Alles in en om onze tuin
Vlakbij staat een bijenbibliotheek, een soort minibieb, maar dan met plantjes om mee te nemen. Meestal plantjes die bijzonder goed voor bijen en insecten zijn. Tijdens ons ommetje gister nam ik dit plantje mee. Maar wat het is ? Waarschijnlijk een gekweekt plantje, geen wilde plant. De Obsidentify app hielp me deze keer niet verder.
De blad groei lijkt een beetje op veldkers.
De stengels lijken op persicaria.
Wie weet wat het is?
Zie reactie op deze blog 🙂
Er werd gebeld van de week, de Fleurop kwam een grote bos bloemen brengen. Voor Eddy van George. Eddy had hem geholpen met een boekje over zijn broer Ben.
“Ik heb nog nooit een bos bloemen gehad“, zei Eddy, terwijl hij de stengels schuin aan het afsnijden was. De bloemen staan in de vensterbank mooi te wezen.
Van veel hortensia’s krijgen de bloemhoofden na verloop van tijd blekere kleuren zoals het oud roze van de theehortensia’s (foto 2 en 4), maar er zijn uitzonderingen (foto 1). En sommige hebben de meest mooie herfstkleuren van het blad, zoals deze eikenbladhortensia (foto 3)hieronder. Dit zijn foto’s van een paar dagen geleden in de hortensiatuin van Hortus Haren.
Roos heeft nog even de naam opgezocht van de herfst aster die ze mee had op de plantenruil. Een (Japanse) mond vol. De Ezo Murasaki is halfhoog, precies wat ik zocht en kan snel flinke pollen vormen. De ene bloemstengel die ik kreeg had wel 5 of 6 ondergrondse uitlopers, beginnetje van een nieuwe bloemstengel volgend jaar. Deze aster doet het goed op ‘moeilijke’ plekken. En de enthousiaste uitlopers laten zien dat het een snelle groeier is die niet direct naast kwetsbare /tere plantjes gezet moet worden. Ik heb nu een stukje in de volle grond en een stukje in een brede pot. Volgend voorjaar een mooi plekje voor zoeken.
Een andere aster die Roos mooi vond: aster vasterival. Ook eens naar kijken.
Wintertijd is ingegaan, het is vroeg donker.
Nog wel uitzonderlijk zacht.
Op verschillende plekken schijnen appelbomen opnieuw te bloeien.
En deze rhododendron denkt ook dat het mei is.
Volop in bloei, gister gefotografeerd.
Van de zomer heb ik het wat versleten blad van longkruid grotendeels afgeknipt. Na de bloei in het vroege voorjaar beginnen de bladeren er in de loop van de zomer vermoeid uit te zien, her en der aangeknaagd door beestjes. En hitte/droogte, daar houden ze helemaal niet van. Nu is de strook met longkruid langs het pad echt een ‘eye-catcher’. Zeker na een regenbuitje staat het frisse nieuwe blad weer te pronken. Blauw-groenig met vlekken. Mooi hoor!
Vrijdag de hele dag regen. En harde wind. Zaterdag ochtend gelukkig droog en zelfs deels zonnig (voor de plantenruil). En op zondag weer redelijk zacht en zeker ook wat zon. ’s Middags na de lunch nog een tijdje -r ustig aan – in de tuin. Om een deel van de planten van de plantenruil in de grond (of pot) te zetten.
Zo staat het stukje herfstaster nu op de iets verhoogde border bij het stapelmuurtje, staan de twee paarse morgensterren in het ‘derde kweekbed’, vlakbij het lavendelhaagje, de grote acanthus heb ik in een pot gezet en grootste deel van het blad afgeknipt. De pot staat achter op de composthoop. Het gele helmkruid staat net achter de picknicktafel in de buurt van de kleinen hortensia en de plek waar straks heel veel bosanemoontjes bloeien. Ik had nog een paar stengels ceratostogma plumbagoides (loodkruid), maar kan me -zo op de bank zittend- niet meer voor de geest halen waar ik die heb neergezet. Ik denk ook op het stapelmuurtje.
Eddy heeft de piekjes van de taxussen in de voortuin afgeknipt.
Het is najaar, dus weer tijd voor de plantjesruil. We werden gastvrij onthaald in de tuin van de familie Thomas. Een aantal jaren geleden waren we hier ook al eens, dat was de voorjaarsplantenruil, met onder andere heel veel bloeiende primula’s.
Heen:
een enorme emmer met snoekkruid, en gerania, een grasje, persicaria, een enkele herfstframboos, en nog wat klein grut.
Terug:
Van Roos : paar stengels ceratostigma plumbagoides en een halfhoge herfstaster. Paar stukjes gele helmbloem.
Van Nynke: paarse morgenster, oerprei.
Van Amanda: zaailing akkerklokje, en een kolossale peer (beurre alexandre), zaadjes
Van Hein: potje rodebessen jam.
Van …: een flinke acanthus mollis rozet
Van Ernst: twee potjes corsicaanse munt
Met Margé, vriendin van Machteld, afgesproken dat ik haar sinaasappelboompje een nieuw tehuis geef. Het boompje moet elk jaar voor de wintermaanden naar binnen, en wordt te groot voor Margé om elke oktober naar zolder te sjouwen en weer omlaag in maart. De plant moet in de fietskar passen, dus komende week een keer ophalen!
Afgelopen vrijdag gingen we naar het Drents Museum. Er was een tentoonstelling van Vincent van Gogh over zijn ‘Drentse periode’. Hij is er in oktober en november van 1883 geweest, in herfst weer- en wind. Een mooie tentoonstelling met werken van Vincent en van tijdgenoten die hem inspireerden. Mooi opgezet met zalen in de kleuren van de schilderijen. De kleuren van het Drentse landschap in de herfst die Vincent zo beroerden. Uit de fragmenten van de brieven die hij in deze periode schreef blijkt dat hij enorm onder de indruk was. Van het landschap, van de plaggenhutjes, van de zonsondergangen, van het harde werken op het land. Het was een reis waarop Vincent rust vond in het landschap en heel hard werkte aan het ontwikkelen van een eigen stijl.
Er hing een schets van een man die onkruid verbrand, en ook het uiteindelijke olieverfschilderij. In de woorden van Vincent:
“Ziehier een paar avond effekten – ik zit nog steeds op dat onkruidverbrandertje, dat ik wat toon aangaat in een geschilderde studie beter heb dan vroeger, zóó dat het meer de grootheid der vlakte en het vallen van den avond geeft en ’t vuurtje ’t eenige lichtstipje is met ietwat rook. Ik ging er telkens s’avonds voor buiten kijken.”
Een beeld van 140 jaar geleden. Maar ook van 2023. Met schoolklassen die de schilderijen natekenden en een prachtige film over wanden en vloer van een grote zaal geprojecteerd.
De Drentse Van Goghs zijn afkomstig uit musea en privécollecties van over de hele wereld. Ook is er werk van Vincent van Gogh te zien voorafgaand aan en aansluitend op de Drentse periode. Je kunt nog mee op reis met Vincent tot januari 2024.
Na een kopje koffie en een taartje gingen we ook nog naar de andere tentoonstelling in het museum. Van de Duitse kunstenaar Tilo Baumgärtel (1972)
Kenmerkend voor het werk van Baumgärtel zijn de sprookjesachtige taferelen. Door afwachtende figuren en vervreemdende achtergronden in kleurrijke composities creëert de kunstenaar bijzondere werelden. Baumgärtel haalt zijn inspiratie uit dromen en willekeurige gedachtes.
Ochtendrood, door het
beslagen slaapkamerraam
kijk ik naar buiten.
De kou van de nacht
maakt de ramen mistig, nat.
Afscheid van het bed.
Bij het ontbijt is
de kleur al weer verdwenen.
Vluchtig als een droom.
