Energie

Op mijn werk hebben we zes liften in het gebouw. 1 ervan is een grotere lift, ook geschikt voor grotere spullen zoals buro’s en kasten. Om de metalen wanden van deze lift te beschermen is er een soort binnen bekasting gemaakt van houten panelen. Het leek dan wel alsof je in een kist stond.
Sinds kort waren er stikkers opgeplakt met de vraag: Waar krijg jij energie van? De collega’s uitnodigend om iets op de wanden te schrijven of tekenen. En een paar dagen geleden, op de breddte van de hele achterwand van de lift stond dit, 1 x 1,5 meter groot;

Iemand heeft de tijd genomen, en verschillende kleuren stiften mee genomen, voor deze tekening en opwekkende spreuk. Er staat geen naam onder de tekening, maar ik word er wel blij van.
Dank onbekende collega!

Kweepeer

Op tweede kerstdag waren we in Utrecht en maakten van de gelegenheid gebruik naar het Centraal Museum te gaan.
Mooi museum in oud gebouw, voormalig klooster. Tegenover het Nijntje Museum, bovenin een nagebouwde studio van Dick Bruna.

Trappetje op, trappetje af, door een heleboel zalen. Er loopt nu een tentoonstelling van Pyke Koch (spreek uit Pijke). Magisch Realisme. Mooi spul. Ook werken van enkele andere magisch realisten, zoals Carel Willink.

Een vrolijke Frans was Pyke Koch zeker niet. Snel schilderen deed ie ook niet, hij wilde het perfect hebben ook al duurde het jaren. En mislukte schilderijen zijn er niet, als ie het zelf niet mooi vond gooide hij het weg voordat iemand anders het gezien had.

En hoe kom ik nu van de kunsttentoonstelling naar een blogje over de tuin? Gewoon plaatjes kijken. Er is vast wel iets dat met tuin te maken heeft. Zoals dit stilleventje met twee kweeperen. We hebben zelf weliswaar geen kweepeer in de tuin, maar Willie en Jitske wel. Dichtbij genoeg.

Wel Curieus: heel lang in Utrecht gewoond en niet naar Centraal Museum of Catharijne Convent gegaan. Nu wonen we in Groningen en dan gaan we wel!

Een schitterend oranje

December alweer,
de eerste.
Tussen grijze dagen
kan zomaar
een heldere zitten.

Vanuit de bus,
tegen half 5,
kleuren de wolken

een schitterend
oranje.

Signalen van de herfst

De wintertijd nadert
Het waterschap roept op de sloot te ‘schonen’
De laatste Gardeners World van het jaar wordt aangekondigd
De herfst komt eraan

Als ik ’s avonds thuiskom floept het buitenlicht aan
De poezen liggen liever binnen
De buienradar meldt regen over 27 minuten
De herfst komt eraan

Het groen zakt weg uit de bladeren
De paddestoelen komen en ze gaan
Siergras staat nog fier overeind, de wolfsmelk niet
De herfst komt eraan

In het web

Stil.

Ze zit te wachten
tot de trilling van het web
haar prooi aankondigt.

Maandfoto september 2017: kleine vuurvlinder

Een flard oranje.

Uit een ooghoek zie je
de snelle fladderaar.

Dan zit hij, in rust,
mooi te wezen.

Augustus mijmering

Midden in de zomervakantie,
heeft de tuin ook vrij.
Lui hangen de uitlopers van de klimroos
in bogen omlaag.
De siergrassen laten hun halmen nonchalant uitzakken.
Bijna komen de roze blosjes tevoorschijn
op de wangen van de sedum.

Alleen het gras gaat naar de kapper.
Lekker kort.

De pruimen zijn gaar

Pruim, pruim, aan de boom.
Vogel pikt.
Pruim van de boom.

Plukken, plukken, bakken vol.
Vanaf de grond, van keukentrap.
Voor de jam en voor de taart.

De hoge pruimen blijven
nog even in de boom.
Voor vogel, vlinder,
wesp of schimmel.

Vogel

Vogel

Op een dag zat hij in de tuin
Half in de schaduw

Een vreemde vogel
Veren wat rafelig en met een kromme snavel

De andere vogels tjilpten en fladderden
Van tak naar tak, van boom naar struik.

Ze riepen naar de vogel: kom doe mee.
Hier in de zon. Poets je veren.
Laat zien hoe mooi je bent.
Zing mee.

De vogel bleef waar hij was.
Op zijn tak in de achtergrond.
Met zijn rafelige veren en zijn kromme snavel.

Iedereen raakte eraan gewend.
Hij was er altijd, hij maakte zijn eigen keuzes.
Soms zong hij mee, dan weer niet.
Een eigenzinnige vogel.
Op zijn eigen manier deel van de groep,
van de tuin.

Op een dag liep ik door de tuin.
En keek als altijd half opzij,
naar de vogel op zijn tak.
De tak was leeg.

Mijn ogen werden groot van verbazing.
De vogel zat een tak hoger.
Een zonnestraal scheen op hem.

Hij hield zijn kop scheef en keek me aan.
Liet vol trots zijn nieuwe snavel zien.
Glimmend opgepoetst.
Zijn keuze.

Nu is de vreemde vogel weg.
Zijn tak blijft leeg.
Zijn keuze.

Dag vogel.

Potter

Een van de beroemdste schilderijen in het Mauritshuis, en het boegbeeld van de Hollandse naturalistische schilderkunst, is De Stier uit 1647. Geschilderd door Paulus Potter. Heel bijzonder in die tijd was dat een schilderij – van dit grote formaat- zo’n gewoon onderwerp had als een stier. Daarnaast een koe, wat schapen, een herder. Verbazingwekkend hoe fijn het detail is, zoals de krulletjes in de schapenvacht, en de vliegen op de rug van de stier. In de lucht een leeuwerik en op de voorgrond, een kikker.

Kikker op schilderij De Stier van Paulus Potter