Categorie: Tuin

Er is veel regen voorspelt dit weekend, en alleen de zaterdagochtend zou het nog droog zijn. Om 11 uur rondje door de tuin om wat foto’s te maken. Het is nat en modderig, en ik neem mijn kans waar om toch nog even wat te doen. Een deel van het tuinpad naar de vijver enigszins ontdoen van mos en gras tussen de kieren. Met schoffel, bezem en voegenkrabbertje aan de slag. Hoewel het eerder deze week nog koud was, temperatuur s nachts goed onder nul en over dag amper er boven, is dat in de tuin niet te merken. Wat mos uit de vijver hale levert natte handen, maar geen koude. En een uurtje gras met modder uittrekken levert wel modderige handen op (heerlijk!), maar geen koude.

Toegegeven, het is nog niet helemaal klaar, zeker niet omdat de wortels van het kweekgras deels tussen de voegen blijft zitten, maar al een hele opschoning ten opzicht van wat het was. Zie hier de foto’s van 1 uur ervoor. En als het nu wat droger en zonniger wordt verdwijnt het resterende mos op de tegels ook weer.

Voor sommige planten moet je wat geduld hebben. Dat is zo voor akonieten (zie ook reacties op het betreffende blogje), maar het geldt zeker voor helleborussen. In januari 2012 schreef ik een wat teleurgesteld stukje: ik had in maart 2011 een prachtig gestippelde helleborus gekocht en het jaar erna kwam er alleen nog maar 1 zielig blad boven. De jaren erna kwam er steeds steviger blad, maar geen bloem.

Nog heel even geduld.

En nu in februari 2016….
de belofte van stippelschoonheid
bronsgroen nog in elkaar gevouwen blad
een verleidelijke bloemknop, van het rozigste rood.

 

Al een paar weken is in de tuin het frisse verse blad van primula’s te zien. Deze foto is van eind januari. Een week geleden waren er nog geen bloemen te zien. En dit weekend zijn we het hele weekend weg geweest en heb ik niet eens mijn weekend rondje door de tuin gemaakt.

Dus of de zachtgele bloemen al verschenen zijn? Dat is nog even een verrassing.

Wat is er lekkerder dan een glaasje vers uitgeperst sinaasappelsap op een zondagochtend? 4 of 5 sinaasappels, afhankelijk van de grootte, even persen en twee glaasjes heerlijk sap staan klaar op het aanrecht. Meestal drinken we die staand voor het raam op, nog voor het ontbijt.

Vandaag hadden we net een nieuw netje aangebroken en toen ik dat weggooide zag ik op het labeltje staan: behandeld met imazalil.

Imazalil, wat is dat?
Kan ik dat eten?
Mogen de schillen op de composthoop?

Imazalil blijkt een schimmelwerend middel te zijn dat o.a op kaaskorsten, citrusvruchten en aardappels wordt gebruikt. Het is in hele kleine hoeveelheden toegestaan voor landbouwgebruik. Het is in ieder geval een goed idee als je schil van sinaasappel of citroen raspt voor in het eten, dat je dan de vrucht eerst heel goed schoonboent met warm water. Naast eventueel kleine resten fungiciden, zit er ook meestal een waslaagje op. Dat spoel je er dan ook af. Uit goed geinformeerde bronnen, bv  Sally Brown van de universiteit van Washington lees ik dat de positieve effecten van eigen gemaakte compost ind e tuin veel groter zijn dan een mogelijk negatief effect van minimale hoeveelheden imazalil e.d. Dus ik blijf gewoon de schillen van sinaasappel en banaan op de composthoop gooien.

 

Nu de sneeuw smelt in de stralende zon, kijk ik uit naar de bollen. Steken de neuzen van de vroege voorjaarsbollen al boven de grond uit? Ik ga eerst op zoek naar de sneeuwklokjes. In een border met grote bladverliezende heesters moeten de meeste sneeuwklokjes staan. Die zijn inderdaad niet moeilijk te vinden. Groene blaadjes, opgerold als sigaartjes, staan ze in het gelid. Nog geen bloem, wel de belofte van.

Bollen uit de grond kijken … doet u dat ook?

Onder de beukenhaag heb ik vorig jaar een hele hoop sneeuwklokjes geplant, in het groen zoals aanbevolen. Eerst kan ik ze even niet vinden, ze zijn nog niet helemaal door de laag bladeren heen gepiept en worden deels onttrokken aan mijn oog door flinke rozetten glanzende ooievaarsbek, volop groen. Na even doorzoeken vind ik ze. Ze komen nog wel. Winterakonietjes zie ik nog niet.

Geen dikke laag, wel mooie vlokken.
Met de mobiele telefoon maakte ik deze foto’s en ook een paar filmpjes.
Voor het eerst de slow motion stand , slomo, gebruikt.
Leuk, die langzaam omlaag dwarrelende vlokken.

Net voor de miniwinter in de tuin gezet. Een euphorbia cornigera goldener turm. Gekregen van een tuinvriendin, die een zelf een stukje tuin aan het reorganiseren is. Ineens stond er een forse kluit wortels, vingerdik, en sommige zo’n 40 cm lang, in een emmer bij de schuur. Het bovengrondse deel bestond uitafgeknipte stengels, 1-2 cm in doorsnee. En net op het grensvlak: een heleboel rozegroene ‘ neuzen’, de sluimerende knoppen waar komende seizoen nieuwe stengels uit groeien.

Bij J. werd de wolfsmelk bijna een meter bij een meter en stond in de volle zon. Een plek in de voortuin uitgezocht, waar nu een heel plakkaat van adderwortel groeit. Bovengronds niets te zien op 2 januari, maar ondergronds is het dringen. Heb flink met de schep zitten hakken om een plek van 40x 40 cm vrij te maken en de knalroze wortelknollen te verwijderen. Wat grind in de kuil voor verbeterde drainage ( de grond in onze tuin is ‘ s winter erg nat) en de goldener turm houdt van goed doorlatende grond.

Op zoek naar een foto kom ik wel wat schijnbaar tegenstrijdige informatie tegen. Volgens de ene website is het een compact groeiende plant, volgens een andere een hoge wolfsmelk tot 1,20 hoog. Ik ga maar uit van hoog, ook gezien de naam, goldener turm. Deze varieteit is door Ernst Pagels op de markt gebracht.

Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen.

We have new neighbours. In the large willow tree at the back of our garden appeared a new hole. It was clearly visible, the sun was shining over the freshly cut orange coloured edges of the new hole. The willow is almost thirty meters high, a real whopper.

This new hole is at a height of 5 meters. The residents have not been spotted yet, but I assume that it will be the nesting place of a great spotted woodpecker. We should be able to find out who lives here in spring. Now I know it’s there, the hole is clearly visible.

Based on an earlier blog in Dutch; 2-2-2013