Categorie: Elders

Kwekerij aan de dijk

In het tijdschrift Groei & Bloei van juli/aug 2021 las ik over de kwekerij van Jan Dijkstra en Janneke Kool. Veel schaduwplanten, bamboes en grassen. In Oudeschip, tegen de Eemshaven aan, in het uiterste noorden van Groningen ligt hun Kwekerij aan de Dijk.

Tja, hoe kom je daar?
Vorige week wandelden we weer twee etappes van de lange afstandsroute ‘Pronkjewail’ door de provincie.
Een van die etappes kwam door Oudeschip en de kwekerij was een stempelpost voor de wandeling. Kwam dat even mooi uit. Dus halverwege de wandeling van Spijk naar Rodeschool een korte pauze bij de kwekerij en kijktuin van Jan en Janneke. In oppervlak niet heel groot, maar in aantal planten enorm. Van oorspronkelijk een kaal winderig weiland aan de voet van de dijk nu een groen paradijs, vol bomen en heggen en kronkelpaadjes en bochtjes en planten, planten, planten. Ooit begonnen 22 jaar geleden met siergrassen (toen nog als een van de weinigen), later steeds meer ook richting schaduwplanten.

Thuis weer even het artikel in Groei en Bloei nagelezen. Mooi hoor.

Wachten op de schapen

We waren een weekje in Exloo op vakantie. Mooie omgeving om te fietsen en te wandelen. Hotelletje midden in het dorp, vlak bij de schaapskooi. Elke dag rond tien uur kwam de herder de schapen halen om naar het molenveld te brengen. Een heide veld aan de rand van het dorp. En tegen vier uur kwamen de schapen weer terug. De hele week misten we het vertrek en de aankomst. Of we waren te vroeg, al om negen uur met de fiets vertrokken. Of te laat.

De laatste dag nam ik het zekere voor het onzekere. Het was half vier toen ik naar de schaapskooi liep. Die was nog leeg. Toen liep ik als een echte speurneus de straten langs waar ik platgetrapte schapenkeutels zag. Hier moeten ze langs komen. Helemaal naar het molenveld. Kwart voor vier. Nog geen schaap. Een tijdje gezeten op een bankje. Hmm, niets te zien. Zouden ze toch een andere weg nemen? Terug maar weer naar de schaapskooi. Allerlei mensen op het grasveld rond de kooi. Ze moesten nog komen. Weer terug richting molenveld. Aan het eind van de straat zag ik de kudde. Ze zouden vast naar met toe komen….

Nee dus, ze namen een andere route! Parallel aan de straat waar ik ze stond op te wachten. Snel weer richting schaapskooi. En jaaaa, daar kwamen ze langs. Voorop de herder met een gulle lach die met wat handgebaren zijn hond instrueerde. Toen de hele kudde. En achteraan een tweede herder met twee schapenhonden, aan de lijn. Die waren nog in training.

Foltz

Afgelopen vrijdag eind van de ochtend naar Jitske: tijd voor een tuinbezoekje. En tegelijkertijd een kwekerijbezoek. We gingen naar Tuingoed Foltz in Meeden. Veel vaste planten en ook bijzondere/ exotische planten. Soms -op open dagen – kun je over de koppen lopen, nu was het heerlijk rustig. We werden welkom gekraaid door een haan die op een stoel zat met zijn fluffy dames om hem heen. Dat geeft wel een gemoedelijk gevoel, de kippetjes die her en der door de tuinen liepen.

Het voorstuk bij de grote schuur/ winkel (met bric a brac) is vooral kwekerij met de planten voor de verkoop. In het stuk erachter staan alle planten in de volle grond. De moerbedden, waar stekken genomen worden in het voorjaar om te vermeerderen. Ook zijn daar voorbeeldtuinen aangelegd, zoals de prairietuin en (mijn favoriet) de schaduwtuin. In de schuur waren zelfs nog zwaluwen met jongen in het nest.

Na anderhalf uur rondkijken en kuieren het meegebrachte boterhammetje genuttigd en toen een karretje gehaald. Want ja, we wilden natuurlijk ook wel een plantje meenemen… Op de foto met het karretje zie je de gecombineerde oogst van Jitske en mij. Met voor Jitske een serie grasjes, een vijftal crocosmia’s (waaronder de fraaie Emilie McKenzie) die nu bloeien, een stuk later dan de c. Lucifer die al een tijdje uitgebloeid is, en knalpaarse kattestaarten. Voor mij weer een flox (wat hebben ze er veel!) en strobilanthes, een bijenplant.

Vliegende aardappels

Zaterdag nog bezig geweest met voorbereidingen voor openstelling tuin op zondag. Ga je nog een tuin bezoeken?, vroeg Jitske. Ja, appte ik, In ieder geval 1, de tuin van Mieke, en als er nog tijd is een tweede.
Ik ben al heel wat keren in Mieke’s tuin geweest en in deze tijd van het jaar is die heeel mooi. We werden niet teleurgesteld: weer onder de indruk van het spektakel van veel floxen. 

Ook nu weer keurig verzorgde instructies door de kleinkinderen (op de foto Iris en Derk) én een opdracht : tel het aantal vliegende aardappels. Wij kwamen tot 10 ( een van de 10 was al ‘geland’ op een landingsbaan) en dat bleek goed te zijn.

De ‘net niet kaalgevreten‘ buxuswolk, zoals Mieke het omschreef in haar korte tuinbeschrijving, zat nog behoorlijk in het blad. Vergelijk foto 6 met de foto in het vlogje van 2016.

De tweede tuin kwam er niet meer van, volgend jaar weer.

Welke hommel is dit?

Die vraag kreeg ik via Jitske binnen van Sjoerdtje. Met deze mooie foto van de hommel op een zonnehoed. Uhhm, een gewone sachembij?, opperde ik. En toen ik een paar dagen later een andere hommel aan het opzoeken was, dacht ik: welnee, het is de akkerhommel. Bij de beschrijving van de hommel (toevallig een Belgische website) stond ook een app genoemd: ObsIdentify. Zoiets als de app PlantNet waar mee je vanaf een foto een plant kunt identificeren, maar dan ook voor beestjes. Je kunt een bestaande foto gebruiken of ter plekke een foto maken in de app. Meteen ObsIdentify gedownload en uitgeprobeerd op deze foto.
Driemaal is scheepsrecht. De app zegt dat het een veldhommel is (93% zekerheid.) Daar ga ik nu maar van uit.

Voor de gein heb ik de foto groot uitvergroot op het bureaublad van mijn computer gezet en met de app ObsIdentify ook een foto gemaakt van het kleine insect linksonder op de foto. Nu weet ik ook wat dat is. Geen wesp maar een vliegje, een wenkvliegje: Sepsis fulgens. Het weekvliegje wordt ook wel wappervliegje genoemd, zit vaak met de vleugels uitgespreid op een plant, en beweegt zijn vleugels continu. Daar ga ik op letten!

Stuur je foto van leuke combi op?

Soms kom je in je eigen tuin, of in tuin van een ander of zomaar in een park een leuke combinatie van planten tegen: in kleur of vorm. Zo’n combinatie waarbij je dan denkt: Da’s leuk. Kan ook in onze tuin.

Toen ik vorige week in de hortus liep had ik dat met deze combinatie. Op de voorgrond een flinke partij geelbloeiende coreopsis en daarachter een strook met kogeldistels. Simpel en voor mij opvallend door de omvang van de groep. Niet voorzichtig met een klein groepje, maar gewoon een forse groep. Daarmee komen de contrasterende kleuren blauw en geel nog beter tot hun recht. Da’s leuk. Kan ook in onze tuin.

Heb je zelf een leuke combinatie gezien, stuur dan je foto naar me toe met een korte toelichting waarom je de combi bijzonder vindt en waar/wanneer de foto is genomen. Van de verschillende inzendingen kan ik dan een nieuwe blog maken. Onder het kopje ‘weekmail’ vind je de link met mijn mailadres.

Waterbuffet voor Thomas

Vorige week een enorme berg waterplanten uit de vijver gehaald, en zoals elk jaar een paar dagen laten uitdruipen op het bruggetje over de vijver. ” Als je nog wat waterplanten over hebt”, vroeg Willy, ” dan wil ik nog wel wat voor in de eendenvijver.” Willy heeft drie indische loopeenden in de tuin die overdag vrij rondscharrelen en over en nergens slakken tussen de planten uitvissen en opeten. Maar ze zijn vooral ook erg dol op waterstplanten. De vijver werd compleet leeggegeten. Dus Wiily heeft een deel van de vijver afgeschermd zodat er daar planten kunnen groeien, in het andere deel zwemmen de eenden. Helemaal kaal en leeg, aan de rand nog een bos irisblad. En zelfs dat stugge, stevige blad begint nu ook te prooi te vallen aan de eenden.

Ik schepte een deel van de waterplanten op het bruggetje in een hele grote emmer, en die bracht ik met de fietskar naar Willy. ” Mik alles maar in de vijver”, zei Willy vanaf het terras waar ze met kleindochter Eva zat. Zo gezegd zo gedaan. De eenden zelf scharrelden ergens in het struikgewas. Maar niet voor lang. Ik stond nog even met Willy en Eva te praten en achter ons hoorden we gezellig gespetter. Het drietal , Thomas en zijn twee witte dames, was genoeglijk aan het knagen geslagen. Dat is snel!