Categorie: Fruit

Nog moeilijke dan een wedstrijd waar je planten kunt raden vanaf foto’s lijkt het me om planten te raden door middel van hun geur. Aan de andere kant: als je ze ook kunt voelen en vastpakken, helpt dat misschien weer.

Pindakaas: clerodendron trichotomum
Chocola:  cosmos atrosanguinea
Caramel: Fazantenbes, leycestera formosa.

We hebben op twee plekken in de tuin een fazantenbes staan, en dit jaar was een uitzonderlijk groeikrachtig jaar. De ene struik heeft grote groene stengels gemaakt van tegen de twee meter, de bloemen en later de bessen (zie foto 3) hangen hier in trossen van 5-6 ‘etages’.
Gister weer een (over)rijp besje geplukt, voorzichtig fijn geknepen, en snuffelen maar. Ja hoor, echt caramel.

Van origine groeit de fazantenbes als struikvegetatie in bossen en langs rivieren in de Himalaya, van Noord-Pakistan tot China. Sinds de 19e eeuw (ik kwam het jaartal 1824 tegen) wordt de fazantenbes ook in Europa gecultiveerd. Werd toen vooral in Engeland veel aangeplant.

Dit jaar flink wat nog groene druiventrossen verwijderd.
Low and behold!

De resterende trossen geven heerlijk zoete druiven.

 

Ik scharrelde wat door de tuin,
fototoestel in de hand.
Daar schemerde iets roods in het vele groen.
Een eerste herfstblad, verkleurend?
Nee.
De eerste herfstframboos!
Wat een beauty.

En lekker ook.

De rest heeft nog wat meer tijd nodig.

Na een paar uur stevig doorwerken in de tuin is zo’n zelfgeplukt fruithapje een beloning. Wijnbesjes, de eerste (nood)rijpe pruimen en de laatste kruisbessen.

Voorzichtig eten met de pruimen, een deel is nog een tikje groenig, net niet rijp. En de pruimen die er het mooist en vol paars uitzien, worden vaak “noodrijp”, omdat ze een kleine bewoner hebben. Noodrijp  wil zeggen dat ze sneller rijpen dan andere pruimen die niet aangetast zijn. Ze smaken overigens prima, alleen even voorzichtig happen, als je het rupsje in de pruim, meestal tegen de pit aan, wilt sparen.

Afgelopen week heeft het nog echt hard gevroren. Op het nieuws waren fruittelers te zien die uitgebreid hun bloeiende fruitbomen sproeiden, of manmoedig probeerden een beetje warm te houden. Soms is dat gelukt, soms ook niet. Onze pruimenbomen waren min of meer uitgebloeid, dus hopelijk voorbij de risicoperiode. De appelbomen stonden net vol in knop, foto 1 is van donderdag 20 april, maar de knoppen waren nog wel dicht. Misschien geeft dat net voldoende bescherming. De 2e foto is van zaterdag  22 april, de bloesems gaan open (en de vorst is even weg). We zullen het zien, aan de appeloogst later dit jaar.

Blauwe bes of Vaccinium corymbosum. Niet in de tuin, maar in de kefir. Grote, dikke, een beetje platte blauwe bessen. Soms nog met een poederig beschermlaagje. En als je ze een beetje oppoetst mooi glanzend. Bakje met bessen staat op het aanrecht en elke keer als ik er langs loop neem ik er een paar. Mmmm.

Deze zijn afkomstig uit Peru. Daar worden de laatste jaren steeds meer blauwe bessen geplant, groeien er goed, en in een tijd dat er niet veel kleinfruit is in VS en Europa. Nadeel: veel transport kosten.
Zou ik dit jaar mijn voornemen om een tweede blauwe bessenstruik in de achtertuin te zetten waarmaken? Twee verschillende soorten van blauwe bes bij elkaar schijnt de opbrengst aan bessen heel positief te beinvloeden.
Maart/ april als beste planttijd.

Deden jullie dat vroeger op op school: onzin-raadseltjes verzinnen?
Het is geel en het zingt–> banana mouskouri.
’t Is wit en het loopt door de woestijn? –> Een kudde yoghurt
Het is groen en het drijft –> een krop andrijvie
Vul gerust aan als reactie op dit blogje, als je er nog een paar weet….

Of onzin-zinnetjes, zoals de titel van dit blogje.
Dat was de titel die met te binnen schoot, toen ik de twee rode bessen foto’s maakte.
Welke zijn eigenlijk roder. Ik denk die van de hulst.  Kan ook komen door het contrast met de donkergroene bladeren. Beiden mooi in ieder geval.

En dat zwemmen…. daar is niks mee. Gewoon een on-zin.

Klein maar fijn?
In dit geval net anders.
Klein maar heet.

Pepertjes van eigen oogst, de gele zijn rijp, de groene nog niet helemaal, maar prima te eten. met mate dan. Het is een tamelijk hete ervaring. De pepertjes zijn amper drie centimeter lang. Eddy had er laatst twee in de maaltijd gestopt, met huid en haar zeg maar, alleen de steelaanzet verwijderd. En de rest gewoon met de schaar in kleine stukjes.
Heerlijk. Na het eten nog wel een half uurtje nagloeien.
Zaad van Diana, deze peper heet limon.