Categorie: Tuin

Deze tijd van het jaar een kermis van kleuren.
Onze tuin is niet bewust ingericht als cottagegarden,
maar sommige delen ervan kunnen er prima voor doorgaan.

• 

• 

• 

• 

• 

Bij het voorbereiden van het snoeien der heggen door Eddy loop ik altijd eerst een rondje er langs. En allerlei bloemen die half in of onder de heg snoeien haal ik vast weg. Die worden anders toch afgesnoeid.ook als na een dikke regenbui sommige bloemen omgevallen zijn en precies over een veelgebruikt looppad liggen: knip, knip.
Op het terras staat een dikbuikige rode vaas. Die vul ik eerst met water en een aantal bloemschermen van de vrouwenmantel. En gedurende de komende weken steek ik steeds de losse bloemen van onder de heg, of elders in de knel gekomen of geknakt, er tussen. Een vrolijke mengelmoes.

De roos Ghislaine de Feligonde bloeit weer uitbundig. Vele honderden bloemen, bij uitkomen perzikkleurig, verbl,oeiden naar bijna wit. Bij de stortbuien van vorige week zijn er wel wat bloemblaadjes afgevallen, maar Ghislaine liet handig alle bloemkopjes naar beneden hangen, elk haar eigen parapluutje. De clematis die ik vorig jaar onder de roos zette, is dit jaar in de roos geklommen. Haast niet terug te vinden. Ben heel benieuwd of daar bloemen aan gaan komen. Dat moet dan erg opvallen want die zijn rood. Maar voorlopig blijven we bij de perzik wolk van de Ghislaine.

• 

• 

• 

• 

• 

Eerder dit jaar had ik de roos wat teruggesnoeid, zodat ze niet zo breed zou uitgroeien. Een paar stukken van de takken van ongeveer 30 cm lang had ik als stek genomen en in een potje water gezet tussen de vele potjes bij de fietsenschuur. En vergeten. Totdat ik vandaag tussen de veelal groene stekken opeens twee perzikkleurige bloemen zag. 10 cm boven de grond. Drie van de stekken hadden wortels gemaakt en twee hadden een bloem. Ik heb ze meteen opgepot. Dit zijn dochters van Ghislaine. Zie linkerfoto hieronder.

• 

• 

Wat hebben deze vier woorden met elkaar gemeen?
De verbinden factor is : de buren.
Of eigenlijk de buren op vakantie.
Dan zorgen wij voor post, plantjes en poes.

• 

• 

• 

Als het niet te warm is komt poes Flock op het bankje in onze serre slapen.

De buren hebben altijd veel bloeiende planten in bakken en potten. Die moeten flink bewaterd worden als het heet is. Dit jaar hadden ze ook veel aardbeien in potten. Dus elke keer als er weer wat rijp was gingen die mee naar huis: voor in het ontbijt of op een beschuitje.

De heg uit dit stukje is de beukenhaag tussen ons en de buren. De buurman had zijn kant en de bovenkant -zover hij kon rijken- al gedaan twee weken terug. Dit weekend ging Eddy aan de slag. Eerst inspectie of er nog een actief merelnest was (niet gevonden), toen vooral de bovenkant. Ziet er weer keurig uit. De zijkant lichtjes bijgewerkt dit jaar.

Tot slot de kliko. Op de een of andere manier dacht ik dat morgen -maandag- de groen kliko wordt opgehaald. Dus zowel onze kliko , als die van de buren, hutje mutje vol met allerlei snoeisel. Beide kliko’s stonden al op de oprit klaar om voorgezet te worden. Totdat Eddy begin van de avond zei: “ik zie allemaal grijze kliko’s buiten staan…“.
Tja, verkeerde kliko gevuld. Toch maar voor het buiten zetten een deel van het groene spul van de groene naar de grijze overgedaan…

NB. De buren zijn inmiddels weer thuis.
Poes weet nu even niet welke kant op te lopen.

Vorig jaar van Ina een potje met een knautia macedonica gehad. Er kwam een (1) bloem aan, maar de bloei was niet uitbundig. Na de bloei het plantje op helling bij het stapelmuurtje in de volle grond gezet.
En vergeten.
Tot nu.

De plant staat er mooi bij en bloeit uitbundig. Op de foto toevallig geen bij. Toevallig, want bijen en hommels zijn er dol op, vaker wel dan niet een beestje op de bloemen, lijkt het.

Als ik van een serie foto’s van een bloem steeds meer in detail foto’s maak, wordt het blogje vaak ook een serie plaatjes van eerst veraf en dan steeds dichter bij, steeds meer inzoomen. Nu eens een keer andersom. Eerst de roos multiflora recht in haar hartje kijken en dan steeds verder naar achter lopen.

De rosa multiflora is begonnen de wilde pruimen in te klimmen. Naar links boven toe op de foto komt ze steeds hoger. Naar rechts toe komt ze steeds dichter bij het pad naar de schuur (ja die is er echt nog, ook al is die nauwelijks meer te zien door de enthousiaste groei in de tuin) . Na de bloei ben ik vast van plan de roos een stuk terug te knippen zodat ik niet in de zomer periode elke twee weken de nieuwe lange rozenscheuten weg hoef te halen die weer over het pad hangen.

Afgelopen donderdag was er een gedeeltelijke zonsverduistering, van eind van de ochtend tot begin van de middag. Maximaal 15-20% van het zonsoppervlak werd verduisterd. Bij een zonsverduistering schuift de maan (gedeeltelijk) voor de zon en schermt zo (een deel van) het licht korte tijd af.

Bij een gedeeltelijke zonsverduistering wordt het niet merkbaar donkerder, maar de zonnepanelen merken het wel!. In de grafiek zie je een dip in de totale hoeveelheid opgewekte zonne-energie in Nederland gedurende de verduistering.

Mooi weer en mooi tijdstip zo rond lunchtijd. Vanuit de achtertuin hebben we de zonsverduistering bekeken. Met een kartonnen projectieopstelling (solar scope). hartstikke veilig omdat je niet naar de zon zelf kijkt (nooit doen!), maar naar een projectie van het zonsbeeld. OP dat moment belde zus Mieke. Hoe ze de verduistering konden bekijken thuis, ze hadden geen eclips brilletjes (en geen solar scope). Als je een vergiet hebt met ronde gaatjes kun jee een beeld van de zon op de grond projecteren.
Terwijl ik met haar aan de telefoon was, liep ik naar de keuken, haalde het vergiet, en meteen even proberen. Niet 1, maar een heleboel zonsbeeldjes, allemaal met een hapje eruit. Dat aantal is afhankelijk van de gaatjes in het vergiet (zie foto 3).

Leuk zo’n experimenten in eigen achtertuin. Je kunt ook een groot stuk karton pakken en daar in het midden een klein gaatje prikken met naald (of breinaald). Houdt die ongeveer 1 meter boven de grond en kijk naar het (ene) zonsbeeldje dat je midden in de schaduw van het karton ziet.