Soms ben je er al vaak langsgelopen, voordat je het ziet. Soms loop je net een ander (achteraf)straatje, en zie je het voor het eerst. Soms is het net nieuw en valt het je meteen op. Soms is het van tijdelijke aard. Soms is het in een etalage.
Een paar voorbeelden van straat-kunst, street art, of gewoon geinig. Recent gefotografeerd tijdens onze dagelijkse ommetjes. Om met een glimlach, grijns of schaterlach weer verder te wandelen.
Bert en Ernie op garagedeuren, voor een vrolijke noot
In te etalage, vele kleuren ….. als het maar lichtblauw is.
Wat twee witte ovaaltjes en twee zwarte stippen al kunnen doen…
Deze kant op, zei je?
En wat denk je van deze, ziet er wat bizar uit. Alsof ie op de veerpont aan het wachten is. Maar er is helemaal geen pont op het Paterswoldse meer. Of door de Tom Tom naar een verkeerde plek is gestuurd. NB. links van de foto staat een bankje waar een man met hoedje zat en uitkeek over het meer.
Voorbeeld van een erg leuke, van tijdelijke aard: hier. Misschien binnenkort weer?
Welk verhaaltje past bij deze foto? Voor de verschillende blogjes ga ik meestal uit van een foto die ik die week gemaakt heb. Ik kijk het weekend, rond, met telefoon-als-camera in de buurt naar mogelijke onderwerpen. 5 onderwerpen/ week, dus meestal 5 foto’s (minimaal). En dan op zondag middag de ‘oogst; van foto’s bekijken en daar bijpassende verhaaltjes bij maken.
Deze keer even niet. Eens kijken wie kan raden welk verhaaltje ik bij deze foto wil gaan schrijven. Vandaag gemaakt tijdens Harense wandeling eind van de ochtend.
Bij schelpen vinden denk je vooral aan het strand. Aan zee en zand en strand. Er zijn ook allerlei zoetwaterschelpen. Die kun je ook op verschillende plekken vinden in het binnenland. In onze vijver zitten de allerkleinste mini schelpjes die je je maar voor kunt stellen. 2-5 mm groot, maar duidelijk een tweekleppige. Eerder deze week, bij het verwijderen van ingewaaid blad uit de vijver kwam ik er verschillende tegen.
De schelpen kunnen ook een stuk groter worden. Zoals deze zoetwatermossels die bij het baggeren van de sloot parallel aan de A28 op het land zijn terecht gekomen. Wat een joekels. Als onze vijver een keer echt leeg gebaggerd zou woorden zitten er misschien ook wel grote mossels in de vijver. De mossels kunnen meer dan 10 jaar worden en de vijver is al ruim 20 jaar oud.
Ik denk dat het vijvermossels zijn. Vijvermossels, maar ook andere zoetwatersoorten als de zwanenmossel, komen op uitgebreide schal in Nederland voor. Ze worden gegeten door o.a ratten, die er dol op zijn. En ook grote vogels als reigers lusten wel een mosseltje. De mossels zijn zeer gevoelig voor waterverontreiniging en zijn daarmee een signaalsoort om vervuiling van water vroeg te constateren. Net als de dode kanarie in een kolenmijn waarschuwt, geeft de dode mossel in een slootje aan dat het water niet OK is. Sneu voor mossel en kanarie. Overigens kan er ook op natuurlijke wijze een enorme mosselsterfte optreden: bij een hele koude winter.
In een katern van de NRC uit oktober – die nog ‘op een stapeltje lag’- las ik in de rubriek ‘Parkzicht’ van Wim Pijbes een artikel over landgoed Pábema. Nooit van gehoord, terwijl het hier niet ver vandaan ligt, in Zuidhorn.
In de helemaal in oude staat herstelde boerderij is ook overnachtingsmogelijkheid. Ziet er wel mooi uit, maar het gekke is dat je bijna nooit ergens gaat overnachten als het dicht bij je eigen huis is. Denk je eens in. Op een zomeravond, met een glaasje wijn op het terras, uitkijkend over de oude boomgaard. Of beter nieuwe boomgaard vol met oude appel- en perenrassen. Wim en Annie-Evie, de huidige bewoners planten deze boomgaard aan met alleen historische rassen die beschreven zijn in het boekwerk Pomologia (1766) van Johann Hermann Knoop.
Opvallend is de in driehoeken gesnoeiede heg, waar er -volgens de website- nog maar 1 in de wereld bestaat. Er staat bij ‘naar historisch voorbeeld’, maar niet welk historisch voorbeeld dat dan is.
@ Allen: kerstvakantie tip: speuren in de tuinhistorie naar meer driehoekige heggen.
Het landgoed is onder andere bewoond geweest door Maria Louisa van Hessen-Kassel, weduwe van stadhouder Johan Willem Friso. In een periode van ongeveer 10 jaar vanaf 1721 kocht Maria Louise verschillende stukken land iets ten zuiden van Leeuwarden. Om eenheid te brengen in het tuinencomplex met diverse gebouwen huurde ze rond 1731 Johann Hermann Knoop in om als hovenier dienst te doen. Maria Louise – zelf afkomstig uit Kassel – kende Knoop al als de zoon van de tuinman van haar vader.
@ Jitske: Een mooie tuin tip voor zomer 2022!
Appels met peren vergelijken
De van oorsprong Duitse hovenier Johann Hermann Knoop (1700 (of 1706)-1769) deed als eerste systematisch onderzoek naar verschillende appel- en perenrassen en ook naar andere vrucht- en plantensoorten. Vanaf het midden van de 18de eeuw publiceerde hij daar allerlei wetenschappelijke boeken over. Die publicatiedrift was min of meer uit financiële nood geboren: volgens de overlevering werd Knoop namelijk rond 1749 vanwege drankmisbruik ontslagen als tuinman van het Friese landgoed Mariënburg …
In bijna elke dorp of stad is wel een wijkje met straatnamen, die naar planten of bomen genoemd zijn. Hier een kleine serie waar we vanmorgen langswandelden.
En een bijpassende serie met de planten. Weet je welke bij welke hoort?
Op de hoek van de straat is het grasveldje met de ‘gemeentebladeren’ . Afgelopen vrijdag kwam een grote stofzuiger de bladerhoop weg halen. De hoop had er al een tijdje gelegen, gezien de gele kleur van het onderliggende gras. Zaterdagochtend lag er al weer een klein hoopje. En net links van de boom zie je ook dat iemand daar een partij valappelen ligt. Die had ook iemand over in de tuin….
En het gaat door met blaadjes. Zondag ochtend zie het er zo uit.
Met het wisselende weerbeeld is het nu lastig voorspellen hoe het later op de dag is. Dus vanmorgen meteen na het ontbijt er even op uit. Klein rondje maar. Hele lichte nevel over de velden. Lage zon met kleurige wolken. Veel van de watervogels dobberen nog op het water, voor sommigen hun nachtrustplaats. En we hoorden ook weer de vrolijk roep ‘wieuw‘ van de ‘fluiteend’, ofwel de smient. Een leuke compacte eend, die in de winter in grote aantallen in Nederland voorkomt. Er zijn maar een paar broedparen in ons land en het is een rode lijst soort (beschermd). De smient foerageert juist nachts, in de weilanden.
Op een oude boomstronk kun je vaak zwammetjes vinden die langzaam het hout aan het opruimen zijn. Een prachtige naam vond ik vroeger altij de elfenbankjes. Als ik mijn ogen dicht deed kon ik de elfjes, van die tere Disney-achtige figuurtjes op de bankjes zien zitten. Als er geen mensen in de buurt waren.
Plooivlieswaaiertje
Een beetje hetzelfde model als elfenbankjes, maar een stuk kleiner zijn de ‘bankjes’ van het plooivlieswaaiertje. Voor mini elfjes dan. De plicaturopsis arispa of plicatura crispa komt wereldwijd veel voor: in grote delen van Europa, in Noord-Amerika (Alaska en Quebec) en Azië (China en Japan). Op waarneming.nl kun je volgen hoe het plooivlieswaaiertje zich heeft verspreid in Nederland. Is hier pas in 1989 voor het eerst waargenomen en is inmiddels overal te vinden. De toename wordt toegeschreven aan de klimaatopwarming. Als ik er aan denk zal ik de volgende keer een foto van de onderkant van een van de bankjes maken, daar kun je dan mooie patronen in de plaatjes zien.
Waarnemingen in 10 km blokken in 2011 (links) en in 2021 (bron: waarneming.nl)
Koudig, grijzig, af en toe een beetje miezerig. Geen reden om niet op (tuin)bezoek te gaan. Op de fiets naar Eef. En tussen eerste en tweede kopje koffie in door de bostuin gewandeld. Kleur, verstilling, rust.
klik op een foto voor grotere exemplaren
Eef en Jan zijn hier 44 jaar geleden komen wonen. Achtertuin was toen voornamelijk weiland, waar onder andere een paardenbak was. Een verdwaald klein eikje uit die tijd is nu een grote boom. De gele tulpenboom midden in foto 1 was een kado van de kinderen, inmiddels lang volwassen (de kinderen en de boom). Op foto 2 zie je het deels al afgevallen blad van de tulpenboom. Een klusje voor de kleinkinderen, zegt Eef, het opvegen van het blad. Nu is een groot deel van de tuin een bostuin, met een grote vijver, glooiingen die er uitzien alsof ze er altijd al waren. Op foto 4 een beeldje van een dame die een verre nicht is van de zeemeermin in Kopenhagen, zo lijkt het. In dit seizoen veel paddestoelen. Ik vind de herfst zo mooi, zeg ik. Eef beaamt dat.
