Alles in en om onze tuin
Extreem zonnige maart, dit jaar.
En afgelopen week ook lenteachtige temperaturen.
Vrijdag in de tuin bezig, al snel jasje uit
en zelfs een tijdje fleece uit.
Gewoon in T shirt buiten.
Je knippert even met je ogen
en de aanblik van de tuin is al weer veranderd.
Weg krokussen en sneeuwklokken.
En overal bosanemoon en speenkruid.
Ook de bloesem van de vroege fruitbomen komt er aan.
Knipper, knipper.
De bloesem van de pruim (1-3) en sierpeer (4-6) is uit!
Dit is de Chinese naam voor elfenbloemblaadjes. Kijk maar op wikipedia om te lezen wat de letterlijke vertaling van yin yang huo is. Iets met geiten.
Het epimedium geslacht bestaat uit ongeveer 25 soorten overblijvende kruidachtige planten. De Nederlandse naam is elfenbloem, en ze horen tot de berberis familie. De planten komen van nature voor in Zuid- Eurpa en Midden-, Zuid- en Oost-Azië.
De bladeren en bladsteeltjes zijn taai; de bloemetjes zien er teer uit. Ze bloeien in het voorjaar of de vroege zomer. Er zijn veel hybriden en cultivars die voor hun decoratieve waarde worden gekweekt. Epimedium kan als bodembedekker in de halfschaduw worden gebruikt. En in droge schaduw zou het ook moeten kunnen, als de grond voldoende humus bevat.
Hmmm, de nieuwe plek onder de conifeer… kan ik zeker droge schaduw noemen, maar humus? Is de kruiwagen compost die ik daar strooide genoeg?
Beetje slordige lange slierten van blaadjes, die wat warrig door elkaar groeien.
Maar daarboven leuke paarsblauwe torentjes van kleine ballonbloemetjes.
Wat een kleurverschil maakt de camera ervan.
De eerste foto nam ik rond een uur of twee vanmiddag, druifjes in de volle zon. De tweede foto, bijna hetzelfde beeld zie de groene gras spriet rechts, en de derde foto zijn rond 6 uur ’s avonds gemaakt, zon al achter de huizen.
Laatst zag ik bij de bloemist ook de witte vorm, witte druifjes. Was van plan er een paar te kopen. Toch weer vergeten. Wie heeft ervaring met de witte druifjes. Aanrader?
Afgelopen maandagochtend liep ik naar de bijkeuken om koffieapparaat aan te zetten. He, wat een gek vogeltje. Nee dus. Voor de eerste keer dit seizoen weer een muis op de pindasilo gespot. Met uitgestrekt pootje zat ie minuten lang pinda’s tussen het gaas vandaan te peuteren. Heel eventjes kwam er een koolmees aan, maar ging snel weer weg. De eerste foto snel met telefoon gemaakt. Niet superscherp, maar je ziet wel vogel en muis.
Omdat de muis zo lang bleef zitten had ik tijd genoeg om de Nikon met grote lens te gaan halen. Ondertussen kwam onze ochtend visite binnen, en we lieten ze de muis zien. Gevieren bleven we een tijdje kijken en lieten de muis toen maar alleen. HIj hing maar door, met steeds dikkere wangzakken (een beetje hamsteren?).
Naam van de muis is ook helder: Henk, omdat die met op bezoek kwam. Tja en als het een vrouwtjesmuis is, dan heet ze Pauline.
Wat komt hier uit de grond geschoven?
MARCH comes at last, the labouring lands to free.
Rude blusterer, with thy cloud-compelling blast,
The pining plains from cark of Winter past
That clear’st and carpetest each bush and tree
With daffodil and wood-anemone,
A voice from the illimitable Vast
Of dreams thou art, the tale that doth forecast
Of hope yet live and happiness to be.
And hark, the robin fluting on the bough
The rough breeze tangling on his tender breast
The ruddy plumes! Yet sings he, unopprest,
The awakening year, the blessed burgeoning
In wood and weald, the Then becoming Now
And all the pleasant presage of the Spring.
1842-1916, dichter en vertaler van ‘Duizend en een nacht’ en ‘Alladin en de Wonderlamp’.
De overbuurman was zo druk bezig in zijn tuin … coniferen weg in de voortuin en heel veel oud hout uit de achtertuin. Dat is nu metershoog in zijn voortuin opgestapeld. Om stukje bij beetje afgevoerd te worden. Tussen ons en buurman Jan staan ook coniferen, hele oude, dus hoog en breed, Veel te hoog om te snoeien, dat doen we alleen met het lage stuk aan de kant van het grasveld. Dit is ook het steeds kleiner wordende grasveldje waar we zitten als het zomers erg heet is. Dan is hier in de middag schaduw van de coniferen en huis buurman Jan.
Al een tijdje over gedacht, en gister middag gedaan. Een deel van de laagste takken van de conifeer die meters ver over de grond lopen afgezaagd. En dan krijg je dit.
Na het opruimen: nu zie je pas hoe smal het gras-mosveldje is geworden. Na het snoeiwerk ziet het er een stuk ‘ruimtelijker’ uit. Wel is de grond onder de weggehaalde takken gortdroog en uitgeput. Eerst een centimeter of 10 van coniferenstrooisellaag (van de afgelopen 30-40 jaar) weghalen en flink wat compost inwerken. En zo krijgt het deel van de liguster haag die onder de steeds verder uitbuikende conifeer wegkwijnde ook weer meer kans.
We hadden al een paar jaar Poes Roest in de tuin. En vorig jaar kregen we, ook van de buren, familie uitbreiding/ gezelschap voor Poes Roest. Tot afgelopen weekend lagen de drie in een laatje, maar nu hebben ze een vast plekje in de tuin gekregen. Als een soort ‘paaseieren’ zoeken, stuurde ik Eddy de tuin in om foto’s van de nieuwkomers te maken. Even zoeken, dat wel. Blijkt toch behoorlijke schutkleur te zijn, dat roestige ijzer.
Bijna aan het eind van onze 3,5 uur wandeling liepen we langs de tuin van Willie. Zij stond op het punt om te vertrekken, met tuinvriendin Maud, naar een sneeuwklokjesbezoek. Bij Rijksstraatweg 83, zei ze, om twee uur. Wij hadden nog een kwartiertje te wandelen. Eigenlijk was ik wel wat moe, maar sneeuwklokjes…
Dus flesje water gevuld, mueslibar mee, en gewoon meteen weer naar buiten, naar het genoemde adres. 7 minuten voor 2 was ik er.
Maar geen Willie of Maud, of Heiltje, of groepje fietsen bij elkaar. Wel groot huis, met grind oprit. Ik ben er nog een eindje op gelopen, om langs het huis heen te kijken, misschien stonden ze daar? Nee niets. Onverrichter zaken weer naar huis. Halverwege nog even omgekeerd om te kijken of het wellicht nummer 73 was… Nee ook niets.
Fiets weer in de schuur geparkeerd en sneeuwklokjesrondje in eigen tuin gemaakt. Deze op de foto steken het grindpad aan de voorkant van het huis over. Wel met een beetje ‘droopy’ bloemblaadjes. Beetje aan eind van de bloei.
Of ….. zou het iets bijzonders zijn, waar een galanthofiel hellemaal van in vervoering raakt?
