Categorie: Beestjes

Verstekelingen

Bij het opmaken van het bed voor George in de logeerkamer, viel me op dat er weer poepjes in de vensterbank laten. De verschillende geurgeraniums die zomers in de tuin staan in potten staan voor de winter binnen. In de logeerkamer, koel, licht, vrijwel droog. Elke twee weken kijk ik even in hoeverre ze een beetje water nodig hebben, echt een beetje. De laatste keer had ik al het dorre blad weggehaald en ook de poepjes. Geen beest kunnen vinden.

En nu lagen er weer een stel. Tegen het glas aan ook wat afgeknaagde restjes blad, nog vers. Weer alle potten opgetild en deze keer de boosdoener wel ontdekt. Een bruine rups, wellicht een uiltje (nachtvlinder). Het beestje opgepakt en buiten tussen de blaadjes uitgezet.

Omdat het inmiddels ’s nachts flink kan vriezen, en het in de serre nauwelijks boven nul blijft, had ik de resterende pelargoniums alvast in de serre gezet. En daar bleek ook een kleine rups zich aan de blaadjes te goed te doen. Een agaatvlinder-rups misschien. Ook deze buiten gezet.

Zeearenden

Op 17 november, net na het middag uur, naar Groningen fietsend, tussen kanaal en A28. Uit een ooghoek zag ik een roofvogel, een grote, en hoorde een voor mij onbekend vogelgeluid. Zeker niet de kreet van een buizerd, wel ‘groot’. Ik stapte af om even te kijken. Grote bruine vogels, en bij bepaalde lichtinval, een duidelijke witte staart. Niet heel makkelijk te zien, maar met de instructie onder het korte filmpje vast wel.

Vergroot het beeld (icoontje rechtsonder met de vier hoekjes (naast de drie puntjes).
Vertraag de afspeelsnelheid (0,25 x).
Kijk naar de vogel die naar beneden duikt en onder in beeld naar rechts vliegt.
Zie je de witte staart?

Ze zijn hier al vaker in de buurt gesignaleerd, in de Onlanden bijvoorbeeld. Maar zelf heb ik ze nog niet eerder gezien: zeearenden. En grappig dat juist het geluid me op de grote vogels attendeerde. Dat is het mooie van als je op de fiets bent. Je hoort nog eens wat.

Houtsnip R.I.P.

Wandelend van de Hortus naar huis, over het terrein van de Biotoop zag ik opeens iets liggen. Op een weggetje vlak bij een van de gebouwen. Had iemand een bruin gebreide muts, of een tasje verloren? Ik kwam iets dichterbij en zag het meteen.
Een houtsnip. Een dode houtsnip.
Zo’n vogel ken ik alleen van plaatjes en van de TV. Houtsnippen zijn steltlopers die in het bos wonen. Met allerlei bruintinten (herfstbladerenbruin) zo goed gecamoufleerd, dat zelfs professionele vogeltellers ze vaak niet zien, en dat dus ook niet goed bekend is hoeveel het er zijn.

Eind oktober begin november trekken de houtsnippen van het hoge noorden, naar het zuiden. Ook over Nederland. En helaas komen ze dan nogal eens in botsing met ramen en hoge gebouwen. Net als veel andere vogels kan heeft de houtsnip ogen die aan de zijkant van zijn kop zitten, daarmee kan hij mooi naar oren, opzij en zelfs naar achter kijken. Ze zien een gebouw wel, maar kunnen met die ‘zijogen’ slecht afstanden inschatten. Meestal trekken ze ’s nachts ; overdag zitten ze stilletjes ergens onopvallend te wezen.

Ik heb de snip voorzichtig opgepakt en in de berm gelegd. Het idee dat een van de bewoners per ongeluk met de auto over de vogel zou rijden deed me griezelen. Ook al is ie al dood. Rust in vrede, Scolopax rusticola.

Pop

Beetje rommelen in de tuin en soms kom je dan zo’n pop tegen. Roodbruin glanzend, met een puntje. Dat het iets van een insect is zie je wel aan de segmenten en aanzet tot vleugels. Het is de pop van een vlinder, maar welke? Deze kwam ik tegen toen ik de potten op het terras aan het opruimen en legen was. De pop voorzichtig opgepakt en in de tuin, onder een struikje en wat blad gelegd. Voor volgend jaar, dan komt er een pijlstaart of uiltje (beiden nachtvlinders) uit. Maar welke? Dat zal ik nooit weten. De poppen lijken -voor een poppenleek- erg op elkaar.

Robin

Ze zingen alweer volop, de roodborstjes. Om aan te geven waar hun territorium grenzen zijn. Ze weten maar al te goed dat waar een tuinier in de grond rommelt iets lekkers te halen valt. De grond is nog warm en zacht, volop beestjes.

Op een meter afstand zat deze te wachten tot ik haar even de ruimte gaf.

Eekhoorns tellen

We hebben al een hele tijd eekhoorns in de tuin. De hazelnoten uit de hazelaar zijn inmiddels op, dus we zien ze daar niet meer in. Alleen in het voorbijgaan richting appelboom. Bovenin de boom zitten nog een paar appeltjes, die lusten ze ook. We horen ze wel vaak: ritselend in de bladeren als ze een grote sprong maken, maar ook met de nageltjes krassend langs de schors van bomen als ze achter elkaar aan rennen. Het zijn er in ieder geval twee.

Of toch meer? Zie het filmpje in de link (handigst op computer) en tel maar tot hoeveel jullie komen. Dit filmpje is van 30 september (gister) in de middag. Ik sta met de telefoon omhoog te filmen langs de stam van de dikke wilg omhoog.

Aster nectar festijn

De grote bos herfstasters komt steed smeer in bloei, en wat een feest voor vlinders!
Zeer fotogeniek, de paarse bloemen met geel hartje en de verschillende oranjerode vlinders.
Vandaag een hele tijd staan kijken, lekker makkelijk, bloemen op ooghoogte.
Opvallend dat de vlinders sons heel territoriaal waren en andere vlinders wegjoegen. De grootste, de atalanta had niet veel; op met de iets kleiner dagpauwoog. En het opdondertje, de kleine vuurvlinder zat steeds op de hoogste bloem en goed de -veel grotere- gehakkelde aurelia weg.

Klik op de foto’s om een groter exemplaar te zien.
En denk er een dromerig muziekje bij.