Zag er niet naar uit met de grijze nattigheid zondagmorgen, dat het ’s middags zo’n mooi weer zou worden. Mooi voor een wandeling. En de zaterdag middag was het ook al zo mooi.
Het begin – en eindstuk was gelijk, vanuit huis naar het zuiden, bijna meteen het Nationaal Park Drentse Aa in. Zaterdag langs de bijtjes van Doeke, via de tuin van het gebouw van Groninger landschap. Zondag een grotere lus, via de Appelbergen (Paviljoen Appelbergen was bommetje vol, zo op een zonnige zondagmiddag). Resp. 10 duizend en 18 duizend stappen.
De Bijen van Doeke, vooral actief in de achterste kastEn hier valt iets te doen op het bovenhoekje van de voorste kast. Een klein bijen-opstootje.Voortuin Kantoor Groninger landschapSneeuwklokjes ‘en masse’Als je heeeeel goed kijkt …… zie je net links van het midden de nieuwe ooievaarspaal. De oude was helemaal schuin weggezakt.
Aan de Moarweg op 5 minuten lopen is een kleinen naast waar vorige week twee jonge zwanen zwommen. Nog niet helemaal wit. Een paar dagen later, en vandaag ook weer, zagen we nog maar 1 jonge zwaan. Waar de ander gebleven is, en de ouders?
Een klein stukje verderop, nog geen 100 meter, waar het vaartje overgaat in een meertje zag ik twee volwassen zwanen, misschien wel de ouders. Het werd al een beetje donker: prachtig beeld van de twee zwanen met hun spiegelbeeld.
Overal zie je rond deze tuin de toverhazelaars in bloei staan. Voordat de heester of kleine boom in blad komt, bloeien de rafelige gele bloemetjes. Gele lintjes met een donkerrode aanhechting. Er zijn een heleboel varieteiten, de meeste geel, een paar meer richting oranje of zelfs rood. De gele vind ik het vrolijkst. En als je er dan ook nog een uitzoekt die goed geurt, helemaal mooi. Bij onze wandelingen door het dorp ontdekt mijn neus als eerste dat er een geurende toverhazelaar in de buurt moet zijn. Dan even goed rondkijken waar de boom staat.
De toverhazelaar, hamamelis, komt het mooist tot zijn recht als solitaire heester, met flink wat ruimte er om heen. De takken groeien eerder horizontaal dan in de hoogte. Niet snoeien! En met de tijd, de toverhazelaar groeit heel langzaam, krijgt de boom zijn uiteindelijke ‘vaasvorm’. Helemaal mooi als er een achtergrond van donkergroene planten (taxus haag?) is, dan steken de gel bloempjes mooi af. Een jaar of vijftien geleden kochten we een kleine oranje bloeiende hamamelis. Maar helaas bleek de plek niet goed. De toverhazelaar, ongeveer 1 meter hoog, stond in de voortuin. Wellicht s zomers te droog, ’s winters te nat. Na 1 mooi jaar, 1 matig jaar en na de derde winter bleek het wortelgestel verrot… Jammer.
Wandelend in het Sterrenbos aan de zuidrand van Groningen zagen we gister uit een ooghoek een opvallende verschijning. Op een opgevallen stronk groeide een grote witte zwam, met allerlei uitlopers. Een geweizwam of zo, maar dan een hele grote?
Wat in verwarring door de app Obsidentify die met 99 % zekerheid aangaf dat het de zwavelzwam is, laetiporus sulfureus. Huh? zwavelzwam is toch geel? Beetje verder zoeken laat zien dat oudere exemplaren inderdaad naar wit verbleken. Als je googled op ‘zwavelzwam wit afbeelding’ dan zie je allerlei witte exemplaren. Ik ben nog niet helemaal overtuigd. Vorm lijkt heel anders. Zie eerdere blog.
Zaterdag was het fris, zonnig en er was weinig wind. Perfect om een rondje rond het Paterwoldse Meer te wandelen. Op de plekken waar er de hele dag geen zon komt kon een plas bevroren zijn, en lag er een vlies ijs op het water. Op de grasvelden aan de westkant van het meer grote groepen meerkoetjes. Nu in de winter kun je ze samen zien optrekken, alles koek en ei. Als het straks weer lente wordt gaan de hormonen opspelen en dan wordt het weer een heel gekrakeel waar elke meerkoet zijn eigen territorium probeert vrij te houden van concurrenten.
Toen we rustig langs het wandelpad liepen waren de meerkoeten gezellig aan het grazen. Toen ik stopte om een foto te maken, vonden ze dat niet zo leuk, en begonnen ze allemaal richtig het water te lopen.
De lucht was vanmorgen onverwacht blauw. Mooi om een stuk te gaan wandelen. Meestal doen we dat voor of na lunchtijd. Nu smeerden we boterhammen, rugzakje mee, en op pad tijdens lunchtijd. 1 halte met de bus bracht ons in WestLaren, en van de bushalte bij de P&R aldaar konden we zo het Drentsch Aa landschap in wandelen. nog geen 10 minuten onderweg, richting het Siepelveen hoorden we een eend. Rondkijken of er al water in zicht was. Nee, nog niet. De eend kwam uit mijn jaszak, het geluid van mijn telefoon. Pieter en Mirjam belden met de beste wensen en de vraag of we zin hadden om een stukje te wandelen. Wij waren al onderweg, en spraken een half uurtje later af bij de Zeegser Duinen. Met zijn vieren wandelden we verder, door bos, langs hei, gagelvelden en langs licht gloeiende weilanden. Bijzonder aangenaam, en laatste stuk kon zonder jas. Als kers op de taart, buiten in de zon op het terras bij Grandcafe het Witte Huis. Terras zat helemaal vol.
Buiten! Op 8 januari! Met warme chocolademelk, cappuccino of snert. Dat dan weer wel.
Doorkijkje op Schipborgster DiepStiertjes aan de Koeweg
Al een aantal jaren hebben we een avocado plant. ’s Winters binnen, ’s zomers buiten. De eerste paar jaar 1 rechte stengel met soms reusachtige bladeren. Afgelopen zomer ging de plant zich vertakken. Nu heeft de avocado een kruin met zijtakken. In een droge periode is de plant iets te droog geweest en hebben veel van de oude bladeren nu helaas een bruin randje. Van onder af aan vallen de oorspronkelijke bladeren af, is onze ervaring, zodat er langzamerhand een echt stammetje ontstaat.
Onze avocado was toeval, een pit op de composthoop die daar spontaan was gaan kiemen en die het verdiende om opgepot te worden. Ongeveer zo groot als het plantje midden achter op de foto. De foto is gemaakt bij Hilde (bij ons nieuwjaarbezoekje). Zij pakt het wat professionele aan: de pitten op een schijfje papier boven een potje water, met een stukje keukenrol in het water voor de vochthuishouding. Bij verschillende pitten zie je al een wortel het water in gaan. Deze kweekwijze kun je met allerlei pitten/ nootachtige vruchten proberen.
Op 30 december kochten we een nieuwe bezem. De oude, die in de verre schuur staat, is bijna kaal. De nieuwe bezem is een bijzondere. Niet vanwege zijn rode haren, de oude had zwarte, maar vanwege zijn naam. Deze bezem heet Hubo. Een bezem met ingebouwde herinneringen.
Hoe zit dat, met die herinneringen? Die komen nog.
De Hubowinkel in ons dorp is per 31-12 gesloten. Een winkel waar we al zolang we hier wonen komen. Voor verf en kwasten. Voor schuurpapier en kit. Voor schroefjes en planken. Voor sloten en kasten. Spullen kopen, maar ook kluswerkzaamheden die bij ons werden uitgevoerd. Een echt familiebedrijf, waar verschillende generaties hun geld verdienden (de laatste dagen in het jaar met vuurwerkverkoop). En nu is de Hubo gesloten. We wandelden er nog een keer langs om Wouter en Peter te bedanken. En lieten ons adres achter in het opschrijfboekje voor zoon Simon. Die blijft actief als klusser.
Terug naar de bezem. Die kocht ik met het idee dat elke keer als ik in de tuin blaadjes sta te vegen, ik even terugdenk aan de waarde van een langdurige klantrelatie. Een dorpswinkel, waar altijd tijd was voor een praatje en voor advies. Een mooie winkel is niet meer. Dank Wouter, Peter en Simon.
Voor het eerst sinds 2019 weer een familiekerst. Zoals eerdere jaren boeken we dan een hotel in Utrecht en gaan van daaruit op bezoek. Naar Houten, of in dit geval naar Odijk. Bedoeling was twee bezoeken in Odijk, maar de lunch afspraak viel uit in verband met een recente corona besmetting. De diner afspraak kon wel door gaan, corona net achter de rug. We hebben allebei in Utrecht gestudeerd, dus kennen de stad uit onze studententijd. Sommige dingen blijven, zoals de kroegjes op de donkere gaard (foto 2). Andere dingen veranderen: in ‘onze’ tijd waren er nog geen halsbandparkieten in de stad. Bij onze ochtendwandeling eerste kerstdag kwamen we er vele honderden (misschien wel duizenden) tegen. Het was nog vroeg, kwart over acht, nog niet helemaal licht, en we wandelen door een compleet stille stad. Waar de Oude Gracht over gaat in de Vecht, staan aan weerszijden 10tallen bomen, nu in winterstand, die blijkbaar als overnachtingsplek voor de parkieten dient. Ze begonnen net wakker te worden en lieten zijn luidkeels horen. Op foto 3 zie je de silhouetten van een klein stukje van 1 boom. Mensen die hier langs de gracht wonen hebben geen wekker nodig. Rond 9 uur vertrokken de parkieten in groepen van 20-30 om hun parkieten-dingen te gaan doen. Als je zo in alle rust door een stad wandelt zie je van alles: oude pandjes, geveltjes, details zoals bij het huisje op foto 4. Wat is daar bijzonder aan? Kijk nog eens goed. Hint: zie foto 11.
Na een heerlijke vegetarische lunch bij Anne & Max wandelden we terug naar het hotel, de middag van 25 december was regenachtig. Op de hotelkamer konden we verder met de Dr. Denker puzzel (foto 12), wel bekend bij Noorderlingen. Het rendier (foto 7) hebben we niet gezien, niet meer helder geworden. Tweede kerstdag begon weer met een rondje stad, richting het Spoorwegmuseum. Volle bak, het was ook ‘wintermarkt’, met een ijsbaan baan, allerlei kraampjes en activiteiten. Het seinhuisje gaf ons een thuisgevoel, zie het stationsbord op foto 10. Al met al een mooie break, en het vaste plan om ergens voorjaar/ begin zomer nog een paar dagen naar Utrecht te gaan. Fiets erbij, parkjes en tuinen kijken. En lekker banjeren.
Twee weken terug, 18 december schreef ik dat de eerste helft van december zo koud was, tenminste hier in Groningen. Etmaaltemperaturen die een aantal graden lager lagen dan het langjarig gemiddelde. Nou dat is in de tweede helft van de maand weer flink goed gemaakt. Het enige witte aan kerst was de kunstsneeuw op sommige kerstbomen in etalages.
Met de meest bizarre hoge temperaturen rond de jaarwisseling. 14 graden was het toen.
Op oudjaarsdag was het druilerig en veel wind. Lauwe wind. Zo veel wind, dat de oliebollenkraam op het dorpsplein niet open ging. Dus oliebollen gewoon in de winkel kopen. Tja.
’s Avonds was het overwegend droog. Met erg veel vuurwerk. Licht uit in de woonkamer en kijken. Met glaasje champagne (kadootje van overbuurman Thomas) in de hand. Daaahaag 2022.
