Alles in en om onze tuin
Een klein stukje verderop, nog geen 100 meter, waar het vaartje overgaat in een meertje zag ik twee volwassen zwanen, misschien wel de ouders. Het werd al een beetje donker: prachtig beeld van de twee zwanen met hun spiegelbeeld.
De landelijke vogeltelling 2023 zit er weer op.
Het is donker.
De vogel zijn naar bed.
Ik heb zaterdag een keer geteld vanaf kwart voor 11 en die telling ingestuurd. Zie hieronder. Het leek eerst wel of de vogels pauze hadden, niets te zien en te horen in het begin. En het was nog wel zo’n lekker weer, zonnig. Totdat ik opeens de reiger zag staan die net vanaf het bruggetje over onze vijver opvloog. Daar werden de andere vogels wel even stil van. Een minuut of 10 later was er weer volop mussen gekwetter in de heg en ander gefladder.
Vandaag, zondag nog een keer geteld. Om 10 over half 10 gestart. Grijs en een beetje motregen. En initieel ook geen vogels… Ah, daar zat Pietje, poes uit de buurt, onder de voedersilo. Die maar even weggestuurd uit de tuin. Lijst je vandaag: mus >25; koolmees 2; pimpel 4; merel 3; zwartkop 3; roodborst 1; houtduif 1; tortel (op de schoorsteen) 1; heggenmus 1.
Overal zie je rond deze tuin de toverhazelaars in bloei staan. Voordat de heester of kleine boom in blad komt, bloeien de rafelige gele bloemetjes. Gele lintjes met een donkerrode aanhechting. Er zijn een heleboel varieteiten, de meeste geel, een paar meer richting oranje of zelfs rood. De gele vind ik het vrolijkst. En als je er dan ook nog een uitzoekt die goed geurt, helemaal mooi. Bij onze wandelingen door het dorp ontdekt mijn neus als eerste dat er een geurende toverhazelaar in de buurt moet zijn. Dan even goed rondkijken waar de boom staat.
De toverhazelaar, hamamelis, komt het mooist tot zijn recht als solitaire heester, met flink wat ruimte er om heen. De takken groeien eerder horizontaal dan in de hoogte. Niet snoeien! En met de tijd, de toverhazelaar groeit heel langzaam, krijgt de boom zijn uiteindelijke ‘vaasvorm’. Helemaal mooi als er een achtergrond van donkergroene planten (taxus haag?) is, dan steken de gel bloempjes mooi af. Een jaar of vijftien geleden kochten we een kleine oranje bloeiende hamamelis. Maar helaas bleek de plek niet goed. De toverhazelaar, ongeveer 1 meter hoog, stond in de voortuin. Wellicht s zomers te droog, ’s winters te nat. Na 1 mooi jaar, 1 matig jaar en na de derde winter bleek het wortelgestel verrot… Jammer.
Wandelend in het Sterrenbos aan de zuidrand van Groningen zagen we gister uit een ooghoek een opvallende verschijning. Op een opgevallen stronk groeide een grote witte zwam, met allerlei uitlopers. Een geweizwam of zo, maar dan een hele grote?
Wat in verwarring door de app Obsidentify die met 99 % zekerheid aangaf dat het de zwavelzwam is, laetiporus sulfureus. Huh? zwavelzwam is toch geel? Beetje verder zoeken laat zien dat oudere exemplaren inderdaad naar wit verbleken. Als je googled op ‘zwavelzwam wit afbeelding’ dan zie je allerlei witte exemplaren. Ik ben nog niet helemaal overtuigd. Vorm lijkt heel anders. Zie eerdere blog.
Iemand een idee?
Volgend weekend, van 27-29 januari 2023 is weer de nationale tuinvogeltelling. We gaan zeker ook weer meedoen. Omdat we altijd al voer hebben buiten hangen komen er veel vogels in de tuin. Prima te zien vanuit huis.
De koperwiek hebben we dit jaar nog niet gezien hier in de tuin. Die zien we vooral in jaren waar het vroeg in de winter koud weer is. Dan komen ze vanuit Scandinavië naar onder andere Nederland om de bessen uit de hulst te eten. Dat gaat deze winter in ieder geval niet meer lukken. De bessen zijn ondertussen door de merels opgepeuzeld.
Het warme vochtige weer van afgelopen weken heeft er voor gezorgd dat er schimmelvorming ontstond op de vetbollen die we buiten hebben hangen. Die hebben we weggegooid. Meer tips over schoon vogels voeren hier.
Volgens de app obsidentify en waarneming.nl: exidia nucleata; Volgens wikipedia: myxarium nucleatum. Het is een geleizwam die saprotroof leeft: op afgevallen takken en omgevallen loofbomen, vooral zachtere soorten als esdoorn, populier en es.
De vruchtlichamen van de klontjestrilzwam zien eruit als wittige klodders, soms een beetje mat wittig/grijzig , andere keren bijna transparant. Op internet las ik dat de witte klontjes waaraan de soort zijn naam te danken heeft, kristallen (calciumoxalaat) zijn die in het vruchtlichaam te zien zijn. Meestal dan, want soms zijn de klontjes niet of lastig te zien en moet een microscoop uitsluitsel geven. Anders zou het ook nog de stijfsel(tril)zwam (Exidia thuretiana) kunnen zijn….
Twee jaar geleden ook over geschreven, toen wist ik de naam nog niet.
De geleizwam lijkt van warmte te houden. Als je de kaarten bekijkt op waarneming.nl van de laatste 20 jaar als soort filmpje zie je dat de zwam 20 jaar geleden nauwelijks voorkwam en nu vrijwel in heel Nederland. Klik hier en start filmpje door op het blauwe driehoekje boven in beeld te klikken.
Zaterdag was het fris, zonnig en er was weinig wind. Perfect om een rondje rond het Paterwoldse Meer te wandelen. Op de plekken waar er de hele dag geen zon komt kon een plas bevroren zijn, en lag er een vlies ijs op het water. Op de grasvelden aan de westkant van het meer grote groepen meerkoetjes. Nu in de winter kun je ze samen zien optrekken, alles koek en ei. Als het straks weer lente wordt gaan de hormonen opspelen en dan wordt het weer een heel gekrakeel waar elke meerkoet zijn eigen territorium probeert vrij te houden van concurrenten.
De sarcococca hookeriana staat weer in bloei. Klein heestertje dat ik in 2019 vlak naast de deur zette, en dat nu redelijk aan de groei is. Bloeit nu in de winter met lekker geurende bloempjes. De plant staat half beschut omdat ie niet extreem winterhard zou zijn. Alhoewel… kan vorst tot -15 graden verdragen. Wanneer komt dat nog voor?
Een goede plek is schaduw of halfschaduw. Dat klopt wel. De grond moet vochtig, maar wel waterdoorlatend zijn en humusrijk. Hmmm, dan staat ie toch niet echt goed. Vlak tegen het huis aan in de regenschaduw van de dakgoot. Dat is wellicht de reden dat het blad er toch niet perfect uitziet. Beetje gelig her en der; zag er zeker in de droge tijd afgelopen zomer wat vermoeid uit.
De Nederlandse naam is vleesbes. Zou komen door de zwarte vlezige bessen die in de zomer aan de struik komen. Bij ons struikje heb ik nog nooit bessen gezien. Ik zou zeggen dat het ook van de vleesroze kleur van de schutbladen rond de witte bloempjes kan komen.
Nu maar eens op een rijtje welke ornamenten we in de tuin hebben staan. Niets opzichtigs, geen enorme beelden. De poes, de koolmees en het paartje-met-fiets.
