Categorie: Elders

Ik had er al eerder over gelezen in mijn boeken over stinzenplanten: de bosgeelster. Een bolgewassen , in het voorjaar bloeiend met gele bloempjes. Zoals de naam al suggereert: op beschaduwde plaatsen in vochtige en voedselrijke grond, ook wel in vochtige weilanden. Vorige week kwamen we ze tegen in de berm in Haren, tijdens een van onze reguliere ommetjes. Hielp natuurlijk wel dat er een opvallend bordje bij stond….

Even goed kijken in de berm en toen zagen we dit geelgroene plantje, nog geen 15 centimeter hoog. Kan niet missen. De plant heet nu Gagea Lutea (luteum = geel), en is lid van de leliefamilie. Oorspronkelijk werd de plant door Linnaeus, lang geleden al weer in 1753, ornithogalum luteum genoemd.

Misschien iets om in het bosstukje van onze tuin, helemaal achterin te proberen. Daar zijn de sneeuwklokken en crocussen al geweest, de bosanemonen zijn zo goed aan hun eindje, de primula’s staan volop te stralen en daslook moet nog komen. Daar tussen in dan een paar bosgeelsterren ….

Vrijdagmiddag gesprek met voormalig-collega Hans. Omdat het nog steeds vanuit huis werken is lag een ’teams’ meeting voor de hand. Maar dat deden we anders. We spraken af in de tuin, bij Hans. Was een gokje, de afspraak maakten we twee weken eerder, dus hoe zou het weer zijn. Eerder in de week was het erg koud en veel wind. De vrijdag nog steeds flink wat wind, en tegelijk uitermate zonnig. Aan de zuidkant van het huis (noordenwind), was het prima toeven, zonder jas zelfs.

En naast het zakelijke deel van onze ontmoeting, natuurlijk ook een rondje door de tuin. Leuke is dat ik deze tuin, lang geleden, al eens gezien heb. Toen woonden er nog andere mensen, die altijd meededen met de open tuinen van Groet en Bloei.

Een hele lange smalle tuin. Nu nog veel groen.

Morgen en overmorgen belooft het weerbericht slecht weer, nat en misschien zelfs sneeuw; veel wind ook. Dus vandaag een wandeling gemaakt, vanmorgen . Lekker rustig in het begin. 13 km rondje van Haren via Onnen, Appelbergen, Viaductweg, Boerlaan en Moarweg.
Overal gele bloemen in tuinen, veel narcissen.

Vrijdag was het mooi weer, en we besloten een stukje te fietsen en daar dan een rondje te wandelen. Iets verder van huis. Flinke noordenwind, bepaalde de richting: eerst naar het noorden (noordoosten. Rode om de borgmeren bij Harkstede.

Niet de ‘mooiste wandeling ooit’, aan zuidkant van het grootste meer keek je steeds tegen alle hutje mutje nieuwbouwhuizen aan ’t water, aan de oostkant een avontuurlijk pad blak langs het water (en af en toe een sprong over een blubberstrook), aan de noordkant langs de oude hoofdweg, door het oude dorp (wat verder van het water, en aan de westkant weer omlaag.
Mooi doorkijkjes, dat wel.

Zondag middag een wandeling naar het Sterrebos in Zuid-Groningen. Bij de entree een groepje houten trollen, die uitleg geven over de beplanting in het oude bosje. Deze trollengroep staat (zit) er sinds 2009. Ze hebben een dakje boven hun hoofd om ze te beschermen tegen de regen. De eerste groep was langzaam weggerot. Op de achtergrond een grasheuvel met duizenden krokussen. Het was grijs en winderig, de meeste krokussen waren dicht. En dan ziet het er ook de foto een stuk minder indrukwekkend uit dan als je er naast staat. Ga even kijke, als je in de buurt woont. Gewoon vanaf de Hereweg te zien, net voor je (vanuit Haren) onder de ringweg doorgaat.

De wilde wind doet de bomen buigen
Ze veren mee zolang het moet en
veren terug als het weer kan.

Populierenlaantje bij ons om de hoek, op een van de reguliere ommetjes.

Fietsrondje 24 februari , stukje Drenthe. Mooi weer, kans pakken. Stevige zuidwesten wind, dus fietsen we ook om te beginnen naar het zuidwesten. Deels fietsknooppunten, deels gewoon de kant die het meest aantrekkelijk leek. Kleine weggetjes, deels klinkers, gebied tussen Eelde -Paterswolde, Winde, Bunne en Donderen. Zo kwamen we langs een heuse waterval. Wel een meter hoog. Nou ja, waterval…. eigenlijk is het een stuw, en wel de Bunnerstuw. Naast de stuw zagen we een soort steiger met een groot rooster erop. Dat bleek een vistrap te zijn. Allemaal bakken die in een grote zigzag trapsgewijs omhoog gingen van het lage deel van het Eelderdiep naar het hoge deel. Door het waterschap geplaatst om de vismigratie te ondersteunen. De vissen die hier komen kunnen de sprong niet in 1 keer halen. Maar wel in kleine stapjes, steeds een stukje omhoog tegen de stroom in.

Een klein stukje verder kwamen we langs een heel klein natuurreservaat, Bongeveen. Met vrije wandeling op wegen en paden. Een echt pad vonden we niet. Het was een soort ven, moerassig gebied, met een iets verhoogd dijkje er om heen. Een reep oud bos aan de achterkant en een stuk drassig weideland met een heleboel Schotse hooglanders. We liepen over het dijkje.
Om droge voeten te houden moesten we eerst recht op de runderen af. Heel voorzichtig. Zeker toen ze allemaal naar ons keken, en ook de liggende oefen gingen staan. Het bleef bij de starende blikken, en al snel ging het dijkje weer bij de koeien vandaan. We voelden hun blikken nog in onze rug prikken , dus nog een paar keer omkijken of ze toch niet stiekem achter ons aan kwamen. Al met al een wandelingetje van 20 minuten. Als je niet te hard loopt. En er stond een bankje aan het weggetje, meteen mooie lunchplek.
–> later nog even opgezocht: het Bongeveen blijkt een oude pingoruinete zijn, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Het dijkje is de wal rondom de pingoruine.

Als uitsmijter en om te laten zien dat het al weer langer licht is: de laatste middagzon van de zaterdagmiddag (27ste) nog even meegepikt op ons vaste rondje Moarweg

Heb je ze al eens gevonden, een van de de zwervende Happy Stones? Een rage die sinds kort ook door Nederland waart. Vrolijk beschilderde (kiezel0stenen worden op niet al te moeilijke plekjes buiten neergelegd. Met de bedoeling om mensen die hun (corona) wandelingetje door dorp , stad of wijk doen en zo’n steen vinden, even een vrolijk momentje hebben. Zomaar onverwacht, klein kadootje. Ik heb er nu drie gevonden: twee in Haren en 1 in Peize.

De derde had achterop een ‘Facebook ‘ symbooltje. Er blijken hele facebookpagina’s te zijn, waar gemaakte of gevonden stenen te zien zijn. Hele eenvoudige, tot echte kunstwerkjes. En zo las ik dat het de bedoeling is om de stenen ook weer verder te laten zwerven. Ze mogen nog even bij ons in de vensterbank blijven logeren.

We hebben een grindpad, dus als ik me verveel…. materiaal genoeg.

NB. Van Groentjelezer Paula hoorde ik dat zij ook aan hetschilderen is geslagen. Net iets te ver voor de dagelijkse ommetjes. Paula woont bij Beetsterzwaag. Ook daar een Happy Stones pagina 🙂

De weersvoorspelling voor dit weekend was simpel: HET IS LENTE. Dat betekent lekker naar buiten, als het enigszins kan. Vandaag maakten we er een combinatierondje van. Fietsen van Haren naar Peize. Fietsen bij de kerk geparkeerd, gympen omgewisseld voor wandelschoenen (je weet nooit hoe het met evt blubber staat) en op pad. Een km of 11, rondje ten zuiden en oosten van Peize. We hadden een leuke route beschrijving met wetenswaardigheden doorspekt. Ooit waren hier uitgestrekte heidevelden en venne,, tot aan Donderen, Bunne en Vries toe. In de 19e eeuw werd begonnen met het ontginnen van de ‘woeste gronden’ voor landbouw en veeteelt. Dat was toen relatief kleinschalig, rechthoekige veldjes met boomwallen erom heen. Die zijn er nog steeds. In de 20ste eeuw, vanaf 1957 werd het veel grootschaliger aangepakt. Nu in de winter liggen er enorme akkers braak. Later in het jara komt hier onder andere mais.

Nu weten we ook waarom de Kibbelslaglaan zo heet. Hier lag een strookje lang (slag =strook), waarvan niet helemaal duidelijk was van wie die strook was. Er werd over getwist en gekibbeld. De eigenaar was immers degene die er turf mocht steken …

We waren tegen half 1 weer bij de fietsen, en waren het laatste half uur geen bankje tegen gekomen. We peuzelden onze lunch op bij het bankje van het cafe (gesloten) van de kerk. En toen bij eerst via de Zuiderdijk en later de Noorderdijk weer huiswaarts gefietst. Mooie plaatjes over het drassige land van natuurgebied ‘De Onlanden’.

Heel gek: buiten tot 16 graden, volop zon. En in een paar greppels nog de sneeuwresten van de miniwinter van vorige week.

Alleen de eerste sneeuwdag, vorige week zondag 7 februari zijn we niet buiten geweest. Windkracht 7, sneeuwjachten, niet erg uitnodigend. We keken het eens aan. Maandag nog steeds erg veel wind, en gevoelstemperatuur ver onder nul. Pyjamabroek aan onder de bangebroek, muts op, handschoenen en bergschoenen aan en op pad. Behoorlijk brrr..

In de loop van de week werd het steeds zonniger. Muts nog wel, en nu ook zonnebril. Pyjamabroek niet meer nodig, bergschoenen wel handig. Sommige doorplekken werden ’s nachts weer opvriesplekken.

Op steeds meer plekken veel vertier op het ijs. Het Paterswoldse meer, Sassenhein, maar ook de vijver langs het populierenlaatje. Het meisje met de blauwe jas op de onderste foto nam eerste een hele lange aanloop (zeker 50 meter), rennend over het ijs, om dan 1 meter te glijden.

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.