Uitstel van executie

In een blogje van vorige week stond ook een foto van de grote kastanjeboom van de buren. Met hoog in de boom al dikke knoppen van bijna ontluikend blad. Dat zal nooit uitkomen, behalve in een vaas. De boom is al een tijd ziek, en nu kan het echt niet meer. Met een noodkapverordening in de zak, zou de kap dit weekend, de 25ste , plaatsvinden. Buurman Reint had allerlei hulptroepen ingeroepen , die ook al eerder bij de kap van de vorige kastanje (er stonden er twee vlak naast elkaar) hadden geholpen. Rond 9 was het team compleet, en hoorden we een beginnetje met zagen. En toen was het stil.

Op de hoek van beide tuinen; takkenwal is nog onze kant, de zager staat net aan de kant van de buren.

Tegen een uur of tien kwam buurvrouw Sieneke langs. Het gaat niet door vandaag. Er bleek halverwege de boom een plek te zijn die zo slecht was dat het gevaarlijk was. Sander, de bomenklimmer, zou zijn gezekerde lijn boven de zwakke plek moeten vastzetten. Veiligheid voor alles, dus besloten de kap van de zaterdag af te blazen. Het moet nu met een hoogwerker gebeuren, maar die heb je zo snel niet geregeld. En passant wel de enorm hoog uitgegroeide kerstboom omgezaagd. Meter of 15 hoog, vrijwel geheel kaal, alleen het toefje helemaal boven aan leek nog op iets van een kerstboom.

Voorraad opmaken

De appeltjes aan de omgevallen appelboom (ik denk een Groninger Rode Kroon) zijn lang houdbaar. Ze blijven in de winter ook lang aan de boom en als ze beginnen te vallen pluk ik ze nog hangende af, om ze -onbeschadugd- in de schuur neer te leggen. Als het koud is en de vijver bevroren is, kan ik steeds een paar appeltjes buiten neerleggen voor de vogels. Dit jaar bijna geen vorst, geen bevroren vijver. De appels had ik dit jaar heel leep in de kruiwagen gelegd, niet op de werktafel. Dat bleek een brug te ver voor de muizen, die andere jaren van de appels kwamen snoepen. Resultaat: ik heb nog appels over en we lopen al de lente in. Snel maar een paar gestrooid, gewoon voor het lekkere.

Met vetbollen dit jaar ook een beetje voorzichtig aan. Andere winters gewoon drie in een korfje en die waren snel genoeg weg. Nu een paar keer een deel van de vetbollen weggegooid, door het warme weer begonnen ze te schimmelen. Nu dus maar steeds 1 bol in het korfje of op de voederplank.

Na sneeuw komt zon

Vorige week nog snel wat sneeuwfoto’s, deze week was het echt lenteachtig. Vooral de tweede helft. Paar keer in de tuin bezig geweest. Zonder jas! Steeds een beetje meer opruimen en opschonen. En genieten van alle plantjes die weer beginnen te groeien. =Het vogelvolk vind ook dat het lente is. Familie spreeuw zit weer lekker te knetteren in de wilg, meneer Stip , de merel, zingt volop. Als in de middag de zon op de rozenstruik schijnt (links in de eerste foto), dan miegelt het van de musjes.

Mooi om ook weer eens een wasje buiten te hangen. Deze foto’s zijn van 15 maart.

Sneeuwfoto’s

Omdat je nooit weet hoe lang de sneeuw blijft liggen… Zaterdag ochtend vóor 8 uur naar buiten om rond te kijken. Het was duidelijk een wat nattige sneeuw geweest, die nu als een ijsdeken stevig op de halmen van het gras en de takken van de struiken zat. De ene budleija langs het pad heb ik nog niet gesnoeid: de takken bogen bijna door tot aan de grond. Lastig om met de oud papier kliko onder door te lopen (zie foto 4). Plaatjes maar een beetje groot in deze blog opgenomen. Gewoon op de foto’s klikken en er verschijnen wat grotere exemplaren van de foto’s op je scherm. Genieten van winterplaatjes. De winter is zo voorbij. Morgen al weer tegen de 15 graden, zeggen ze.

Voorjaarsbloemen

Bij de bloemist. In het winkelcentrumpje op de hoek van de straat is de Ekoplaza waar we altijd naar toe gaan. En ernaast is een bloemenwinkel, die in deze tijd van het jaar uitpuilt van de vrolijke bloeiende bolletjes.

Veel narcisjes, de eerste vroege tulpen en verder hyacinten en druifjes. Krokussen zie ik eigenlijk nooit, maar misschien bloeien die te kort om in zo’n arrangement erbij de zetten. Dan gewoon genieten van de krokussen in berm of tuin, zoals deze hieronder, die heel knus in een “mandje van sneeuw” staat in onze achtertuin.

Simpe sampe sompe

Tinus loopt op klompen, simpe, sampe, sompe.

Heerlijk door de tuin banjeren. Dikke sokken aan en natuurlijk de klompen. Nooit koude voeten. Handig om af en toe goed op de rand van de schep te staan om een wortel door te steken. En omdat de klompen een wat groter oppervlak hebben dan de Zweedse klompen die ik ook regelmatig draag, beter om door de borders te lopen.

Dit weekend een beginnetje gemaakt met klimop weghalen. Zaterdag een deel van de klimop die het snoeipaadje langs de heg met buurman Jan helemaal overgroeide. Op zich niet erg, daar kom ik zelden, maar ook de pollen sneeuwklokken die daar stonden werden behoorlijk ingekapseld. En vandaag, zondag, rond half vier nog een uurtje naar buiten. Op een oude foto van het bosperkje achter in de tuin zag ik een enorme vlakte aan sneeuwklokjes, veel meer dan nu. Hoe kan dat, dacht ik. Nadere inspectie liet zien dat ook hier de klimop langzaam het hele perceel overnam. Begonnen met de meterslange slierten weg te trekken en al doende werden er langzamerhand meer sneeuwklokjes zichtbaar. Vooral blad, waarschijnlijk wat te donker geweest onder de deken van klimop. Zoals te zien op de onderste foto: er is nog genoeg te doen. Onder de heuvel van klimop zitten nog enkele kruisbessenstruiken en een omgevallen boomstam. Gelukkig vandaag mijn tuinhandschoenen aan…. ook her en der bramen tegengekomen.

En nu ik het toch over sneeuwklokjes heb…

Deze kreeg ik van Jitske toegestuurd in een app. Ze was op bezoek in Wubsbos. Een prachtige Groninger tuin, vooral als de stinzenplanten volop bloeien. Welke sneeuwklok het is weet ik niet, wel een met een extra groen streepje.

@ Jannie: weet jij de naam?

En deze zijn voor Petra.

Birds eye en frogs eye

Onder onze pergola vlak bij de achterdeur staan een paar hellebolussen. Een dubbele witte. En een enkele rozerood met stippen. De witte bloemen, eigenlijk meer groene-witte, zijn dubbel of driedubbel en ‘kijken omhoog’. Je kunt de bloem zien. De roze is veel eleganter, en als de bloemen net open zijn hangen ze met hun bloemengezichtjes een beetje verlegen naar beneden. Om de sproetjes te kunnen zien moet ik dan de bloem even optillen en omdraaien. Of het kikkerperspectief nemen. Met de telefoon op selfiestand een foto omhoog nemen.

Op de eerste foto zie je onder in beeld ook een heel aantal zaailingen. Die ga ik deels oppotten en dan een paar jaar geduld hebben. Als ze na een paar jaar voor het eerst gaan bloeien is pas te zien of ze er net zo mooi uitzien als hun ouder.

Daslook – soep

Vandaag aan de slag geweest met sneeuwklokken opgraven en delen en weer ingraven. Vlak voor het naar binnen gaan tegen 5 uur nog snel even een paar handen vol daslookblad geplukt. Dat begint weer volop op te komen. Mooi glanzend groen blad. En bij betreden een zachte uien-knoflook geur.

150 gram had ik ongeveer nodig voor de soep. Nog niet eerder gemaakt. Lekker voor een zaterdagavond maaltijd. Enorm groen! De truc, volgens het recept, is daslook maar heel kort mee te komen. Bij langer meekoken wordt de smaak veel minder en verdwijnt ook de helder groene kleur.

Cocon

Afgelopen dinsdag , mooi zonnig weer , en op stap met een van de tuinmensen van de Hortus Haren. Een interview met Rijk de Ruiter voor het eerstvolgende ‘vriendenbericht’ van de Vrienden van de Hortus. Rijk werkt al bijna 10 jaar in de Hortus en leuk om te horen wat voor hem de favoriete tuinonderdelen zijn. Zijn favoriet is de Hondsrugtuin, waar hij vanaf het begin bij betrokken is geweest. En daar wijst hij me ook op iets dat ik niet eerder gezien had. Een grijzig, papierachtige ‘balletje’ in een stukje hoog gras: een eierzakje of cocon van een wespspin. Daar zijn vorige zomer de eitjes ingelegd. En ergens in april komen de kleine spinnetjes uit de cocon. En nu ik er eenmaal 1 gezien heb, blijken er nog veel meer te zijn. Je moet even weten waar en hoe te kijken.

Eiercocon westspin

De wespspin is een spin uit de familie van de echte spinnen of Araneidae. Soms kom je de naam wespenspin of tijgerspin tegen. De wetenschappelijke naam is Argiope bruennichii. Het vrouwtje heeft gele en zwarte streepjes op het achterlijf, vandaar de naam.

Steeds platter

Heel langzaam begin ik in deze tijd van het jaar de tuin van oude plantenstengels te ontdoen. Dit is het seizoen in de tuin met de minste hoogteverschillen. Het oude spul is weg, de nieuwe planten zijn nog erg laag en beginnen voorzichtig uit de grond te kruipen. Linksonder op de foto de stapel met in stukjes gebroken stengel van de enorme pol polonium polymorpha, in vol ornaat zeker 2 x 2 x 2 meter. En op de achtergrond, net rechts van de ligusterhaag een rood stipje. Daar hangt een aardewerken papegaaitje in de roos.