Meestal maak ik foto’s van bloeiende bloemen, van voren, van boven, recht in het hart kijkend. Een ander perscpectief, van achter, van onder is eens wat anders.
Maand: augustus 2020
Film voor groot scherm
Niet ondertiteld, deze film.
Bedoeld voor zo groot mogelijk scherm.
Liefst niet voor telefoon of ipad.
Goed kijken.
Klik hier.
Ik stond bij de verre schuur. Hoorde wat en keek omhoog. Had telefoon in mijn jaszak. Heel voorzichtig, filmpje maken.
Bij Hilde – tihima
“Goedemiddag dames, hoe gaat het met julli? De hittegolf is over, de twee kleine bosuiltjes zijn weggevlogen en de bijen terug in de korf. Tijd voor een kopje thee in de tuin? Bij regen onder het afdakje.”
Dat was appje vorige week van Hilde, en afgelopen maandag waren we bij haar in de tuin. Inderdaad ondewr het afdakje en met jas aan. Stuk frisser dan eerst. Vorige week een appje van Hilde, aan Margreet en mij.
In het appje heel kort aangestipt, nu kregeh w e het hele verhaal van de bijen. Dat er gezoem was in de tuin. Dat ze Marcle, de jonge imker die een paar huizen verderop bijen had inseinden. Dat Marcel even kwam kijken en wat vertwijfeld naar de hoge plek keken wara de bijen in de boom zat. Dat ie zei, even een paar uur aanzien, soms vliegen ze snel weer verder. ’s Avonds hingen ze er nog, en Marcel kwam met een vriend terug, goed in de imker kleren. Ladder, wat takken snoeien, een geimproviseerd vangnet: een laken over een open staande kliko: hoog in de boom aan de tak schudden (Hilde binnen!) bijenkluit viel omlaag in het vangnet/mand. Half uurtje wachten totdat alle bijen bij de koningin in de mand gingen zitten. En Marcel heeft er een nieuw volkje bij. Waar ze vandaan kwamen weet ie niet, ze waren niet bij hem vertrokken. Zachtaardig volkje, vond ie.
Beestjes op scabiosa
Halverwege de achtertuin is een perkje waar nu volop bloemen groeien waar allerlei beestjes dol op zijn. Verbena bonariensis, en een leuk bolvormige lila scabiosa bolletje. Alles door elkaar.
Als de zon er op schijnt,
is het een feest van zoemertjes.
Ik ga er vaak naast staan,
genieten van het leven.
Soms met ogen dicht,
luisteren alleen,
gezicht in de zon.
Honingbij Hele grote vlieg met gele streep op kop Wollewei
Hoe het er ongeveer uitziet als het beweegt: klik hier.
Doeke, de imker, kwam langs. Hij kwam met een potje honing en ging weg met een heleboel plantjes, plantjes voor bijen en vlinders, om in de tuin bij zijn bijenkasten te zetten. Ook deze scabiosa bolletjes.
Van wit naar roze verbloeiend
De room witte puimen van de persicaria zijn verkleurd naar oudroze. Een warrige wolk met kleinen bloempjes die langzaam uitdunt als er steeds meer kleinen bloempjes afvallen. Aan de zijkant komen nog een paar late stengels omhoog, met een verse wittige bloempluim.
Echt een eyecatcher deze grote plant, nu bijna twee meter hoog. En in de winter stort ie weer in. Alle bovengrondse groei sterft af. Maar onder de grond wachten de knoppen dan weer op een nieuw seizoen.
Meer Flox
Als ik het weer zie bloeien in deze tijd van het jaar, dan droom ik steeds weer van een tuin vol met floxen. Meer floxen in de tuin, in grote groepen. Vooral wat meer kleuren. We hebben nu deze fraaie licht roze met donker roze hart en een spierwitte.
Paar weken terug wandelden we door naburig dorp Onnen en liepen langs de achterkant van het terrein van een hovenier. Vol met floxen in potten, mooi in bloei. Ze verkopen officieel geen planten , maar gebruiken de bloeiende planten wel bij het tuinonderhoud waar ze sterk in zijn. Toch geprobeerd, via mail op hun website: zou ik er wat van kunnen overnemen? Helaas tot nu toe geen reactie.
Heb je floxen over, wil je in het najaar je grote groepen wat uitdunnen, en woon je in de buurt van Haren, stuur dan een mailtje met foto van de bloem. Ik help je er graag vanaf en wil ze ook wel komen uitspitten.
Aanvulling 30 augustus:
We waren een stukje wandelen op zondagmiddag en toen we terugkwame stonden er een paar zakken met plantjes op het terras: met paarsblauwe flox. Van Ina, dank je wel!
Hoge bloemen
Zo hoog als de Canna Wyoming bij Monty Don in de tuin, zijn de bloemen bij ons niet. Maar toch zijn er een aantal deze zomer behoorlijk hoog geworden. Zeker ooghoogte voor mij, en soms zelfs nog hoger.
Het hoogst is de kleine kaardebol geworden, daar schreef ik eerder al over, ruim 2,5 meter. De zonnekroon staat er dit jaar voor het eerst, en komt niet veel verder dan 1,80 m. Dat kan een stuk hoger worden. De persicaria polymorpha komt in het midden van de bos bijna tot 2 meter.
Ook boven mij uit (mijn lengte 1,69 m) staan de gele bloemen van de helenium Tura. Tot voor kort stevig recht op, met de stortbuien van vannacht en vandaag begint de bos wat breder uit te hangen met het gewicht van al het regenwater. Naast de helenium, fier rechtop een mooie rozepaarse aster. Begint net te bloeien.
Is alles dan zo groot dit jaar? Nee , er is één soort die nu juist wat kleiner is dan gebruikelijk: de helianthus lemon queen. Misschien de droogte, het feit dat ie bijna overgroeid is door de rosa rugosa en klimrozen of omdat ik de plant in het voorjaar opgenomen en gedeeld heb. Wie zal het zeggen.
Water naar de vijver dragen
Een keer de vijver bijgevuld toen het zo heet was, om de kikkers iets koeler water te geven. De laatste week hebben we een paar van die grote emmers met hengseld op een paar plekken gezet waar regenwater zich verzameld. Een naast het huis, waar een klein lekje zit in de uitwendige dakgood van de badkamer. Een ander op het tuinpad waar me het regenwater van het dak van de fietsenschuur met een open stukje regenpijp laten weglopen.
Afgelopen dagen wel steeds regen voorspeld, maar het kwam niet. Althans niet bij ons. Niet om over naar huis te schrijven.
Afgelopen nacht op werden we even wakker van een dikke bui. 8 mm gaf de regenmeter aan. kijk, dat zet zoden aan de dijk. Nu stonden de verzamelemmers ineens tot aan de nok vol. En met hulp van een iets kleinere emmer heeft Eddy de emmers in de vijver geleegd. Kan waarschijnlijk straks weer. Vandaag liggen we in de stroom van een reeks buitjes, kort maar stoms stevig. Afgewisseld door zon.
Transgender kat
Kom eens kijken, riep Eddy, herken je deze kat?
Eddy liet me een paar foto’s van een lokale facebook pagina. Van een kat die in de hete dagen ruim een week geleden door de dierenambulance was opgehaald.
Ja Natuurlijk, dat is Suzanne.
De poes die al jaren lang en uren per dag bij ons in de tuin ligt. Vroeger helemaal achter in, heel voorzichtig. Later op de picknicktafel, en nu gewoon pal voor de deur op het pad. Een oud katje, met een huppelend loopje. We weten niet precies waar ze woont, een klein stukje verder op in de straat is het vermoeden. Maar vaak thuis zal ze niet zijn.
Elke avond laat komt ze zich een melden door voor de buitendeur langs te lopen en met de bewegingsmelder het buitenlicht aan te doen. Toen het zo heet was lag de poes bijna in coma, op het pad of de oprit half onder een struikje. Af en toe gingen we kijken ‘of ze het nog wel deed’.
Ook de buurkleindochter was erg ongerust toen poes ook vaak op een vast plekje achter de garage bij opa (onze buurman) lag. Op apegapen in de hitte. Na een paar dagen heeft ze Opa overgehaald om de dierenambulance te bellen en die heeft Suzanne dus opgehaald. Voelde toch als schok, dat een poes die we zo vaak gezien hebben ineens weg is.
Wel kwamen we er door de beschrijving op facebook achter dat Suzanne geen poes is, maar een (ex)-kater! Niet gechipt, dus de eigenaren konden niet gebeld worden. Maar gelukkig kwam het goed en kwamen de eigenaren na een paar dagen haar/hem weer ophalen, lazen we op facebook.
Wij weten nog steeds niet precies op welk huisnummer hij/zij officieel woont. Het duurde ruim een week voordat Suzan weer eens langs kwam (misschien even huisarrest, of gewoon geschrokken van het avontuur).
En sinds gister heeft ze/hij weer een nieuwe favoriete vaste plek. Zie de foto’s. Ruikt nog lekker ook: in het bedje met roomse kamille, half onder een grote lavendelstruik. Alleen bij een dikke bui even schuilen. Dat is vandaag af en aan.
Doorkijkjes
Polder Lappenvoort Dwarspad in achtertuin Het houtkristal
Vooral groen, deze drie doorkijkjes in deze tijd van het jaar. De eerste tijdens onze wandeling zaterdagmorgen, uitzicht vanuit het bos bij landgoed Vosbergen over polder Lappenvoort. De onderste twee achterin onze achtertuin. Het achterdeel is een soort bos geworden. Doorkijkjes genoeg.