf 1450 zijn er boeken en documenten gedigitaliseerd in te zien. Met een link naar Flickr als je alleen de platen en tekeningen uit de boeken wilt zien: meer dan honderdduizend tekeningen.
Op deze site ga ik nog wel de nodige uurtjes doorbrengen denk ik.
Eerst maar het reisboek van Hooker gedownload. deel 1 van 2 zag ik, om te gaan lezen. Zomaar 170 jaar terug in de tijd.
Als je ook gaat bladeren in de historie en je komt een interessant boek of verhaal tegen van een -tegenwoordig gangbare tuinplant- geef het dan door als reactie op deze blog.
Het is weer die tijd van het jaar, dat het buiten grijs en somber en guur wordt. De eerste lichte nachtvorst is geweest, en nog zijn er voldoende bessen in de tuin voor de vogels. De insecten laten zich bijna niet meer zien. Het vogelbijvoerseizoen begint zo langzamerhand. Dus weer de jaarlijkse bestelling bij Vivara geplaatst. Deze week kwamen de dozen binnen.
Dozen? Meervoud? Is dat niet een beetje overdreven, vraag je je misschien af. In de bovenste doos zat vooral vogelvoer, 10 kilo zaad, 5 kilo pinda’s en vetblokken assorti. De grote doos zat vol met kleinere dozen die elk een plant bevatte. Bij Vivara kun namelijk je ook planten en heesters kopen die goed voor de tuinbeestjes, vogels, insecten of anderszins zijn, zoals asters (5), vleesbes (1) en rozen (6). Ik heb ze al wel uit de doos gehaald, ze staan nu nog in de koude serre. Op zoek naar mooie plek in de tuin.