Stinzenwandeling

Zondagmiddag was er een themarondleiding in de Hortus, met als gids mijn naamgenoot Tineke. De ploeg rondleiding-vrijwilligers van de Hortus hebben samen een programma gemaakt voor de komende maanden, met steeds wisselende thema’s, afhankelijk van het seizoen. En nu, 2 april was het een stinzenwandeling. We hadden er prachtig weer bij, zeker als we een beetje uit de wind bleven.
Je hebt stinzenplanten en regionale stinzenplanten., vertelt Tineke, en niet-stinzenplanten-die-wel-op stinzenplanten-lijken. Stinzenplanten zijn een paar eeuwen geleden ingevoerd en gebruikt als vroegbloeiers op Stinzen, Borgen en Havezathen. In de parkachtige bossen van deze grote landhuizen. En regionale stinzenplanten zijn planten die in Groningen en Friesland vroeger niet voorkwamen (en zijn ingevoerd), maar in andere delen van Nederland (Zuid Limburg bv.) wel voorkomen. Onze eerste stop was bij een rijtje zomerklokjes, vlak bij de ingang van de Chinese tuin. Dat zijn dus géén stinzenplanten, ze zijn hier inheems, maar lijken wel erg op sneeuwklokjes en lenteklokjes die weer wel stinzenplanten zijn.


We proefden de bloemblaadjes van de stermagnolia en bloezem van het kroosje. We roken de herkenbare knoflook-uien geur daslook, die in voedselrijke delen een heel tapijt vormt (nog net niet in bloei) en keken naar de verschillen en overeenkomsten tussen hopwortel en vingerhelmbloem. Sneeuwklokken, krokussen en wilde narcis waren net uitgebloeid. De eerste kievietsbloemen bloeiden, maar voor het echte spektakel nog even wachten. Op zonnigere plekken zagen we de witte sterretjes van de bosanemoon verspreid in het gras onder de bomen. Weet je het verschil tussen een oosterse sterhyacint en sneeuwroem?, vraagt Tineke. Het zijn allebei kleine diepblauwe bloemjes. Het onssneeuwroem als de bloem je ‘aankijkt’, heeft ook een wit hartje. Als het bloempje naar beneden hangt is het geen sneeuwroem.

Een, twee, veel

Op 28 maart zag ik de eerste blob kikkerdril in de vijver. Op 30 en 31 maart een heel spektakel van hossende bruine kikkers. Nu ligt een groot deel van het ondiepe stuk van de vijver vol. De rust is wedergekeerd, op het kikkerfront. Her en der zag ik er al weer een bruine kikker op het land. En nog maar even en de puntjes worden komma-tjes. En dan komen de koelkopjes uit.

Grotendeels om

De Kastagne van de buren had een week respijt gekregen. Maar afgelopen zaterdag was het zo ver. Hij werd omgezaagd. Al voor negenen hoorden we gebrom op het terrein van de flat achter ons. De achtertuinen en terrein van de flat zijn door een greppel (in de winter : sloot) gescheiden. Op het flatterrein is bestrating, hartstikke handig, want daar kon de hoogwerker staan, die nodig was om stukje bij beetje de boom weg te krijgen. Voorzichtig aan, want direct aan de andere kant van de buren staat een tuinhuis (met net versgelegde zonnepanelen) van de buurman-van-de-buurman. Zagen vanuit het bakkie van de hoogwerker en naar beneden gooien, of bij grotere takken, aan een touw naar beneden laten zakken. De buurman zelf, moest het rustig aan doen, en had er een stoel bij gehaald om het werk van zijn zagende vrienden en oudcollega’s goed te kunnen bekijken.

Gedurende de dag ging ik af en toe buiten kijken (niet te lang, miezerregen) om te kijken in hoeverre de boom nog boven de heg uitstak. Steeds meer takken eraf, de eekhoorns kwamen kijken (wat is dit voor herrie in onze bomenrij?) en renden wat onrustig heen en weer. Ze gebruikten de kastanje altijd als onderdeel van hun hoge pad.

Tegen het eind van de middag ging ik nog even kijken. Een stam van een meter of drie hoog blijft staan (knotkastagne?), de dikke stronk op de onderste twee foto’s moet nog in hompen gezaagd worden., Dat gebeurt maandag. Al het andere spul is opgeruimd en afgevoerd.

Neem gerust mee

Overal zijn mensen weer in de tuin bezig. Nou ja, vandaag even niet, zo nat was het. Stapels snoeihout liggen klaar om op de houtwal te gaan, of om te worden versnipperd. Op weg naar de winkel kom ik een stukje verderop in de straat dit bordje tegen, bij een grote stapel snoeihout. Een glimlacht glijdt over mijn gezicht: een vrolijke noot om acht uur ’s morgens op een grijze ochtend.

Uitstel van executie

In een blogje van vorige week stond ook een foto van de grote kastanjeboom van de buren. Met hoog in de boom al dikke knoppen van bijna ontluikend blad. Dat zal nooit uitkomen, behalve in een vaas. De boom is al een tijd ziek, en nu kan het echt niet meer. Met een noodkapverordening in de zak, zou de kap dit weekend, de 25ste , plaatsvinden. Buurman Reint had allerlei hulptroepen ingeroepen , die ook al eerder bij de kap van de vorige kastanje (er stonden er twee vlak naast elkaar) hadden geholpen. Rond 9 was het team compleet, en hoorden we een beginnetje met zagen. En toen was het stil.

Op de hoek van beide tuinen; takkenwal is nog onze kant, de zager staat net aan de kant van de buren.

Tegen een uur of tien kwam buurvrouw Sieneke langs. Het gaat niet door vandaag. Er bleek halverwege de boom een plek te zijn die zo slecht was dat het gevaarlijk was. Sander, de bomenklimmer, zou zijn gezekerde lijn boven de zwakke plek moeten vastzetten. Veiligheid voor alles, dus besloten de kap van de zaterdag af te blazen. Het moet nu met een hoogwerker gebeuren, maar die heb je zo snel niet geregeld. En passant wel de enorm hoog uitgegroeide kerstboom omgezaagd. Meter of 15 hoog, vrijwel geheel kaal, alleen het toefje helemaal boven aan leek nog op iets van een kerstboom.

Blommen-bommen

We doen bijna al onze boodschappen bij de ekoplaza en half maart is een actie begonnen met zaadbommetjes. Van 15 maart t/m 25 april krijg je bij iedere €15,- aan boodschappen een gratis Blossomb: een kleurrijk bloembolletje met biologische zaadjes voor wilde bloemen voor in je tuin of op je balkon. Er zijn 16 verschillende balletjes, met elk drie soorten wilde bloeiende planten. De eerste drie zijn binnen, nr 3, 5 en 7: pink blush, misty blue en dark brown. In elk van de drie bommetjes een plant die ik nog niet (bewust) kende. Even opzoeken wat het is: serradelle, malope en zwarte komijn. Het zaad van de laatste was een kostbare grafgift bij de oude Egyptenaren. En die komt nu binnenkort in onze tuin.

Voorraad opmaken

De appeltjes aan de omgevallen appelboom (ik denk een Groninger Rode Kroon) zijn lang houdbaar. Ze blijven in de winter ook lang aan de boom en als ze beginnen te vallen pluk ik ze nog hangende af, om ze -onbeschadugd- in de schuur neer te leggen. Als het koud is en de vijver bevroren is, kan ik steeds een paar appeltjes buiten neerleggen voor de vogels. Dit jaar bijna geen vorst, geen bevroren vijver. De appels had ik dit jaar heel leep in de kruiwagen gelegd, niet op de werktafel. Dat bleek een brug te ver voor de muizen, die andere jaren van de appels kwamen snoepen. Resultaat: ik heb nog appels over en we lopen al de lente in. Snel maar een paar gestrooid, gewoon voor het lekkere.

Met vetbollen dit jaar ook een beetje voorzichtig aan. Andere winters gewoon drie in een korfje en die waren snel genoeg weg. Nu een paar keer een deel van de vetbollen weggegooid, door het warme weer begonnen ze te schimmelen. Nu dus maar steeds 1 bol in het korfje of op de voederplank.

Bloembollenvelden in geel

In het westland heb je ze in allerlei kleuren. Hier wat bescheidener. Vorige week paarswitte krokussenveldjes, deze week een narcissenveldje. Te vinden in verschillende openbaar groenveldjes in het dorp. Ze staan er vrolijk bij met hun oranje trompetjes. Als je een beetje laag over de bloemen heen kijkt, en de foto op de juiste plek afsnijdt, dan zou het zo maar een eindeloos veld kunnen zijn , bovenste foto.