Maand: januari 2023

Nieuwe bezem

Op 30 december kochten we een nieuwe bezem. De oude, die in de verre schuur staat, is bijna kaal. De nieuwe bezem is een bijzondere. Niet vanwege zijn rode haren, de oude had zwarte, maar vanwege zijn naam. Deze bezem heet Hubo. Een bezem met ingebouwde herinneringen.

Hoe zit dat, met die herinneringen? Die komen nog.

De Hubowinkel in ons dorp is per 31-12 gesloten. Een winkel waar we al zolang we hier wonen komen. Voor verf en kwasten. Voor schuurpapier en kit. Voor schroefjes en planken. Voor sloten en kasten. Spullen kopen, maar ook kluswerkzaamheden die bij ons werden uitgevoerd. Een echt familiebedrijf, waar verschillende generaties hun geld verdienden (de laatste dagen in het jaar met vuurwerkverkoop).
En nu is de Hubo gesloten. We wandelden er nog een keer langs om Wouter en Peter te bedanken.
En lieten ons adres achter in het opschrijfboekje voor zoon Simon. Die blijft actief als klusser.

Terug naar de bezem. Die kocht ik met het idee dat elke keer als ik in de tuin blaadjes sta te vegen, ik even terugdenk aan de waarde van een langdurige klantrelatie. Een dorpswinkel, waar altijd tijd was voor een praatje en voor advies. Een mooie winkel is niet meer. Dank Wouter, Peter en Simon.

Visite

21 december, tegen half 10 ’s avonds gaat het buitenlicht aan. Zo’n lamp met een bewegingsmelder. Altijd leuk om even te kijken ‘wie’ er langs gekomen is. Meestal is dat een of andere poes. En als het heel hard waait: de grashalmen of (uitgebloeide) teunisbloem stengel die in de wind beweegt. Maar deze keer niet. Het was een egel zie rustig rondscharrelde. Rond de pergola waar de druif over heen groeit. Daar valt altijd wat te halen. Slakken , regenwormen tussen het afgevallen blad. Of nog de laatste afgevallen druiven. Weet je wat egels ook lekker vinden….. katteknabbels. Dan scharrelt zo’n egel rond, en ineens ruikt ie wat. Snuf, snuf, snuf. Recht op de knabbels af. Om die dan luid smakkend op te peuzelen.

Winter egel

Normaliter zijn egels rond deze tijd in winterslaap. Behalve als ze heel klein zijn en wakker geworden zijn. Of als het zo warm is dat er nog steeds genoeg te eten is.
NB. tijdens de vorstperiode begin van de maand was Eddy tijdens het sterrenkijken ook al een egel tegen gekomen.

Kerst in Utrecht

Voor het eerst sinds 2019 weer een familiekerst. Zoals eerdere jaren boeken we dan een hotel in Utrecht en gaan van daaruit op bezoek. Naar Houten, of in dit geval naar Odijk. Bedoeling was twee bezoeken in Odijk, maar de lunch afspraak viel uit in verband met een recente corona besmetting. De diner afspraak kon wel door gaan, corona net achter de rug. We hebben allebei in Utrecht gestudeerd, dus kennen de stad uit onze studententijd. Sommige dingen blijven, zoals de kroegjes op de donkere gaard (foto 2). Andere dingen veranderen: in ‘onze’ tijd waren er nog geen halsbandparkieten in de stad. Bij onze ochtendwandeling eerste kerstdag kwamen we er vele honderden (misschien wel duizenden) tegen. Het was nog vroeg, kwart over acht, nog niet helemaal licht, en we wandelen door een compleet stille stad. Waar de Oude Gracht over gaat in de Vecht, staan aan weerszijden 10tallen bomen, nu in winterstand, die blijkbaar als overnachtingsplek voor de parkieten dient. Ze begonnen net wakker te worden en lieten zijn luidkeels horen. Op foto 3 zie je de silhouetten van een klein stukje van 1 boom. Mensen die hier langs de gracht wonen hebben geen wekker nodig. Rond 9 uur vertrokken de parkieten in groepen van 20-30 om hun parkieten-dingen te gaan doen. Als je zo in alle rust door een stad wandelt zie je van alles: oude pandjes, geveltjes, details zoals bij het huisje op foto 4. Wat is daar bijzonder aan? Kijk nog eens goed. Hint: zie foto 11.

Na een heerlijke vegetarische lunch bij Anne & Max wandelden we terug naar het hotel, de middag van 25 december was regenachtig. Op de hotelkamer konden we verder met de Dr. Denker puzzel (foto 12), wel bekend bij Noorderlingen. Het rendier (foto 7) hebben we niet gezien, niet meer helder geworden. Tweede kerstdag begon weer met een rondje stad, richting het Spoorwegmuseum. Volle bak, het was ook ‘wintermarkt’, met een ijsbaan baan, allerlei kraampjes en activiteiten. Het seinhuisje gaf ons een thuisgevoel, zie het stationsbord op foto 10.
Al met al een mooie break, en het vaste plan om ergens voorjaar/ begin zomer nog een paar dagen naar Utrecht te gaan. Fiets erbij, parkjes en tuinen kijken. En lekker banjeren.

Tweede helft warm

Twee weken terug, 18 december schreef ik dat de eerste helft van december zo koud was, tenminste hier in Groningen. Etmaaltemperaturen die een aantal graden lager lagen dan het langjarig gemiddelde. Nou dat is in de tweede helft van de maand weer flink goed gemaakt. Het enige witte aan kerst was de kunstsneeuw op sommige kerstbomen in etalages.

Met de meest bizarre hoge temperaturen rond de jaarwisseling. 14 graden was het toen.

Op oudjaarsdag was het druilerig en veel wind. Lauwe wind. Zo veel wind, dat de oliebollenkraam op het dorpsplein niet open ging. Dus oliebollen gewoon in de winkel kopen. Tja.

’s Avonds was het overwegend droog. Met erg veel vuurwerk. Licht uit in de woonkamer en kijken. Met glaasje champagne (kadootje van overbuurman Thomas) in de hand. Daaahaag 2022.