Categorie: Elders

Op dit weblog schrijf ik meestal over de eigen tuin, of een tuin die ik bezocht heb. En soms over een tuin die een lezer van dit blog bezocht heeft. Van Reint, onze buurman kreeg ik een hele USB stick vol met foto’s van de Butchart Gardens, een park/tuin die de buren bezocht hebben in Victoria, Canada.

Ruim honderd jaar geleden een groot gat in het landschap, een inmiddels uitgeputte kalkgroeve. The Butchart familie had hier goed aan verdiend, en de vrouw des huizes, was een ondernemende vrouw. Aanvankelijk werkzaam voor het bedrijf als chemicus. En later had zij de visie (en het geld) om van het uitgewoonde terrein een prachtige tuin te maken. Een flink deel van het terrein bestaat uit het kleurige eenjarigen of ‘floral displays’ zoals de Engelesen zo mooi zeggen. Naar Victoriaanse traditie worden de borders en manden elk seizoen met nieuwe planten gevuld, steeds nieuwe kleuren, langs strak gemaaide, golvende gazons. Dit deel van de tuinen is zeer ’tuinman-intensief’.

Een tuin om toch minstens 1 tot 2 keer per jaar langs te gaan. Deze keer deed ik dat tijdens het open tuinen weekend, dan zijn er ook een hoop andere gasten. Andere keer gewoon tussendoor, dan meestal alleen met Mieke, de eigenaresse, kopje thee aan de rand van de grote vijver.

Uit de Open tuinen gids:
Grote tuin met een eeuwenoude beuk, een grote in wolken geknipte oude buxus, gemengde borders, grote vijver, moes- en fruittuin, veel hosta’s in potten.

Dit is de algemene omschrijving, zoals de tuin nu tweede helft juli is, zou ik nog toevoegen: een zee van phloxen.

Met Janny heb ik samen in het bestuur gezeten van de lokale tuinclub. Janny is wel eens bij ons in de tuin geweest en heeft daar allerhande plantjes opgehaald. Ik was nog nooit bij haar geweest, en nu ze meedoet met de open tuinen estafette is dat meteen een mooie gelegenheid.

Volgens de tuingids:
Veel vast groen, aangekleed met o.a. hosta’s. siergrassen encanna’s. Een sfeer van rust een verre kijk en de lucht in een verhoogde vijver. Daarnaast ‘kunstige’ dingen, een tuinhuis en rustplekken met de zon mee. 

Bij mij blijft het beeld van de reusachtige bloeiende venkels aan de randen van verschillende borders in mijn geheugen en de lange vijver. Janny vertelt dat de tuin eerst veel korter was, maar dat toen een boer met aangrenzend land een deel van het land verkocht alle bewoners desgewenst een stuk tuin erbij konden kopen. Gedaan dus!

“Wat leuk dat je weer langs komt“, zo verwelkomt Audrey me in haar lommerrijke vogeltuin. We zitten op twee kleine bankjes aan de rand van het grasveld, een groep bomen en struiken in de rug en een boom midden in het grasveld. Overal gefladder en gevlieg. Als je zo rustig op het bankje zit, laten de gevederde vriendjes zich niet afschrikken. In de tuin veel blauw en een wel heel bijzondere: de Salvia Audrey Douglas. Op een laag muurtje bij het terras.

Audrey vertelt:
Mijn dochter vroeg of ik een keer meeging naar Tuingoed Foltz, om wat plantjes te kopen. Ik had zelf eigenlijk niets nodig, maar ken de eigenaren Andries en Bob goed, dus leuk om er weer eens heen te gaan. En mijn dochter had me nog nooit gevraagd. Heel toevallig bleek er toen we er waren de onthulling van een nieuwe plant te zijn, en omdat ik niet zo groot ben, stond ik weer vooraan. De spanning werd opgevoerd bij de beschrijving van de nieuwe blauwe salvia, en degene naar wie die vernoemd was. Ik was totaal verrast toen ik opeens hoorde : Salvia Audrey Doeglas, en toen ik gevraagd werd om ook iets te zeggen, was het enige dat ik kon uitbrengen: speechless. Wat een mooie verrassing.
Gefeliciteerd, Audrey, met je naamgenoot-plant.

Even was ik in verwarring toen ik de de tuin van Harry en Anneke Dijkhuis in de open tuinen gids zag staan. Ik heb een collega met dezelfde naam, maar die woont helemaal niet in Haren maar in Peize! Bleek (uiteraard) een andere Harry te zijn. De tuin is pal in het centrum van Haren, in een doodlopend stukje van een straat waar ik heel vaak door heen ben gekomen. Maar in dit stuk van de straat kom ik zelden, en de tuin was nieuw voor mij.

Omschrijving uit de gids:
Formaat stadstuin met vaste vormensnoei. Borders op kleur. gebruik van grassen en aandacht voor bladvormen. Ook water speelt een rol net als diverse niveaus.

Ook in een relatief kleine tuin kun je gebruik maken van zichtlijnen, vanuit het huis over de lange vijver naar achter, coulissen dmv dwars geplaatste heggen, diagonalen, waardoor de tuin groter lijkt. In de tuin van Harry en Anneke ook volop zitplekken, een terras met eettafel bij het huis, een overdekt terras tegen de schuur/werkruimte van Harry, tuinstoelen in het achterdeel, bankje in de voortuin.

 

 

Dit weekend is open tuinen weekend van de lokale tuinclub Groei en Bloei afdelinge Haren- Eelde. Nu het niet meer zo heet is, is het prima tuinen kijken. Zaterdag eind van de ochtend een rondje Eelde Paterswolde, en ’s middags nog twee tuinen in Haren. Een van de ‘nieuwe’ tuinen die ik bekeek was van Joke Lindeboom.

Uit de folder:
Hoektuin van ongeveer 750 m2, aangelegd in 2008. Ontwerp met borders en vijver in een rond en strak lijnenspel en een gemengde beplanting van vaste planten en siergrassen.

Joke ontwerp tuinen, en ook haar eigen tuin heeft ze zelf ontworpen en beplant. Alleen voor de ‘ hard landscaping’ zocht ze ondersteuning van een hovenier. Joke heeft in het verleden gewerkt bij Lianne’s siergrassen, en daar is nog wat van te herkennen in haar eigen tuin. Geen echt prairiebeplanting, daar voor is de aflopende tuin te nat, wel de planten op een prairiebeplanting achtige manier door elkaar groeiend.

Als je deze week goed om je heen kijkt zie je overal enorme wolken kleur, de hortensia’s bloeien. En hoe. Dit jaar doen ze het bijzonder goed. Voor de verandering nu eens niet een foto uit eigen tuin, maar uit die van de buren en van mijn moeder. Hortensia’s zijn grote waterslurpers en kunnen behoorlijk last hebben van droogte, als ze net staan te bloeien.

De tweede etappe van ons tuinfietsrondje bracht ons naar de Eshof, de oude begraafplaats in Haren. Prachtige bomen, en een oude bekende die in het poortwachtershuisje woont. Ubel leidde ons rond over een stukje van de begraafplaats, beginnend bij het oudste stukje. Met verhalen bij de bomen die er stonden, en de symboliek van planten die op de grafstenen staan afgebeeld.

De oudste steen hier is van 1890. Op 30 december 1890 overleed Tjeert Pieter Bouwman in Helpman, 12 jaar jong. Helpman was toen nog onderdeel van Haren, nu een zuidelijke wijk van Groningen. Op de steen een afbeelding van een geknakte roos, vaak afgebeeld op kindergraven. Vaak werd een treurboom, een treurwilg afgebeeld. Op de tweede foto zie je (ja, je moet het weten), rechtsonderaan, net naast de stam een klavertje drie, symbool voor de heilige drieenheid (vader, zoon en heilige geest). Op de derde grafsteen uit 1948, zie je een palmtak afgebeeld. OP dit oude deel van de begraafplaats staan ook nog een paar grafmonumenten van eikenhout. De letters zijn niet meer te lezen, en het houdt is behoorlijk verweerd, maar het staat er nog wel na ruim 100 jaar.

Op een doordeweekse dinsdagavond met een groep tuinliefhebbers tuinen kijken. Ooit gestart door mij, toen ik in het bestuur zat van de lokale tuinclub. Het bestaat nog steeds volgens het concept: starttijdstip is bekend, verzamelen op startpunt, verrassing welke tuinen bezocht worden. Een van de huidige bestuursleden rijdt vooraan. Deze keer helemaal mooi, Janneke reed vooraan, en haar zus Anneke achteraan. Er tussen in – beetje schoolreisjegevoel, maar dan wel inmiddels met een vrij hoog grijs haar gehalte- een groep van een vrouw of 20, man of 3.

De eerste tuin was van Bouwien F. Een tuin aan de Rijksstraatweg in Haren, waar ik al vaak langsgereden ben, maar die nooit eerder gezien heb. Aan de straatkant grote struiken en een forse haag. Via de zijingang kwamen we in een tuin. Dit jaar eind juni is de tuin groener dan normaal op sommige plekken, maar volgens Bouwien over een tijdje knalt van de kleuren.
Oorzaak: de vele regen en veel slakken hebben de eerste lichting dahlia’s kaalgeknaagd. Maar inmiddels beginnen de planten van de nieuwe lichting flink te groeien, sommige bossen inmiddels een halve meter hoog. Maar nog geen/weinig bloemknoppen, dus de kleur is nog even groen. Veel dat het er zijn! In alle borders zien we tussen andere planten de dahlia’s. Voorbereiding op een fantastisch kleurenspektakel. Rood en geel, dat is de favoriete kleurencombinatie van Bouwien. Een niet alledaagse combinatie, lekker stevige kleuren. Niet van dat zachte pastelgedoe. Golvende lijnen langs het grasveld, keurig afgestoken. “Daar zit een hoop werk in”, zegt de ene wildere-tuin-tuinier tegen de andere.