Alles in en om onze tuin
De Chinese tuin in de Hortus Haren gaat haar mooiste seizoen in, eind zomer, begin herfst. Als de esdoorns beginnen te kleuren en de bomen weerspiegelen in het water. Op 8 september is nog veel groen, de komende weken nog eens gaan kijken. Zo mooi.
Vrijdag 31 augustus en zaterdag 1 september hebben we de laatste twee etappes gelopen van de Pronkjewailroute door de provincie Groningen. Gister van Ter Apel naar Mussel(kanaal), vroeg vertrokken en vroeg klaar. Maar goed ook, toen we stopten met wandelen tegen 1 uur was het nog 24 graden, later op de dag liep het weer op naar net boven de dertig. De hittegolf duurt voort.
Zaterdag een stuk koeler en aanvankelijk veel bewolking en vlak voor we vertrokken na de lunch een stevige bui. van Kropswolde naar Groningen, Een mooie afronding met een ‘pronkjewailbiertje’ in cafe de Toeter in Stad. Koopzondag en veel zon, de terrasjes in Groningen zaten vol. Nog even nazomeren met zijn allen.
Tegen 10 uur was ik bij Hilde. Heerlijk aan de nieuwe tuintafel, half onder de (stoof)perenboom. Volop zomers. Mand met lapjes en lintjes op tafel. Schaar, speldenkussen. En trommel vol met gedroogde lavendelbloemen, vulling voor de lavendelzakjes.
Kopje thee er bij en bijpraten. Leuke lapjes uitzoeken en rechthoekjes knippen. Na een tijdje ging Hilde naar binnen om de eerste zakjes in elkaar te zetten op de naaimachine. Die ik vervolgens buiten begon te vullen. Voor we het doorhadden was het al kwart voor 12, en nog geen zakje klaar, wel verschillende half klaar. Ik mailde naar huis dat ik bij Hilde bleef lunchen, we moesten toch wel een beetje resultaat kunnen laten zien, vonden we.
Uiteindelijk 8 zakjes klaar, gevuld, en dichtgemaakt. En nog zo’n aantal in wording, deels al in elkaar het, deels nog als los lapje. Zit niets anders op dan dat we nog een keer afspreken. Om de andere zakjes af te maken. EM dat vinden wij helemaal niet erg!
Mijn werkkamer geurt naar lavendel, een paar zakjes liggen tussen de schone was, en eentje heb ik in mijn rugzak gegid. Tip van Hilde: klein zakje in je handtas, maar aangezien ik die niet vaak gebruik, in de rugzak.
We zijn bijna rond met de zuidelijke tak van de Pronkjewailwandeltocht door de provincie Groningen. Omdat het weekend zo’n hoge temperatuur was voorspeld, zijn we vrijdag gaan wandelen. Van Sellingen naar Ter Apel. Eerst met de bus naar Stadskanaal, en dan met een buurtbus, gerund door vrijwiligers naar Sellingen.
Heel ander weer dan begin mei, toen we met vrienden van Wedde naar Sellingen wandelden. Toen was het opeens koud en hadden we de winterjassen weer aan. Nu aangenaam warm, zonnig met af en toe wat sluierbewolking. Het natuurgebied rond de beek de Ruiten Aa is prachtig, en er wordt nog tot 2020 gewerkt aan het verfraaien van het landschap, oa weer meanders terug brengen in de beek. Maar ook het rechtgetrokken Ruiten Aa kanaal, heeft inmiddels weer natuurlijke oevers en ziet er fraai uit. Een prachtig wandel en fietsgebied, wel een eindje weg, zo helemaal in het (noord) oosten van het land, tegen de Duitse grens aan.
Ter Apel was het eindpunt van deze etappe, en we wandelden nog even een rondje om het oude klooster heen. Lang geleden ben ik er eens met mijn ouders geweest, ik herinner me de kloostergang, overdekt met zuilen, rondom de vierkante kruidentuin. Deze keer gingen we niet naar binnen, maar door een glazen vleugel aan een van de zijden van de tuin, konden we een indruk krijgen van de tuin.
Weekje wezen fietsen in voormalig Oost Duitsland. Mecklenburg- Vorpommern, meest dunbevolkte deelstaat van Duitsland. We fietsen in het gebied van het Müritz meer, tussen Berlijn en Rostock in. Ik kende het meer niet maar het blijkt het een na grootste meer van Duitsland te zijn! Het grootst is de Bodensee (het Duitste deel ervan).
Mooie omgeving, deels nationaal en regionaal natuurpark met veel bos en moeras en heel veel (ook piepkleine) meertjes, deels glooiend landbouwgebied, ook afgewisseld met bos. Veel hotels , restaurantjes , campings, voornamelijk Duitse bezoekers. Wel toeristisch, maar op een relaxte manier. Veel fietsers, ook gezinnen.
En heel veel vogels. De deels ondiepe meren en de moerasgebieden eromheen zijn perfect voor vogels , ook in de trektijd. In dit gebied zijn veel kraanvogels. We hoorden ze regelmatig overkomen met hun karakteristieke roep en zagen ze -in de verte- in het veld zitten. Om ze echt in grote aantallen te zien -voor ze met de trek beginnen- moet je hier nog iets later zijn, in de herfst. Aan de oostkant van het meer verzamelen zich dan zo’n 8000 kraanvogels.
Geen duizenden maar wel honderden, de zwaluwen! Zo veel hadden we nog nooit bij elkaar gezien. Wat een vrolijke vogeltjes, met hun zwierige duikvluchten. Iedereen stond er met een glimlach naar te kijken.
Op vakantie kwam ik dit geinige paard, gemaakt van bloempotten tegen. Bij een hotel in Mecklenburg (Zielow), waar ook veel paarden waren, en je desgewenst paardrijles kon nemen. Wij hebben de paarden vriendelijk toegezwaaid. We waren zelf op een stalen ros (fietsvakantie).
Leuk aan dit pottenpaard vind ik de gevulde bloempotten met bloemen die ze draagt. Ongeveer 1 meter hoog. Als je nog een plekje over hebt in de tuin….
Recept:
16 kleine bloempotten, 4 voor elk been
2 grote bloempotten voor het lijf
3 kleine bloempotten voor nek en kop
bos uitgerafeld sisaltouw voor de staart
strooien hoedje
band of riempje voor het tuigje
kit of lijn om terracotta te lijmen
evt 4 dunne ijzeren pinnen om de bloempotten van de benen op te ‘rijgen’ en een stuk de grond in te prikken.
Bij het opruimen van mijn mailbox kwam ik een mail van Marco tegen.
Van twee jaar geleden al, met deze prachtige foto.
Klik erop voor een vergroting.
Op 1 augustus liet ik een foto zien van een bloem, met de vraag van welke plant deze was. Goedgeraden door een paar lezers. Het is de bloem van een vleesetende plant, sarracenia, of bekerplant.
Nooit geweten dat deze ook kunnen bloeien. Dit exemplaar zag ik in de vijver (ondiep deel) van het tuincentrum bij ons in het dorp.
Na het warme weer van eind juli ging ik daar een nieuwe gieter kopen, en raakte aan de praat met de schoonzoon van de eigenaren. Die hebben thuis ook twee exemplaren in de vijver staan, in de zomer maanden. Niet te diep, maar wel natte voetjes. Toen ze bij een plantenveiling waren, brachten ze er ook nog een mee voor het bedrijf.
NB. laat je plastic gieter niet in de zon staan, door de UV straling van de zon is de levensduur dan maar 2-3 jaar, de weekmakers in het plastic worden aangetast. Dan komen er barstjes in.
Dit jaar hebben we onze tuin niet opengesteld voor de Open Tuinen Estafette Groningen. Aan het begin van dit jaar moest je je (tuin) opgeven, en omdat de afdeling Haren- Eelde dit jaar ingedeeld was in dit weekend van 3-4 augustus had ik me niet opgegeven. Meestal beslissen we pas kort van te voren wat me met de vakantie gaan doen, en vaak is dat in augustus.
Omdat we bij nader inzien toch niet op vakantie zijn nu, meteen een mooie gelegenheid om wat tuinen te gaan bekijken. Samen met Jitske bezocht ik er drie. De teksten zijn uit de open tuinen gids, de plaatjes van mij.
Nynke Elzenga en Tjerk Zwanenburg – Haren
Tuinreservaat Elzenburg heeft naar achteren vrij uitzicht. Het is een half wilde tuin met 5 vijvers. Er is ruimte voor vogels, bijen, vlinders en andere dieren. Rond de leemvijver ligt een wilde bloementuin.
Eef en Jan Schipper – Noordlaren
Onze tuin va 1 ha. bestaat uit een wandelbos met stilteplek en mooie doorkijkjes, een natuurtuin met hoogteverschillen, een kruidentuin en borders met vaste en wilde planten. Een natuurlijke omgeving voor mens en dier.
Gea Fictoor, ´Aan ’t Zandpad´ – Glimmen
‘Aan ’t Zandpad’ is een sfeervolle kijktuin van 2400 m2 met vijverpartijen en kleurrijke borders. Bezoekers zijn welkom in de tuin en het atelier van Gea Fictoor. Tijdens de open tuinenestafette is er een kleine expositie.
Van welke plant is dit de bloem?
Foto op 1 augustus, in Haren genomen.
Geef je antwoord in het commentaar veld.