Categorie: Beestjes

Al een paar weken hebben we regelmatig motjes in onze slaapkamer. Grijsbruine motjes. Zouden dit kleding motten zijn, dachten we. We hebben een hele kastenwand met kleding in de slaapkamer. Twee weken geleden heb ik alle kleren uit de kasten gehaald en gecontroleerd op eventuele mottenvraat. Niets gevonden. En de motten blijven verschijnen, ook al zetten we de gevangen motjes elke avond buiten.

De larven leven van het eten van was

Vandaag een exemplaar gevangen onder een glas en aan het determineren geslagen. Insectenboek erbij, en ipad. Zoeken op nachtvlinder, kledingmot (nee die ziet er heel anders uit), uiltje, snuitmot. Want onze mot heeft de lange teruggeslagen antennes van een nachtvlinder, maar ook een soort snuitje.

Eerst dachten we: het is de cacaomot, daar leek ie op, maar dat is onwaarschijnlijk gezien de plek waar hij zich verstopt, in cacaobonen, noten, zuidvruchten. Eddy bleef speuren en we zijn er uit! De hommelnestmot of hommelmot. De larven leven van het eten van was. Nee, niet vuile kleding, maar was zoals in een bijenraten of in een hommelnest! Nu snappen we ook waarom we de motten steeds in de slaapkamer vonden. Vorig jaar hadden we een hommelnest net aan de zijkant van de dakkapel van de slaapkamer…..

Binnenkort begint het derde filmseizoenseizoen! De camera in de nestkast bij ons draait weer vanaf 28 maart. Toen lag er al een behoorlijke hoeveelheid nestmateriaal in de kast, nog geen vogel ’s nachts in de kast. De spreeuwenkast. Afgelopen twee jaar geen spreeuwen, wel koolmezen. En in 2016?

Reality TV in de nestkast

Op 6 april bleef er voor het eerst een vogel een nacht in het huisje. Toen was het duidelijk: Afke was terug! Voor het derde jaar op rij koolmezen bewoning. Het koolmeesvrouwtje Afke overnacht nu al een paar dagen in de kast en vertrekt ’s morgens vroeg weer. In de loop van de dag komt ze af en toe nog wat pluisjes of mos brengen. De laatste hand (uhhh, snavel) legt ze aan de stoffering door wat donsveertjes uit eigen buik te trekken. De leg kan beginnen.

Waarom heet ze Afke? Bekijk dit filmpje, het eerste seizoen, april 2014.

 

Koolmees komt aanvliegen.
Vlug, pak de camera.
Koolmees gaat eens lekker van de zaden snoepen.
Voorzichtig nog dichterbij met camera.
Floep, weg is ie.
Ahh, te laat.

 

Achter in de tuin hebben we een rij hoge bomen, en daaronder een aantal volgroeide ligusters. Als je liguster niet als haag snoeit, maar laat doorgroeien worden ze een meter of 4 hoog, veel losser en opener dan een haag en met massa’s pikzwarte bessen. Blijkbaar is dit een mooie rustplek/ slaapplek/verenpoetsplek voor de houtduif. Op 1 plek onder de liguster is echt een witte plek van vogelpoep. En in de onderste takken hangt het en der een donsveertje.

Zijn die boefjes nu al wakker?
De slakken bedoel ik.
Een deel van onze sneeuwklokjes staat tussen wat ander laag groen, en hier zijn alle bloempjes weggegeten door -waarschijnlijk- slakken. Daar waar de klokjes in wat kalere grond staan, minder schuilplek voor slakken, zijn er nog volop bloemen.
En toen ik een afgewaaid blaadje dat op het grasveld lag omkeerde zag ik dit …..

Voorbode van een goed slakkenjaar?

Van Paula kreeg ik een mail met deze foto’s met de vraag of ik wist welke vogel dit was. Een paar weken geleden had ze het vogeltje ook gezien bij haar in de tuin (Friesland), maar ze had toen geen camera bij de hand. Vandaag -5 februari- was hij er weer en werd hij vereeuwigd.

Hoezo hij? We denken dat dit een mannetjes-vink is, maar dan een leucistisch exemplaar. Dat komt bij sommige vogels voor, soms een deel witte veren, zoals deze merel Mevrouw de Wit, soms helemaal wit. De vink op Paula’s foto’s heeft een witte kop en hals.

Het was op een dag in juli.
Er gebeurden vreemde dingen en het was op eens niet pluis.
Met opengesperde ogen keken ze naar buiten.
Stokstijf zaten ze, in de vensterbank.
Vier verschrikte poezenogen.

Wordt vervolgd.

Als je deze foto ziet dan denk je onmiddellijk aan een bontmuts. Zo een met een wasbeerstaart uit de verhalen over pelsjager Davy Crockett.

In dit geval een staart met pootjes. Deze woont een eind verderop bij ons in de straat, we weten niet precies waar, maar wel aan de andere kant van een kruispunt. Af en toe wandelt ie in ons deel van de straat en heel soms bij ons in de tuin, tot groot ongenoegen van onze katten overigens. ZE kunnen hem niet uitstaan.

Omdat we niet weten waar ie woont, kennen we ook zijn naam niet, en voor ons heet ie dus gewoon Davy Crockett. Wonderbaarlijk dat ie er nog is, hij steekt constant de straat over, niet zomaar recht, maar heel schuin. Blijft daarbij ook vaak midden op de weg zitten.

Deze foto’s zijn van vanmiddag, toen ik terug kwam wandelen van het boodschappen doen. Zo fotogeniek! Onze twee katten zijn zwart en moeilijk goed op de foto te krijgen (alleen als silhouet gaat goed).

 

Bij de plaatselijke tuinclub is een vaste winteractiviteit het maken van vogeltaarten. Met vet en zaden en allerlei bessen naar leuze. Ben er zelf niet geweest maar kreeg via mede tuin liefhebber Sophie deze twee prachtige foto’s.

Roodborst komt eens lekker happen van de vogeltaart.

Foto’s gemaakt door de broer van Corrie.