Afscheid van een tuin

Wim is 94.
Hij gaat verhuizen.


Afgelopen vrijdag ging ik voor het laatst bij hem op bezoek op de plek waar ik de afgelopen 30 al heel vaak ben geweest. Soms in huis, meestal in de tuin. Kopje thee, praatje, en natuurlijk rondje door de tuin. Of twee. Deze keer bleef Wim op het terras, en liep ik alleen rond. Wim is niet zo goed meer ter been, en wil geen risico lopen op vallen, met rollator over de tuinpaadjes. Gek idee, dan dit binnenkort niet meer de tuin van Wim en Annet ( en vanaf 2016 van Wim alleen) is, maar van compleet nieuwe mensen. ‘Even aanwaaien’ kan dan niet meer. Voor Wim was het ook nog een beetje onwerkelijk. Komende week spullen inpakken, met favoriete stiefdochter Margreet, en dan begin juli verhuizen. Afscheid van de tuin, maar niet van Wim. Hij komt vlak bij ons wonen, een paar starten verderop, langs de route van een ommetje dat we vaak lopen. Appartement met terras. Geen tuin.

Als ‘aandenken’ nam ik een stekje mee van het roze rode open roosje op de foto.
En dan te bedenken dat ik vroeger alle (latijnse) namen kende”, zegt Wim.
Wim is 94.

Hortus 19 juni

Weer even langs de Hortus, we waren vroeg, nog weinig mensen. Dus grote kans de kleine bruine reetjes weer even te zien. (gelukt) .Vaak gaan we -na binnenkomst- linksom. Door de Laarmantuin, de slingerpaadjes van het arboretum. Dan richting de Engelse tuin (waar nu veel witbloeiende penstemon staat, foto 1), langs de voedselarme plas weer terug, over de ‘bergen’ van de rotstuin, met heus klaterend watervalletje. Rondje door de Chinese tuin om het af te maken.

Op de tweede en derde foto, een leuke dwergversie van de geranium maccrorhyzum. Zelfde typische geurtje van het blad. Bij ons in de tuin is de gewone grote versie van de g. maccrorhyzum al uitgebloeid, maar dit dwergje bloeit nog volop.

Betje Wolf en Aagje Deken

Een van de poezen van de buren twee huizen verder op heet Wolfje. Hier in de tuin steeds aan het sluipen, naar libellen, zweefvliegen, dwarrelende blaadjes. Alles wat beweegt, ook vogeltjes natuurlijk. Een keer had hij bijna een tortel, maar die is ontsnapt. Een mooi cypers katje, maar nog wat voorzichtig. Nog niet heel mooi op de foto gekregen (foto 1). Valt wel op dat hij hele grote voeten heeft, dus wordt wellicht een hele grote kater. Sinds kort heeft hij een zwart vlooienbandje om.

En toen viel ons pas op dat er nog een ander cypers katje in onze tuin rond loopt. Erg nieuwsgierig (we noem haar Aagje), en niet weg te slaan bij de vijver. Kikkers vindt ze reuze spannend. Nieuwsgierig en niet bang.

Rood fluweel

Vorig weekend fietsrondje langs (de tuin van) Ina en Rindert. Regelmatig geweest, een mooie tuin die een doorkijkje heeft naar de weilanden en ruige graslanden naar het westen. Omzoomd door paar bomen en struiken, als een soort landschapsschilderij. Verder veel rozen (nu in bloei) en ander mooi spul. Zoals een twee jarige teunisbloem, die niet citroengeel, maar wat donkerder geel schijnt te zijn (meer als de vast teunisbloem). De uitgebloeide bloemen verkleuren dan een beetje naar oranjegeel. Rindert had deze eerder bij iemand anders in de tuin gezien, kreeg wat zaad mee, en is maar wat trots op de grote plant die nu tussen de stenen van het terras staat te bloeien. Her en der staat een zaailing, maar met de lange penwortels zijn de teunisbloemen (nu) niet makkelijk te verplaatsen. Makkelijker is zaaien. Afgesproken dat Rindert wat zaad voor mij verzamelt. Zie foto 1 en 5.

De roos tegen de schuur/ garage was prachtig donkerrood, fluweelachtig. Moeilijk op de foto te krijgen, zeiden we tegen elkaar. De kleur komt meestal niet mooi uit (kleuren lopen een beetje dicht), vaak ook bij knalgele bloemen. Maar deze keer lukte het wonderbaarlijk goed 🙂

Stapelmuur

Bijzondere sterretjes op een pilaartje: de bloemen van de sedum. Elke zomer gaan een paar van de rozetjes op het stapelmuurtje de lucht in en komen de stervormige roze rode bloempjes tevoorschijn. Daarna sterft dit specifieke rozetje af en maakt plaats voor nieuwe.

Op de grote foto vooraan (beetje onscherp) de paarse bloempjes van het muurleeuwenbekje en helemaal rechts het blauwgroene smalle blad van lage anjertjes. In geel tenslotte paar bloempjes van het penningkruid. Dat bloeit ook op verschillende plekken in ons grasveld. Erg vrolijkl.

Ardennen – Semois

Afgelopen week lekker gewandeld in de Ardennen, met Eddy en Ingrid. rondom de semois, een superkronkelende rivier, op de grens van de provincies Namen en (Belgisch) Luxemburg. OP een steenworp afstand van Frankrijk (Vodafone stuurde me een enthousiast bericht ‘welkom in Frankrijk’). Veel bos, kabbelende beekjes, wilde bloemen in de berm, kleine weggetjes en paadjes. Met overnachtingen in Vresse- sur-Semois (geen bakker, wel een brood automaat), Bouillon (van Godfried van B.) en Rochehaut.