20190210 Kom ik bij het doorbladeren van dit weblog nog wat niet geplubliceerde blogjes tegen…..
Bjj deze alsnog een blogje van mei 2016.
20160502
Vorige week naar een leuke lezing geweest over -vooral- wilde planten rond stad en dorp. De lezing werd gehouden door Kees Boele, bioloog uit Haren. De lezing werd gehouden in het entreegebouw van de Hortus Haren, en vandaar uit keken we uit op het laatste stukje van de oude grote kas in de Hortus. Die wordt gesloopt. In het gebouw dat aan die grote kas vastzat, had Kees 10 jaar lang zijn kantoor.
Kees is een zeer enthousiast spreker, en voor de gelegenheid had hij zijn powerpoint-presentatie gevuld met planten die hij in de buurt van Haren op de foto had gezet. Leuke weetjes volop, zoals de manier waarop verschillende planten uiteindelijk in onze omgeving terecht zijn gekomen.
Kees is van het type ‘bottom up’ of ‘door de knieen’: de allerkleinste en bijna onooglijke bloempjes hebben zijn aandacht en interesse.
Fris en zonnig, deze zondag.
Direct na de lunch de wandelschoenen aan, klein rugzakje mee en op stap.
Zonnebril bleek erg handig.
Over dijkje, langs bosrand en stukje bos, priveterrein, maar opgegesteld voor publiek, waar we niet eerder waren. Daar kwamen we Ome Beuk tegen.
Aan de rand van privebosje zat deze vriendelijke boomman. Het bordje met zijn naam ‘Ome Beuk’ is een beetje overbelicht door de zon.
Meestal fietsen we hier langs. Stukje langs weggetje en langs landgoed De Braak. Langs de rand van een wijkje, en toen kwamen we tot onze verrassing via klein doorsteekje in De Onlanden. Natuurgebied met open graslanden, petgaten, rietvelden, dijkjes, slootjes, het Eelderdiepje. Vanuit Drenthe (Eelde-Paterswolde) naar het noorden, richting Groningen. Meer mensen naarmate we dichter bij de Stad kwamen. Allemaal genieten van een winterwandeling. Natuurgebied gaat over in parklandschap, Hoornse Plas, nog meer mensen, kinderwagens, kindjes op fietsjes, Opa en Oma er bij.
Weer bijna 15 km in de benen. Laatste stukje de bus genomen, tot 1 halte verderop.
Aanvulling 17 februari: nieuwe wandeling, weer langs Ome Beuk. Bovenste foto van het bordje, nu niet overbelicht.
Vorige week wandelden we in de Chinese Tuin in de Hortus en roken opeens een heerlijke geur. Bloemengeur, op een grijze vriesdag. We volgden onze neus en kwamen uit bij een Chimonanthus praecox struik, een meter of twee hoog.
Aan de kale takken witachtige bloempjes met een rood hart, en dus die heerlijke geur. Nederlandse namen zijn Winterzoet of Meloenboompje.
Het is een langzaam groeiende struik, die -naar verluidt- pas een jaar of 5 na het planten bloeit. En hoe warmer de voorgaande zomer was, hoe rijker de bloei in januari- februari (soms al in december). De beste standplaats is een zonnige plek in de tuin te zijn op een waterdoorlatende bodem. De bloemen witachtig, zoals op de (internet) foto, of wat geliger.
Weer eentje voor op de lijst van wil-ik-ook-hebbuh-planten. In de zijborder langs de oprit denk ik.
Deze dia is eind jaren 50 van de vorige eeuw gemaakt.
Dagje uit in de Keukenhof – 1957
Deze dia is eind jaren 50 van de vorige eeuw gemaakt.
Op een mooie voorjaarsdag.
Door mijn vader.
In de keukenhof.
De dames staan er mooi bij,
in gelijkgestemde kleding en tasjes.
De kleuren van de tulpen kun je er een beetje bij denken.
De tand des tijds en de tropenjaren
hebben vooral de groene kleur doen verdwijnen.
Ik maakte met mijn telefoon een foto van het projectiescherm, zie onder. De foto boven is enigszins bewerkt op de computer, het groen en de felle kleuren kreeg ik er niet meer in terug. Wel een beetje rood eruit.
UItzicht vanaf de Viaductweg over het terrein van de Natuurtuin
Dit was een week waar ik steeds bijen tegen kwam.
1. In de supermarkt kwam ik Imker Doeke tegen.
2. Bij wandeling langs de Natuurtuin in Haren zag ik -van een afstandje- onze bijenkasten. Als je goed kijkt op foto 1, zie je middenin de bijenkasten staan. Uitvergroot op foto 2.
3. Bij andere wandeling -in de Hortus- de bijenstal even bekeken. Geen activiteit in de ‘kijkkast’, wel een serie (historische) korven.
De bijenkasten van Doeke die nu bij Gerd staan en een paar jaar geleden bij ons in de tuin.Verschillende modelletjes
In de tuin is nu even niets te doen, dus rondje door de tuin is snel klaar. Voor de dagelijkse portie buitenlucht is een wandeling in de omgeving ook prima. Zaterdag in rap tempo 12 km gewandeld, de zon scheen lekker en staat zo laag aan de hemel dat de zonnebril erg handig was. En vandaag in iets rustiger tempo een rondje door Hortus Haren. Kan niet precies aangeven hoeveel stappen, want de telefoon die ik als fototoestel gebruikte vond het te koud, en hield er halverwege mee op.
Tip: houd je telefoon in je binnenzak als het buiten zo koud is, en niet in de buitenzak van je jas: batterijen houden niet van kou.
Binnen op de lader, en het was zo weer goed overigens.
Een mooi plaatje zit in het juiste standpunt innemen. Alsof de foto in een groot park is genomen… Het is net om de hoek bij ons. Als je vanuit de Ruitersteeg de Westerste drift inloopt, een stukje voorbij de school. 2 meter naar links is de straat, 2 meter naar rechts de tuinen van de huizen.
Terwijl ik al lang dit weblog over de tuin schrijf, is Eddy nog langer bezig met zijn weblog: astronieuws. Over sterrenkunde en ruimtevaart. Als wetenschapsjournalist schrijft hij ook stukken in de NRC over deze onderwerpen.
Het komt zelden voor dat de onderwerpen waar we over schrijven met elkaar te maken hebben, maar deze keer wel! Tekstje op 15 januari.
Op 3 januari is een chinees ruimteschip geland op de achterkant van de maan. De chang’e 4 heeft verschillende wetenschappelijke experimenten aan boord, waarvan er een bedacht is door Chinese studenten. Het gaat om een mini-ecosysteempje van eitjes van fruitvliegjes en drie soorten planten: katoen, aardappel en de zandraket (arabidopsis thaliana).
Een soort minituintje op de maan. Het hele experiment vind plaats in een kleine container, via een raampje kijkt een camera naar binnen om te kijken wat er gebeurt.
Prototype van de container met het ecosysteempje, koffiebeker geeft beeld van de grootte.
De arabidopsis thaliana is aan boord omdat de plant zo snel groeit en bloeit. Idee is om te kijken of de planten zaad zetten. De hele cyclus duurt maar 6 weken tot 3 maanden. Het plantje vormt een rozetje van bladeren en dan aan een bloemstengel diverse kleine witte bloempjes. Lijkt erg op kleine veldkers. De aardappel is mee vanuit de gedachte dat als er in de (verre) toekomst ooit voedsel gekweekt wordt op de maan, de aardappel een waardevolle kandidaat zou kunnen zijn.
Als je de wikipedia pagina van de zandraket leest, kom je een heel bijzonder gebruik tegen van dit plantje: het opsporen van landmijnen.
Spruit van katoen op de maan, 15 januari 2019
AANVULLING 20 JANUARI
Bovenstaande tekst schreef ik op 2 januari. Chang’e 4 is veilig geland, heeft een karretje uitgezet en er is een plantje begonnen te groeien. Dat was een dikke week geleden.
Want nu is het bij ons volle maan (let op morgenochtend vroeg maansverduistering!) en dat betekent pikkie donker en ijskoud (-170 graden) aan de achterkant van de maan. Net ontluikend plantje is allang bevroren. Maar toch, heel even groeide er een plantje op de maan.
Al voor de kerst plofte de tuinenreisgids van Kupers Tuinreizen op de map. In de kerstvakantie er een beetje doorheengebladerd en plaatjes gekeken. Een keer eerder op tuinenreis geweest, dat was in 2015. Weet je nog?
En toen jitske mailde: “Zullen we weer een keertje ? “, hoefde ik niet lang na te denken. Vorige week even samengezeten, beste tijdstip uitgezocht en al snel een keuze gemaakt. Inmiddels geboekt, veel meer volgt in juni.
Nu nog een paar plaatjes van de reis 2015.
Kudde tuinliefhebbers, net uit de bus. DE Engelse tuinen die bezocht worden zijn vaak zo groot dat na een paar minuten de hele groep is uiteengevallen in 2 of 4 tallen kleine kluitjes mensen.Sommige mensen hebben een ‘kleine’ rotspartij in de tuin, waar een budleija bevallig over heen kan hangen. Net rechts van het midden twee enorme spikes van de echium xxx. Hier meters hoog, bij ons in de tuin werd ie net boven 1 meter.Engelse tuinliefhebbers hebben een strooien hoedje. Iets voor reis 2019?In verschillende tuinen werden we verwelkomd met een kopje thee of koffie.
Het valt me op dat veel tuinen een voorkeursrichting hebben.
In onze achtertuin loop ik eigenlijk altijd het zelfde rondje, tegen de wijzers van de klok in. Zijdeur uit, over het halfronde pad langs de grindborder. Langs fiensenschuurtje naar achter, richting vijver. Links over het grasveld kijken, rechts over de brede border. Over bruggetje heen en linksafslaan, meestal voor de appelboom, soms het parrallel paadje net voorbij de appelboom. Bosachtig stukje hier, onder de hazelaar door richting pruimenboom. Aan eind van pad weer linksaf. Over een paar weken passeer ik hier aan mijn rechterhand de zachtgele primula’s, rondom de hortensia’s waar de ingedroogde bloemschermen een mooie winterschuilplaats voor lieveheersbeestjes vormen. Ik kijk schuin naar links over het schelpenterras, mooi doorkijkje naar de vijver waar ik zoeven nog langs liep. Afwisselend links en rechts kijkend kuier ik weer richting terras en huis.
Voor het achtertuin rondje ga ik hier weer linksaf, voor het terras lans. Voor de ‘grand tour’ loop ik nog even rechtdoor, rondom het huis. Klein strookje tuin tussen huis en mij aan de linkerkant, vooral kijkend naar de verschillende borders aan mij rechterhand. En na weer twee keer links afslaan sta ik op het beginpunt.
Die kant op
Als ik tuinbezoekers in de tuin heb, wijs ik ze ook vaak deze ‘richting tegen de klok in’. In nog grotere tuinen zijn regelmatig beelden of een bijzondere plant als focus punt in een doorkijkje, of als je net de bocht om gaat, neergezet. Als je de andere kant op zou lopen zou je net dat mooie gezichtspunt missen. Richtingaanwijzers behoeden je daarvoor.
Fris en zonnig, deze zondag.
