Categorie: Elders

Van 12-18 mei wandelden we in Zuid-Portugal. Eerst twee dagen in Alentejo (Zambujeira, Odeceixe), daarna in de Algarve (Aljezur, Carrapateira, Vila do Bispo). Een aantal dagen liepen we de rota vicentina – trilhas de pescaro (visserpad), vlak langs de Atlantische kust. Meestal bovenaan de klif, 80-100 meter boven zee, soms steil afdalend naar een klein strandje (en dan weer klimmen). Ook liepen we een paar dagen een mooie route rota vicentina- trilhas historico , wat meer in het binnenland. Bij een temperatuur van 20 graden uitstekend te lopen, niet te doen in juli of augustus (veel te heet). Het pad was soms een tractorspoor, soms een rul zand pad, een dag 8 km langs een irrigatiekanaaltje en soms uiterst smalle paadjes, net een paar voeten breed. Deze routes, in totaal 310 km, zijn in 2012 bewegwijzerd, prima te volgen (helpt dat de zee steeds aan je rechterhand is).

Naast veel bloemen kwamen we tijdens onze wandelingen in de Alentejo en Algarve ook regelmatig koeien tegen. Meestal Limousines.
Soms in een bloemenweide, waar je ze verwacht: weidekoeien. Een keer boven aan de klif, 80 meter boven de zee (zeekoeien) en een keer op een bosweggetje (boskoeien). Dat was een hele kudde en het duurde 10 minuten voor ze langs waren. Let op rechts in beeld, een van de koeien springt even de berm in om wat lekkers te halen (bergkoe).

5 mei, hemelvaart, prachtig zomers weer, bevrijdingsfestifval in stadspark/rondom drafrenbaan Groningen, 125.000 mensen, veel muziek, prima sfeer.

Rood wit blauw alom.

Ook in de tuin rood wit blauw.

Mossoorten groeien overal, in tuinen, op muurtjes, en uiteraard in het vrije veld en landschap. Bij mos denk ik in eerste instantie aan vochtig en schaduw, daar groeien mossen goed. Er zijn ook allerlei mossen die juist heel goed tegen kou (antarctica) kunnen. Of tegen de droogte, zoals de haarmossen. In het voorjaar, tijdens een wandeling half april zagen we in de zanderige stroken naast een een paar jaar geleden aangelegd fietspad grote oranje plakkaten mos, ruim 70 cm in doorsnee. Sommige plekken knaloranje, andere plekken meer bruin-oranje. Van dicht bij waren de sporenkapsels van dit mos goed te zien. Dit blijken de vrouwelijke exemplaren van het haarmos te zijn. En de de donkerdere plakkaten bleken de mannelijke kolonies te zijn, met een soort veelhoekige doosjes (foto 4).

Welk haarmos het is precies is, dat weet ik niet. Zie ik aan de foto’s niet af.   Hoe dan ook, het zijn -van dichtbij- zeer fotogenieke mosjes!

Half april, wandelend tussen Haren en Hoogezand.
Links een glimp van het kanaal, vooruit het dijkje geflankeerd door een band van geel, rechts een blik over de weidse graslanden van de Onnerpolder.

Mooi dat we zo van huis uit het Hollandse Landschap in kunnen wandelen.

Afgelopen week stond ik op dinsdagavond kwart voor acht ‘ s avonds voor de Hortus Haren. Voor een lezing van Kees Boele, lokale bioloog die een lezing gaat geven voor de tuinclub Groei&Bloei. Over planten rond stad en dorp.

Geen enkele fiets, deur op slot ???

Oeps, de lezing bleek op woensdag te zijn. Verwisseld in mijn agenda met een andere lezing, over de Maya’s, mede georganiseerd door boekhandel Boomker. Dus vlug op de fiets naar Boomker. Daar stond ik om 6 voor acht. Geen enkele fiets, donker, deur op slot??
Ik herinnerde me vaag dat het in de bibliotheek zou zijn, dus derde poging, op de fiets naar de bieb. Ja, dat lukte. Nog een laatste hindernis: ik had me vooraf moeten aanmelden… Er was maar een beperkt aantal plaatsen (80) beschikbaar ivm brandveiligheid, terwijl zich meer dan 100 mensen hadden aangemeld. Maar gelukkig bleken enkele mensen last minute afgezegd te hebben, dus ik kon nog naar binnen. Maya lezing is mooie inleiding voor de tentoonstelling die tot september 2016 in het Drents Museum in Assen is georganiseerd.

Een blogje over de leuke lezing van Kees Boele houden jullie van me tegoed!

Als je genoeg ruimte hebt in de tuin, wat is dan mooier dan een pad, aan beide kanten omzoomd door heel veel van hetzelfde plantje. Zoals fluitekruid, of primula’s. Of, zoals in dit geval bij Machteld, een leuk witbloeiend ui-achtig plantje. Machteld had eens 3 kleine plantjes meegenomen van de wilde planten tuinkring planten ruil.
Dit uitje is enthousiast, uiterst enthousiast. Niet alleen aan een kant van het pad, waar de eerste plantjes zijn neergezet, maar ook aan de andere kant, helemaal tot aan het einde van het pad op de foto.

Weet je welke plant dit is, vroeg Machteld?
Een ui-achtige, in ieder geval, dat kun je goed ruiken. Als de bloempjes uitgebloeid raken komen er kleine uitjes, broedbolletjes, boven aan de stengel. Net als veel look-achtigen, een driekantige stengel. Zou het driekantig look zijn? Of misschien toch armkantig look?

Hmmm. De dag erna stuurde Machteld onderstaande foto, met witte ‘uitjes’. Armkantig look zou grijze/ zwarte bolletjes hebben…

Afgelopen weekend was weer de plantenruil van de Wilde Planten TuinKring Haren. De club is sinds 1 januari niet meer zelfstandig, maar opgegaan als werkgroep in de IVN afdeling Groningen-Haren. Nog steeds onder voorzitterschap van Ernst, die twee maal per jaar een plantenruil organiseert. Voorjaar en najaar, en elke keer bij een ander lid in de tuin. Deze keer was dat bij Machteld, en ik ben nog niet eerder in die tuin geweest. Fors stuk grond, 7000 vierkante meter, oorspronkelijk midden in de weilanden, nu omsloten door woonwijken. Door de vele oude bomen die er nog staan valt dat nauwelijks op. Een prachtig stukje natuur. Een tuin naar mijn hart (tikkie wild, dus).

Deze foto kreeg ik van mijn zwager, die op bezoek was bij mijn moeder. Met als onderschrift ‘ kunstzinnig’.
Bij deze !

De tulpen leggen het moede hoofd te ruste.

Deze kleurige bos kregen we van de zwager van Eddy, bij zijn jaarlijkse bezoekje. Kleine donkerrode, slanke gele, en bolle oranje. Bij die laatste waren er regelmatig twee bloemen aan 1 steel, een soort tros-tulpen.
Wat een kleurenweelde.
De foto van de tulpen is van de tweede dag, of ze zo lenig worden als de tulpen bij mijn moeder….

Twee bossen tulpen en weer een blogje klaar! Zo simpel.

Vorig weekend was het Pasen. Mooie gelegenheid om een bloemstukje mee te nemen voor mijn moeder. Ik ga altijd naar de bloemenwinkel bij ons in de straat. Daar kennen ze me intussen. En ik hoef niet meer uit te leggen dat ik een bloemstukje wil dat niet te veel uitstekende takjes en frutsels heeft: zodat het makkelijk mee te nemen is in de trein.  Deze keer een geelgroene krans. Maar nu ik de telefoon toch bij me heb…. paar foto’s van de bloemenwinkel. Als je goed kijkt zie je mij op de onderste foto staan.

Waar? Midden in beeld, dat lichtblauwe is mijn jas.