Zij bloeit nog volop

De fuchsia staat bij ons behoorlijk onder de schaduw van een aantal grote struiken. Een groot deel van het jaar onzichtbaar. Maar nu de varens en andere vaste planten beginnen in te zakken zijn de sierlijke bloemen opeens te zien. Knalroze en paars, duidelijk anders dan de vele warme oranje, gele en bruinen tinten in deze tijd van het jaar.

Bloeitijd van juli tot oktober, maar november lukt dus ook. Een andere naam is bellenplant. Als je een beetje rondkijkt op internet zie je veel verschillende soorten, vaak bloemen waar de buitenste bloemblaadjes naar buiten staan. Misschien heeft dat met de temperatuur te maken. Deze bloemen hebben de manteltjes omlaag.

Camino Groningen – 2e keer

Het was op een wat mistige, koude november ochtend, vlak bij het kerkje van Middelbert…
… een opstootje: een ridder te paard en een bedelaar.
Een hond stond te kijken… of was het een hond?
Het was Sint Martinus, die aan wandelaars een stukje van zijn mantel uitdeelde. En drie gidsen van het Pronkjewailpad, die de wandelaars de laatste etappe zouden gidsen…. op weg naar de Martinikerk in Groningen
Door het stille Groningse land…. langs het Bevrijdingsbos. Het was een ‘barre tocht en zelfs drie gidsen konden niet voorkomen dat de wandelaars een stuk de verkeerde kant op werden geleid….
… maar alles kwam goed. Op het Martinikerkhof werden de wandelaars opgewacht door (alweer) Sint Martinus, hier begeleidt door Paul. Ze werden als helden binnengehaald…
…. en kregen in de Martinikerk warme woorden van welkom en een halve medaille.
De tocht van 250 km (Noord) of 350 km (zuid) was volbracht. Er werd afgesloten met het Gronings volkslied.
… we mogen ons nou echte ‘Grunnegers’ noemen, en sloten in stijl af met een eierbal en mollebonen.

Vorig jaar liepen we de Noordroute van het Pronkjewailpad, dit jaar de zuidroute. In 2020 moeten we een andere route verzinnen, en in 2021 kunnen we weer los. Dan is de Oostroute gereed!

Fontein

Vanmiddag een tijdje bezig geweest in de tuin, bollen in een pot zetten, paar over het pad hangende stengels afknippen, dahlia knollen rooien, en blaadjes van het pad vegen. En elke keer onderweg een paar potjes, of een steunpaaltje of een stuk steundraad meenemen naar de schuur.

De zon kwam er nog even door en maakte de warme kleuren nog warmer. De molina transparant vind ik nu op haar mooist. De bladeren beginnen net te kleuren, groen met geel. De stengels staan nog mooi overeind, uitwaaierend als fonteinen. De grote pol op de foto’s staat al jaren op haar plek en ik bind de bladeren een beetje op met een stevig stuk electriciteitdraad. De zaailingen (want ja, uitzaaien dat kan de molinia prima) zijn de eerst twee jaar nog smal en staan stevig overeind. In het voorjaar haal ik die eruit, ik heb al twee liefhebbers.

INnhet midden de grote pol molinia ’transparant’, rechts op de foto een zaailing
Net rechts van het midden de grote pol, zon in de rug.

Recept voor Bollen lasagna

Ingrediënten
– grote pot
– diverse soorten bollen bv tulpen, narcissen, krokussen
– potgrond

Men neme een grote pot en een zak potgrondLeg wat scherven (of stukken piepschuim) onder in de pot en bedek met laag potgrond van 10 cm. Plaats de tulpenbollen -met puntje naar boven- naast elkaar op de potgrond. Vul aan met nieuwe laag grond, zoveel dat je de tulpenbollen niet meer zien. Breng evt. een tweede laag tulpenbollen aan als de pot diep genoeg is. Weer een laag grond en dan de narcissenbollen. Grond en dan een of twee lagen kleine bolletjes, krokussen of een paar verdwaalde blauwe druifjes. Dek al met een laatste laag grond. Haal de lucht weg door een paar keer met de pot op de grond te stampen. Zet weg op een iets beschutte plek, aan de noordzijde van het huis.

Bovenste laag met paar blauwe druifjes en krokusbolletjes die ik eerder dit jaar met het opschonen van een stukje border in de voortuin tegen kwam (tussen het kweekgras).
Twee soorten tulpen en een mix van narcissen

Als in het voorjaar de eerste kleine bollen gaan bloeien zet je de pot op een plek vlak bij de voordeur neer. Genieten maar, elke keer als je er langsloopt.

Buddleja vreemd gesnoeid?

Buddleja’s wortelen nogal ondiep, en het worden forse struiken. In de herfst, met flink wat wind en een soms erg natte bodem kunnen ze scheef waaien. Niet handig als ze net naast het pad staan, maar ook niet goed voor de wortels. Het valt vaak niet mee ze weer goed overeind te krijgen, al dan niet gestut door een paal. Hoewel een budleja met de zaadpluimen eraan er heel mooi uitzien in de winter, besneeuwd of berijpt, heb ik de grote buddleja langs het pad naar de schuur toch flink gesnoeid. Ongeveer de helft ingekort, en in het voorjaar, na de laatste vorst kan het nog een stukje verder terug.
Een tak zit er nog aan, maar niet omdat ik die vergeten heb. Met opzet saat die tak er nog als hangplek voor de musjes. Binnenkort komt vlak voor de beukenhaag weer de zaadsilo met wintervoer. De mussen zitten meestal uit zicht in de beukenhaag te tjilpen. Als ze nu dan ook in de niet-gesnoeide budleja tak gaan zitten kunnen we ze beter zien.

Dus wachten maar op mooie wintermussenfoto’s.

Herboren varen

Bij mijn tuinrondje vanmiddag om inspiratie op te doen voor de blogjes van deze week kwam ik bij de grote varen in de voortuin aan. Eerder deze snoeihete en droge zomer was ie finaal verdroogd. Geen groen blaadje meer te zijn. En kijk nu eens: fris en vrolijk groen staat ie erbij. Op een bedje van het bruine afgestorven blad van eerder dit jaar.

Bij de titel van dit stukje denk ik opeens aan mijn ouders. Zo’n jaar of 20 (of langer?) terug waren Eddy en ik met mijn ouders een paar dagen in Belgie. In Overijsse aten we in een restaurant met de mooie naam: het herboren aapje. Wat een mooie herinnering.

Niet gedaan: sloot schoonmaken

Zoals elk jaar rond deze tijd staat het schoonmaken van de greppel op de tuinklussenagenda. Laatste jaren was ik steeds op tijd, had de sloot schoongemaakt toen die nog droog stond (zomerstand). Dat was dit jaar mislukt, met flink wat regen afgelopen maand. Dit leek weer een ‘laarzen’ jaar te gaan worden, voorzichtig te werk gaan, met zo’n 15-20 cm water in de sloot. Gister ging ik eens kijken hoe het er voor stond, of er veel takken en takjes in de sloot lagen. Veel blad zit nog aan de bomen, dat komt nog.

Greppel keurig schoon en schone oever mooi bespikkeld met blad van onze wilg

Blij verrast zag ik dat de sloot al schoon was! Gedaan door de tuinonderhouders van de strook groen van de flat achter ons. Dat is boffen.

Snel doen: dahlia’s rooien

Dahlia’s komen oorsprinkelijk uit Mexico en houden echt niet van vorst. Er is maar 1 nacht vorst nodig en ze stoppen acuut met bloeien. We hadden nog de nodige bloemknoppen, belofte van mooie bloemen, maar die kans is bekeken. Na zo’n nacht vorst is het blad zwart, echt van de ene op de andere dag. De ene dahlia is helemaal zwart, de andere had nog 1 stengel , beschut tussen lang gras, die nog groen is.

Dit is de tijd om de dahlia knollen te rooien. Ik moet eraan denken om de spitvork ver genoeg van de planten in de grond te steken, anders krijg ik gespieste knollen.

Aanvulling 16 november: Dahlia’s gerooid.

Wel gedaan: bollen geplant

Met het zachte weer, zachte grond, maar niet kletsnat. Prima moment om bollen in de grond te stoppen. Valt nog niet mee om in onze tuin lege plekken te vinden. Als je goed kijkt zie je op de foto’s de plekken waar de bollen de grond in gegaan zijn. Niet veel zaaks nu. Maar wacht maar tot het voorjaar. Dan spat de kleur ervan af.

Rode tulpen rond de stengel van de teunisbloem, die in de winter blijft staan, met zaad voor de vogels. Aan de rand van het grasveld, te zien vanaf het terras.
In de zijborder langs de oprit, tussen de kleine maagdenpalm, tulpen ook.
Onder de ligusterbol, tussen de bodembedekkende vinca minor: een paar plukjes met krokussen.