Maand: juni 2020

Corona-open-tuin

Dit weekend was open tuinen weekend voor de afdeling Groei en Bloei Haren -Paterswolde. Het tuinengidsje, pre corona gedrukt, was niet helemaal actueel. Ongeveer 1/3 van de tuineigenaren had – om verschillende redenen- zich afgemeld. Wij waren open vandaag, met een 1,5 afstandhouden bordje en gemarkeerde looproute : tegen de klok in.

Voor vandaag was drukkend warm weer en veel regen voorspeld. Dat eerste klopte, de ochtend en begin van de middag waren erg warm en vochtig. Regen kwam er pas tegen tegen drie uur, een half uurtje. Maar zelfs in de regen kwamen er een paar tuinenkijkers, met pluutje.


Dit is een fluit-kabouter. Met een bewegingsmelder, die als er iemand langsloopt fluit. Ik zet hem met open tuinen altijd bij de pergola, dan hoor ik als er iemand aan komt. Helaas de batterijen vorig jaar er in laten zitten (beetje uitgelopen), en de oplaadbare batterijen hadden niet genoeg power om hem een beetje behoorlijk te laten fluiten. Vandaag stond ie er dus alleen voor de vrolijkheid.
Jan en Ina ter Haar kwamen helemaal uit Twente tuinenkijken in Groningen. Ze blijken zelf ook een bezoektuin te hebben, de Haarboerhof , en verschillende weekende gedurende de zomer open te zijn. Ina blijkt actief imker.

Misschien omdat er weinig tuinen open waren, of misschien omdat mensen behoefte hadden aan een uitje. Any how, behoorlijk veel bezoekers vandaag, meer dan voorgaande jaren. Niet verrassend was dat de rozen zeer in trek waren. Ze staan prachtig in bloei nu. Ook de Euphorbia Cyparissias , op dit moment met naar oranje rood verkleurende bloeiwijzen, werd uitgebreid bewonderd. We hebben er een hele strook van langs het huis staan. Zorgvuldig in toom gehouden door Eddy. Want woekeren dat kan deze wolfsmelk als de beste!

Tuinmonoloog 2e vlog- vooraankondiging

Vorige week al aangekondigd en vandaag was bedoeling om 2e vlogje te plaatsen, het 2e filmpje uit eigen tuin. En wat bloeit er nu rijker- begin juni- dan de vele rozen. Dat is het onderwerp deze keer.

Filmpje maken kost toch meer tijd dan ik had gedacht, dus die houden jullie van mij te goed. Wel weer een mooi plaatje van de Ghislaine. Met bij.

Tuinplaatjes van de week

Fijn als witte kant
Ooit meegenomen van een plantenruil, als rozetje. Naam weet ik niet meer, maar het is wel een vast plant. Aan de voet van een rode roos, een wolk van witte schermpjes. Eens kijken of er zaad gevormd wordt na de bloei. Best ruimte voor meer.
De pracht van de eenvoud.
De enkel, open bloemen van de egelantier. Wist je dat het blad van de egelantier, beetje blauwe glans over het groene blad, naar appeltjes ruikt?Of eigenlijk meer naar appelshampoo. Zo kan ik ze altijd herkennen als ik een roos tegen kom met de kleine blaadjes: Blad even tussen je vingers kneuzen en ruiken.
Coupe soleil
In de namiddag met het strijklicht van de zon, lijken de pollen stipa tenuissima wel een gouden gloed te hebben. Zachtjes wiegen de grasjes in de wind. Op de voorgrond van de foto, maar ook de gouden
Kleine reus.
Het driejarige reuzenslangenkruid, hebben we een aantal jaar geleden bij een tuinreis in Engeland gezien. Echium pininana. Een enorme bloemstengel tot wel 3 meter hoog. Hier in de tuin in de pot wat zieltogend, dus najaar vorig jaar maar in de grond in de tuin gezet. Niet winterhard, maar ja, binnen overleefde ie ook niet goed. Warme winter, overleefd.En nu in bloei. Fraai, dat zeker. Hoog? Neeuh, centimeter of 40 heeft ie gehaald.

Ommetje uitloopgebied

De Oosterpolder bij Haren was lang geleden onderdeel van een enorm moerassig gebied van het Gorecht. Nu is het uitloopgebied voor de wijk Oosterhaar. Na verschillende uurtjes in de tuin gingen we aan het eind van de een middag afgelopen week nog een ommetje door dit gebied maken. Jasje mee, want het kon gaan regen, voor de temperatuur was het absoluut niet nodig.

Over een dijkje van de Oosterpolder waar vele honderden vingerhoedskruiden bloeiden. En allerlei andere wilde planten. Mooi hoor. En opeens zagen we ook pardoes een ijsvogeltje. blikkerend blauw, op een tak boven het water. 1 minpuntje, en dat lag niet aan het landschap. Weer vergeten een flesje water mee te nemen, en als de wandeling dan toch goed twee uur wordt (steeds en stukje verder), dan wordt het best dorstig..

  • Klik voor grotere foto’s.

Vierkant-met-beestjes

De eerste oranje havikskruiden staan weer in bloei. Er zaten er vorige week een heleboel aan te komen, in het grasveld, maar die zijn onthoofd door de grasmaaier. Ik vind het een leuk plant, no nonsense wilde plant. Breidt zich enthousiast uit door bovengrondse (of net onder de grond) uitlopertjes te maken, met aan het eind weer een nieuw rozentje. Waar tzt weer een harige bloemstengel uit komt met de warm oranje bloempjes. Zo fotogeniek! Door de scherpe kartels aan de lintblaadjes en de stampertjes/meeldraden komen de bloemen mooi uit op de foto. En als er dan net zo’n langwerpige tor overheen loopt…. een plaatje.

Vogelverhalen: kudde pimpels

Of ze gebroed hebben in het kastje aan de achterkant van onze schuur, of het huisje om de hoek bij buurman Jan, of een huisje bij buurvrouw Sieneke. Daar kom ik nooit meer achter. Maar het was een geweldig broedsucces. Vrijdag eind van de middag, toen we eten gingen koken, opeens een hele familiegroep pimpelmeesjes. Nat van de regen, maar het leek ze niet te deren. Vrolijk gekwetter en enthousiast bezig aan de pinda’s in de pindasilo vlak bij het huis. Een meter of 3 naar rechts van de pindasilo een meidoorn, die net uitgebloeid is. Ook daar blijkbaar veel lekkers te halen. Het ritselde van de pimpels. We probeerden ze te tellen, maar dat bleek moeilijk. De volgende dag kwamen ze terug, en inmiddels had ik de camera met telelens ook klaargezet. En dan krijg je een plaatje zoals hieronder. Ahhhh.

  • Jonge pimpelmees, in de meidoorn met (nog) een grijs petje. Later wordt dat helder lichtblauw. Klik op de foto voor vergroting

Niet zo scherp, maar wel bewegend. Klik op deze link voor een filmpje en probeer te tellen hoeveel pimpels je ziet. Eventueel filmpje af en toe even stilzetten om te tellen…

Blote digitalis

Soms hoor je wel eens dat mensen regelmatig dromen dat ze naar hun werk gaan en vergeten zijn hun broek aan te trekken. Planten overkomt het wel eens in het echt. Deze foto’s zijn van een vingerhoedskruid die ‘vergeten’ is om bloemen, de vingerhoedjes te maken. Wel meeldraden en stampers, maar de bekende vingerhoedjes ontbreken. Ik zag het van een afstandje al, omdat deze toorts een gelige kleur had, niet wit of paars. En van dichtbij zie je waarom. Bizar.

Bij Ina H. in de tuin

Verkortsnoer

Zaterdag was aangekondigd als droge dag. Niet zo warm, graad of 15, perfect om de beukenhaag te snoeien. Dat is een klus die Eddy altijd doet. En we hebben speciaal een hogere trap gekocht, waardoor hij veel makkelijker bij de bovenkant van de heg kan. En een stuk steviger staat. Wel zo veilig.

Eerder in de week had ik het pad langs de heg al vrij gemaakt van bramen , sneeuwbessen en ander hoog opgeschoten spul. En zaterdag ochtend eerst de heg inspecteren of er geen broedende vogels in de beukenhaag zaten. Die wil ik niet verstoren. Zoals ik tot mijn schrik twee weken geleden deed. Piepklein nestje in de meidoorn haag, Ik knipte een losse tak weg die op ooghoogte voor me hing, en vooruit ‘even 1 takje van de bovenkant’. Pardoes vlogen/fladderden er verschillende kleine vogeltjes in paniek uit het nestje. Zwartkopjes? Fitissen? Een piepklein nestje.

We hebben een elektrische heggenschaar en een een bijzonder verlengsnoer (the incredible shrinking verlengsnoer) dat op de een of andere manier elk jaar een stukje korter wordt.

Vogelverhalen: Thomas

  1. Hoe komt het dat Willie in de achtertuin geen slakken heeft en in de voortuin wel?
  2. Waarom draagt Willie een boerenzakdoek op haar hoofd?

Als je bij Willie op bezoek gaat in de tuin kom je er achter. Zaterdag was ik even bij Willie en Gerard op bezoek. En wie Thomas is? Niet de hond, die heet Okke en zat binnen. Thomas is een van de drie loopeenden die Willie heeft aangeschaft om de slakken in de tuin op te eten. Thomas is het mannetje, donkerbruin, met een fiere krul in zijn staart. En twee witte dames. Werkt heel goed. In de omheinde achtertuin scharrelen de eenden de hele dag rond. ’s Avonds gaan ze in een zelfgebouwde ren.
Ze komen niet in de voortuin, ergo, daar wel slakken. Net als in onze tuin, is het bij Willie een grote , weelderige plantenzee.
Geinig die eenden. Een nadeel. Thomas heeft nogal een opvliegend karakter (of wil zijn dames goed beschermen). Okke, de hond kan niet vrij in de tuin rondlopen als de eenden buiten zijn. Thomas rent meteen naar hem toe en begint de veel grotere hond te pikken. Die reageert uiteraard geergerd, en dan moeten Willie en Gerard tussenbeide komen. Okke kan de eenden in een hap verwonden of zelfs doden als ie aangevallen wordt. Dan Okke naar binnen of toch buiten, en dan in zijn bench. Maar ook daar heeft de felle Thomas de hond al eens verwond. Gelukkig vind Thomas mensen blijkbaar geen indringers die verjaagd moeten worden.

Thomas de loopeend en zijn dames

Zo kom je meteen bij antwoord op vraag twee. Willie draagt een boerenzakdoek als bescherming tegen de zon. Een tweede reden is dat je Willie dan terug kunt vinden in de tuin!. Anders verdwijnt ze tussen het groen.

Houd je duim maar eens voor de zakdoek: dan zie je pas wat voor een schutkleur Willie hier heeft.

Het bezoekje was eind van de middag, Willie begon mij aan te wijzen waar overal clematissen zitten. Hier kijkt ze naar het westen, laagstaande zon. Willie heeft er intussen meer dan 10.