Categorie: Beestjes

Koolmees komt aanvliegen.
Vlug, pak de camera.
Koolmees gaat eens lekker van de zaden snoepen.
Voorzichtig nog dichterbij met camera.
Floep, weg is ie.
Ahh, te laat.

 

Achter in de tuin hebben we een rij hoge bomen, en daaronder een aantal volgroeide ligusters. Als je liguster niet als haag snoeit, maar laat doorgroeien worden ze een meter of 4 hoog, veel losser en opener dan een haag en met massa’s pikzwarte bessen. Blijkbaar is dit een mooie rustplek/ slaapplek/verenpoetsplek voor de houtduif. Op 1 plek onder de liguster is echt een witte plek van vogelpoep. En in de onderste takken hangt het en der een donsveertje.

Zijn die boefjes nu al wakker?
De slakken bedoel ik.
Een deel van onze sneeuwklokjes staat tussen wat ander laag groen, en hier zijn alle bloempjes weggegeten door -waarschijnlijk- slakken. Daar waar de klokjes in wat kalere grond staan, minder schuilplek voor slakken, zijn er nog volop bloemen.
En toen ik een afgewaaid blaadje dat op het grasveld lag omkeerde zag ik dit …..

Voorbode van een goed slakkenjaar?

Van Paula kreeg ik een mail met deze foto’s met de vraag of ik wist welke vogel dit was. Een paar weken geleden had ze het vogeltje ook gezien bij haar in de tuin (Friesland), maar ze had toen geen camera bij de hand. Vandaag -5 februari- was hij er weer en werd hij vereeuwigd.

Hoezo hij? We denken dat dit een mannetjes-vink is, maar dan een leucistisch exemplaar. Dat komt bij sommige vogels voor, soms een deel witte veren, zoals deze merel Mevrouw de Wit, soms helemaal wit. De vink op Paula’s foto’s heeft een witte kop en hals.

Het was op een dag in juli.
Er gebeurden vreemde dingen en het was op eens niet pluis.
Met opengesperde ogen keken ze naar buiten.
Stokstijf zaten ze, in de vensterbank.
Vier verschrikte poezenogen.

Wordt vervolgd.

Als je deze foto ziet dan denk je onmiddellijk aan een bontmuts. Zo een met een wasbeerstaart uit de verhalen over pelsjager Davy Crockett.

In dit geval een staart met pootjes. Deze woont een eind verderop bij ons in de straat, we weten niet precies waar, maar wel aan de andere kant van een kruispunt. Af en toe wandelt ie in ons deel van de straat en heel soms bij ons in de tuin, tot groot ongenoegen van onze katten overigens. ZE kunnen hem niet uitstaan.

Omdat we niet weten waar ie woont, kennen we ook zijn naam niet, en voor ons heet ie dus gewoon Davy Crockett. Wonderbaarlijk dat ie er nog is, hij steekt constant de straat over, niet zomaar recht, maar heel schuin. Blijft daarbij ook vaak midden op de weg zitten.

Deze foto’s zijn van vanmiddag, toen ik terug kwam wandelen van het boodschappen doen. Zo fotogeniek! Onze twee katten zijn zwart en moeilijk goed op de foto te krijgen (alleen als silhouet gaat goed).

 

Bij de plaatselijke tuinclub is een vaste winteractiviteit het maken van vogeltaarten. Met vet en zaden en allerlei bessen naar leuze. Ben er zelf niet geweest maar kreeg via mede tuin liefhebber Sophie deze twee prachtige foto’s.

Roodborst komt eens lekker happen van de vogeltaart.

Foto’s gemaakt door de broer van Corrie.

Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.

Easy to spot in the bare willow tree. This male great spotted woodpecker lives in the tree in the back of our garden. Once you know how they sound, you can hear them a lot: at first I thought a black bird was making a “one-syllable alarm call ” . Again and again.  But it turned out to be the regular sound of the gread spotted woodpecker. And with the feeder filled with peanuts it is also not difficult to spot them. Around mid-januari, I took this foto of a single male. Today I saw a pair together. And last summer we saw a familie of five.  We noticed that for quite a while after fledging the young woodpeckers stayed together. An old, rough stemmed willow tree is a perfect living area for these flamboyant birds. 

For the first time this year we heared the drumming sound of the woodpecker. Just once on januari 16th.

See also:
tree following 1
tree following 2

 

Zondag hebben we meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling. Geen Keep te zien, tenminste niet in de tuin. Wel een grote groep vogeltjes, wat verderop in een grote boom. Wittige buikjes, zo van onder. Maar ook met verrekijker niet te zien wat het was. Vinken? Groenlingen?

In deze periode is het nog donkerachtig als ik op de fiets naar mijn werk stap, en is het echt donker als ik terugkom. Door de week dus geen tuinvogels door mij waar te nemen. Maandag kom ik thuis: veel kepen gezien !, zegt Eddy, zo te zien vanuit zijn werkkamer. Dinsdag avond kom ik thuis. Uch kepen, nog veel meer dan gister. En hij heeft een serie foto’s voor mij gemaakt. Duidelijk vinkachtig, grijze kop, oranje borst, roomwitte buik. Vaak in groepen met gewone vinken en groenlingen.

Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Het is de vraag of ze er tegen het weekend nog zullen zijn, als ik bij daglicht thuis ben, de vorst weer verdreven is en het weer bijna 10 graden wordt. Vrijdag zie ik er één. Daarna zijn ze weg.